Als ik woensdagavond thuiskom van het werk zitten Nico en Dembe verslagen in de zetel. Buiten in de tuin, in de regen, rent Jutta heen en weer langs de omheining. Aan de andere kant van de draad rennen 2 paarden ook heen en weer op de paddock. De paarden rennen zelden, en meestal is Jutta eraan voor de moeite die ze steeds doet om hen in gang te krijgen. Maar vandaag kwam er een pony voorbij op straat, en dus renden de paarden heel even zelf......en Jutta zorgt dat ze blijven rennen. Overtuigd dat mijn kleine lieve Juttemie dolgelukkig zal zijn om mij te zien steek ik mijn hoofd buiten en roep haar. Maar Jutta is blind en doof, en rent als een bezetene heen en weer ....... Na een paar vriendelijke pogingen neem ik een lang touw, stap op haar af, en "vang" haar met een brute ruk aan het touw. Ik neem het vieze monster mee naar binnen, ze doet alsof er niets gebeurd is. Nico en Dembe willen rust, en doen hun uiterste best om mij te overtuigen om toch naar de hondenschool te gaan, iets waar ik in de regen, en wegens veel te weinig geslapen de afgelopen dagen, helemaaaaaaaal geen zin in heb. Maar ik ga toch. En wat een geluk. Jutta werkt super. Eén keer gaat ze even in de fout, na het oproepen doet ze een perfecte zit-voor, voet en dan zooeeeffff is ze weg, even kijken wat die boze Mechelaar daar verderop aan het doen is. Gelukkig was haar doofheid tijdelijk en komt ze onmiddellijk teruggerend als ze mij hoort roepen. Ze volgt super, springt met haar apport over de sprong heen en weer (nu 5 plankjes hoog), doet 'zit', en ze blijft de enige niet-agressieve hond op de club, en de enige die iedereen een tongkus geeft als ze de kans krijgt (zoveel intimiteit is nu ook niet echt nodig, maar bon ). Hoe meer aandacht Jutta vraagt met al haar fratsen, hoe braver Dembe wordt. Veel braver dan superbraaf (wat ze altijd al was) kan wel moeilijk, maar toch, Dembe doet nu helemaal niks meer verkeerd, luistert direct, en lijkt vaak diep te zuchten als dochterlief weer eens haar oor omhoog steekt....HET teken van deugnieterij! Boos zijn op Jutta duurt wel nooit lang......want ze is zoooo ongelofelijk lief en vrolijk .
Over sleepsporen, penslappen, hotspots en sprookjes
Onze tuin is sinds kort langs 2 kanten omringd door dieren, links staan 2 paarden op een paddock, en achteraan staan 3 koeien. Jutta heeft het graven opgegeven (gelukkig maar), en heeft nu een nieuwe hobby. Ze jaagt de paarden (met weinig succes) en de koeien (met iets meer succes) op langs de draad. Hmm....ook weer een slechte gewoonte. Als ze los tussen de paarden in de ardennen loopt doet ze niets......voorlopig tenminste..... Zondag krijg ik nog maar eens hulp en advies van Peter bij het speuren, maar oh jee.....deze keer laat Jutta wel heel duidelijk merken dat ze zowiezo voor iemand anders NIETS wil doen. Dus dan maar weer terug naar mezelf.....en ze speurt, heel eventjes, daarna trekt ze met haar kop omhoog aan de leiband. Het lijkt wel of ze haar neus in de lucht steekt ipv in de grond. Ook de snoepjes onderweg laat ze voor wat ze zijn, geen klein duimpje dus. Op aanraden van Peter ga ik thuis aan de slag met het leggen van een "sleepspoor". Mijn schoonvader kijkt maar raar als hij mij in de wei ziet met een touw tussen mijn benen, en nog raarder als hij ziet wat er aan dat touw hangt, een verse penslap. Maar Jutta heeft precies toch iets door, en gaat als een speer, tot halverwege, dan lijkt het wel of de geur dicht genoeg is, en steekt ze haar kop omhoog, recht op haar einddoel af. Op 1 seconde is de reuze- penslap binnen .
Lisa is een weekje op kamp, en dus zijn de honden haar ochtend-gezelschap kwijt. Meestal staat Lisa samen met mij op, en als ik naar mijn werk vertrek blijft Lisa vaak bij hen. Maar nu vertrek ik heel vroeg, ik laat de honden buiten, knuffel ze, en dan is het voor hen wachten tot Nico opstaat. Vanmorgen besloot Jutta na mijn vertrek zich dan toch maar te verdiepen in het sprookje van klein duimpje. Toen Nico beneden kwam was het sprookjesboek 'uitgelezen', en ja, zonder vingers....niet gemakkelijk, gelukkig heeft ze tanden .
Die tanden dienen ook om die lieve lieve Dembe lastig te vallen. Met als gevolg dat Dembe opnieuw een grote ontsteking (hotspot) heeft op haar kaak. Maar in ruil krijgt Jutta 's avonds tegenwoordig toch nog een liefdevolle oor-wasbeurt, Dembe is echt té goed voor deze wereld.
Gelukkig zijn er af en toe andere slachtoffers om Jutta te entertainen, slachtoffers die het dan vaak nog fijn vinden ook. Hieronder 2 foto's van Jutta met papa Estah op de bank (jaja, niet alleen Jay kan dat ), en met Estah en Hero aan het spelen (en ja, jumpingpuppy....nog steeds).
Is dit bericht nu weer negatief?? Nee hoor, we zien onze kleine, lieve, zotte Jutta doodgraag ! Alleen denken zowel wij, als de eigenaars van de papa, dat haar karakter en zenuwachtigheid, toch ergens uit een ver voorgeslacht komen !
). 
.
. 
), en met Estah en Hero aan het spelen (en ja, jumpingpuppy....nog steeds).
