Het is heel lang geleden dat ik nog iets geschreven heb, en daar heb ik meerdere excuses voor, waarover later meer. Vandaag gaat het over Jannes, die zijn oude vriedin Bess duidelijk nieuwe energie gegeven heeft! De grote Jannes is duidelijk nog steeds groot, en speels. Hij was de grote favoriet van nichtje Floor hier, dus zij dankt de baasjes heel erg voor dit leuke filmpje, en de foto's! http://www.youtube.com/user/guystje#p/a/u/0/B45A9v1unmc
Ook in Limburg was er een verjaardagsfeest voor broertje Jari, hij krijgt een heerlijk been, zie foto's! Hij is nog steeds dikke maatjes met zijn boevenvriend Faico, ze kunnen elkaar niet goed missen.
Jutta heeft een lief. Hij is 2 jaar, heet Harry en is een Welsh Terrier. Hij woont vlak aan de waterbron waar we het water voor de paarden halen. Als de jeep die straat indraait wordt Jutta al helemaal blij. Terwijl het tonnetje vult met water gaat Jutta een dansje opvoeren aan de omheining, en Harry doet hetzelfde aan zijn kant. Dembe kijkt toe en ziet dat het echte liefde is . Vanmorgen geef ik privéles aan een meisje van rond de 20 met een Cane Corso pup van 3 maanden. De ouders van het meisje kijken toe, Dembe en Lisa zitten in de kantine, en Jutta zit opgesloten in een kot (omdat ze elders nooit zou aanvaarden dat ik privé aandacht geef aan een andere hond). De kleine Cara heeft een vervelend kantje voor een pup van 3 maanden, ze valt andere honden aan. Gek toch dat mensen die geen honden-ervaring hebben, meteen kiezen voor een Cane Corso, een teefje weliswaar ('want die zijn gemakkelijker'), waarvan ze de moeder gezien hebben en 'die was niet zo groot'. Nadat de kleine dappere pup een aantal honden heeft aangevallen op het terrein, waarbij de jonge bazin de leiband, bij wijze van extra steun, even aanspant en niet corrigeert, besluit ik dat het tijd is om in te grijpen. Het zou toch spijtig zijn dat het enige wat de hond tijdens zijn eerste les geleerd heeft "ik mag honden aanvallen" is. En dus neemt een collega lesgever de pup even over van het jonge meisje, en komt Dembe ten tonele. Als de moeder van het meisje Dembe ziet verschijnen vraagt ze heel oprecht "uw hond gaat mijn hond toch niet opeten hé?". Puppymoord, precies waar Dembe van houdt.....waar heeft dat mens het over!! Dembe zet zich naast mij op het terrein, en mijn collega wandelt rond met de kleine Cara. Eén keer vliegt Cara uit, maar aangezien zowel mijn collega als Dembe op het juiste moment reageren (de ene al wat duidelijker dan de andere ), blijft het bij 1 keer. Na een paar minuten wordt het saai, en dus gaat Dembe terug naar de kantine (beetje uitrusten van haar opvoedkundige taak), en verschijnt Jutta. Om één of andere reden is de moeder van het meisje een stuk minder ongerust over Jutta (is het dan toch die staart die zorgt voor het lieve imago?). Jutta ziet het volledig zitten, springt als een kangeroe tegen mij op, en wil ook wel eens gaan kijken naar wat die pup allemaal doet. Blijkbaar lijkt Jutta toch voldoende op haar moeder in de ogen van de pup, want de kleine Cara kijkt met ontzag naar de grote spring in 't veld. Les 1 van de Cane Corso is gedaan, hopelijk komt ze nog terug volgende week. Na de les ga ik met Lisa en de 2 boefjes naar de dierenwijding in een naburig dorp. Op zich wel een uitdaging....Lisa heeft Dembe vast, die super braaf naast haar loopt, maar waarvan ik weet dat als er een andere hond haar durft aan te raken, dat Lisa wel eens een probleem zou kunnen hebben! En er lopen daar heel wat honden rond, ondanks de gietende regen. Tussen het 30-tal paarden en 20-tal honden, heb ik mijn aandacht nodig voor Jutta. Ze loopt perfect aan de 'voet', maar ik voel dat er niet zoveel nodig is om het kleine speelse bommetje te doen ontploffen in deze dierenmassa. Gelukkig laat meneer pastoor niet op zich wachten, Lisa & Dembe worden gewijd en krijgen een pistolet die Dembe gulzig opschrokt, en even later is het mijn beurt met Jutta. Jutta lust de pistolet niet.....en dus deelt ze hem later thuis met Tito en 2 paarden, maar Lisa vindt dat Jutta toch ook een stuk moet eten. Na veel aandringen krijgen we een stuk gewijde pistolet, ingepakt in een stuk kaas, naar binnen. Oef, iedereen blij. Lisa is overtuigd dat onze hondjes nu heilig braaf zullen zijn, en uiteraard tot in de eeuwigheid gezond. Als we 's avonds thuiskomen zijn ze zo moe dat het inderdaad precies engeltjes zijn. Nico vraagt wat wij met die honden hebben uitgestoken dit weekend en Lisa zegt fier: "onze hondjes zijn gewijd en nu gaan ze altijd flink zijn". Dat kan morgen nog tegenvallen, maar vandaag gaan we er toch van genieten!
Once upon a 6th September..... - werd Joseph Patrick Kennedy geboren, vader van JFK, Bobby en Edward (1888) - mislukte de aanslag op de Italiaanse fascistenleider Mussolini (1924) - werd Jimmy Reed geboren (1925) - verklaarde Zuid-Afrika de oorlog aan Duitsland (1939) - haalden we in België de laagste temperatuur ooit (1952) - werd Swaziland onafhankelijk (1968) - krijgen 41000 mensen in Parijs een brief van de Franse justitie waarin ze worden aangeklaagd wegens moord, afpersing en prostitutie....foutje, het moesten verkeersboetes zijn (1989) - werd lady Diana begraven (1997) - stierf Luciano Pavarotti (2007) - werden Jutta, Jari, Jeroh, Jay, Jannes, en James van de Zonneberg geboren (2010)
Het is alweer een jaar geleden....ik moet er toch aan denken als Dembe half op mij in de zetel ligt vanavond. Die lieve Dembe gaat een rustigere nacht tegemoet dan vorig jaar!
Files, vioolles, regen en wind zorgen ervoor dat Jutta haar verjaardag maar stilletjes gevierd wordt.....Lisa geeft haar de helft van haar cornflakes met yoghurt 's morgens, maar tot haar grote teleurstelling lust Jutta het niet. Dan maar voor Dembe, uiteindelijk moest die vorig jaar al het werk doen . Maar een hondenpoot is gauw gevuld en Jutta geniet van haar kwartiertje met mij alleen in de gietende regen als ik naar de paarden ga kijken .
Laat de foto's van de jarige mannen maar komen zou ik zeggen!!
Ons logeetje van 1 jaar gaat meedogenloos tegen de grond (herhaaldelijk ), onze zieke dochter van 6 wordt besprongen (langs voor, langs achter en langs opzij), ons vliegenraam in de schuifdeur heeft nu een groot in- en uitloopgat waar duizend vliegen tegelijk doorkunnen, de achtbaan van polly pocket is verbouwd (beetje korter gemaakt), de gieter heeft extra water-gaatjes (zeg maar gaten), de stenen van de terrasmuur liggen plots allemaal los, het grote stenen bord onder de grote yuka is helemaal stuk, het stukje rubber achteraan in de jeep is spoorloos verdwenen, de sterkte van de prikkeldraden in de weien werd getest (en ze zijn sterk bevonden!),...... De olifant is gepasseerd in onze porseleinwinkel. De olifant, onze olifant, heeft een hekel aan het begin van het nieuwe schooljaar.....boeken kaften, oudercontacten, danslessen, vioollessen, en vroege winterinfecties.......veel te weinig tijd voor de olifant.
Zoals beloofd nog een vakantieverslag! Nico moest werken, maar Lisa en ik blijven een weekje met de honden in de ardennen. Er komen heel wat vriendinnetjes spelen, en de honden zijn uiteraard overal bij! Weer maar eens valt het op hoe ongelofelijk geweldig Dembe is....er bestaat toch echt geen gemakkelijkere hond dan zij. Ze rent als een jonge hond achter de jeep, en ze ligt als een oude oma te slapen onder tafel terwijl een 2-jarig meisje zich stiekem boven op haar legt. En zo zijn er veel voorbeelden van onze lieve lieve Dembe. Naast Jutta wordt ze steeds onzichtbaarder, ze is zo braaf, en steekt zo weinig kuren uit dat ze zelfs zelden op de foto staat. Maar geen nood, Dembe was overal bij, en de nachten blijven zoals altijd....Jutta in haar bench, en Dembe zalig languit naast mij op bed . Wij zeggen al jaren dat Dembe een halve mens is, maar Jutta is nog straffer..... Jutta zit in de jeep naast mij, met haar rug tegen de zetel geleund, en met 1 pootje op het raam naast haar, menselijker kan haast niet. Jutta springt mee op de trampoline met de kinderen, en zwemt met de kinderen in de vijver. Als ik water geef aan de paarden springt ze in de waterbak en blijft ze staan terwijl de bak vult. Jutta is gestoord, maar héél erg prettig gestoord . Als mijn vakantie voorbij is, blijft Nico 2 dagen in de ardennen. We zitten op dat moment met 2 honden, maar ook met 5 kittens, dus ik vertrek naar Vlaanderen, met de kittens. Ten minste, dat was het plan. Nico zou met Lisa en de honden achterblijven. Maar dat is buiten Jutta gerekend.....ze voelt dat ik aan het inpakken ben en kronkelt als een slang rond mij. Als ik even stilsta in de badkamer legt ze zich op mijn voeten, als ik mij even op bed zet springt ze ook op bed en legt ze zich tegen mij aan. Nico komt binnen en wil Jutta niet meer bijhouden.....ze zou toch maar heel de avond en nacht janken . En zo vertrek ik naar Vlaanderen, met Jutta en 5 kittens...... Ook met de kittens wil Jutta spelen. Niets aan te doen, Jutta is prettig gestoord. Hier een paar foto's om jullie mee te laten genieten!
Zoals beloofd nog een vakantieverslag! Nico moest werken, maar Lisa en ik blijven een weekje met de honden in de ardennen. Er komen heel wat vriendinnetjes spelen, en de honden zijn uiteraard overal bij! Weer maar eens valt het op hoe ongelofelijk geweldig Dembe is....er bestaat toch echt geen gemakkelijkere hond dan zij. Ze rent als een jonge hond achter de jeep, en ze ligt als een oude oma te slapen onder tafel terwijl een 2-jarig meisjes zich stiekem boven op haar legt. En zo zijn er veel voorbeelden van onze lieve lieve Dembe. Naast Jutta wordt ze steeds onzichtbaarder, ze is zo braaf, en steekt zo weinig kuren uit dat ze zelfs zelden op de foto staat. Maar geen nood, Dembe was overal bij, en de nachten blijven zoals altijd....Jutta in haar bench, en Dembe zalig languit naast mij op bed . Wij zeggen al jaren dat Dembe een halve mens is, maar Jutta is nog straffer..... Jutta zit in de jeep naast mij, met haar rug tegen de zetel geleund, en met 1 pootje op het raam naast haar, menselijker kan haast niet. Jutta springt mee op de trampoline met de kinderen, en zwemt met de kinderen in de vijver. Als ik water geef aan de paarden springt ze in de waterbak en blijft ze staan terwijl de bak vult. Jutta is gestoord, maar héél erg prettig gestoord . Als mijn vakantie voorbij is, blijft Nico 2 dagen in de ardennen. We zitten op dat moment met 2 honden, maar ook met 5 kittens, dus ik vertrek naar Vlaanderen, met de kittens. Nico zou met Lisa en de honden achterblijven. Maar dat is buiten Jutta gerekend.....ze voelt dat ik aan het inpakken ben en kronkelt als een slang rond mij. Als ik even stilsta in de badkamer legt ze zich op mijn voeten, als ik mij even op bed zet springt ze ook op bed en legt ze zich tegen mij aan. Nico komt binnen en wil Jutta niet meer bijhouden.....ze zou toch maar heel de avond en nacht janken . En zo vertrek ik naar Vlaanderen, met Jutta en 5 kittens...... Ook met de kittens wil Jutta spelen. Niets aan te doen, Jutta is prettig gestoord. Hier een paar foto's om jullie mee te laten genieten!
Jutta gaat een weekje op vakantie naar de ardennen, maar daarover later meer. Jay gaat op vakantie naar Duitsland en zijn baasjes zijn vol lof over zijn gedrag . Iedereen is gek op hem overal waar hij gaat, en meneer Jay laat het allemaal met plezier over zich heengaan. Hij slaapt op hotel alsof hij het al jaren doet, en zoekt verkoeling onder de parasol als het wat te warm is. Als ik de verhalen hoor dan lijkt het wel over Dembe te gaan! Alles rustig aan, en super gemakkelijk. Net zoals Dembe en Jutta die regelmatig tussen de paarden moeten wandelen, volgt ook Jay de hobby van zijn baasjes, en zo ontmoet hij wereldkampioen rally Sébastien Loeb, waarvan hieronder bewijs! Bedankt Mieke en Cor voor de leuke foto's!
Jutta gaat een weekje op vakantie naar de ardennen, maar daarover later meer. Jay gaat op vakantie naar Duitsland en zijn baasjes zijn vol lof over zijn gedrag . Iedereen is gek op hem overal waar hij gaat, en meneer Jay laat het allemaal met plezier over zich heengaan. Hij slaapt op hotel alsof hij het al jaren doet, en zoekt verkoeling onder de parasol als het wat te warm is. Als ik de verhalen hoor dan lijkt het wel over Dembe te gaan! Alles rustig aan, en super gemakkelijk. Net zoals Dembe en Jutta die regelmatig tussen de paarden moeten wandelen, volgt ook Jay de hobby van zijn baasjes, en zo ontmoet hij wereldkampioen rally Sébastien Loeb, waarvan hieronder bewijs! Bedankt Mieke en Cor voor de leuke foto's!
Het is donderdagavond en ik verveel me, gelukkig ben ik niet alleen. Lisa is 'uitbesteed' aan oma, Nico is gaan fietsen, Dembe ligt languit te rusten in de zetel. Maar Jutta verveelt zich ook. En zo vertrekken Jutta en ik richting Gijzegem, ergens achter Aals, want daar, ergens in een café, wordt er 'showtraining' gegeven. Ten minste, dat hoop ik. Als het met IPO dan niets wordt kan Jutta nog altijd een "show-carrière" uitbouwen . De GPS stuurt me in de juiste richting, en heel even waan ik me in de film 'de helaasheid der dingen', in die kleine straatjes achter Aalst. Aan het café zitten een aantal motorrijders buiten op de stoep. Gewapend met Jutta loop ik het zijdeurtje in, en ik kom uit in een oude feestzaal waar dames op hoge hakken en met chihuahua's aan dunne leibandjes heen en weer lopen. Jutta trekt haar ogen open, zoiets heeft ze nog nooit gezien . De les van de kleine hondjes is bezig, de grote moeten nog even wachten. Ongeduldig en jankend kijkt Jutta naar de chihuahua's, vlinderhondjes, en een paar staffords. En dan is het de beurt aan de 'groten', maar de groten zijn blijkbaar allemaal met vakantie, en dus is het aan ons, in gezelschap van een cocker spaniel. Jutta vindt het allemaal maar raar en springt tegen mij dat het een lieve lust is, niet goed dus. De vriendelijke lesgeefster neemt Jutta even over, op zich gaat dat beter, maar ze is aan het klappertanden van stress, en ze begint er zowaar van te telgangen. "Mooi staan" is het nieuwe bevel, want voordat Jutta haar staart blij omhoog kan zwieren op een show moet ze eerst leren 'mooi staan'. En dat is niks voor Jutta, de Cocker staat aan de kant, en er loopt nog een poes in de zaal ook. Oefenen, veel oefenen is de boodschap, maar 'zit' en 'af' lijkt me momenteel veel eenvoudiger dan 'mooi staan'....... Onze avond was alvast goed gevuld en best wel leuk, maar ik ga er toch nog eens een nachtje over slapen vooraleer ik beslis of showen wel echt mijn ding is.
Dembe is jarig vandaag. Dembe wordt 7......Dembe wordt "al" 7 . Al een paar dagen hebben we het erover. Lisa staat op en geeft Dembe een knuffel en een tekening, op de tekening staat Dembe met een dikke buik, en een pupje erachter, het pupje is Jutta maar er zitten er ook nog in haar buik. Plots zegt Lisa verdrietig "mama, gaat Dembe nog 9 worden?". Ja, natuurlijk wordt Dembe 9, én 10, én 11, én 12.......!! Dembe is super in form eigenlijk, vorig weekend rende ze nog als een jonge hond rond de auto, maar ze snurkt iets meer, en als je heel goed kijkt zijn haar eerste stapjes 's morgens net iets stijver dan vroeger.... Pfff, van mij mag Dembe gewoon 50 worden. De dames zijn ook allebei naar de kapper geweest, foto's volgen. Jutta is er smal en grijs (wit op sommige plaatsen) onderuit gekomen, en Dembe wordt steeds zwarter en zachter, misschien is ook dat wel een teken van de leeftijd..... Jutta is ondertussen een bekende figuur geworden op de hondenschool, bekend en berucht........ - Jutta geeft iedereen een kus op de wang als ze toekomt - Jutta wordt helemaal gek als ze het rottweilerteefje ziet waarmee ze samen begon (janken, springen,....) - Jutta spurt er af en toe van puur plezier vandoor om iedereen 'goeiendag' te zeggen (NOT DONE op een IPO hondenschool......vol agressieve mechelaars enzo.....) - Jutta huilt als een wolf als ze in de bench in de auto zit te wachten op haar pakwerk-beurt Maar ondanks de onnozele puberstreken doet ze het toch niet zo vreselijk slecht, vandaag ging zelfs het apporteren prima . Het is een kwestie van volhouden, de puber laten puberen en denken aan later . Bij het pakwerk begint ze zowaar zelfs te blaffen, ha! Zou het haar dan toch ooit gaan interesseren?? Speuren is een ramp.........na speur-rust van 2 maanden (schande, ik weet het, en ik heb niet eens een deftig 'excuus', gewoon geen tijd/zin om op mijn eentje zo'n spoor te gaan trekken) gaat Jutta vrolijk zigzaggend door de wei.....morgen toch nog maar eens proberen...... Maar Jutta blijft vooral het super vrolijke hondje dat zo ongelofelijk dankbaar is als je iets met haar doet. En Dembe blijft de lieve lieve knuffelhond. Wat zou het geweldig zijn als die 2 samen met ons oud konden worden......
De vakantie lijkt alweer lang geleden.....Dembe en Jutta hadden het prima naar hun zin bij de dogsitter! Jutta haar gedachten werden afgeleid door reutje Tito waardoor zij eigenlijk de hele week haar blije zelve geweest is. Dembe heeft een paar dagen niet zoveel gegeten......zoals gewoonlijk als wij alle 3 weg zijn . Toen we terug thuis kwamen was Jutta ook weer helemaal zichzelf, veel pogingen om over ons hoofd te springen, en héél veel uitbundigheid . De rustige Dembe, die normaal gezien wel altijd heel blij is om ons te zien, maar meestal enkel maar een beetje komt duwen in ruil voor een aaitje, was nu duidelijk BLIJ . Springend, likkend en duwend week ze de komende uren niet van onze zijde, ze ging van mij naar Nico en omgekeerd, haalde zelfs speelgoed van Jutta uit om daarmee ook weer blij en kwispelend rond te lopen. Toch wel fijn zo'n welkom . En zelf hebben we natuurlijk onze hondjes ook gemist!! We sliepen een paar keer bij een vriend, en gelukkig voor Lisa heeft die 2 honden, vooral teefje Snülla was Lisa haar dikke vriend. Als we dan later rondtrokken en kampeerden vroeg Lisa wanneer we teruggingen.....ze miste Snülla. Maar ook onderweg konden honden natuurlijk niet ontbreken, en dus trokken we een dagje met de hondenslee op de gletsjer. Onze slee werd getrokken door 10 honden, en vooral liep 'het brein' Franka, met naast haar de sterke, én beroemde Einstein. Einstein is een internationale beroemdheid, kijk maar in dit filmpje http://www.youtube.com/watch?v=F2Cm_4573fs&ob=av2e ! Einstein had weinig sterallures en trok de slee met veel enthousiasme!! Twee pupjes liepen los mee, en Moonlight bewaakt Lisa bij haar gevaarlijke activiteiten op het kleine sleetje dat was vastgebonden aan de grote slee. We moeten het toegeven.......een vakantie zonder honden lukt ons echt niet, het is al moeilijk genoeg zonder eigen honden!
Lisa met Snülla:
Onderweg op de gletsjer Langjökull op Ijsland:
Puppy knuffelen op de slee (warmer aan de pootjes):
Lisa, bewaakt door Moonlight:
Tijdens onze afwezigheid doet het maatje van papa Estah een wel zeer amibitieuze gooi naar het internationale succes.....Hero en Peter gaan naar het wereldkampioenschap in Parijs!! Wij duimen van op Ijsland, omdat we het Peter & Yvette gunnen, omdat we het fokker Leo & Mia gunnen, omdat Hero het maatje van papa Estah is, omdat de moeder van Hero een volle zus van Dembe is, en natuurlijk omdat we Hero een schitterende hond vinden! Het ondenkbare gebeurt.........HERO WORDT WERELDKAMPIOEN!! Proficiat aan alle betrokkenen!!
En dan moeten we terug naar het gewone leven, slapen-eten-werken-eten-slapen.......en tussendoor nog wat pogingen doen om Jutta op te voeden. Het eerste weekend na onze terugkeer trek ik alleen met Jutta naar de ardennen en Jutta geniet.......ze rijdt de hele dag rond met mij, ligt 's avonds in de zetel bij mij en ligt 's nachts in bed bij mij. Het weekend erop nemen we Jutta alleen mee naar de landbouwbeurs in Libramont, er is een massa volk, en een massa dieren, maar het kan Jutta weinig schelen. Als ik sta aan te schuiven om een broodje te kopen strekt Jutta zich languit op de grond, en iedereen moet over haar stappen. in ruil krijgt ze natuurlijk een stukje worst, een stukje wafel, enz.....ze heeft veel beziens, en een aantal mensen spreken ons aan over het feit dat Jutta voor een bouvier toch wel heel braaf en weinig angstig is . Vreemde kinderen komen haar aaien, schapen en koeien kijken haar aan. Het enige wat Jutta gek maakt zijn de paarden die met veulen door de buitenpiste rennen, wat zou ze die graag gaan helpen opjagen.......
Op de hondenschool gaat het een stuk minder goed met onze dwaze puber. Apporteren hoeft niet zo voor haar, ze wil wel 1 keer per les een apportje terugbrengen, om mij een plezier te doen, maar dat is alles. De gehoorzaamheid gaat moeizaam, er is een nieuw pupje, en haar rottweiler-vriendinnetje is er na lange afwezigheid ook terug. Ik slaag erin om haar onder appèl te houden doorheen volgoefeningen, zit-blijven, af-blijven, oproepen, maar dan volgt de sprong......Jutta springt zo graag dat ze vol enthousiasme springt, opnieuw springt en dan slibbert de leiband uit mijn handen en hopla, Jutta is weg, naar haar vriendinnetje, en daarna rent ze grote toeren op het terrein. Het soort tafereel dat ik zelf vaak, met grote ergernis, aanschouw in de hondenschool waar ik lesgeef, waar de baasjes niets te zeggen hebben over hun honden . Ik roep, loop weg, ga op mijn knieën zitten, niets helpt, Jutta rent, met de staart kwispelend en heel hoog. De voorzitter zijn ergernis stijgt, en terecht want hier lopen een aantal agressieve honden op het terrein. Ik roep en ik tier en plots is de kortsluiting in Jutta haar hersenen voorbij......ze plooit haar oortjes onderdanig naar achter, en sluipt over de grond naar mij toe. Grrr......onnozele puber!!! En ook pakwerk blijft een vreemde zaak, Jutta vindt dat niet echt geweldig, ze bijt alleen maar als de pakwerker haar echt uitdaagt en pest, of als hij mij slaat. Als ze het echt beu is kruipt ze tussen mijn voeten, om zich te verstoppen. Dit is volgens mij de leeftijd waarop de meeste mensen het opgeven om naar de hondenschool te gaan, begrijpelijk. Ik zou het misschien ook overwegen, ware het niet dat Jutta mij na de les zo ongelofelijk geweldig vindt. Nico wordt er slecht van, als we terug binnenkomen zet Jutta zich uitgeput, met de tong ver uit haar bek, naast mij in de zetel, oortjes plat, hoofdje scheef bij elk woord dat ik zeg, en hevig likkend bij elke lach die ik in haar richting doe.
Het is bijna zover, we gaan onze 2 boefjes achterlaten......we vertrekken een weekje op verlof naar Ijsland, en boefjes zijn daar niet welkom . Maar het komt goed, want als wij op het vliegtuig stappen landt er een ander vliegtuig, en daarop zit, als alles goed is, onze dogsitter!! Mijn broer komt met Tito een weekje op onze boefjes passen, dat wordt dolle pret, op voorwaarde dat zijn vliegtuig geen dagen vertraging heeft ofzo, én op voorwaarde dat Dembe niet loops wordt...... Hoe leuk vakantie ook is, stiekem ga ik hen toch missen, en iets minder stiekem ga ik ongerust zijn, en zoals een echte moeder kloek zal ik elke dag bellen en sms-en om te horen hoe het met mijn 2 allerliefste boefjes gaat! De dogsitter is gewaarschuwd!
Zaterdagochtend staan er 3 meisjes te springen, ook al weet er maar eentje zeker wat er gaat gebeuren. Nico is al lang "in het zuiden" als wij een vriendinnetje van Lisa oppikken dat voor een weekendje mee mag naar de ardennen. Mijn schoonmoeder heeft lang gepreekt tegen mij.....Weten die ouders wel dat wij zo'n 2 grote honden hebben?? Is dat vriendinnetje van 5 niet bang van zo'n grote honden?? En om de preek goed te eindigen suggereert mijn schoonmoeder dat het misschien toch niet zo erg is, het is tenslotte zomer, ze voorspellen goed weer, en dus kan ik de honden buiten in de tuin laten als de kinderen binnen zijn. Ik probeer selectief doof te zijn, want uitvliegen tegen je schoonmoeder is 'not done' hé.... En zo pikken we het kleine meisje op, ik doe deur van de auto achteraan open, Lisa springt naar binnen, en daar verschijnen 2 grote neuzen vanuit de koffer . Vader en moeder lachen even, ik ken hen niet genoeg om te zien hoe groen die lach is. Aangezien ze voor het eerst hun dochter afstaan aan vreemden besluit ik dat het nu misschien toch niet zo goed overkomt om de deur van de auto toe te zwaaien, de 2 kids met de 2 monsters achter te laten om rond mijn auto naar de bestuurdersplaats te lopen. Dus krijgt Lisa de opdracht om een raampje open te doen, dan ben ik toch iets dichterbij zodat ik een aanval kan voorkomen. Héhé, zover zijn we!! De rest van het weekend is gelukkig een stuk rustiger, geen schoonmoeders meer, geen overdreven bange kleine meisjes, en 2 niet zo heel monsterachtige monsters, oef! Wel zegt Lisa op het einde van het weekend vol oprechte bewondering dat het toch heel raar is dat een hond niet het lievelingsdier is van haar vriendinnetje...."da's toch raar hé mama, honden zijn toch de leukste dieren van allemaal?" Verder weinig nieuws, Jutta wordt eigenlijk steeds meer Dembe 2, ze is belachelijk braaf voor een hond van 10 maanden....... Op de hondenschool gaat de gehoorzaamheid redelijk goed. Alleen het apporteren blijft matig, "niet genoeg drift" is de diagnose van de voorzitter, tja.....we blijven oefenen, maar ik merk steeds meer dat ze het doet om mij een plezier te doen. Als ik haar apport weg gooi blijft ze zonder problemen naast mij zitten, en dat hoeft toch niet echt voor een pup van 10 maanden! En pakwerk....daar hebben we nu wat op gevonden, bij het 'normale' pakwerk gaat Jutta liggen aan mijn voeten, met haar ogen volgt ze het dansende mannetje in kostuum wel, maar verder is ze er wel gerust in, er is geen gevaar. Maar als de pakwerker in mijn richting uithaalt, of haar even echt uitdaagt en pest, dan valt ze aan, boos en gefrustreerd. Jutta is geen 'plezierbijter', dat is wel duidelijk! Was dat ook niet exact wat ik wou, Dembe nummer 2 op de wereld zetten? En toegegeven, het is zalig. Zaterdagavond lig ik in bed met een boek, en Jutta ligt naast me op de grond.......Nico komt iets halen en gromt tegen Jutta 'wat doe jij hier?', en dan roept hij haar, 3 keer, maar Jutta speelt dood.......ze heft haar kop niet eens op. Grommend gaat Nico weer weg, ik kijk op van mijn boek, en nog voor ik iets kan zeggen heft Jutta haar kop op, kijkt me lief aan, en kwispelt. Hoe kan je daar nu boos op zijn!??
Loopsheid, socialisatietest, showke, en gewoon in het algemeen een baasje met te weinig tijd......niet goed, we moeten dringend terug aan het werk! Na 4 weken afwezigheid trek ik enigzins beschaamd naar de hondenschool, maar de schaamte verdwijnt snel, want iedereen zingt weer het lof van die mooie Jutta (ikke fier )! De lesgever besluit dat het nu voor Jutta en enkele andere jonge honden, tijd is om te beginnen trainen voor het "Brevet van begeleidingshond" of "BH". Dat brevet mogen ze proberen te halen vanaf de leeftijd van 12 maanden, we hebben dus nog even tijd . Het grootste nadeel is dat de meeste oefeningen 'los' gebeuren. Het volgen, zowel los als aan de leiband, gaat met momenten super, waarbij ze echt met haar schouder tegen mijn been plakt, maar soms is ze toch wat afgeleid. Maar goed, ik ben al lang blij dat ze niet wegspurt, op zoek naar één of ander agressief vriendje! Het apporteren blijft haar mindere oefening, ze doet het wel, maar zonder enthousiasme, ze heeft meer plezier in het aan mij geven van haar apport, dan in het trekken om te spelen. In elk geval, ondanks de lange afwezigheid misstaat ze absoluut niet in de groep! Maar oh jee, ook de pakwerker besluit dat het tijd is om een stapje vooruit te zetten, we houden het wel bij het 'pensje', en laten de mouw nog maar even liggen, maar deze keer moet ze zelf iets meer doen, en komt de pakwerker haar niet meer elke keer 'halen'. Hij loopt achteruit en als hij knikt mag ik Jutta lossen, tenminste.....dat is het plan! Maar Jutta heeft toch ook wel heel wat Dembe genen, en dus zit ze naast mij, met losse lijn, te kijken naar het dansje dat het mannetje in het gekke pak voor haar aan het doen is . De pakwerker twijfelt, ze is niet hevig genoeg, maar we besluiten het toch te proberen, hij gaat achteruit, knikt, ik zeg 'vast' tegen Jutta, ze kijkt naar mij en vliegt naar de pakwerker. Hahaha, dat is niet echt de bedoeling, maar goed, ze houdt wel vast, dus het is een begin! Als beloning mag ze een rondje lopen met haar 'buit', maar het laat haar koud, zodra ik stilsta en mij buk lost ze en ik krijg vele vele likken op mijn kaak. Iedereen moet ermee lachen, de meeste honden laten hun buit amper los en Jutta wil niet liever dan lossen om mijn gezicht af te likken, rare hond!! Ik ben niet zo zeker dat er een grote pakwerk-carrière voor haar is weggelegd, maar we zullen het nog maar even volhouden! Na 4 weken rust is het ook hoog tijd om discipline 3 te trainen, speuren.... Na al die ambitie van pakwerker enzo besluit ik de lat ook hoog te leggen, en ik leg een spoor met een echte hoek van 90°. Als mijn spoor klaar is besef ik plots dat ik alle goede raad weer genegeerd heb, er is super veel wind, maar ik heb er niet op gelet, dus wie weet hoe de geur zal waaien.... Jutta speurt haar eerste rechte lijn, wijkt 2 keer even af van het spoor (met de wind mee??) maar komt elke keer terug, ik hou heel even wat meer spanning op de lijn als we bij de hoek zijn, en Jutta neemt de hoek PERFECT, ikke weeral fier . Onderweg laat ze alle koekjes liggen, maar op het einde van het spoor eet ze er toch een paar op, tot ik mij buk om haar te strelen, dan laat ze de koekjes direct liggen om mijn gezicht af te likken. Ik gooi vol enthousiasme haar balletje weg, maar ze ziet het niet als een beloning, ze gaat het halen omdat ik haar aanmoedig, maar eigenlijk is het tegen haar zin, ze wil gewoon naast mij lopen in de wei..... Het enige probleem met de training van Jutta is dus dat ze "gratis" werkt, ze is bijna niet te belonen met balletjes of koekjes, ze wil wel werken, maar gewoon zomaar, ik zal maar denken dat het puur uit liefde voor mij is, en er nog even van genieten, maar ik zou haar zo graag eens echt belonen met iets wat zij zelf leuk vindt. Alle tips welkom!
Wat een leuke zonnige dag had moeten worden, wordt een leuke regendag. In Heteren, Nederland, op de show van de Nederlandse Bouvierclub, is het al druk tegen dat wij toekomen rond 9u. Heel het showgebeuren is door de regen verhuisd naar de binnenpiste van de manege, de combinatie regen en manege-zand is best interessant, en houdt de hondenbaasjes druk bezig met borstelen. Er zijn zo'n 150 bouviers ingeschreven, en zelfs met wat afwezigheden door het slechte weer, zijn het er nog steeds een massa! Jay, Jeroh en Jutta zijn alvast van de partij! Estah komt supporteren, maar in stilte (op zijn gesnurk in de bench na ), en Dembe is er uiteraard ook. De broers Jay en Jeroh moeten de spits afbijten in de jeugdklas reuen, toch wel spannend. Ann en Danny 'delegeren' het voorbrengen van Jeroh aan Peter, maar Mieke heeft de moed om zelf Jay voor te brengen! Onze broers komen terecht in een reeks van 17 honden, allemaal tussen 9 en 18 maanden oud. Ze zijn groot tussen hun concurrenten, maar ze zijn ook jonger dan de meeste anderen, en dus nog wat smal. Ze lopen beiden flink mee, laten braaf naar hun tandjes kijken, en staan mooi (en heel erg lang) stil terwijl de keurder zijn opmerkingen laat noteren. Beide heren krijgen een zeer verdienstelijke "zeer goed", waardoor ze het beter doen dan enkele 'goed-honden', maar niet bij de 5 eerste voor de erering zijn. Goed gedaan heren (en Mieke )! Het volgende slachtoffer is Jutta, in een reeks van 20 teven, en ze loopt wonderlijk genoeg braaf mee, mooi in draf, en ja, het stilstaan is iets moeilijker, het duurt ook wel erg lang allemaal. Maar toch, ik ben fier op mijn kleine Jutta, want ook zij haalt een mooie "zeer goed"!
Als we later de papieren krijgen is er één gemeenschappelijke opmerking, ze zijn "flink aan de maat" . Ja, de van de Zonnebergskes zijn grote mannen!! Ze krijgen uiteraard ook alle 3 opmerkingen over hun 'jeugd' (jeugdige vacht en in het geval van Jutta ook nog "ze loopt wel goed mee maar heeft nog wat meer tijd nodig" ). Alle 3 krijgen ze ook veel andere positieve punten: goed gebit, goed hoofd, goede hals enz.... En toch zijn we eigenlijk alle 3 overtuigd dat die van ons de mooiste zijn, jong of niet, de mooiste, de beste, de liefste.
Of bijna de liefste.....want dan is het de beurt aan Dembe en Lisa. Lisa is heel erg zenuwachtig, ze staart naar één van haar concurrenten, een klein meisje verkleed als hollands boerinnetje, en de stress vergroot nog. Ze moet als eerste kindje haar hond goed zetten, met haar lopen (wat ze niet echt kan met haar gips), maar ze is zo zenuwachtig, dat ze mij toch een moeilijke 10 minuten aan de zijlijn bezorgd . Ik zie hoe mijn lieve Dembe rechtgesleurd wordt, gewurgd wordt, en geen vriendelijk woord krijgt (had nog zo gepreekt dat je tegen een hond moet praten ). Maar ik zie ook een ongelofelijk brave superhond, die het allemaal laat gebeuren, die niet eens de keurder bijt die naar haar tanden kijkt en daardoor heel dicht bij Lisa komt, die zich half gewurgd laat meesleuren over de piste, en die niet eens uitvalt naar de boef van het jongetje dat zijn hond te dicht laat komen. En zo eindigen Lisa en Dembe op de derde plaats, en onmiddellijk zijn de zenuwen weg, Lisa glundert, en Dembe staat braaf naast haar. Ze slepen samen heel wat cadeautjes in de wacht, maar het mooiste is toch wel die beker! De toekomst is weeral verzekerd, Lisa vindt het allemaal geweldig, maar ze heeft gelukkig toch ook wel door dat ze veel aan 'haar' hond Dembe te danken heeft. Ze wint een dekentje, en vindt dat Dembe daarmee op haar kamer mag slapen, jaja, Dembe ligt weer maar eens in de allerbovenste schuif!!
Terwijl Estah verder snurkt in zijn bench, Jay en Jeroh spelen dat het een lieve lust is, Jutta geconcentreerd naar de piste kijkt hoe het echt moet bij de kampioenen, en Dembe het echt helemaal beu is, wint Hero (maatje Estah) met Peter nog even snel zijn klasse, en dus drinken we op de geweldige van de Zonnebergskes (met hun leuke baasjes! ), op de snurkende papa, de ongelofelijk fantastische mama, en op Hero!
Het was ZEER GOED!!!
En dan hier de foto's!
De twee broers in de ring (links Jeroh, rechts Jay):
Jeroh:
Jay:
Jutta
De concurrentie is zwaar......
Maar de 3e plaats voelt zo zalig dat er zelfs een glimlach afkan:
En de beker de lucht in!
Dembe is het BEU!!
Hero met Peter, proficiat!
PS: nog een kleine anekdote......er waren 150 bouviers op de show, toch wel allemaal dicht op elkaar in die binnenpiste......maar niemand geeft een kik. Tot plots de enige hond van een ander ras voorbij komt.....een grote dog-achtige....en Dembe vliegt even lelijk uit. Aiaiai, Dembe is racistisch!!
Jutta is helemaal in form, maar door dwaas te doen in de tuin (denk ik) heeft ze een redelijk grote wonde net boven haar oog, het zal chic zijn op de show zondag .
Maar hoe zou het zijn met....de rest van de bende?
Met Jannes gaat het goed, hij is een losbol en een wildebras volgens zijn baasjes, maar dan wel een mooie losbol .
Met Jay gaat het ook goed, die is volgens zijn baasjes wel heel erg slim, hij kent de regels des huizes heel erg goed, en is vaak mee op pad naar camping, naar de cross, en hij komt nu zondag ook naar de show in Heteren (NL). We zijn benieuwd, op foto lijkt hij alleszins nog steeds heel erg mooi!
En ik heb met eigen ogen kunnen zien hoe goed het met Jeroh gaat, een vrolijke, mooie kerel die misschien in het begin niet de grootste was, maar nu plots aan een stevig inhaal-manoevre bezig is! Ook hij komt zondag naar de show in Heteren en zal naast zijn broer Jay in de ring staan!
Met James gaat het ook goed, die mag mee op vakantie naar Italië binnenkort, en springt graag op de trampoline!! Foto's van James en Jari zijn altijd welkom .
Stap 1 van een lange succesvolle hondensport-carrière (hahaha, hoop doet leven ) is gezet: Jutta is geslaagd in haar socialisatietest! Het was vooral een saaie, lange dag, met veel wachten, maar goed, ge moet er iets voor over hebben, en een aantal mensen en honden hebben ons door de dag geholpen! De dag begint vol stress, want Border Collie "Cash" en zijn baasje rijden met mij en Jutta mee naar Florenville. Cash is serieus wagenziek, al komt dat volgens mij vooral omdat zijn baasje helemaal in stress is voor de 'wedstrijd' . Hij heeft het uurtje autorijden wel 'proper' gehouden, maar zodra hij uitstapt komt de toast die hij als ontbijt gehad had eruit (sorry voor de details). We hebben gelukkig tijd om te bekomen en te kalmeren. Jutta haar laatste loopsheidsgeurtjes zijn succesvol gecamoufleerd met een "no-love-spray" . En eerlijk is eerlijk, ook ik ben er niet helemaal gerust in......uiteraard weet ik dat Jutta sociaal is, en goed luistert (als het moet ), maar toch, je weet maar nooit dat ze daar een hond ziet die haar niet aanstaat..... Het begint al goed, bij de inschrijvingen komen we de enige andere bouvier van de dag tegen, een reu van 14 maanden, iets kleiner dan Jutta, met kromme poten, en voor de rest zal ik me maar van commentaar onthouden. Ik zie dat de baasjes naar Jutta kijken, en commentaar op haar staart hebben, tja, daar kan ze ook niet aan doen hé . Als het eindelijk aan ons is staan we opnieuw te wachten, en dan wordt Jutta verliefd op een kleine franse bulldog, tja.....haar smaak is nog niet echt optimaal . De keurster zet mij op mijn plaats, het moet toch een beetje serieus blijven die socialisatietest. Jutta volgt verstrooid tussen de wandelende mensen, laat zich verbaasd vasthouden en oproepen tussen de mensen, en vindt het vastbinden te kort, en te dicht bij mij om te flippen. Het hele gedoe is voorbij voor we het beseffen. In één van de andere groepen is er een Mechelaar die een andere hond aanvalt en meteen naar huis mag vertrekken. Om te tonen hoe je een hond corrigeert praat de baas een kwartier met de keurster, om daarna zijn hond over zijn schouder te zwieren als straf. Jaja, volgens mij heeft de hond het nu wel begrepen . En dan is het pauze, want na de middag volgt deel 2.....ook heel serieus en moeilijk, op de openbare weg..... Later zal blijken dat de middagpauze vooral dient om de kas van de club te spijzen, en dus eten we allemaal een lekker broodje en worden de dorstigen gelaafd. De voorzitter van onze club in Smuid, en ook nog een lesgever, zijn er om te supporteren, en dus gaat de tijd toch wel redelijk snel voorbij. Het gaat nog beter als Jutta haar broer Jeroh komt supporteren, waarvoor hartelijk dank Ann en Danny!!! Jeroh en Dasha laten zich opmerken, YES, eindelijk nog wat mooie boeven daar !! Jeroh is ongelofelijk gegroeid sinds ik hem de laatste keer zag, maar hij is wel bij de pinken, want hij lijkt wel de enige die doorheeft dat Jutta nog een heel klein beetje loops is . En na de middag staan we met z'n allen op straat, te wachten tot een auto, een fietser en een jogger zich klaarmaken om te controleren of de honden hen niet aanvallen, of doodsbang zijn. We wachten, en wachten, en ondertussen rijden er een paar auto's voorbij, een paar fietsers, en dan ook plots een super snelle auto..... Even verder is de standplaats van de ziekenwagen, een dame springt uit de auto, springt in de ziekenwagen, en die rijdt ons opnieuw voorbij. Daarna is het de beurt aan het 'echte' gebeuren. In slow motion rijdt er een auto voorbij, dan een fietser, en uiteindelijk doet er nog iemand de moeite om de honden voorbij te joggen. Gek toch dat geen enkele hond reageert . Als kers op de taart komt de voorzitter van de club in Florenville ons nog proficiat wensen, hij geeft ons allemaal een hand, en jawel, geen enkel hond bijt hem. We zijn geslaagd! Dikke pluim aan Jutta, en sms naar Nico die aan het fietsen is in Nederland, om te zeggen dat MIJN hond de moeilijke test met glans doorstaan heeft ! Hier een paar foto's....... De 3 dames van de club in Smuid staan te wachten.....
Naast baasje is het altijd goed!
Opletten, er gaat een auto of een fiets voorbij komen!
Helemaal alleen achterblijven zonder baasje.....
(ik kan alleen maar hopen, dat de bloglezer de ironische ondertoon van deze ongelofelijk moeilijke en mentaal zware socialisatietest doorheeft).
En wil dit nu zeggen dat Dembe verwaarloosd wordt? Welnee......en dankzij mijn lieve dochter is ook daar bewijs van!!
Wat duren 3 weken lang....Jutta is nog steeds loops, en daardoor hebben we er de laatste 2 weken echt niet veel mee gedaan ter voorbereiding van haar socialisatietest komende zaterdag. Natuurlijk is Jutta sociaal van zichzelf, maar ik had toch graag even geoefend....iemand vreemd eens laten doen alsof hij haar chip leest met een toestelletje, en haar nog eens opgeroepen tussen een hoop volk, enz... Om toch 'iets' te doen bind ik haar vanavond vast in onze tuin. Jutta is dolblij als ik buitenkom met een lange lijn, Dembe kijkt zielig naar ons van achter het raam. Maar de vreugde is snel weg als ik haar vastbind, en naar binnen verdwijn. Zelfs Dembe snapt er niets van, ze kijkt triestig door het raam naar haar vastgebonden dochter. Jutta is zo verbaasd dat ze zich niet eens ophangt in een poging zich vrij te maken, in plaats daarvan huilt ze hartverscheurend, en dus laat ik haar nog geen minuut vastgebonden. Het is ook maar een belachelijke oefening, en daar gaat het trouwens op de socialisatietest helemaal niet om. Tijdens de socialisatietest gaat het om geen angst of agressie hebben, niet naar mensen, niet naar andere honden, niet naar fietsen, niet naar auto's. Jutta is megasociaal, maar de perfectionist in mezelf krijgt er toch wat stress van . Lisa is weer helemaal enthousiast om Dembe te showen in Nederland op 19 juni, maar ze zal helaas nog een gips rond haar been hebben. De keurder zal het haar dus moeten vergeven, ze zal enkel kunnen stappen..... Zelf ziet Lisa daar alleen maar voordelen van, want "dan kan Dembe niet zo kwakkelen " . En ondertussen moet ze ook niet meer oefenen voor het lopen, want "stappen en Dembe mooi zetten, dat kan ik zo ook wel" . Ach ja, we zullen zien als het zover is! Ook op school maakt Lisa oefeningen, en één van de oefeningen is zichzelf tekenen. Dat doen ze al 3 jaar op school, om de evolutie te zien. Die is uiteraard duidelijk, van een paar streepjes met een bol erop is de tekening ondertussen geëvolueerd naar iets dat lijkt op een mens. Op de tekening van zichzelf die ik vanavond uit haar boekentas haal is wel een nieuw element verschenen. Naast Lisa zelf staat een dier getekend, dat verdacht veel op een bouvier lijkt, een bouvier die heel duidelijk lacht (een brede glimlach, zonder tanden ). Ik gok dat het Dembe is, al lijken de oren gecoupeerd, en al lijkt het dier in kwestie toch ook een halve staart te hebben. Daar wil ik morgen aan het ontbijt het fijne van weten!
. 
), blijft het bij 1 keer. Na een paar minuten wordt het saai, en dus gaat Dembe terug naar de kantine (beetje uitrusten van haar opvoedkundige taak), en verschijnt Jutta. Om één of andere reden is de moeder van het meisje een stuk minder ongerust over Jutta (is het dan toch die staart die zorgt voor het lieve imago?). Jutta ziet het volledig zitten, springt als een kangeroe tegen mij op, en wil ook wel eens gaan kijken naar wat die pup allemaal doet. Blijkbaar lijkt Jutta toch voldoende op haar moeder in de ogen van de pup, want de kleine Cara kijkt met ontzag naar de grote spring in 't veld. Les 1 van de Cane Corso is gedaan, hopelijk komt ze nog terug volgende week.
), onze zieke dochter van 6 wordt besprongen (langs voor, langs achter en langs opzij), ons vliegenraam in de schuifdeur heeft nu een groot in- en uitloopgat waar duizend vliegen tegelijk doorkunnen, de achtbaan van polly pocket is verbouwd (beetje korter gemaakt), de gieter heeft extra water-gaatjes (zeg maar gaten), de stenen van de terrasmuur liggen plots allemaal los, het grote stenen bord onder de grote yuka is helemaal stuk, het stukje rubber achteraan in de jeep is spoorloos verdwenen, de sterkte van de prikkeldraden in de weien werd getest (en ze zijn sterk bevonden!),......
. De les van de kleine hondjes is bezig, de grote moeten nog even wachten. Ongeduldig en jankend kijkt Jutta naar de chihuahua's, vlinderhondjes, en een paar staffords. En dan is het de beurt aan de 'groten', maar de groten zijn blijkbaar allemaal met vakantie, en dus is het aan ons, in gezelschap van een cocker spaniel. Jutta vindt het allemaal maar raar en springt tegen mij dat het een lieve lust is, niet goed dus. De vriendelijke lesgeefster neemt Jutta even over, op zich gaat dat beter, maar ze is aan het klappertanden van stress, en ze begint er zowaar van te telgangen. "Mooi staan" is het nieuwe bevel, want voordat Jutta haar staart blij omhoog kan zwieren op een show moet ze eerst leren 'mooi staan'. En dat is niks voor Jutta, de Cocker staat aan de kant, en er loopt nog een poes in de zaal ook. Oefenen, veel oefenen is de boodschap, maar 'zit' en 'af' lijkt me momenteel veel eenvoudiger dan 'mooi staan'....... Onze avond was alvast goed gevuld en best wel leuk, maar ik ga er toch nog eens een nachtje over slapen vooraleer ik beslis of showen wel echt mijn ding is.
. Al een paar dagen hebben we het erover. Lisa staat op en geeft Dembe een knuffel en een tekening, op de tekening staat Dembe met een dikke buik, en een pupje erachter, het pupje is Jutta maar er zitten er ook nog in haar buik. Plots zegt Lisa verdrietig "mama, gaat Dembe nog 9 worden?". Ja, natuurlijk wordt Dembe 9, én 10, én 11, én 12.......!! Dembe is super in form eigenlijk, vorig weekend rende ze nog als een jonge hond rond de auto, maar ze snurkt iets meer, en als je heel goed kijkt zijn haar eerste stapjes 's morgens net iets stijver dan vroeger.... Pfff, van mij mag Dembe gewoon 50 worden.
. Springend, likkend en duwend week ze de komende uren niet van onze zijde, ze ging van mij naar Nico en omgekeerd, haalde zelfs speelgoed van Jutta uit om daarmee ook weer blij en kwispelend rond te lopen. Toch wel fijn zo'n welkom 
. Ik roep, loop weg, ga op mijn knieën zitten, niets helpt, Jutta rent, met de staart kwispelend en heel hoog. De voorzitter zijn ergernis stijgt, en terecht want hier lopen een aantal agressieve honden op het terrein. Ik roep en ik tier en plots is de kortsluiting in Jutta haar hersenen voorbij......ze plooit haar oortjes onderdanig naar achter, en sluipt over de grond naar mij toe. Grrr......onnozele puber!!! En ook pakwerk blijft een vreemde zaak, Jutta vindt dat niet echt geweldig, ze bijt alleen maar als de pakwerker haar echt uitdaagt en pest, of als hij mij slaat. Als ze het echt beu is kruipt ze tussen mijn voeten, om zich te verstoppen. Dit is volgens mij de leeftijd waarop de meeste mensen het opgeven om naar de hondenschool te gaan, begrijpelijk. Ik zou het misschien ook overwegen, ware het niet dat Jutta mij na de les zo ongelofelijk geweldig vindt. Nico wordt er slecht van, als we terug binnenkomen zet Jutta zich uitgeput, met de tong ver uit haar bek, naast mij in de zetel, oortjes plat, hoofdje scheef bij elk woord dat ik zeg, en hevig likkend bij elke lach die ik in haar richting doe. 
. Maar het komt goed, want als wij op het vliegtuig stappen landt er een ander vliegtuig, en daarop zit, als alles goed is, onze dogsitter!! Mijn broer komt met Tito een weekje op onze boefjes passen, dat wordt dolle pret, op voorwaarde dat zijn vliegtuig geen dagen vertraging heeft ofzo, én op voorwaarde dat Dembe niet loops wordt......
. Vader en moeder lachen even, ik ken hen niet genoeg om te zien hoe groen die lach is. Aangezien ze voor het eerst hun dochter afstaan aan vreemden besluit ik dat het nu misschien toch niet zo goed overkomt om de deur van de auto toe te zwaaien, de 2 kids met de 2 monsters achter te laten om rond mijn auto naar de bestuurdersplaats te lopen. Dus krijgt Lisa de opdracht om een raampje open te doen, dan ben ik toch iets dichterbij zodat ik een aanval kan voorkomen. Héhé, zover zijn we!! De rest van het weekend is gelukkig een stuk rustiger, geen schoonmoeders meer, geen overdreven bange kleine meisjes, en 2 niet zo heel monsterachtige monsters, oef! Wel zegt Lisa op het einde van het weekend vol oprechte bewondering dat het toch heel raar is dat een hond niet het lievelingsdier is van haar vriendinnetje...."da's toch raar hé mama, honden zijn toch de leukste dieren van allemaal?"
. De pakwerker twijfelt, ze is niet hevig genoeg, maar we besluiten het toch te proberen, hij gaat achteruit, knikt, ik zeg 'vast' tegen Jutta, ze kijkt naar mij en vliegt naar de pakwerker. Hahaha, dat is niet echt de bedoeling, maar goed, ze houdt wel vast, dus het is een begin! Als beloning mag ze een rondje lopen met haar 'buit', maar het laat haar koud, zodra ik stilsta en mij buk lost ze en ik krijg vele vele likken op mijn kaak. Iedereen moet ermee lachen, de meeste honden laten hun buit amper los en Jutta wil niet liever dan lossen om mijn gezicht af te likken, rare hond!! Ik ben niet zo zeker dat er een grote pakwerk-carrière voor haar is weggelegd, maar we zullen het nog maar even volhouden!
