Gewapend met een massa goede raad van Peter en Dirk begin ik zaterdag aan Jutta haar eerste speuroefening. En het is knoeien geblazen, Jutta springt en springt en springt tegen mij, snapt er niks van, het is heel duidelijk, ik doe iets grondig mis. Het is pas vanavond, na een gesprek met Dirk dat ik besef wat ik verkeerd doe. Mijn hand, die ruikt naar salami moet op de grond het spoor tonen, terwijl ik maar mijn best doe om mijn hand te verstoppen, arme speurneus Jutta, hoe kan ze het nog snappen met zo'n baas..... . Ook het volgen vanavond in de les laat te wensen over, ik lijk wel iemand die nog nooit een hond heeft vastgehad, kijk teveel naar haar, loop scheef, bots tegen haar, corrigeer niet kort genoeg enz..... Er is nog werk (aan mij dan ). De zitoefening gaat prima, en 'hoog' over de planken doet ze nu alleen, gelukkig maar want met mijn korte beentjes ging het springen over 3 planken al niet zo vreselijk elegant meer . Apporteren is nog steeds maar zus en zo, maar wat wil je, met de laatste hoektand die zijn best doet om er helemaal door te komen.
Broertje Jeroh is al naar de kapper geweest, en het valt nog mee, er zit écht hond onder al dat haar ! Broertje Jay zet op eigen initiatief een gaskraan open terwijl het baasje boodschappen aan het doen is . Hij is wel zo slim om daarna naar de gang te gaan, en de deur toe te doen. Straffe kerel! Hij is ook heel lief, en geniet van de aandacht van de kleindochter.
Hieronder een paar foto's van Jutta, Jay, Jeroh (met Dasha) en uiteraard Dembe !
Jeroh met zijn nieuwe kapsel en zijn vriending Dasha:
Jay met zijn vriendinnetje Renske:
Jutta, spelend in een beekje:
Jutta haar engelachtige hoofdje (of moet ik 'tante nonneke' zeggen met die oren zo geplakt? ):
. Ook het volgen vanavond in de les laat te wensen over, ik lijk wel iemand die nog nooit een hond heeft vastgehad, kijk teveel naar haar, loop scheef, bots tegen haar, corrigeer niet kort genoeg enz..... Er is nog werk (aan mij dan 
). De zitoefening gaat prima, en 'hoog' over de planken doet ze nu alleen, gelukkig maar want met mijn korte beentjes ging het springen over 3 planken al niet zo vreselijk elegant meer 
. Apporteren is nog steeds maar zus en zo, maar wat wil je, met de laatste hoektand die zijn best doet om er helemaal door te komen. 
. Hij is wel zo slim om daarna naar de gang te gaan, en de deur toe te doen. Straffe kerel! Hij is ook heel lief, en geniet van de aandacht van de kleindochter. 
! 
