Het voordeel van een blog is dat je erop kan zetten wat je wil.....je hoeft helemaal niets te vertellen over de negatieve zaken, maar goed, soms kan je er niet rond. Het was voor de honden een baal-weekend. Met een dochter die naar tennis en scouts moet, en nog 20 hongerige paarden die bovendien ook wel eens een boswandeling willen maken (en ik ook), kan de aandacht niet altijd voor 90% naar de boefjes gaan.
We vertrekken zaterdagochtend naar de ardennen met een paard in de trailer, de honden in de koffer, ik aan het stuur, Nico naast mij, en Lisa op de achterbank. Lisa zit naast bagage, een zadel, en een pas ingevet kopstuk met een aparte neusriem. De rit gaat vlot, Lisa luistert naar een cd, ik let op de baan, Nico slaapt, en de honden ook.....denken we.... Als we er bijna zijn horen we precies toch iets raar in de koffer, en we vragen Lisa om even te kijken. Het verdict is dat zowel Dembe als Jutta op iets aan het bijten zijn . Lisa kan 1 voorwerpje pakken en het is een gespje, een kleintje, eentje van het pas ingevette kopstuk . Op de achterblank blijkt dat de neusriem weg is, in totaal is dat toch wel een half metertje leer. Zeer discreet moet één van beiden (Dembe als hoofdverdachte) die riem van op de achterbank gepakt hebben. Ik probeer mijn aandacht op de snelweg te houden, en Nico vraagt aan Lisa om de kapootte riem weg te pakken bij de boefjes, maar ze vindt geen riem...... Uiteindelijk kruipt ze, op volle snelweg, bij de honden in de koffer (lang leve hun goed karakter!), en ze haalt een tweede gespje uit Dembe haar bek, en een derde gespje uit Jutta haar bek. Het half metertje leer is weg, spoorloos .
's Avonds geeft Dembe over, misschien wel 20 stukjes leer van ongeveer 2 cm......... Jutta heeft blijkbaar een sterkere maag. Tja, ik had het kopstuk maar niet moeten invetten met ossepootolie.....
Later kruip ik in bed met een boek, terwijl Nico nog een film kijkt, en Dembe wacht af.....wat gaat Jutta doen .......Jutta legt zich bij mij op bed, en dus blijft Dembe bij Nico, in alle rust..... Nico moet Jutta komen halen later, want ze is diep in slaap.....

Zondag is het haast en spoed, en ja, het zal blijken, dat is zelden goed..... We moeten rond de middag naar Nederland vertrekken met een merrie, maar eerst gaat Nico nog fietsen, en ga ik lesgeven op de hondenschool, en oh ja, de paarden moeten nog hooi krijgen . "Gelukkig" is Lisa al voor 7u wakker, en dus besluit ik maar op te staan, en samen met Lisa en Dembe hooi te gaan geven in het donker. Dembe is blij, zoals altijd ongerust als ik bij de paarden ben, en dolgelukkig als ik weer 'veilig' bij haar ben . Als Nico opstaat en Jutta loslaat uit haar bench is ze niet blij, ze gunt hem geen blik, en gaat op zoek in het huis......naar mij??? (of is dat wishful thinking ).... naar Dembe?? naar Lisa??
Ik neem Jutta wel mee naar de hondenschool, maar ik moet lesgeven, en dus mag Jutta bij de voorzitter, Lisa, en  nog een paar mensen, in de kantine blijven. Dembe bleef daar als pup altijd, en nu vaak nog, ze liep vroeger dan wel eens naar de deur, en jankte even, en nu staat ze af en toe op haar achterpoten om door het raam te kunnen zien waar ik ben. Maar Jutta.....dat is een ander kaliber. Na een kwartiertje ofzo komt Lisa het terrein op en ze zegt dat Jutta super stout is, dat ze op haar springt enz.... Ik heb 2 nieuwe puppies in mijn groep en schenk er weinig aandacht aan. Als ik in de buurt van de kantine kom zie ik Jutta voor het raam zitten......op een tafel dus..... Blijkt dat Jutta het hele uur niet te houden was.....janken, keffen, heen en weer rennen, via stoelen op de tafel en er weer af, op tafel op haar achterpoten tegen het raam staan krabben en janken, stoelen omver gegooid (waarna iedereen in de kantine hoopte dat ze bang zou zijn en zou stoppen....maar het gehoopte effect bleef uit)....... Toen ik binnenkwam keek iedereen mij meewarig aan.....zoiets hadden ze nog nooit gezien..... . En ja, ik moet weg, maar wil toch nog snel iets doen.....en dus neem ik Jutta 2 minuten het terrein op om een oproeping te doen. Een medelesgever houdt haar vast, en opnieuw huilt en blaft en spartelt ze, en zodra ze los is komt ze als een pijl uit een boog bij mij, helemaal buiten zichzelf van blijdschap.
Helaas, ik moet weg.....dus terug de auto in, en thuisgekomen begin ik in te pakken, Jutta volgt mij overal.....als ik in de badkamer ben gaat ze naar de slaapkamer, en even later komt ze terug. Ik ga ook naar de slaapkamer en wat zie ik Een PLAS  op ons donsdeken!!!!!!! Jutta staat naast mij, maar ik moet maar "oh" roepen, en ze rent al weg, naar beneden......ik ren achter haar aan, grabbel haar bij haar nekvel, en sleur haar ons bed weer op, razend, en ze beseft het maar al te goed..... Als geïnteresseerde in gedragstherapie weet ik ook perfect wat dit is.....Jutta vindt dat ze zwaaaaaarrrrr verwaarloosd is door haar baas vandaag!!
De dag wordt helaas niet beter voor de hondjes, want in de namiddag zitten we 6u in de auto.... 's Avonds ga ik nog een kwartiertje met Jutta trainen buiten, in het donker (schuldgevoel weet u wel....), ze doet alles wat ik vraag......voet, zit blijf, af, zit voor, apporteren..... Nico komt even kijken, ze gunt hem geen blik waardig.....ze kijkt naar mij, werkt zoals nog nooit één van mijn bouviers gewerkt heeft op die leeftijd.
En Dembe? Die is braaf, uiteraard......ze aanvaardt alles, is al lang blij dat ze bij ons is, ook al gaat niet alle aandacht naar haar. En toegegeven, die ossepootolie op 20cm van haar neus.....dat was om miserie vragen!
Zoals ik tegen mijn "leerlingen" op de hondenschool altijd zeg, het is maar uiterst zelden de fout van de hond !

23-01-2011 om 22:03 geschreven door Kat