Op 15 november 1492 noteerde Christoffel Columbus voor de eerste keer in zijn dagboek het bestaan van een plant waarvan de bladeren konden gedroogd worden en dan opgerold en gerookt. De sigaar was ontdekt. Of zij toen ook al gedraaid werd op de dijen van de weelderige Midden-Amerikaanse vrouwen is niet vermeld.
Bij hun terugkeer naar Europa nemen de zeevaarders niet alleen de tabak mee, maar ook de rookgewoonten. Men kent zelfs medische en miraculeuze krachten aan de tabak toe. In geleerde geschriften wordt geschreven dat het Amerikaanse kruid alle ziektes geneest. Deze mythe zal lang standhouden.
Jean Nicot de Villemain (1530-1600), van wiens naam nicotine is afgeleid, prijst de tabaksplant als geneesmiddel tegen migraine bij de Franse koningin aan. Tabaksrook wordt zelfs gebruikt om drenkelingen opnieuw tot bewustzijn te brengen, een voorloper van mond aan mondbeademing. In de 16
de eeuw is tabak werkelijk in. Op basis van tabak worden siropen, gorgeldrankjes, haarlotions, liefdesdrankjes en huidzuiveringsmiddelen gemaakt.
De Fransen vinden nog een andere manier uit, ze proppen de tabak gewoon in hun neusgaten! Snuiven, zo heet dat. Dit wordt een teken van goede smaak, vooral gebruikt door lieden uit de hogere klassen. De snuif wordt bewaard in rijkelijk bewerkte snuifdozen. En omdat het Franse hof dikwijls de toon aangeeft, moet de rest van Europa wel volgen.
In de 16
de en 17de eeuw krijgt de tabak meer en meer de naam van genotmiddel. In die tijd ontstaan ook de eerste antirookcampagnes, want het buitensporig gebruik in vele landen van Europa verontrust de gezagsdragers. Lodewijk XIII verbiedt zelfs de verkoop van tabak in Frankrijk. James I van Engeland schrijft een aanklacht tegen rokers. De sultan van Turkije, Amurat IV, vaardigt een wet uit waarbij het roken verboden wordt. Bij een overtreding wordt de neus afgesneden. In Rusland wordt het roken zwaar bestraft en in Perzië, het huidige Iran, wordt de bovenlip weggesneden van diegenen die op roken betrapt worden.
In de 18
de eeuw stoppen alle heren die zich heren willen noemen, zich de neus vol in Europa, want een pijp vinden ze te ordinair. De pijp is vooral geliefd bij zeelui, alhoewel op zee niet wordt gerookt. Dat is immers te gevaarlijk voor brand. Matrozen nemen genoegen met pruimen. Ze nemen een prop tabak in de mond en kauwen erop. Om te vermijden dat ze deze overal uitspuwen, worden er houten of koperen spuwbakjes geïnstalleerd.
In het begin van de 19
de eeuw ontstaat in Spanje een nieuwe rookgewoonte. Bedelaars rapen sigarenpeukjes op en roken ze door de tabak in een papiertje te rollen. Zo ontstaat de sigaret.
Voor het Ceciliafeest van het Ruysscheveldekoor is een nogal geheimzinnig optreden aangekondigd. Daar mogen we natuurlijk niks van verklappen. Daarom hebben we het vandaag maar over BUIKSPREKEN;
Buikspreken is spreken zonder je lippen te bewegen. De term buikspreken komt van het Latijnse ventriloquisme (venter = buik, loqui = spreken). Het buikspreken wordt echter niet in de buik gedaan, maar voor en achterin de keel.
De kunst van het buikspreken vergt veel oefening. Buikspreken is feitelijk een illusie voor het oor, zoals goochelen een illusie voor het oog is. Net als goochelen maak je gebruik van afleiding om het meer geloofwaardig te maken. Dit kun je doen door:
Ervoor te zorgen dat de handpop de aandacht en zicht wegtrekt van de feitelijke bron van het geluid
Vervangende letters gebruiken die door de hersenen worden gecorrigeerd
Hoe spreek je zonder je lippen te bewegen?
Geloof het of niet, maar iedereen is nu al 50% buikspreker. Ontspan uw kaak en open uw mond een klein beetje. Spreek nu (in uw normale stem) de klinkers Aa, Ee, Oo, Ie, Eh, Ah, Oh, Oe, Uu, Uh, Ui, Au Gefeliciteerd! u heeft zojuist gesproken zonder uw lippen te bewegen!
Ontspan uw kaak en zeg het gehele alfabet zonder uw lippen te bewegen. De meeste letters gingen goed, op een paar na. bij B, F, M, P, Q, V en W bewogen uw lippen waarschijnlijk. De overige letters hoeven geen probleem te geven. Deze letters noemen we de probleemletters Het is helaas onmogelijk om deze probleemletters te zeggen zonder de lippen te bewegen. Dus hoe doen buiksprekers dit? Dit doen ze door vervangende geluiden te maken en snel deze letters over te slaan zodat de hersenen vanzelf deze gaten opvullen. Een beetje humor erbij helpt ook om de kleine foutjes te verdoezelen.
Vervangende geluiden (met name aan het begin van een woord)
B wordt vervangen met een "kuh" of "nguh" geluid achterin de keel. Het woord "Banjo" spreek je dan uit als "kan-jo" of "ngan-jo". Dit klinkt misschien opvallend, maar het publiek zal hier minder last van hebben, aangezien de woorden "kan-jo" of "ngan-jo" niet bestaan, zullen hun hersenen hier al snel "banjo" van maken.
Hierbij helpt het ook om de context van het woord duidelijk te maken door als buikspreker eerst het woord uit te spreken, bijvoorbeeld
Buikspreker: "Ik ben gek op country muziek, met al die banjo's" Handpop: "Ik luister alleen nog maar ngan-jo muziek!"
De buikspreker heeft hier het woord alvast aangekondigd, waardoor in de hersenen van het publiek "ngan-jo" automatisch wordt vervangen door "banjo".
F spreek je uit met de klant die in het Engels voor "th" wordt gebruikt, zoals in "the" en "there". Een woord als "Fiets" spreekt de handpop uit als "thiets". Sommige buiksprekers gebruiken hier ook een "huh" klank voor, waarmee "fiets" "hiets" wordt.
M wordt uitgesproken met een "nah" of "nèh" klank. Een woord als "Maan" wordt dus "Naan".
P wordt als "kl" achterin de keel uitgesproken. "Praten" wordt dan "Klaten".
Q wordt als "Koe" uitgesproken. Een woord als "Aqua" spreek je dan uit als "Akoe-a".
V spreek je net als F uit met een "th" klank. "Vaas" wordt dus "Thaas".
W is te maskeren middels een "oeh" klank. "Waar" wordt dus "Oe-aar"
In 2007 verscheen de volgende mededeling van de hogeschool in Groningen:
Studenten van de Hanzehogeschool Groningen hebben een muziekkussen met ingebouwde mp3-speler voor Alzheimerpatiënten ontwikkeld. Het luisteren naar licht klassieke muziek of liedjes van vroeger maakt de patiënten in de laatste stadia van dementie rustig.
Dat heeft de noordelijke onderwijsinstelling dinsdag bekendgemaakt. De uitvinding is ontstaan uit de samenwerking van studenten van de opleiding Elektrotechniek, de Academie voor de Verpleegkunde, de Academie voor Gezondheidsstudies en het Instituut voor ICT. "Het kussen is zo ontworpen dat de patiënten de muziek alleen horen als ze liggen", legt een zegsvrouw uit. Eerder onderzoek heeft al uitgewezen dat mensen die lijden aan Alzheimer rustig worden van muziek.
"Het probleem is echter dat ze heel onrustig worden van een koptelefoon op hun hoofd. Dat probleem is met het kussen verholpen." De familie van de patiënt kan zelf uitzoeken welke muziek er in de mp3-speler wordt gezet. Het Groningse kussen wordt in de loop van het jaar ook in productie genomen, zorgverzekeraar Menzis ondersteunt het project.
De ontwikkeling van de stemkwaliteit is gebonden aan criteria die plaats-, sociaal-cultureel- en tijdgebonden zijn. Net zoals lichaamsbouw, omgangs- en uitingsvormen en dynamiek van leven samenhangen met het heersende klimaat, de streek het landschap en het klimaat waarin men woont, en de tijd waarin men leeft.
Europese stemmen verschillen van Afrikaanse stemmen. Een groot cultuurverschil, bijvoorbeeld, is het onderscheid tussen mannen- en vrouwenstemmen, dat in de ene cultuur groot kan zijn (Europa, Amerika) en in de andere klein, of bijna niet aanwezig (Azië).
Het temperament en de aard van een volk of bevolkingsgroep manifesteren zich in het geluid en de hantering van de stem. Zo zijn er de meer expressieve, emotionele en extraverte culturen (Mediterraan gebied) en de meer vlakke, rustige en introverte culturen (Siberisch, Germaans).
Iedere cultuur drukt op een andere manier de waarde uit die wordt gehecht aan specifieke stemkenmerken, en iedere cultuur doet een beroep op andere stemvaardigheden. De verhouding en samenhang tussen al deze factoren bepalen uiteindelijk voor een groot deel hoe een stem gaat klinken.
Gij die mij voor onvriendelijk houdt en nors, misschien wel voor een mensenhater, wat doet gij mij een onrecht aan! Ik ben van kindsbeen af zacht en teder van gemoed geweest. Ook tot het doen van grote en goede dingen was ik altijd bereid; maar sedert zes jaar verkeer ik in een allerongelukkigste toestand.
Van jaar tot jaar teleurgesteld in de hoop beter te worden, ben ik nu veroordeeld tot een lijden, waarvan herstel of geheel onmogelijk is of jaren op zich kan laten wachten. Vurig en levendig van temperament, ben ik nu toch gedwongen mij af te zonderen en eenzaam door het leven te gaan. Wanneer ik mij eens over alles heel wil zetten, hoe dubbel hard word ik door droeve ervaringen met mijn slechte gehoor teruggestoten.
En toch is hetmij niet mogelijk tot de mensen te zeggen, spreek harder want ik ben doof. Ik kan onmogelijk de treurige toestand blootleggen van een zintuig dat bij mij meer volkomen moest zijn dan bij anderen: een zintuig dat ik eenmaal ook in de grootste volmaaktheid bezat, zo volmaakt als weinigen nog bezeten hebben.
En nu het gemis te erkennen? Nee, ik kan het niet! Vergeef mij daarom als ik mij terugtrek, waar ik mij overigens graag in uw midden zou bewegen. Dubbel zeer doet mij mijn ongeluk omdat ik daardoor miskend word. Voor mij bestaat geen ontspanning in gezelschap, grondige gedachtenwisseling of vertrouwelijkheid. Bijna altijd ben ik alleen, en niet meer dan de noodzakelijkheid eist, durf ik mij onder andere mensen te begeven. Als een banneling moet ik leven. Want kom ik in gezelschap dan overvalt mij de grootste angst dat ik mijn gebrek zal verraden. Zo was het ook dit laatste half jaar dat ik buiten doorbracht. Mijn verstandige arts ried mij aan mijn gehoor zoveel mogelijk te ontzien en hield daarmee ongetwijfeld rekening met mijn tegenwoordige neiging tot afzondering. Maar de behoefte aan gezellig verkeer bracht mij toch dikwijls in gezelschap. Doch wat een gewaarwording als iemand die naast mij stond in de verte een fluit hoorde of een herder hoorde zingen en er geen geluid tot mij doordrong. Zulke ervaringen brachten mij bijna tot wanhoop en toch moet ik zwijgen om mijn gebrek niet te verraden.
O, als gij dit nu weet, bedenk dan dat gij mij onrecht hebt aangedaan. En zij die lijden als ik, het moge hen troosten een lotgenoot te ontmoeten die niettegenstaande de vele moeilijkheden toch alles gedaan heeft wat in zijn vermogen was, om de plaats in de rij van waardige mensen en kunstenaars te behouden.
Ik veronderstel dat jullie allemaal plichtsgetrouw de mededelingen van Koor & Stemgelezen hebben. Wie van jullie is er eigenlijk naar de (gratis) infosessie geweest over sponsorwerving? Maandag a.s. is er nog een laatste kans in Mechelen (zie www.amateurkunsten.be). En kom achteraf niet klagen als de bodem van je schatkist in het zicht komt: koren besturen is meer dan gezellig een natje en een droogje tot je nemen.
Het zal je maar gebeuren. Je gaat naar de Boekenbeurs, één van de 165.000, neemt je kleinkinderen mee - een extra beveiliging tegen nieuwe ontdekkingen, knijpt je ogen dicht alsof je Sint Antonius bent die een blote jonge maagd te zien krijgt, gebruikt overvloedig je zakdoek om het kwijlen tegen te houden, je denkt aan de economiosche recessie en ... je komt redelijk vrolijk naar buiten in de wetenschap dat de gekochte kinderboeken toch maar 60 eurootjes gekost hebben. Je moet tenslotte toch iets doen aan de leescultuur van je kleinkinderen. En dan zie je twee dagen later in De Morgen (eigenlijk is de Standaard mijn favoriete krant) dat je een geweldig koopje kan doen als je het grote fotoboek van Magnum gaat halen. Weg zijn al je trucs tegen de verleiding als je in een winkel binnenkomt met de suggestieve naam "Het oneindig verlangen". Kan je nu echt dat heerlijk ogende boekje over Sint Petersburg laten liggen of voorbijlopen aan een titel als "Barcelona de grote verleidster"? Nee dus, je zondigt lekker en het doet nog deugd ook.
De Canadese legerdokter, John McCrae, stuurde na de gruwel van een dodelijke Duitse chloorgasaanval tijdens de tweede slag om Ieper in 1915 een gedicht op naar het Engelse maandblad 'Punch', "waarin in de begin- en eindregels de klaprozen het offer van de dood als bevruchtend zaad voor de vrede symboliseren" (Marcel de Cleene): In Flanders fields the poppies blow / Between the crosses, row on row, If ye break faith with us who die / We shall not sleep, / though poppies grow / In Flanders fields
(In de velden van Vlaanderen waaien de klaprozen tussen de kruizen, rij aan rij, Wanneer u de eed aan ons die stierven zult breken, zullen wij niet slapen. Ondanks dat er klaprozen groeien in de velden van Vlaanderen).
Hierop reageerde toen een Amerikaanse vrouw, Moina Belle Michael, met een eigen gedicht, "We shall keep the Faith". Dit gedicht schreef zij op een zaterdagmorgen in november 1918, twee dagen voor Wapenstilstandsdag (11 november 1918). Zij besloot daarna, in overeenstemming met de laatste regels van het gedicht van John McCrae, altijd een klaproos te dragen. (Later schreef zij nog een boek met het hele verhaal over het ontstaan van 'Poppy Day': "The Miracle Flower - the Story of the Flanders Fields Memorial Poppy".)
Op een vergadering vonden enkele van haar vriendinnen dit een goed voorbeeld en zij zouden voortaan klaprozen gaan verkopen. Met het geld dat zij - en allen na hen - op deze manier verdienden, werden vrouwen en kinderen van gesneuvelde en invalide soldaten geholpen.
Poppy Day
In Frankrijk begon men in 1921 dit gebruik over te nemen en in Engeland een jaar later. Hier heeft men elk jaar nog steeds een 'Poppy Day' met als slagzin: 'The memory fades but the suffering doesn't' (de herinnering vervaagt maar niet het lijden). Deze speciale dag valt op de tweede zaterdag van november, de dag voor de nationale herdenkingsdag. Ook in België kent mende klaprozendag in november, met uiteraard hetzelfde doel.
Ook komen jaar na jaar massa's toeristen uit Groot-Brittannië en uit de gehele Commonwealth op 11 november (Remembrance Day, Memorial Day) klaprozen leggen op de graven van hun in de Eerste Wereldoorlog gesneuvelde familieleden.
Vanmorgen naar de boekenbeurs geweest met de twee oudste kleinkinderen (7 en 5). Voor ons zelf kijken is er dan niet bij, maar het is toch een goeie aanzet om de leestraditie in de familie meer dan levend te houden. Het wordt alleen een erfenisprobleem: de bibliotheek die mijn vrouw en ik opgebouwd hebben bevat nu al meer dan 11000 boeken. Eigenlijk zou je die niet uit mekaar mogen halen, maar als basis laten dienen voor een veel grotere verzameling. Maar er mag geen ruzie van komen hé. Ik heb ook een grappige taalverschuiving opgemerkt: als onze ouders iets wilden zeggen dat niet voor kinderoortjes bestemd was - over zwangere vrouwen edm. - dan schakelden zij over naar het Frans. Vanmorgen twee keer op de Boekenbeurs gehoord dat dit nog altijd bestaat, maar nu is het Engels geworden. En ging niet over babietjes maar over Sinterklaas. Hoe de kindjes gemaakt worden is een minder groot geheim dan de identiteit van zwarte piet.
Sint-Nicolaas werd in 270 geboren in Pataras (Klein-Azië). Hij stierf als bisschop Nicolaas van Myra op 6 december 340 in Myra en werd later vanwege zijn vele goede daden heilig verklaard. Al voor het jaar 1000 was hij één van de meest algemeen vereerde heiligen in de oosters en westerse kerk, een soort afspiegeling van de Christusfiguur. In de middeleeuwen ontwikkelt zijn sterfdag zich tot het kinderfeest zoals we het nu kennen. Het begon met het kiezen van een bisschop en assistenten uit de arme kinderen van een stad. Deze kinderen kregen tot 'Onnozele Kinderen' (28 december) eten en cadeaus (onder meer schoenen). Langzaam maar zeker groeit het trakteren van kinderen uit tot een algemeen volksgebruik.
Lange tijd was er grote weerstand tegen dit gebruik, met name vanwege de rooms-katholieke elementen. In een aantal Nederlandse plaatsen, waaronder Tiel, Grave en Alkmaar werden openbare Sint-vieringen zelfs verboden tot groot protest van de bevolking. Pas in de 19de eeuw duikt de bisschop weer in het openbaar op. Uit deze tijd stammen ook de meeste van de Sinterklaasliedjes ('Zie ginds komt de stoomboot' staat bijvoorbeeld in 1851 in de versjesbundel 'St.-Nicolaas en zijn knecht' van J. Schenkman).
De legenden over deze Sinterklaas zijn onuitputtelijk. Oudere lezers kennen ongetwijfeld de verhalen van de drie ingepekelde kinderen die Sinterklaas tot leven wekte, de drie zusters die hij van prostitutie weerhield, de drie schipbreukelingen die hij nog net wist op te vissen en de drie soldaten - bij keizer Constantijn ten onrechte aangeklaagd - die hij onder zijn bescherming nam. Het cijfer drie is onlosmakelijk met Sinterklaas verbonden. De legenden vertellen dat hij bijna alles drie keer deed. Hij las drie maal dezelfde teksten voor, hij hief steevast drie maal het glas, hij bediende zich tijdens de maaltijden drie keer en... volgens kwatongen mocht de goedheilige man zelfs drie keer vrijen per nacht, want Sinterklaas komt uit een tijd dat de celibaatsverplichting voor geestelijken nog niet gold. Deze vreemde voorkeur voor het cijfer drie heeft ongetwijfeld te maken met het feit dat Sinterklaas een groot verdediger van de drievuldigheidsleer was. "Laten we alles doen ter ere van de Vader, van de Zoon en van de Geest," zijn de enige woorden die van de heilige Nicolaas bewaard bleven.
Wanneer mensen in hun leven bedreigd worden, wanneer hen onrecht wordt aangedaan, wanneer dodende machten om zich heen grijpen en hun licht dreigt uit te gaan, dan reageren mensen vaak door samen te komen met lichten allerhande als teken van protest. Bij werkverlies, een gewelddadig overlijden, een natuurramp, een onderdrukking worden er ten teken van protest vuren aangestoken, kaarsen neergezet en fakkels gebrand, vuurwerk afgestoken. Denk aan de vuren bij stakersposten, het verbranden van poppen bij betogingen, het gooien van voetzoekers, fakkeloptochten, massaal branden van kaarsen bij de moord op jonge mensen, bij natuurrampen of bij een aanslag zoals deze op elf september in New York.
De bestaande lichtfeesten in de vele culturen zijn feesten die mensen blijvend willen waarschuwen voor het levensbedreigende en herinneren aan de vele houdingen die het leven kunnen veilig stellen en in ere houden. Feesten ook waarin de verhalen van de bevrijders worden herinnerd en doorverteld. St.-Maarten die protesteert tegen de Romeinse verdrukking en kiest voor de armen. Nicolaas wiens naam letterlijk "bevrijder van, voor het volk" betekent, Jezus van Nazareth wiens Hebreeuwse naam Jehosua "God bevrijdt" betekent. Jezus' volgelingen kiezen voor de minsten, de zwaksten, voor diegenen wiens leven het meest bedreigd is. In onze streken is het feest van Sint Maarten gebaseerd op de herdenking van de christelijke heilige Martinus van Tours. Zijn feest is verbonden met de Keltische en Germaanse gebruiken van onze voorouders. Het staat mede daardoor in een reeks van lichtfeesten waar ook Halloween, Allerheiligen en Sinterklaas een plaats in heeft.
Plopperdeplop! Drukke zondagmorgen met 4 kleinkindjes die het huis al overhoop zetten vanaf kwart voor zeven. Gedaan met de rust, met het voorzichtig wakker worden, met het in alle kalmte genieten van de zondagmorgen-koffiekoek. Maarrrr.....leuk.
Collega-dirigenten roemen Juliaan Wilmots nog altijd om zijn koorpedagogische talenten. Vic Nees: In welke omstandigheden ik hem ook zag dirigeren, altijd konden zijn slagtechniek en gestiek tot voorbeeld dienen voor zijn leerlingen. De brede gebaren die hij hanteerde bij massazang waren slechts een uitvergroting van dezelfde precisie die hem eigen was bij zijn gewone koordirectie. Daarom bleef hij ook in die omstandigheden technisch efficiënt Zijn ensemble "Henric van Veldeke" liet op hoog niveau horen dat koorleiding een paar facetten heeft die niet in een handboek verklaard worden. Die facetten zijn immers pedagogisch onoverdraagbaar.
Ook Michaël Scheck, een van de centrale figuren in het Vlaamse korenland, roemt Wilmots. Juliaan was een rasmuzikant en een gedegen vakman. Getrouw aan zijn roeping heeft hij echter ook altijd de grootste aandacht besteed aan de uitbouw van het niet-professionele koorleven. Zijn bijzondere voorliefde ging daarbij uit naar de basiskoren, waar hij als geen ander naar hartelust kon ploegen, zaaien en oogsten. Zelfs in de meest beperkende omstandigheden wist hij niet alleen de juiste toon te treffen, maar vond hij telkens ook het bezielende woord om zowaar van stenen brood te maken. Organist Kamiel D'Hooghe weet het in zijn mooi Nederlands zo mogelijk nog poëtischer te zeggen: Zijn benadering was enerzijds van technisch-instrumentele aard, anderzijds van een emotioneel doorvoeld dynamisme. De gecontroleerde adem in dienst van de bezielde melodische lijnen, de harmonische samenklank en de expressieve werking ervan stonden altijd in dienst van de muzikale schoonheidservaring."
Dit weekend gaat in de Brugse Sint-Jakobskerk de 3e editie van het Polyfonieweekend door. Een 50-tal deelnemers, hoofdzakelijk koorzangers maar ook instrumentisten, volgen het ganse weekend workshops rond de muziek van Orlandus Lassus. We nodigen u uit op het toonmoment van deze cursus op zondag 9 november van 15u30 tot 16u30 in de Sint-Jakobskerk.
Cafébezoekers drinken meer en sneller als de muziek luid staat. Dat blijkt uit een studie van de Franse universiteit van Bretagne-Sud.
Primeur voor volume "Bij vorige onderzoeken werd al aangetoond dat bij snelle ritmische muziek de consumptie van dranken versnelt, en dat de al dan niet aanwezigheid van muziek in een bar een invloed heeft op de tijd die iemand in een bar vertoeft", aldus professor gedragswetenschappen Nicolas Guéguen, die het onderzoek voerde. "Het is de eerste keer dat een praktijkonderzoek de effecten van het volume van de muziek op de alcoholconsumptie weergeeft".
Onderzoek Guéguen en zijn collega's trokken drie zaterdagavonden naar twee drankgelegenheden waarvan de eigenaars hen toestemming hadden gegeven om de volumeknop te manipuleren. Ze kozen willekeurig veertig mannen van 18 tot 25 jaar uit die een glas bier van het vat hadden besteld en observeerden hun consumptie op de verschillende geluidsniveaus.
Verklaring Volgens de auteurs zijn er twee mogelijkheden om hun vaststellingen te verklaren: de eerste hypothese stelt dat een hoger volume een grotere stimulans geeft waardoor de geobserveerde personen sneller drinken en dus ook sneller bestellen. Een andere hypothese luidt dat het volume een negatief effect heeft op de sociale interactie, waardoor de mensen sneller drinken omdat ze minder praten. De studie verschijnt in het oktobernummer van het vakblad 'Alcoholism: Clinical & Experimental Research'. (afp/sam)
Een beveiligingsmedewerker van een karaokebar op de Filippijnen heeft een bezoeker doodgeschoten, omdat hij het niet kon uitstaan dat de man vals zong. Dat gebeurde in de stad San Mateo, ten oosten van de hoofdstad Manilla. De schutter werd meteen na het incident gearresteerd door een politieagent die toevallig in de bar aanwezig was, zo maakte de politie donderdag bekend. Doodslag en geweld komen wel vaker voor in Filippijnse karaoke-bars. Vooral bij de populaire meezinger My Way van Frank Sinatra slaat opvallend vaak de vlam in de pan. Veel bars hebben het nummer daarom van hun lijst geschrapt. Bij welk nummer het 29-jarige slachtoffer in Mateo town de verkeerde toon aansloeg, is niet bekend.
Een 41-jarige Australiër is zaterdagavond doodgeschoten omdat hij bij zijn buurman had geklaagd over diens te luide muziek. Dat heeft de politie maandag bekendgemaakt. Stephen Holmes bezweek aan schotwonden in zijn borst in de voortuin van zijn buurman, in de stad Wollongong, ten zuiden van Sydney. Holmes, vader van vier kinderen, had bij zijn buurman geklaagd over de luide muziek die uit diens huis kwam. ,,Er was veel bloed, zo citeerde de Sydney Morning Herald een buurtbewoner. ,,Ik heb geprobeerd hem te helpen totdat de politie kwam.
Een vrouw uit Nieuweschans heeft vrijdagnacht haar buren geterroriseerd door haar geluidsinstallatie keihard aan te zetten. Dat deed zij met behulp van een tijdschakelaar, meldt de politie. De politie kreeg na een melding van geluidsoverlast geen contact met de bewoonster van het huis waar de muziek uitkwam. Agenten wisten het huis binnen te komen. Daar vonden zij de geluidsinstallatie waarvan de boxen op de muren van de buren waren gericht. Doordat de installatie was aangesloten op de tijdsschakelaar ging de muziek meerdere malen per dag en nacht aan. Waarom de vrouw het op haar buren had voorzien, is onbekend. De installatie is in beslag genomen, de vrouw moet nog worden gehoord.
Onze stembanden zijn een spier. Goed geoefend zijn ze breed en stevig. Om de stem in conditie te houden, moet je de stembanden aan het werk zetten maar niet om het even hoe... Het is precies zoals je zorg moet dragen voor je lichaam door elke dag te bewegen, maar op een evenwichtige manier. Niet dus zoals een professionele sportman die voortdurend topprestaties moet leveren!
Om de stem in optimale vorm te houden, is een goede stemtechniek belangrijk. Daarbij is de ademhaling essentieel. Meestal gaat men er verkeerd mee om: door zo weinig mogelijk lucht in te ademen en zo weinig mogelijk weer uit te ademen. Goed ademen, is ademen vanuit de buik. Bij getrainde mensen is dat een reflex geworden maar in het begin vergt het veel concentratie en training.
Enkele trucjes om een goede stem te behouden?
Nooit hard spreken in een lawaaierige omgeving. Dat is niet altijd makkelijk want we ervaren steeds meer geluid rondom ons...
De kaken en de mond ontspannen houden en bewust leren voelen hoe de tong beweegt tijdens het spreken.
Héél belangrijk: niet roken! (wie zegt het!!!)
Een goede dagelijkse oefening, die niet meer tijd vraagt dan 30 seconden, is... je tong uitsteken. Dit masseert de stembanden! Laat uw tong daarna even met de punt tegen de ondertanden duwen.
Een goede grog met honing? Te mijden! Honing, net als suiker in het algemeen en gashoudende dranken, verhoogt de zuurtegraad in de maag en wanneer dat zuur opstijgt naar de keel, is dat schadelijk voor de stembanden.
Gorgelen met zout water is heel goed, want dat versterkt de slijmvliezen van het strottenhoofd.
De belangrijkste tip is: zacht en soepel omgaan met je stem. Brutaliseer haar niet! Spreek bijvoorbeeld niet altijd op dezelfde toon, maar wissel van toonhoogte. Praat afwisselend zwaar en diep, dan weer hoog en scherp. Daarom is zingen bijzonder goed voor de stem, als het tenminste op de juiste manier gebeurt.
De stem niet forceren betekent ook leren accepteren dat je een tijdje moet zwijgen wanneer je angina of laryngitis hebt. Soms hebben ook de stembanden recht op rust!
Het grote geheim om je stem goed te gebruiken, is ze zoveel mogelijk te ontspannen. Veel mensen belasten hun stem te zwaar doordat ze niet op hun adem steunen, maar op hun stembanden zelf of op de structuurtjes er rond. Dat zijn piepkleine spiertjes die snel oververmoeid raken. En een vermoeide stem verliest haar volle timbre. Je stem klinkt ook het mooist als je je keel rondom je strottenhoofd ontspant. Je mag het niet te hoog laten komen in je keel, want dan gaat je stem steil omhoog. Je mag het ook niet omlaag drukken, want dan zit je stem te veel in je keel.
Veel Limburgers trekken hun stem bijvoorbeeld op die manier naar achter. Als je je strottenhoofd niet goed ontspant, krijg je al snel een vermoeid gevoel in je keel. Spreken mag geen enkele moeite kosten aan je keel, je moet het uren aan een stuk kunnen zonder moe te worden. Freya Vanden Bossche bijvoorbeeld is in ijltempo een zware stemstoornis aan het kweken.
Je ziet de spierspanning zelfs uitwendig aan haar keel, ze spant die helemaal op terwijl ze spreekt. Bij haar is dat waarschijnlijk voor een groot deel te wijten aan oververmoeidheid en de stress van haar werk.
Een simpele test om te zien of je je keel goed ontspant: ga voor de spiegel staan en praat luidop tegen jezelf. Je mag aan de buitenkant van je hals geen verschil tussen spreken en niet spreken zien. Leg ook eens je wijsvinger in de hoek die gevormd wordt door de keel en de mondbodem. De mondbodem moet zacht aanvoelen en je vinger kan gemakkelijk tussen de bovenkant van je strottenhoofd en de mondbodem. Een harde mondbodem en een verkleinde ruimte tussen strottenhoofd en mondbodem wijzen vaak op te veel spanning.
Ook je ademhaling moet ontspannen zijn. Soms hoor ik iemand praten tot hij of zij letterlijk buiten adem is. Ze persen die laatste woorden er nog snelsnel, op pure spierkracht, uit om toch in één adem hun zin af te maken. Dan denk ik: god, adem toch in!
Van waar komt toch die rare gewoonte om te foeteren als er iets niet goed is. Wij zeggen veel te weinig dat er iets prima gedaan is, alsof dat allemaal zo vanzelfsprekend is. Dus Korile-ertjes: je hebt gisteren heel goed gewerkt op de repetitie. Ook heel goed onthouden hoe we gingen nuanceren, in plaats van recht toe recht aan te zingen. Nu nog Francesco onthouden en dan komt die klank heel goed uit juliie welgevormde keeltjes.
De Cantate BWV is de allereerste in een lange reeks van Bachs grote, tweedelige cantates. Waarschijnlijk werd ze vanaf 1713 uitgevoerd. In ieder geval behoort ze tot de favoriete werken van Bach zelf, die de cantate meermaals bewerkte en opnieuw uitvoerde. De elf nummers vermengen de Duitse koortraditie met talrijke ontleningen aan de operastijl. De tekst handelt over de meditatie van de christen die ten prooi valt aan een diepe droefheid, overtuigd als hij is dat God zich van hem heeft afgekeerd omwillen van zijn zonden en dat hij overgeleverd is aan lijden en dood. Maar in de innerlijke dialoog tussen de ziek en Christus - een aangrijpend liefdesduet in operastijl - hervindt de christen vertrouwen, sereniteit en vreugde, tot aan het slotalleluia. Van het begin tot het einde is de spaning bijzonder groot, zowel in de expressie van het leed als in de verovering van de vreugde. Hoogtepunt vormen het recitatief en het duet van de ziel met Jezus, volgens de toen gangbare mode van de concerten in dialoogvorm.
Ik ben Carlo (Carlo Claes), geboren op 20 september 1944. Als je goed telt weet je hoe oud / jong ik ben. Enkele jaren geleden gaf ik mijn job als resoc-coördinator van Waas en Dender op om met brugpensioen te gaan. Sindsdien kan ik mij aan mijn echte passie wijden: de koormuziek. Ik dirigeer twee koren: Fiori Musicali uit Sint-Niklaas en het Hanswijkkoor in Mechelen. Zo ontmoet ik iedere week een hoop fijne, lieve mensen. Maar hier is de wereld nog veel groter. Dus kom ik nu ook jou tegen.
