Jutta is helemaal in form, maar door dwaas te doen in de tuin (denk ik) heeft ze een redelijk grote wonde net boven haar oog, het zal chic zijn op de show zondag .
Maar hoe zou het zijn met....de rest van de bende?
Met Jannes gaat het goed, hij is een losbol en een wildebras volgens zijn baasjes, maar dan wel een mooie losbol .
Met Jay gaat het ook goed, die is volgens zijn baasjes wel heel erg slim, hij kent de regels des huizes heel erg goed, en is vaak mee op pad naar camping, naar de cross, en hij komt nu zondag ook naar de show in Heteren (NL). We zijn benieuwd, op foto lijkt hij alleszins nog steeds heel erg mooi!
En ik heb met eigen ogen kunnen zien hoe goed het met Jeroh gaat, een vrolijke, mooie kerel die misschien in het begin niet de grootste was, maar nu plots aan een stevig inhaal-manoevre bezig is! Ook hij komt zondag naar de show in Heteren en zal naast zijn broer Jay in de ring staan!
Met James gaat het ook goed, die mag mee op vakantie naar Italië binnenkort, en springt graag op de trampoline!! Foto's van James en Jari zijn altijd welkom .
Stap 1 van een lange succesvolle hondensport-carrière (hahaha, hoop doet leven ) is gezet: Jutta is geslaagd in haar socialisatietest! Het was vooral een saaie, lange dag, met veel wachten, maar goed, ge moet er iets voor over hebben, en een aantal mensen en honden hebben ons door de dag geholpen! De dag begint vol stress, want Border Collie "Cash" en zijn baasje rijden met mij en Jutta mee naar Florenville. Cash is serieus wagenziek, al komt dat volgens mij vooral omdat zijn baasje helemaal in stress is voor de 'wedstrijd' . Hij heeft het uurtje autorijden wel 'proper' gehouden, maar zodra hij uitstapt komt de toast die hij als ontbijt gehad had eruit (sorry voor de details). We hebben gelukkig tijd om te bekomen en te kalmeren. Jutta haar laatste loopsheidsgeurtjes zijn succesvol gecamoufleerd met een "no-love-spray" . En eerlijk is eerlijk, ook ik ben er niet helemaal gerust in......uiteraard weet ik dat Jutta sociaal is, en goed luistert (als het moet ), maar toch, je weet maar nooit dat ze daar een hond ziet die haar niet aanstaat..... Het begint al goed, bij de inschrijvingen komen we de enige andere bouvier van de dag tegen, een reu van 14 maanden, iets kleiner dan Jutta, met kromme poten, en voor de rest zal ik me maar van commentaar onthouden. Ik zie dat de baasjes naar Jutta kijken, en commentaar op haar staart hebben, tja, daar kan ze ook niet aan doen hé . Als het eindelijk aan ons is staan we opnieuw te wachten, en dan wordt Jutta verliefd op een kleine franse bulldog, tja.....haar smaak is nog niet echt optimaal . De keurster zet mij op mijn plaats, het moet toch een beetje serieus blijven die socialisatietest. Jutta volgt verstrooid tussen de wandelende mensen, laat zich verbaasd vasthouden en oproepen tussen de mensen, en vindt het vastbinden te kort, en te dicht bij mij om te flippen. Het hele gedoe is voorbij voor we het beseffen. In één van de andere groepen is er een Mechelaar die een andere hond aanvalt en meteen naar huis mag vertrekken. Om te tonen hoe je een hond corrigeert praat de baas een kwartier met de keurster, om daarna zijn hond over zijn schouder te zwieren als straf. Jaja, volgens mij heeft de hond het nu wel begrepen . En dan is het pauze, want na de middag volgt deel 2.....ook heel serieus en moeilijk, op de openbare weg..... Later zal blijken dat de middagpauze vooral dient om de kas van de club te spijzen, en dus eten we allemaal een lekker broodje en worden de dorstigen gelaafd. De voorzitter van onze club in Smuid, en ook nog een lesgever, zijn er om te supporteren, en dus gaat de tijd toch wel redelijk snel voorbij. Het gaat nog beter als Jutta haar broer Jeroh komt supporteren, waarvoor hartelijk dank Ann en Danny!!! Jeroh en Dasha laten zich opmerken, YES, eindelijk nog wat mooie boeven daar !! Jeroh is ongelofelijk gegroeid sinds ik hem de laatste keer zag, maar hij is wel bij de pinken, want hij lijkt wel de enige die doorheeft dat Jutta nog een heel klein beetje loops is . En na de middag staan we met z'n allen op straat, te wachten tot een auto, een fietser en een jogger zich klaarmaken om te controleren of de honden hen niet aanvallen, of doodsbang zijn. We wachten, en wachten, en ondertussen rijden er een paar auto's voorbij, een paar fietsers, en dan ook plots een super snelle auto..... Even verder is de standplaats van de ziekenwagen, een dame springt uit de auto, springt in de ziekenwagen, en die rijdt ons opnieuw voorbij. Daarna is het de beurt aan het 'echte' gebeuren. In slow motion rijdt er een auto voorbij, dan een fietser, en uiteindelijk doet er nog iemand de moeite om de honden voorbij te joggen. Gek toch dat geen enkele hond reageert . Als kers op de taart komt de voorzitter van de club in Florenville ons nog proficiat wensen, hij geeft ons allemaal een hand, en jawel, geen enkel hond bijt hem. We zijn geslaagd! Dikke pluim aan Jutta, en sms naar Nico die aan het fietsen is in Nederland, om te zeggen dat MIJN hond de moeilijke test met glans doorstaan heeft ! Hier een paar foto's....... De 3 dames van de club in Smuid staan te wachten.....
Naast baasje is het altijd goed!
Opletten, er gaat een auto of een fiets voorbij komen!
Helemaal alleen achterblijven zonder baasje.....
(ik kan alleen maar hopen, dat de bloglezer de ironische ondertoon van deze ongelofelijk moeilijke en mentaal zware socialisatietest doorheeft).
En wil dit nu zeggen dat Dembe verwaarloosd wordt? Welnee......en dankzij mijn lieve dochter is ook daar bewijs van!!
.
. 
!
