Zaterdag haal ik om 6u Lisa uit bed, terwijl Nico een poging doet om Dembe en Jutta te activeren om een plasje te gaan doen. Dembe mag al snel terug gaan slapen, maar al de rest gaat de auto in, richting Luxemburg, om met Jutta mee te doen aan de internationale show daar. Het is lang aanschuiven om binnen te geraken, ergens tussen de 2600 honden. Een bont allegaartje van honden en een nog bonter allegaartje van mensen vormen een redelijk hilarische file. Samsons met sloefjes aan lopen naast dames in te grote maatpakken, herders in kinder-fietskarretjes vergezellen oudere alleenstaande dames, witte poedels met paarse krulspelden paraderen naast baasjes op hoge hakken, chinese naakthonden lijken doodnormaal naast hun extravagante homo baasjes, en ergens daartussen schuift Jutta aan. Jutta is loops, en de rhodesian ridgeback achter ons in de rij heeft het helemaal door tot grote ergernis van zijn baas. Binnen in de hal zetten we Jutta maar snel in een bench omringd door andere boefjes. Links van haar zitten moeder en dochter boef, maar rechts van haar zit een bouvier reu die meedoet in de kampioensklasse, en die jongen ziet zijn buurvrouw helemaal zitten . De "no love spray" wordt in grote hoeveelheden gebruikt, maar ook al ruiken de mensen alleen maar de spray....de reu weet wel beter. Maar zijn baasje moet niet klagen, want uiteindelijk kaapt hij alle prijzen weg! Het is lang wachten.....héél lang wachten...... We zijn er om 8u, de keuringen beginnen om 10u, en Jutta is aan de beurt om 14.30u . Tegen die tijd heeft Jutta het wel gehad, ze is moe, en ze is het beu. Toch loopt ze uiteindelijk mooi mee met Nico in de ring, zonder opspringen, mooi in draf, en ze laat braaf haar perfecte tandjes inspecteren. De 2 concurrenten zijn ook mooi, en uiteindelijk eindigt Jutta op de derde plaats, maar ze krijgt wel de score "uitmuntend", dus beter kan niet. Jutta is nog wat weinig bespierd, en alles zit nog wat los, maar verder is alles.....tja, 'uitmuntend' dus . Ze krijgt een mooie medaille! Toch kan ik niet anders dan mij afvragen of die medaille het wel waard is om een hele dag te zitten en te hangen en te wachten, vooral omdat het voor Jutta toch ook niet echt een topdag is, zij zou veel liever in het bos rondhollen. We voelden ons schuldig omdat we met Jutta op pad gingen terwijl de arme Dembe thuis moest blijven, maar Dembe heeft wel een topdag, zij gaat met Tito uren in het bos spelen . Maar genoeg gezeurd, de lange dag brachten we gelukkig door in goed gezelschap, de sfeer was best gezellig, de cava best lekker .
Verblijfplaats voor één dag, ze kon er niet echt mee lachen:
De finishing touch, 2 dagen laten ruikt Jutta nog naar een kapsalon:
Een sympathieke concurrent feliciteren:
Thuis toch nog even poseren met de medaille!!
De mooiste hond er wereld, na haar moeder uiteraard!
Lap zeg, net geen 4 weken voor de wedstrijd Begeleidingshond wordt Jutta loops. Kort samengevat wil dat zeggen dat ik niet meer op de club kan gaan trainen gedurende 3 weken, maar dat de loopsheid op de dag van de wedstrijd wel gedaan zal zijn, en we dus wél kunnen meedoen. Geweldig, daar zat ik nu echt op te wachten.....een totaal misplaatste rustpauze . Zo wordt het wel heel moeilijk om het te halen (lees: ik zie het totaal niet meer zitten). Jutta zelf laat het uiteraard niet aan haar hart komen, want Jutta heeft het "ZEN-gen" (iets wat ik echt NIET heb!). Nico vindt dat ik dan maar alleen moet trainen, maar dat is toch niet hetzelfde, Jutta wil hier in de wei enkel maar rennen, en het is overal pikdonker als ik thuiskom, pfff, dan oefen ik liever gewoon niet. En dan is er nog de show in Luxemburg, gek genoeg staat op het inschrijvingsformulier dat loopse teven welkom zijn.....dus zaterdag gaan we daar wel naar toe, er vanuit gaande dat Jutta haar 'toestand' vooral vervelend zal zijn voor de aanwezige reuen. Maar geen nood, ik spuit heel haar achterhand vol met "no love spray", we zullen snel weten hoe goed dat spul werkt !
De aanval van vorige week heeft duidelijk geen sporen nagelaten bij Jutta. Op de training staat ze naast de Lakense Herder in kwestie, maar Jutta heeft enkel oog voor de 2 rottweilers, grr, geen seconde aandacht krijg ik, er is zoveel afleiding. Vooral één van die 2 teefjes vindt Jutta geweldig, en het baasje van die rottweiler helpt niet echt..... Het volgen is bij Jutta een ramp, met dit soort volgen kunnen we dat brevet wel op onze buik schrijven. Maar als de 5 honden "af" liggen, en iedereen oproept terwijl Jutta nog neerligt, blijft ze wel liggen, ook als de ene rottweiler pas vertrekt als haar baasje heel erg gek doet, en de andere rottweiler bij aankomst beloond wordt met een wild spel met een bal. Jutta blijft liggen, en als ik haar oproep komt ze perfect bij mij . En ook het pakwerk gaat beter en beter, de kleinste mouw vindt ze niet meer interessant, de grotere wel. Maar als ze vindt dat het genoeg is, dan kijkt ze de pakwerker aan met een kop die zegt "moet ik nu nog eens of wat? ik ben moe". Typisch Jutta, we lachen er wel mee op de club, het is net alsof ze altijd een jointje gerookt heeft, ze is zo ongelofelijk ZEN. Als ze op de mouw bijt mag de pakwerker doen of hij op haar kop klopt, haar met de stok wrijven enz....het maakt haar allemaal niets uit. Jutta heeft 100% vertrouwen in de mens en dat is een groot cotnrast met de Lakense en Mechelaars, die dan wel ALTIJD zin hebben om te bijten, maar vaak best angstig zijn. Als ik vertrek babbel ik nog even met het baasje van de enige andere bouvier, en ondertussen komt iemand met zijn boxer van het terrein, totaal gefrustreerd, want de boxer is wat angstig, krimpt ook in elkaar zodra de baas zijn stem verheft, hij vraagt cynisch of niemand een boxer wil. Tja, daar kunnen wij maar 1 ding op zeggen "je had maar een bouvier moeten nemen". En met onze knuffel-Dembe gaat alles prima, ze is zo braaf en stil dat we moeten opletten dat we haar niet vergeten naast onze flamboyante Jutta. Maar Dembe behoudt het alleenrecht op de speciale momenten, in het weekend ligt ze heel de nacht te snurken naast mij op bed, en 's morgens als Jutta buitengaat blijft zij nog heel even in de zetel liggen voor nog meer knuffels. Mijn lieve lieve Dembe.....
Onderweg naar huis stop ik in de dierenwinkel om een cadootje voor Jutta te kopen. Het enige dat ze apporteert is het houten blok, en ik vind dat het tijd is voor een groter blok. En zo trekken we vanavond vol goede moed naar de les, met het nieuwe blok. De voorbereidingen voor de wedstrijd verlopen dramatisch, er zijn veel honden, en terwijl Jutta haar los volgen doet zijn er 2 rottweilers aan het apporteren , niet simpel voor Jutta. Het volgen trekt dus op niet veel, en ik moet een massa bijbevelen geven. Maar goed, misschien moet ik ook maar gewoon blij zijn dat Jutta wél bij mij blijft, en niet naar de andere honden spurt, want ondanks de afleiding blijft ze toch wel onder appèl staan. En laten we positief denken, op de wedstrijd zal er zoveel afleiding niet zijn! Of negatief denken: met de prestatie van vandaag haalt ze het niet..... Om in schoonheid te eindigen laat ik haar springen (super!) en ook wat apporteren met haar nieuw blok. Ze vindt het blok geweldig, apporteert, eindigt zelfs met zit voor zonder het blok te lossen. Maar dan gaat het mis.....een Lakense herder ziet dat het wel echt een prachtig blok is, en sleurt zijn bazinnetje vooruit richting Jutta. Ik reageer een fractie te traag, en het baasje van de Lakense kan haar hond totaal niet houden, met als gevolg dat er plots een Lakense reu aan Jutta haar kaak hangt . Ik krijg de spartelende honden niet meteen uit elkaar, en het baasje van de Lakense heeft al helemaal niets te zeggen aan haar hond. Maar lang leve het nieuwe blok.....één klop op de kop van de Lakense en hij laat los!! Jutta smakt en wrijft met haar poot aan haar kaak, maar het is snel over, en ik kan geen wonde vinden (met dank aan het lange haar). Aangezien de baasjes meer onder de indruk zijn dan de honden besluit ik toch maar te blijven voor het pakwerk, en dat is een goede beslissing. De aanval van de Lakense heeft haar zeker niet bang gemaakt ofzo, in tegendeel zou ik bijna zeggen, want Jutta bijt zoals ze nog niet vaak gebeten heeft. Ze laat de mouw niet eens vallen op mijn tenen!! En nu maar hopen dat ze geen levenslange haat voor Lakense herders zal hebben......Dembe heeft zo ongelofelijk de pest aan Duitse Herders, omdat ze als jonge hond aangevallen geweest is door zo'n hond. We zullen het volgende week wel zien......
Ander werk, andere computer, veel te doen, weinig tijd, en zo kan ik nog een tijdje doorgaan met het verzinnen van waarheden en excuses voor het niet meer bijschrijven op het blog. Maar eigenlijk gaat alles prima met ons en de hondjes. Ze hebben genoten van een maand september met een baasje dat meer tijd had, Jutta liep vaak naast de fiets mee naar school, en beide hondjes lagen naast me in de zetel als ik van thuis kon werken. Maar toen kwam oktober, ander werk, ander ritme. Als ik 's morgens vroeg het huis uit sluip laat ik iedereen weer slapend achter, maar de hondjes zijn flexibel, ze blijven braaf en stil liggen tot Nico en Lisa opstaan. Dembe is weer maar eens schijndrachtig en verlangt naar een nest puppies. Bij gebrek aan puppies ontfermt ze zich over Jutta, die continu wordt afgelikt momenteel, en er schijnbaar nog van geniet ook . Op een avond probeert Dembe zich ook te ontfermen over een egel in de tuin, het was wel duidelijk dat het 'dansje' dat ze aan het doen was niet zomaar was, ze probeerde de egel te pakken, en Jutta stond erbij en keek ernaar. Maar achteraf was het wel Jutta die een wonde op haar onderlip had, tja, ze kent geen gevaar onze kleine Jutta en dus waarschijnlijk domweg even gaan snuffelen. En ondanks al de lieve onstuimigheid zijn de ambities groot...... Jutta is ingeschreven op de show in Luxemburg op 5 november, gewoon om het showen nog eens te oefenen, in de hoop dat ze dan ook zal showen en niet alleen maar op en neer springen. En nog ambitieuzer is haar inschrijving voor 'begeleidingshond' op 20 november. Dat is het eerste brevet van de werk-sectie 1c van Sint Hubertus, het reglement is te lezen op http://www.kkush.be/Portals/kkush/documents/reglementen/brevetbh.pdf Vanaf 12 maanden mogen honden deelnemen, maar er zitten voor Jutta toch wel enkele addertjes onder het gras. Zo is 8 minuten 'af' liggen op 20 meter van mij veel te lang.....ze doet het wel, maar als ze weet dat het bijna gedaan is en ik terug naar haar toe stap, dan moet de ingehouden spanning weg, en ontploft Jutta. Op de laatste training eindigde dat zelfs in een goedbedoelde tongkus, die helaas een tandkus net boven mijn oog werd. Met een bloedende wenkbrauw zag ik toch even sterretjes, en ik vraag me nog steeds af wat mijn nieuwe collega's de volgende dag dachten. Wellicht dat ik een slachtoffer ben van huiselijk geweld..... Ook het lange los volgen is niet zo gemakkelijk voor Jutta, of toch, ze volgt eigenlijk erg goed, maar ik moet opletten dat ik niet over haar struikel en haar niet vastgrabbel want ze staat continu naast mij te springen. In de zit-oefening durft ze nog wel eens gaan liggen, en als er een rotweiler op het terrein is is ze toch een beetje afgeleid (wat ze in die kortharige dikkoppen ziet is mij een raadsel). Maar goed, ik heb nog een maand om te oefenen, en op de hondenschool zeggen ze dat het wel kan lukken, ook al is ze nog aan de jonge kant. Ik probeer mezelf te overtuigen van het feit dat het ook maar 'om te oefenen' is dat ik meedoe, en dat het bijgevolg niet belangrijk is om geslaagd te zijn. Helaas is mijn overtuigingskracht naar mezelf toe niet zo schitterend......en dus reken ik op veel geduim op 20 november Er is ook iemand ingeschreven die met zijn vorige hond wereldkampioen geweest is met deze discipline, dus Jutta is alvast in goed gezelschap!
Het is heel lang geleden dat ik nog iets geschreven heb, en daar heb ik meerdere excuses voor, waarover later meer. Vandaag gaat het over Jannes, die zijn oude vriedin Bess duidelijk nieuwe energie gegeven heeft! De grote Jannes is duidelijk nog steeds groot, en speels. Hij was de grote favoriet van nichtje Floor hier, dus zij dankt de baasjes heel erg voor dit leuke filmpje, en de foto's! http://www.youtube.com/user/guystje#p/a/u/0/B45A9v1unmc
Ook in Limburg was er een verjaardagsfeest voor broertje Jari, hij krijgt een heerlijk been, zie foto's! Hij is nog steeds dikke maatjes met zijn boevenvriend Faico, ze kunnen elkaar niet goed missen.
Jutta heeft een lief. Hij is 2 jaar, heet Harry en is een Welsh Terrier. Hij woont vlak aan de waterbron waar we het water voor de paarden halen. Als de jeep die straat indraait wordt Jutta al helemaal blij. Terwijl het tonnetje vult met water gaat Jutta een dansje opvoeren aan de omheining, en Harry doet hetzelfde aan zijn kant. Dembe kijkt toe en ziet dat het echte liefde is . Vanmorgen geef ik privéles aan een meisje van rond de 20 met een Cane Corso pup van 3 maanden. De ouders van het meisje kijken toe, Dembe en Lisa zitten in de kantine, en Jutta zit opgesloten in een kot (omdat ze elders nooit zou aanvaarden dat ik privé aandacht geef aan een andere hond). De kleine Cara heeft een vervelend kantje voor een pup van 3 maanden, ze valt andere honden aan. Gek toch dat mensen die geen honden-ervaring hebben, meteen kiezen voor een Cane Corso, een teefje weliswaar ('want die zijn gemakkelijker'), waarvan ze de moeder gezien hebben en 'die was niet zo groot'. Nadat de kleine dappere pup een aantal honden heeft aangevallen op het terrein, waarbij de jonge bazin de leiband, bij wijze van extra steun, even aanspant en niet corrigeert, besluit ik dat het tijd is om in te grijpen. Het zou toch spijtig zijn dat het enige wat de hond tijdens zijn eerste les geleerd heeft "ik mag honden aanvallen" is. En dus neemt een collega lesgever de pup even over van het jonge meisje, en komt Dembe ten tonele. Als de moeder van het meisje Dembe ziet verschijnen vraagt ze heel oprecht "uw hond gaat mijn hond toch niet opeten hé?". Puppymoord, precies waar Dembe van houdt.....waar heeft dat mens het over!! Dembe zet zich naast mij op het terrein, en mijn collega wandelt rond met de kleine Cara. Eén keer vliegt Cara uit, maar aangezien zowel mijn collega als Dembe op het juiste moment reageren (de ene al wat duidelijker dan de andere ), blijft het bij 1 keer. Na een paar minuten wordt het saai, en dus gaat Dembe terug naar de kantine (beetje uitrusten van haar opvoedkundige taak), en verschijnt Jutta. Om één of andere reden is de moeder van het meisje een stuk minder ongerust over Jutta (is het dan toch die staart die zorgt voor het lieve imago?). Jutta ziet het volledig zitten, springt als een kangeroe tegen mij op, en wil ook wel eens gaan kijken naar wat die pup allemaal doet. Blijkbaar lijkt Jutta toch voldoende op haar moeder in de ogen van de pup, want de kleine Cara kijkt met ontzag naar de grote spring in 't veld. Les 1 van de Cane Corso is gedaan, hopelijk komt ze nog terug volgende week. Na de les ga ik met Lisa en de 2 boefjes naar de dierenwijding in een naburig dorp. Op zich wel een uitdaging....Lisa heeft Dembe vast, die super braaf naast haar loopt, maar waarvan ik weet dat als er een andere hond haar durft aan te raken, dat Lisa wel eens een probleem zou kunnen hebben! En er lopen daar heel wat honden rond, ondanks de gietende regen. Tussen het 30-tal paarden en 20-tal honden, heb ik mijn aandacht nodig voor Jutta. Ze loopt perfect aan de 'voet', maar ik voel dat er niet zoveel nodig is om het kleine speelse bommetje te doen ontploffen in deze dierenmassa. Gelukkig laat meneer pastoor niet op zich wachten, Lisa & Dembe worden gewijd en krijgen een pistolet die Dembe gulzig opschrokt, en even later is het mijn beurt met Jutta. Jutta lust de pistolet niet.....en dus deelt ze hem later thuis met Tito en 2 paarden, maar Lisa vindt dat Jutta toch ook een stuk moet eten. Na veel aandringen krijgen we een stuk gewijde pistolet, ingepakt in een stuk kaas, naar binnen. Oef, iedereen blij. Lisa is overtuigd dat onze hondjes nu heilig braaf zullen zijn, en uiteraard tot in de eeuwigheid gezond. Als we 's avonds thuiskomen zijn ze zo moe dat het inderdaad precies engeltjes zijn. Nico vraagt wat wij met die honden hebben uitgestoken dit weekend en Lisa zegt fier: "onze hondjes zijn gewijd en nu gaan ze altijd flink zijn". Dat kan morgen nog tegenvallen, maar vandaag gaan we er toch van genieten!
Once upon a 6th September..... - werd Joseph Patrick Kennedy geboren, vader van JFK, Bobby en Edward (1888) - mislukte de aanslag op de Italiaanse fascistenleider Mussolini (1924) - werd Jimmy Reed geboren (1925) - verklaarde Zuid-Afrika de oorlog aan Duitsland (1939) - haalden we in België de laagste temperatuur ooit (1952) - werd Swaziland onafhankelijk (1968) - krijgen 41000 mensen in Parijs een brief van de Franse justitie waarin ze worden aangeklaagd wegens moord, afpersing en prostitutie....foutje, het moesten verkeersboetes zijn (1989) - werd lady Diana begraven (1997) - stierf Luciano Pavarotti (2007) - werden Jutta, Jari, Jeroh, Jay, Jannes, en James van de Zonneberg geboren (2010)
Het is alweer een jaar geleden....ik moet er toch aan denken als Dembe half op mij in de zetel ligt vanavond. Die lieve Dembe gaat een rustigere nacht tegemoet dan vorig jaar!
Files, vioolles, regen en wind zorgen ervoor dat Jutta haar verjaardag maar stilletjes gevierd wordt.....Lisa geeft haar de helft van haar cornflakes met yoghurt 's morgens, maar tot haar grote teleurstelling lust Jutta het niet. Dan maar voor Dembe, uiteindelijk moest die vorig jaar al het werk doen . Maar een hondenpoot is gauw gevuld en Jutta geniet van haar kwartiertje met mij alleen in de gietende regen als ik naar de paarden ga kijken .
Laat de foto's van de jarige mannen maar komen zou ik zeggen!!
Ons logeetje van 1 jaar gaat meedogenloos tegen de grond (herhaaldelijk ), onze zieke dochter van 6 wordt besprongen (langs voor, langs achter en langs opzij), ons vliegenraam in de schuifdeur heeft nu een groot in- en uitloopgat waar duizend vliegen tegelijk doorkunnen, de achtbaan van polly pocket is verbouwd (beetje korter gemaakt), de gieter heeft extra water-gaatjes (zeg maar gaten), de stenen van de terrasmuur liggen plots allemaal los, het grote stenen bord onder de grote yuka is helemaal stuk, het stukje rubber achteraan in de jeep is spoorloos verdwenen, de sterkte van de prikkeldraden in de weien werd getest (en ze zijn sterk bevonden!),...... De olifant is gepasseerd in onze porseleinwinkel. De olifant, onze olifant, heeft een hekel aan het begin van het nieuwe schooljaar.....boeken kaften, oudercontacten, danslessen, vioollessen, en vroege winterinfecties.......veel te weinig tijd voor de olifant.
Zoals beloofd nog een vakantieverslag! Nico moest werken, maar Lisa en ik blijven een weekje met de honden in de ardennen. Er komen heel wat vriendinnetjes spelen, en de honden zijn uiteraard overal bij! Weer maar eens valt het op hoe ongelofelijk geweldig Dembe is....er bestaat toch echt geen gemakkelijkere hond dan zij. Ze rent als een jonge hond achter de jeep, en ze ligt als een oude oma te slapen onder tafel terwijl een 2-jarig meisje zich stiekem boven op haar legt. En zo zijn er veel voorbeelden van onze lieve lieve Dembe. Naast Jutta wordt ze steeds onzichtbaarder, ze is zo braaf, en steekt zo weinig kuren uit dat ze zelfs zelden op de foto staat. Maar geen nood, Dembe was overal bij, en de nachten blijven zoals altijd....Jutta in haar bench, en Dembe zalig languit naast mij op bed . Wij zeggen al jaren dat Dembe een halve mens is, maar Jutta is nog straffer..... Jutta zit in de jeep naast mij, met haar rug tegen de zetel geleund, en met 1 pootje op het raam naast haar, menselijker kan haast niet. Jutta springt mee op de trampoline met de kinderen, en zwemt met de kinderen in de vijver. Als ik water geef aan de paarden springt ze in de waterbak en blijft ze staan terwijl de bak vult. Jutta is gestoord, maar héél erg prettig gestoord . Als mijn vakantie voorbij is, blijft Nico 2 dagen in de ardennen. We zitten op dat moment met 2 honden, maar ook met 5 kittens, dus ik vertrek naar Vlaanderen, met de kittens. Ten minste, dat was het plan. Nico zou met Lisa en de honden achterblijven. Maar dat is buiten Jutta gerekend.....ze voelt dat ik aan het inpakken ben en kronkelt als een slang rond mij. Als ik even stilsta in de badkamer legt ze zich op mijn voeten, als ik mij even op bed zet springt ze ook op bed en legt ze zich tegen mij aan. Nico komt binnen en wil Jutta niet meer bijhouden.....ze zou toch maar heel de avond en nacht janken . En zo vertrek ik naar Vlaanderen, met Jutta en 5 kittens...... Ook met de kittens wil Jutta spelen. Niets aan te doen, Jutta is prettig gestoord. Hier een paar foto's om jullie mee te laten genieten!
Zoals beloofd nog een vakantieverslag! Nico moest werken, maar Lisa en ik blijven een weekje met de honden in de ardennen. Er komen heel wat vriendinnetjes spelen, en de honden zijn uiteraard overal bij! Weer maar eens valt het op hoe ongelofelijk geweldig Dembe is....er bestaat toch echt geen gemakkelijkere hond dan zij. Ze rent als een jonge hond achter de jeep, en ze ligt als een oude oma te slapen onder tafel terwijl een 2-jarig meisjes zich stiekem boven op haar legt. En zo zijn er veel voorbeelden van onze lieve lieve Dembe. Naast Jutta wordt ze steeds onzichtbaarder, ze is zo braaf, en steekt zo weinig kuren uit dat ze zelfs zelden op de foto staat. Maar geen nood, Dembe was overal bij, en de nachten blijven zoals altijd....Jutta in haar bench, en Dembe zalig languit naast mij op bed . Wij zeggen al jaren dat Dembe een halve mens is, maar Jutta is nog straffer..... Jutta zit in de jeep naast mij, met haar rug tegen de zetel geleund, en met 1 pootje op het raam naast haar, menselijker kan haast niet. Jutta springt mee op de trampoline met de kinderen, en zwemt met de kinderen in de vijver. Als ik water geef aan de paarden springt ze in de waterbak en blijft ze staan terwijl de bak vult. Jutta is gestoord, maar héél erg prettig gestoord . Als mijn vakantie voorbij is, blijft Nico 2 dagen in de ardennen. We zitten op dat moment met 2 honden, maar ook met 5 kittens, dus ik vertrek naar Vlaanderen, met de kittens. Nico zou met Lisa en de honden achterblijven. Maar dat is buiten Jutta gerekend.....ze voelt dat ik aan het inpakken ben en kronkelt als een slang rond mij. Als ik even stilsta in de badkamer legt ze zich op mijn voeten, als ik mij even op bed zet springt ze ook op bed en legt ze zich tegen mij aan. Nico komt binnen en wil Jutta niet meer bijhouden.....ze zou toch maar heel de avond en nacht janken . En zo vertrek ik naar Vlaanderen, met Jutta en 5 kittens...... Ook met de kittens wil Jutta spelen. Niets aan te doen, Jutta is prettig gestoord. Hier een paar foto's om jullie mee te laten genieten!
Jutta gaat een weekje op vakantie naar de ardennen, maar daarover later meer. Jay gaat op vakantie naar Duitsland en zijn baasjes zijn vol lof over zijn gedrag . Iedereen is gek op hem overal waar hij gaat, en meneer Jay laat het allemaal met plezier over zich heengaan. Hij slaapt op hotel alsof hij het al jaren doet, en zoekt verkoeling onder de parasol als het wat te warm is. Als ik de verhalen hoor dan lijkt het wel over Dembe te gaan! Alles rustig aan, en super gemakkelijk. Net zoals Dembe en Jutta die regelmatig tussen de paarden moeten wandelen, volgt ook Jay de hobby van zijn baasjes, en zo ontmoet hij wereldkampioen rally Sébastien Loeb, waarvan hieronder bewijs! Bedankt Mieke en Cor voor de leuke foto's!
Jutta gaat een weekje op vakantie naar de ardennen, maar daarover later meer. Jay gaat op vakantie naar Duitsland en zijn baasjes zijn vol lof over zijn gedrag . Iedereen is gek op hem overal waar hij gaat, en meneer Jay laat het allemaal met plezier over zich heengaan. Hij slaapt op hotel alsof hij het al jaren doet, en zoekt verkoeling onder de parasol als het wat te warm is. Als ik de verhalen hoor dan lijkt het wel over Dembe te gaan! Alles rustig aan, en super gemakkelijk. Net zoals Dembe en Jutta die regelmatig tussen de paarden moeten wandelen, volgt ook Jay de hobby van zijn baasjes, en zo ontmoet hij wereldkampioen rally Sébastien Loeb, waarvan hieronder bewijs! Bedankt Mieke en Cor voor de leuke foto's!
Het is donderdagavond en ik verveel me, gelukkig ben ik niet alleen. Lisa is 'uitbesteed' aan oma, Nico is gaan fietsen, Dembe ligt languit te rusten in de zetel. Maar Jutta verveelt zich ook. En zo vertrekken Jutta en ik richting Gijzegem, ergens achter Aals, want daar, ergens in een café, wordt er 'showtraining' gegeven. Ten minste, dat hoop ik. Als het met IPO dan niets wordt kan Jutta nog altijd een "show-carrière" uitbouwen . De GPS stuurt me in de juiste richting, en heel even waan ik me in de film 'de helaasheid der dingen', in die kleine straatjes achter Aalst. Aan het café zitten een aantal motorrijders buiten op de stoep. Gewapend met Jutta loop ik het zijdeurtje in, en ik kom uit in een oude feestzaal waar dames op hoge hakken en met chihuahua's aan dunne leibandjes heen en weer lopen. Jutta trekt haar ogen open, zoiets heeft ze nog nooit gezien . De les van de kleine hondjes is bezig, de grote moeten nog even wachten. Ongeduldig en jankend kijkt Jutta naar de chihuahua's, vlinderhondjes, en een paar staffords. En dan is het de beurt aan de 'groten', maar de groten zijn blijkbaar allemaal met vakantie, en dus is het aan ons, in gezelschap van een cocker spaniel. Jutta vindt het allemaal maar raar en springt tegen mij dat het een lieve lust is, niet goed dus. De vriendelijke lesgeefster neemt Jutta even over, op zich gaat dat beter, maar ze is aan het klappertanden van stress, en ze begint er zowaar van te telgangen. "Mooi staan" is het nieuwe bevel, want voordat Jutta haar staart blij omhoog kan zwieren op een show moet ze eerst leren 'mooi staan'. En dat is niks voor Jutta, de Cocker staat aan de kant, en er loopt nog een poes in de zaal ook. Oefenen, veel oefenen is de boodschap, maar 'zit' en 'af' lijkt me momenteel veel eenvoudiger dan 'mooi staan'....... Onze avond was alvast goed gevuld en best wel leuk, maar ik ga er toch nog eens een nachtje over slapen vooraleer ik beslis of showen wel echt mijn ding is.
Dembe is jarig vandaag. Dembe wordt 7......Dembe wordt "al" 7 . Al een paar dagen hebben we het erover. Lisa staat op en geeft Dembe een knuffel en een tekening, op de tekening staat Dembe met een dikke buik, en een pupje erachter, het pupje is Jutta maar er zitten er ook nog in haar buik. Plots zegt Lisa verdrietig "mama, gaat Dembe nog 9 worden?". Ja, natuurlijk wordt Dembe 9, én 10, én 11, én 12.......!! Dembe is super in form eigenlijk, vorig weekend rende ze nog als een jonge hond rond de auto, maar ze snurkt iets meer, en als je heel goed kijkt zijn haar eerste stapjes 's morgens net iets stijver dan vroeger.... Pfff, van mij mag Dembe gewoon 50 worden. De dames zijn ook allebei naar de kapper geweest, foto's volgen. Jutta is er smal en grijs (wit op sommige plaatsen) onderuit gekomen, en Dembe wordt steeds zwarter en zachter, misschien is ook dat wel een teken van de leeftijd..... Jutta is ondertussen een bekende figuur geworden op de hondenschool, bekend en berucht........ - Jutta geeft iedereen een kus op de wang als ze toekomt - Jutta wordt helemaal gek als ze het rottweilerteefje ziet waarmee ze samen begon (janken, springen,....) - Jutta spurt er af en toe van puur plezier vandoor om iedereen 'goeiendag' te zeggen (NOT DONE op een IPO hondenschool......vol agressieve mechelaars enzo.....) - Jutta huilt als een wolf als ze in de bench in de auto zit te wachten op haar pakwerk-beurt Maar ondanks de onnozele puberstreken doet ze het toch niet zo vreselijk slecht, vandaag ging zelfs het apporteren prima . Het is een kwestie van volhouden, de puber laten puberen en denken aan later . Bij het pakwerk begint ze zowaar zelfs te blaffen, ha! Zou het haar dan toch ooit gaan interesseren?? Speuren is een ramp.........na speur-rust van 2 maanden (schande, ik weet het, en ik heb niet eens een deftig 'excuus', gewoon geen tijd/zin om op mijn eentje zo'n spoor te gaan trekken) gaat Jutta vrolijk zigzaggend door de wei.....morgen toch nog maar eens proberen...... Maar Jutta blijft vooral het super vrolijke hondje dat zo ongelofelijk dankbaar is als je iets met haar doet. En Dembe blijft de lieve lieve knuffelhond. Wat zou het geweldig zijn als die 2 samen met ons oud konden worden......
De vakantie lijkt alweer lang geleden.....Dembe en Jutta hadden het prima naar hun zin bij de dogsitter! Jutta haar gedachten werden afgeleid door reutje Tito waardoor zij eigenlijk de hele week haar blije zelve geweest is. Dembe heeft een paar dagen niet zoveel gegeten......zoals gewoonlijk als wij alle 3 weg zijn . Toen we terug thuis kwamen was Jutta ook weer helemaal zichzelf, veel pogingen om over ons hoofd te springen, en héél veel uitbundigheid . De rustige Dembe, die normaal gezien wel altijd heel blij is om ons te zien, maar meestal enkel maar een beetje komt duwen in ruil voor een aaitje, was nu duidelijk BLIJ . Springend, likkend en duwend week ze de komende uren niet van onze zijde, ze ging van mij naar Nico en omgekeerd, haalde zelfs speelgoed van Jutta uit om daarmee ook weer blij en kwispelend rond te lopen. Toch wel fijn zo'n welkom . En zelf hebben we natuurlijk onze hondjes ook gemist!! We sliepen een paar keer bij een vriend, en gelukkig voor Lisa heeft die 2 honden, vooral teefje Snülla was Lisa haar dikke vriend. Als we dan later rondtrokken en kampeerden vroeg Lisa wanneer we teruggingen.....ze miste Snülla. Maar ook onderweg konden honden natuurlijk niet ontbreken, en dus trokken we een dagje met de hondenslee op de gletsjer. Onze slee werd getrokken door 10 honden, en vooral liep 'het brein' Franka, met naast haar de sterke, én beroemde Einstein. Einstein is een internationale beroemdheid, kijk maar in dit filmpje http://www.youtube.com/watch?v=F2Cm_4573fs&ob=av2e ! Einstein had weinig sterallures en trok de slee met veel enthousiasme!! Twee pupjes liepen los mee, en Moonlight bewaakt Lisa bij haar gevaarlijke activiteiten op het kleine sleetje dat was vastgebonden aan de grote slee. We moeten het toegeven.......een vakantie zonder honden lukt ons echt niet, het is al moeilijk genoeg zonder eigen honden!
Lisa met Snülla:
Onderweg op de gletsjer Langjökull op Ijsland:
Puppy knuffelen op de slee (warmer aan de pootjes):
Lisa, bewaakt door Moonlight:
Tijdens onze afwezigheid doet het maatje van papa Estah een wel zeer amibitieuze gooi naar het internationale succes.....Hero en Peter gaan naar het wereldkampioenschap in Parijs!! Wij duimen van op Ijsland, omdat we het Peter & Yvette gunnen, omdat we het fokker Leo & Mia gunnen, omdat Hero het maatje van papa Estah is, omdat de moeder van Hero een volle zus van Dembe is, en natuurlijk omdat we Hero een schitterende hond vinden! Het ondenkbare gebeurt.........HERO WORDT WERELDKAMPIOEN!! Proficiat aan alle betrokkenen!!
En dan moeten we terug naar het gewone leven, slapen-eten-werken-eten-slapen.......en tussendoor nog wat pogingen doen om Jutta op te voeden. Het eerste weekend na onze terugkeer trek ik alleen met Jutta naar de ardennen en Jutta geniet.......ze rijdt de hele dag rond met mij, ligt 's avonds in de zetel bij mij en ligt 's nachts in bed bij mij. Het weekend erop nemen we Jutta alleen mee naar de landbouwbeurs in Libramont, er is een massa volk, en een massa dieren, maar het kan Jutta weinig schelen. Als ik sta aan te schuiven om een broodje te kopen strekt Jutta zich languit op de grond, en iedereen moet over haar stappen. in ruil krijgt ze natuurlijk een stukje worst, een stukje wafel, enz.....ze heeft veel beziens, en een aantal mensen spreken ons aan over het feit dat Jutta voor een bouvier toch wel heel braaf en weinig angstig is . Vreemde kinderen komen haar aaien, schapen en koeien kijken haar aan. Het enige wat Jutta gek maakt zijn de paarden die met veulen door de buitenpiste rennen, wat zou ze die graag gaan helpen opjagen.......
Op de hondenschool gaat het een stuk minder goed met onze dwaze puber. Apporteren hoeft niet zo voor haar, ze wil wel 1 keer per les een apportje terugbrengen, om mij een plezier te doen, maar dat is alles. De gehoorzaamheid gaat moeizaam, er is een nieuw pupje, en haar rottweiler-vriendinnetje is er na lange afwezigheid ook terug. Ik slaag erin om haar onder appèl te houden doorheen volgoefeningen, zit-blijven, af-blijven, oproepen, maar dan volgt de sprong......Jutta springt zo graag dat ze vol enthousiasme springt, opnieuw springt en dan slibbert de leiband uit mijn handen en hopla, Jutta is weg, naar haar vriendinnetje, en daarna rent ze grote toeren op het terrein. Het soort tafereel dat ik zelf vaak, met grote ergernis, aanschouw in de hondenschool waar ik lesgeef, waar de baasjes niets te zeggen hebben over hun honden . Ik roep, loop weg, ga op mijn knieën zitten, niets helpt, Jutta rent, met de staart kwispelend en heel hoog. De voorzitter zijn ergernis stijgt, en terecht want hier lopen een aantal agressieve honden op het terrein. Ik roep en ik tier en plots is de kortsluiting in Jutta haar hersenen voorbij......ze plooit haar oortjes onderdanig naar achter, en sluipt over de grond naar mij toe. Grrr......onnozele puber!!! En ook pakwerk blijft een vreemde zaak, Jutta vindt dat niet echt geweldig, ze bijt alleen maar als de pakwerker haar echt uitdaagt en pest, of als hij mij slaat. Als ze het echt beu is kruipt ze tussen mijn voeten, om zich te verstoppen. Dit is volgens mij de leeftijd waarop de meeste mensen het opgeven om naar de hondenschool te gaan, begrijpelijk. Ik zou het misschien ook overwegen, ware het niet dat Jutta mij na de les zo ongelofelijk geweldig vindt. Nico wordt er slecht van, als we terug binnenkomen zet Jutta zich uitgeput, met de tong ver uit haar bek, naast mij in de zetel, oortjes plat, hoofdje scheef bij elk woord dat ik zeg, en hevig likkend bij elke lach die ik in haar richting doe.
Het is bijna zover, we gaan onze 2 boefjes achterlaten......we vertrekken een weekje op verlof naar Ijsland, en boefjes zijn daar niet welkom . Maar het komt goed, want als wij op het vliegtuig stappen landt er een ander vliegtuig, en daarop zit, als alles goed is, onze dogsitter!! Mijn broer komt met Tito een weekje op onze boefjes passen, dat wordt dolle pret, op voorwaarde dat zijn vliegtuig geen dagen vertraging heeft ofzo, én op voorwaarde dat Dembe niet loops wordt...... Hoe leuk vakantie ook is, stiekem ga ik hen toch missen, en iets minder stiekem ga ik ongerust zijn, en zoals een echte moeder kloek zal ik elke dag bellen en sms-en om te horen hoe het met mijn 2 allerliefste boefjes gaat! De dogsitter is gewaarschuwd!
Zaterdagochtend staan er 3 meisjes te springen, ook al weet er maar eentje zeker wat er gaat gebeuren. Nico is al lang "in het zuiden" als wij een vriendinnetje van Lisa oppikken dat voor een weekendje mee mag naar de ardennen. Mijn schoonmoeder heeft lang gepreekt tegen mij.....Weten die ouders wel dat wij zo'n 2 grote honden hebben?? Is dat vriendinnetje van 5 niet bang van zo'n grote honden?? En om de preek goed te eindigen suggereert mijn schoonmoeder dat het misschien toch niet zo erg is, het is tenslotte zomer, ze voorspellen goed weer, en dus kan ik de honden buiten in de tuin laten als de kinderen binnen zijn. Ik probeer selectief doof te zijn, want uitvliegen tegen je schoonmoeder is 'not done' hé.... En zo pikken we het kleine meisje op, ik doe deur van de auto achteraan open, Lisa springt naar binnen, en daar verschijnen 2 grote neuzen vanuit de koffer . Vader en moeder lachen even, ik ken hen niet genoeg om te zien hoe groen die lach is. Aangezien ze voor het eerst hun dochter afstaan aan vreemden besluit ik dat het nu misschien toch niet zo goed overkomt om de deur van de auto toe te zwaaien, de 2 kids met de 2 monsters achter te laten om rond mijn auto naar de bestuurdersplaats te lopen. Dus krijgt Lisa de opdracht om een raampje open te doen, dan ben ik toch iets dichterbij zodat ik een aanval kan voorkomen. Héhé, zover zijn we!! De rest van het weekend is gelukkig een stuk rustiger, geen schoonmoeders meer, geen overdreven bange kleine meisjes, en 2 niet zo heel monsterachtige monsters, oef! Wel zegt Lisa op het einde van het weekend vol oprechte bewondering dat het toch heel raar is dat een hond niet het lievelingsdier is van haar vriendinnetje...."da's toch raar hé mama, honden zijn toch de leukste dieren van allemaal?" Verder weinig nieuws, Jutta wordt eigenlijk steeds meer Dembe 2, ze is belachelijk braaf voor een hond van 10 maanden....... Op de hondenschool gaat de gehoorzaamheid redelijk goed. Alleen het apporteren blijft matig, "niet genoeg drift" is de diagnose van de voorzitter, tja.....we blijven oefenen, maar ik merk steeds meer dat ze het doet om mij een plezier te doen. Als ik haar apport weg gooi blijft ze zonder problemen naast mij zitten, en dat hoeft toch niet echt voor een pup van 10 maanden! En pakwerk....daar hebben we nu wat op gevonden, bij het 'normale' pakwerk gaat Jutta liggen aan mijn voeten, met haar ogen volgt ze het dansende mannetje in kostuum wel, maar verder is ze er wel gerust in, er is geen gevaar. Maar als de pakwerker in mijn richting uithaalt, of haar even echt uitdaagt en pest, dan valt ze aan, boos en gefrustreerd. Jutta is geen 'plezierbijter', dat is wel duidelijk! Was dat ook niet exact wat ik wou, Dembe nummer 2 op de wereld zetten? En toegegeven, het is zalig. Zaterdagavond lig ik in bed met een boek, en Jutta ligt naast me op de grond.......Nico komt iets halen en gromt tegen Jutta 'wat doe jij hier?', en dan roept hij haar, 3 keer, maar Jutta speelt dood.......ze heft haar kop niet eens op. Grommend gaat Nico weer weg, ik kijk op van mijn boek, en nog voor ik iets kan zeggen heft Jutta haar kop op, kijkt me lief aan, en kwispelt. Hoe kan je daar nu boos op zijn!??
. De "no love spray" wordt in grote hoeveelheden gebruikt, maar ook al ruiken de mensen alleen maar de spray....de reu weet wel beter. Maar zijn baasje moet niet klagen, want uiteindelijk kaapt hij alle prijzen weg! 
. Tegen die tijd heeft Jutta het wel gehad, ze is moe, en ze is het beu. Toch loopt ze uiteindelijk mooi mee met Nico in de ring, zonder opspringen, mooi in draf, en ze laat braaf haar perfecte tandjes inspecteren. De 2 concurrenten zijn ook mooi, en uiteindelijk eindigt Jutta op de derde plaats, maar ze krijgt wel de score "uitmuntend", dus beter kan niet. Jutta is nog wat weinig bespierd, en alles zit nog wat los, maar verder is alles.....tja, 'uitmuntend' dus 
. Ze krijgt een mooie medaille! 
. Zo wordt het wel heel moeilijk om het te halen (lees: ik zie het totaal niet meer zitten). Jutta zelf laat het uiteraard niet aan haar hart komen, want Jutta heeft het "ZEN-gen" (iets wat ik echt NIET heb!). Nico vindt dat ik dan maar alleen moet trainen, maar dat is toch niet hetzelfde, Jutta wil hier in de wei enkel maar rennen, en het is overal pikdonker als ik thuiskom, pfff, dan oefen ik liever gewoon niet. 
, niet simpel voor Jutta. Het volgen trekt dus op niet veel, en ik moet een massa bijbevelen geven. Maar goed, misschien moet ik ook maar gewoon blij zijn dat Jutta wél bij mij blijft, en niet naar de andere honden spurt, want ondanks de afleiding blijft ze toch wel onder appèl staan. En laten we positief denken, op de wedstrijd zal er zoveel afleiding niet zijn! Of negatief denken: met de prestatie van vandaag haalt ze het niet..... 
. De les van de kleine hondjes is bezig, de grote moeten nog even wachten. Ongeduldig en jankend kijkt Jutta naar de chihuahua's, vlinderhondjes, en een paar staffords. En dan is het de beurt aan de 'groten', maar de groten zijn blijkbaar allemaal met vakantie, en dus is het aan ons, in gezelschap van een cocker spaniel. Jutta vindt het allemaal maar raar en springt tegen mij dat het een lieve lust is, niet goed dus. De vriendelijke lesgeefster neemt Jutta even over, op zich gaat dat beter, maar ze is aan het klappertanden van stress, en ze begint er zowaar van te telgangen. "Mooi staan" is het nieuwe bevel, want voordat Jutta haar staart blij omhoog kan zwieren op een show moet ze eerst leren 'mooi staan'. En dat is niks voor Jutta, de Cocker staat aan de kant, en er loopt nog een poes in de zaal ook. Oefenen, veel oefenen is de boodschap, maar 'zit' en 'af' lijkt me momenteel veel eenvoudiger dan 'mooi staan'....... Onze avond was alvast goed gevuld en best wel leuk, maar ik ga er toch nog eens een nachtje over slapen vooraleer ik beslis of showen wel echt mijn ding is.
. Springend, likkend en duwend week ze de komende uren niet van onze zijde, ze ging van mij naar Nico en omgekeerd, haalde zelfs speelgoed van Jutta uit om daarmee ook weer blij en kwispelend rond te lopen. Toch wel fijn zo'n welkom 
. Maar het komt goed, want als wij op het vliegtuig stappen landt er een ander vliegtuig, en daarop zit, als alles goed is, onze dogsitter!! Mijn broer komt met Tito een weekje op onze boefjes passen, dat wordt dolle pret, op voorwaarde dat zijn vliegtuig geen dagen vertraging heeft ofzo, én op voorwaarde dat Dembe niet loops wordt......
. Vader en moeder lachen even, ik ken hen niet genoeg om te zien hoe groen die lach is. Aangezien ze voor het eerst hun dochter afstaan aan vreemden besluit ik dat het nu misschien toch niet zo goed overkomt om de deur van de auto toe te zwaaien, de 2 kids met de 2 monsters achter te laten om rond mijn auto naar de bestuurdersplaats te lopen. Dus krijgt Lisa de opdracht om een raampje open te doen, dan ben ik toch iets dichterbij zodat ik een aanval kan voorkomen. Héhé, zover zijn we!! De rest van het weekend is gelukkig een stuk rustiger, geen schoonmoeders meer, geen overdreven bange kleine meisjes, en 2 niet zo heel monsterachtige monsters, oef! Wel zegt Lisa op het einde van het weekend vol oprechte bewondering dat het toch heel raar is dat een hond niet het lievelingsdier is van haar vriendinnetje...."da's toch raar hé mama, honden zijn toch de leukste dieren van allemaal?"
