Nico moet werken dit weekend, en dus gaan de meisjes alleen naar de ardennen. Wisten wij veel dat de heenreis vrijdagavond 3u zou duren (met dank aan het ongeval op de brug van Vilvoorde) en dat de terugreis een nog grotere uitdaging zou worden (met dank aan de sneeuw, de vrachtwagen met mandarijntjes die omviel enz....). Vorige week was de sint al aan huis geweest om Lisa haar brief op te halen, en onze 2 kindjes verstopten zich toen achter mama's benen, Lisa bij mij, Jutta achter de grommende Dembe. Dus was Lisa nu erg ongerust, want zou de sint wel kunnen binnen komen nu Dembe zo waakt, en wat met Jutta?? Jutta slaapt in haar bench, en ze jankt zelfs niet als de sint in het midden van de nacht speelgoed en snoep op tafel komt leggen, flinke flinke Jutta . En Dembe? Die MOET in mijn kamer slapen, want als ze de sint zou aanvallen zou dat volgens Lisa toch niet zo positief zijn. Zo gezegd zo gedaan, Dembe slaapt heerlijk op mijn bed, rond 2u 's nachts krijgt ze een liefde-aanval, legt ze zich bovenop mij en begint ze mij af te likken, geweldig . Zondagochtend sneeuwt het, en dat zou in de namiddag alleen nog maar verergeren. Ik ga met Dembe en Jutta naar de hondenschool, en 2 puppies zijn moedig genoeg om erdoor te komen. Jaja, in Aalst was de les woensdag afgeschaft door de sneeuw, maar in de ardennen geven wij altijd les . Ik zet Dembe bij de voorzitter in de kantine bij de stoof, en neem Jutta mee om les te geven aan een border collie van bijna 5 maanden en een labrador van 6 maanden. Jutta speelt haar voorbeeld-rol met glans, ze gedraagt zich als zotte puppy wanneer het moet, en loopt in perfecte (OK, "perfect" is erover, laten we het "goed" noemen) 'voet' aan de lijn als ik het vraag . En natuurlijk mogen de 3 kleintjes samen in de sneeuw spelen ook, Jutta is dan wel de kleinste, maar Jutta is wel de hevigste, en ligt al snel boven op de grotere en zwaardere labrador. En het is dolle pret natuurlijk, zoals de foto's tonen.
In de namiddag is er werk aan de winkel, het sneeuwt steeds harder, foto's nemen wordt haast onmogelijk door het continue sneeuwgordijn dat valt, maar de paarden moeten hooi en water krijgen. De sneeuw komt tot aan Jutta haar buik, ze moet steeds meer springen, en is steeds meer een sneeuwmonster. Lisa zit op de slee die ik aan de trekhaak van de jeep hang, Dembe loopt mee, en Jutta reist mee in de jeep. Ook als Lisa in de jeep zit, wil Jutta op de passagiersstoel zitten, 'den bak' achteraan is niet comfortabel genoeg. Verder is Jutta nog steeds totaal zonder enige vrees, als ik 2 paarden van wei verzet springt ze op tegen hun benen, ze moet nog veel leren, en dus zet ik haar maar veilig weer in de jeep. Door haar gebrek aan schrik hangt ze op een bepaald moment ook met haar oor in de prikkeldraad, met als resultaat dat haar plak-constructie wat los komt te zitten, en dat vindt Dembe echt geen zicht, en dus trekt Dembe alle plakband eruit. En Jutta haar oren staan wonderlijk perfect, ze is prachtig zo.....
Als we 's avonds eindelijk thuis komen in Vlaanderen is Nico verbaasd dat wij alle 4 zo moe zijn.......tja.....het was een zwaar weekend .
Mokka, Cash en Jutta op de hondenschool:
Jutta geeft pootjes aan Mokka:
Beetje sleeën, Jutta wil niet mee op de slee, wil enkel rennen in de sneeuw:
Jutta en het sneeuwgordijn:
Een sneeuwmonster!!:
Lisa met de rode neus, en Jutta met de sneeuwneus in de jeep:
Om 6u laat ik in alle stilte de honden buiten, ze zijn nog moe, ik sluit Jutta weer op in de bench, Dembe kruipt in de zetel, en ik rij naar het werk. Om 8u belt Nico mij in paniek...... Lisa was de volgende om de honden los te laten, maar toen Nico beneden kwam lag Jutta in de zetel met een wijnglas in vele stukken tussen haar voorpoten! En ja.....ik was schuldig.....gisterenavond was ik alleen thuis, en ja, een paar glazen lekker zoete witte wijn in de zetel, en ja, glas laten staan op de salontafel. Lekkere zoete witte wijn moet ook Jutta gedacht hebben, maar het glas was leeg, en dus moet het glas kapot om de laatste restjes op te likken. Nico bekijkt Jutta, in haar mond, poten, maar niks te zien. Met een groot schuldgevoel geef ik hem de raad haar een blik Hill's puppy te geven, om eventuele kleine stukjes glas in haar maag te 'beschermen' met dat eten, en zo langs de normale weg naar buiten te loodsen. Wat was ik blij toen ik haar vanavond gezond en wel, enkel een beetje hyper-actief, terug zag! Zou ze echt gewoon een slimme wijnliefhebber zijn, en geen stukje glas binnen hebben? We zullen haar toch maar in 't oog houden de komende dagen!
6.30u......Nico laat de honden buiten, maar ze hebben niet veel zin om lang buiten te blijven in de kou. Nico komt snel terug boven in bed liggen en laat beide dames los beneden. Even later staat Jutta aan ons bed, en het duurt niet lang voor ze op bed springt en zich tussen ons nestelt. Het huis is nog koud, en geen van ons beiden heeft de moed om haar te straffen en terug naar beneden te doen, en dus blijft ze liggen. Het valt ons op hoe hoog haar Dembe-gehalte is.....met een diepe zucht legt ze zich boven op ons, genieten maar. Af en toe krijgen we "love bites" die toch behoorlijk pijnlijk zijn, maar duidelijk goed bedoeld . Ook Dembe heeft in haar nek een wondje dat wat aan het ontsteken is, ook een gevolg van Jutta haar "love bites". In hun kot in de kennels hebben beide boefjes een dikke mat, maar toch horen de buren (mijn schoonouders) Dembe kort na de middag blaffen. Hun eigen Duitse Herder doet dat ook, maar ze interpreteren het geblaf van Dembe als "wij hebben het koud", en dus halen mijn schoonmoeder en Lisa samen de 2 boefjes weg uit de kou. Even later liggen ze beiden gezellig te slapen naast de stoof bij de buren in huis . Toch wel gemakkelijk dat Dembe een bijna-mens is en zo goed begrepen wordt overal .
In het donker gaan we met de slee op pad naar de paarden, Jutta en Dembe lopen los mee, geen haar op Jutta haar hoofd dat denkt aan weglopen, maar ook geen haar op haar hoofd dat eraan denkt dat zo'n paard wel eens gevaarlijk zou kunnen zijn. Al bij al dus best wel een gevaarlijke expeditie, met Jutta naar de paarden!
En dan wat nieuws over de broertjes. Ik krijg regelmatig nieuws en foto's van een aantal van de zonen, en iedereen is nog steeds blij (oef!). Jay in Nederland luistert goed, geeft pootjes, kan zitten, en 'antwoordt' al naar de grommende herder in de wachtzaal van de dierenarts. Net als hier met Jutta en Lisa durft de kleindochter de tandjes van Jay wel eens voelen, maar net als Lisa voedt de kleindochter Jay mee op en zegt ze dat hij niet mag bijten! Ook bij James voelt het dochtertje de tandjes af en toe, want James is toch vooral gek op dat kleine meisje. James is ook gek op zijn oude boeven-vriendin Zohra, die gek genoeg al zijn zotte kuren aanvaardt. Jannes wordt omschreven als een prachtige en aanhankelijke hond die soms toch wel het varken uithangt, dan rent hij al blaffend rond de tafel en bijt links en rechts in alles wat hij tegenkomt . Jari is heel erg speels (ik had écht niet anders verwacht ) en vindt de pantoffels van zijn huisgenoten geweldig. Hij neemt het niet altijd even nauw met de zindelijkheid, foei Jari! Jeroh, de held van de nacht, slaapt nu ook door! Hij is een erg zelfzeker baasje, en zijn boeven-vriendin Dasha heeft het niet altijd gemakkelijk met hem. Jeroh is gek op zijn baasje, én gek op sneeuw.
Vandaag zou Zain 10 jaar geworden zijn.......ons Zazooke, onze krullemie, ons klein autistje.......maar in juni dit jaar moesten we al afscheid van haar nemen. Maar de herinneringen zijn er nog.....van toen ze een hete lamsbout uit een nog hetere oven haalde zonder dat iemand het zag, en hoe ze enkel aan de linkerkant in de koffer van de auto kon springen (klein autistje ), hoe ze ooit 20 pistolets op at die eigenlijk bedoeld waren voor vrienden die kwamen eten, hoe ze bang was van vuurwerk en onweer en nooit gewend raakte aan die akelige blikjes op de hondenschool. Zain was een klein vrolijk spurtend boefje, met een paar aparte trekjes, enkel Lisa als baby mocht tegen haar in de zetel liggen, maar nooit zou Zain op bed willen slapen, ze had altijd liever wat 'personal space'. Ondanks haar onrustige karakter had ze het volste vertrouwen in Nico en in mij, zo ging ze op vakantie in Zwitserland mee in alle kabelbanen, tegen onze benen gedrukt, of plat op de grond, maar blij, omdat ze mee was. Vertrouwen was ook nodig de laatste maanden......ze liet me bloed prikken, stond het toe dat we haar in de kliniek vasthielden voor onderzoeken en ruggeprikken, ook al vond ze dat allemaal vreselijk. We hebben haar nog enkele maanden pijnloos kunnen laten leven na de diagnose van discus hernia en hersentumor, maar uiteindelijk was het genoeg geweest, te vroeg helaas, zoals zo vaak bij honden. Waar Dembe "zen" is, was Zain "stress", maar oh wat hadden we haar graag nog 5 jaar langer bij ons gehad.......met al haar gekke maniertjes, en wetende dat 1 likje van Zain pure liefde betekende. Ook Dembe mist Zain, daar ben ik zeker van, haar nerveuze leermeester, van wie Dembe gelukkig alleen de goede dingen heeft overgenomen. En nu is er Jutta, in geen enkel opzicht een 'vervangster', zonder krullen en met 4 poten zelfzeker op elke grond. Hier dan maar een paar foto's van Dembe met haar eerste dikke vriendin Zain!
"Mama, waar is onze kleine Jari nu?" "Bij Sven, maar Jari was toch zo klein niet?" "Jari was wel de laatste die geboren is hé, en daarom noem ik hem de kleine" "ah OK" "En waar is uwe vriend Jay nu?" "In Nederland" "En waar zijn de puppies van Leo en Mia nu" "Ook al bij hun nieuwe baasjes, maar daar zijn nu al nieuwe kleine puppies geboren" "En zorgt Louise daar dan voor?" "Ik denk het wel" "Ik wil ook voor nieuwe kleine puppies zorgen, want ik ben een hondenmeisje" "Dat zal niet gaan, want Jutta is nog te klein om puppies te krijgen, en Dembe is al wat te oud"
En wat een geluk dat Nico dit gesprek niet hoorde
12 weken geleden is het alweer, dus Jutta krijgt haar 12 weken vaccinatie, en ook ineens haar razernij vaccinatie. Zoals gewoon heb ik de eer om te prikken, 2 keer vanavond, maar zoals gewoonlijk is ze niet haatdragend. Ook Dembe krijgt de jaarlijkse prik.
Tito is nog steeds bij ons op vakantie, en hij is braaf. Ook Lisa vindt hem wel braaf, maar als de 3 honden buiten in de sneeuw aan het spelen zijn zegt ze: "Toch dom van peter Koen dat hij Tito heeft, want die heeft zo weinig haar, en nu heeft die het koud. Hij had maar een bouvier moeten nemen hé!" Tja, Tito is ook maar komen 'aanwaaien' hé
. En Dembe? Die MOET in mijn kamer slapen, want als ze de sint zou aanvallen zou dat volgens Lisa toch niet zo positief zijn. Zo gezegd zo gedaan, Dembe slaapt heerlijk op mijn bed, rond 2u 's nachts krijgt ze een liefde-aanval, legt ze zich bovenop mij en begint ze mij af te likken, geweldig 
. 
. 
