Jutta heeft een idool, en ik heb de eer, tot groot ongenoegen van Nico, en ik moet zeggen dat ook ik het een beetje overdreven vind nu...... Heel het weekend hebben we veel bezoek, Dembe laat zich knuffelen, zoekt de knuffels zelfs op. Jutta negeert de meeste mensen, maar wie haar wil knuffelen mag knuffelen. Ook als Jutta moe is van het vele wandelen kan ze amper rustig in huis liggen, ze verplaatst zich waar ik me verplaats, als mijn schaduw..... Heel erg fijn met momenten, maar tegelijkertijd is het er toch ook zwaar over als je hond voor de toiletdeur zit te wachten tot je klaar bent . Als ik in bad zit ligt Jutta op de badmat, als ik trappen op en af ren omdat ik het gewoon druk heb rent Jutta mee heen en weer, als ik drankjes haal voor ons bezoek loopt Jutta mee naar de schuur, mee naar de kelder, mee naar de keuken . Zondagochtend laat ik haar achter bij Nico en wat vrienden, en ik ga met een vriendin een ritje doen te paard. Jutta zoekt, en iemand laat de deur even open waardoor Jutta de straat op loopt. Nico ziet het en roept haar, maar Jutta spurt van de deur naar mijn auto, dan naar Nico zijn auto, dan naar het huis van mijn moeder (waar ik net mijn zadel had gehaald), en ze negeert Nico zijn geroep volledig, ze zoekt mij. Uiteindelijk kunnen ze haar toch 'vangen'. Het resultaat is dat Nico, die maandag moet werken, en Jutta wilde meenemen, gewoon iedereen achterlaat in de ardennen want "Jutta wil toch niet bij mij zijn". Ik gun Dembe een rustige nacht op mijn bed, arme Dembe, altijd al mijn onverdeelde aandacht gehad, altijd mijn nummer 1, en nu probeert haar eigen dochter die plaats te veroveren! Jutta is gelukkig nog wel braaf in haar bench 's nachts. Maandagochtend sta ik uren in de schuur met de hoefsmid om paarden te beslagen. Als ik met de smid, en zijn helper, binnen in huis kom, gunt Jutta de 2 mannen geen blik waardig, ze springt als een duiveltje uit een doosje als een bezetene naast mij op en neer, en zodra ik mij aan tafel zet gaat ze op mijn voeten liggen. Als de smid weggaat staat Jutta naast me in de open voordeur, geen haar op haar hoofd dat er aan denkt om op straat te spurten.
Vanavond ga ik in het donker met Jutta buiten wat trainen, maar we zijn nog maar net bezig, en we komen onze lieve 78-jarige buurvrouw Maria tegen. Jutta blaft, en Maria is bang, ze gilt, en maakt een dansje, waarop Jutta meedanst. Ik probeer zowel Maria als Jutta te overtuigen om te kalmeren, en Jutta doet dat ook . Dan begint Maria (groentenboerin) in het donker, in het licht van de straatlamp, onze Jutta eens goed te bekijken. "Amai, die heeft goeie benen. En amai, die staart, zoooo schoooon. Maar t is een hevige hé?" Als Jutta een stukje stapt roept Maria blij uit "Maar alé, ge moet die zien lopen, zo'ne billeman, maar wel ne bekwame billeman hé zeg, amai zenne".
En nu zit ik in de zetel, met naast me mijn lieve lieve Dembe, en aan de andere kant van de zetel, naast Nico, een bekwame billeman, die jankt zodra ik een vin verroer, omdat ze eigenlijk gewoon over Nico en Dembe wil springen, maar Nico zorgt ervoor dat dat niet lukt. En ik zwijg.....diep in mijn hart voel ik me zeer gevleid, maar onze billeman moet dringend een klein beetje breder leren kijken!

Ik krijg een prachtige fotosessie van een duidelijk verwende, en blije Jay. Hier enkele foto's om te delen met de bloglezers .

Jay mag mee in de duinen gaan wandelen.



Hij toont dat ook hij een jumpingpuppy is.



Thuis heeft hij de zitzak ontdekt.



Wat is heerlijker dan uitrusten op een zachte zitzak na al die zalig wandelingen?



En dan nog goed nieuws, de stambomen zijn toegekomen.......heel erg graag zou ik de pups nog eens terugzien, en ook Peter (van papa Estah) zou ze wel eens van dichtbij willen keuren, dus we gaan het even uitzoeken, en wie weet lukt het heel binnenkort wel om jullie de stambomen zelf te komen overhandigen!

08-03-2011 om 22:17 geschreven door Kat