Deze hartchirurg die al in heel de wereld bekend was bij zijn vakgenoten kreeg in 2006 de titel van baron: een erkenning voor zijn geslaagde hartoperatie van Koning Albert. Voordien was hij al bekend geworden door een 50-tal live operaties gevolgd door teleconferenties over heel de wereld. Grote faam kreeg hij door het uitvoeren van robotoperaties aan het hart. De laatste tijd ontstaat er een echte hype rond deze dokter. Onlangs in een programma van een uur op Vitaya, en nu gisteren te gast bij Fried'l in haar zondagprogramma over boeken op Radio Eén. Zo leren we een titaan kennen die niet alleen duizenden operaties uitvoerde, maar tegelijk een verwoed bergbeklimmer, zeiler, golfspeler en cultuurmens is. Zijn boekenselectie was tegendraads en fascinerend. Dat Godfried Bomans op de eerste plaats kwam, was verrassend en leuk. Ik kijk nu uit naar zijn laatste suggestie: La Cucina van Lily Prior (uitgev. Spectrum). En ik verwacht veel van de persoonlijke ontmoeting morgen in het O.L.Vrouwziekenhuis van Aalst.
Vandaag nog maar eens een reclamespotje voor een heel leuk kinderboek: een aanrader voor grootouders die hun kleinkindjes willen verwennen en een absolute must voor juffen die muziekles geven aan kinderen.
Kapitein Winokio lacht, een verhaal van twee vrienden op muziek van Bach is het tweede luisterverhaal van Kapitein Winokio. Winok Seresia en Bert Plagman schreven een hartverwarmende historie over een trieste boom met overdadige haargroei en een zieke giraf met vervelende keelpijn.
Met deze cd waagt Kapitein Winokio zich voor het eerst aan klassieke muziek.
Kapitein Winokio lacht is opnieuw een dubbelpakket bestaande uit een voorleesboek en een cd. Ivan Smeulders (accordeon) en Jeroen Berwaerts (trompet) lardeerden het luisterverhaal met pittige themas uit het oeuvre van Bach. Kapitein Winokio lacht is Bach op kleinemensenmaat.
Ik ben een absolute fan van reeksen als "Mijn restaurant". Graag eten zal daar niet vreemd aan zijn. Ik zag even graag Jamie Oliver bezig als hij op zijn ADHD-achtige wijze met het eten speelde. En om mijn fascinatie voor reizen te bevredigen (naast natuurlijke prachtige documentaires) nestel ik mij voor de TV als Hotel Babylon word uitgezonden. MAAR ... wat eigenlijk knotsgek is, zijn die SMS-jes die je kan sturen om het restaurant van jouw keuze aan te duiden. Het gaat toch niet om het smoelwerk van de chef of over de sexy look van Gaëlle. De essentie blijft nog altijd: wie kookt het best in een optimale ambiance en met zicht op succes? Of je daarvoor moet reclame gaan maken op een pensenkermis om iedereen aan te zetten om 5 sms-jes te sturen is toch te gek voor woorden. Ooit al eens een stem uitgebracht op een uitvoering van Bach, zonder de cd gehoord te hebben?
Ik heb dan toch maar de stap gezet, of tenminste een klein stapje. Ouder worden betekent niet dat je moet blijven stilstaan, en verder teren op kennis uit de vorige eeuw. Een van de probate middelen daarvoor is om naar de Open Universiteit te gaan: een systeem waarbij je thuis cursus kan volgen op universitair niveau en - op lange termijn - zelfs een bachelor- of masterdiploma kan halen (maar dat is iets voor over een 6-7 jaren, en wie weet wiens hoofd er dan pijn doet). De aanloop is voorzichtig: een kennismakingspakket waarin je kan ontdekken of de leerstof en de methodiek je ligt. Ik heb dan maar gekozen voor Cultuurwetenschappen. Het eerste pakket omvat drie vakken: Nationalisme in Europa, Literair lezen en Nederland (!!) in beeld. Het zou natuurlijk leuker zijn om iemand in je kenniskring te hebben die met je meedoet, maar die heb ik voorlopig nog niet gevonden.
Een jongeling zei: Spreek tot ons over vriendschap.
En hij antwoordde, zeggende: Je vriend is een antwoord op je verlangen. Hij is je akker die je met liefde bezaait en vol dankzegging oogst. En hij is je tafel en haardvuur. Want je komt tot hem met je honger en bij hem zoek je rust.
Eén van de laatst bijgekomen nummers voor het Jubileumconcert van het Ruysschevelde koor is John Rutter's "The Lord bless you and keep you". De prachtige tekst is de zegen van aartsvader voor zijn kind:
De Heer zegene en beware u De Heer moge zijn aangezicht over u laten schijnen en vol genade zijn voor u. De Heer verheffe het licht van blik over u en geve u vrede. Amen
Sommige mensen vragen mij - vooral als ze niet in een koor zingen of muzikant zijn - waarom ik zo dikwijls op de proppen kom met faits divers, anecdotes over componisten of over muziek. Ik denk dat het personen of muziekstukken meer tot leven brengt, als je de mens achter de schrijver ontdekt. Ik geef een voorbeeldjecompleet uit een andere sfeer: de grootmoeder van mijn vrouw werd heel wat levendiger en menselijker een keer dat ik ontdekt had (wat zij altijd angstvallig met de mantel der zedigheid overdekte), dat zij in haar jonge jaren dienstmeisje was op het kasteel van een notaris en dat, niet geheel onverwacht zij zwanger geraakte van de zoon des huizes. Hoe zij naar Nederland vluchtte in het begin van de eerste wereldoorlog en in Uden beviel van een (mooie) dochter (mijn schoonmoeder), en hoe zij later weg moest uit de notarisfamilie, na de vroegtijdige dood van haar man, maakte haar ineens voor mij tot een figuur uit een roman van Cyriel Buysse.
Op zaterdagochtend 14 april 1759 stierf Georg Friedrich Händel en kreeg een vorstelijke begrafenis in Westminster Abbey. 74 jaar was hij geworden en zijn laatste jaren waren niet kommerloos verlopen: in 1750 vermeldt de Londense krant de "General Advertiser" dat Händel bij een ongeval met een reiskoets tussen Den Haag en Haarlem "terribly hurt" was. Terug in Engeland werd Händel in de loop der jaren drie maal overvallen door beroertes met verlammingen en spraakstoornissen tot gevolg, waarvan hij steeds herstelde na een kuur in verschillende badplaatsen. Hij onderging drie operaties wegens staar, maar werd uiteindelijk toch helemaal blind. Evengoed werkte hij de laatste zes jaren van zijn leven onverdroten voort en tot 8 dagen voor zijn dood zat hij voor het orkest aan zijn cembalo (= dirigeerde hij).
Händel schreef 46 opera's, 32 oratoria, 29 solocantates met instrumentale begeleiding, 72 solocantates met continuobegeleiding, massa's kerkmuziek en concerti. Een reus van de barok.
Al grasduinend in mijn bibliotheek kwam ik gisteren een vergeten gedicht tegen van een middeleeuwse troubadour, een lied over de liefde waaruit grenzeloze weemoed en onvervuld verlangen spreekt. Ik wil het graag met u delen, misschien herken je ook iets van jezelf en je leven in deze pure minnezang.
Wanneer ik de leeuwerik zie bewegen Zijn vleugels van vreugde en naar de zon vliegen Zichzelf vergetend en vallend In het geluk dat door zijn hart stroomt O, wat benijd ik dan Alle wezens die ik gelukkig zie Ik ben verbaasd dat Mijn hart niet smelt van verlangen
O. wat wist ik toen veel Van liefde en hoe weinig weet ik nu Want ik kan niet stoppen lief te hebben Haar van wie ik niets mag hebben. Heel mijn hart en heel haarzelf Heel mijn zelf en alles wat ik heb Zij nam het van mij af en laat mij niets dan verlangen en een zoekend hart.
Op 13 april 1742 werd Händel's Messiah gecreëerd in Dublin. Later, in Londen, waren de aanwezigen zo overweldigd toen het Halleluja-koor werd ingezet. Iedereen - ook de koning - veerde recht en bleef staan tot het koor ten einde was. Sindsdien werd het in Engeland de gewoonte om tijdens dat deel te gaan rechtstaan. Dankbaar voor het succes en omdat hij aan liefdadigheid wilde doen, leidde de meester later een benefietvoorstelling ten voordele van een vondelingentehuis. Hij deed dat een aantal jaren op een rij en overhandigde aan de directie van dat tehuis plechtig de partituur. maar de heren begrepen zijn gebaar verkeerd. Zij dienden bij het parlement een voorstel in dat hen het alleenrecht op de Messiah gaf onder leiding van Händel. Ze vroegen hem trots om hun voorstel te steunen. Maar dat was zonder de waard gerekend. Händel werd woest : zijn muziek zou helemaal niet naar het parlement gaan. En woest kon hij echt wel worden. Zo kon hij niet tegen het geluid van stemmende instrumenten. Dat moest gebeuren voor hij de kerk of het theater binnen kwam. Op een dag zette het orkest in, maar het klonk verschrikkelijk vals. Een grapjas had de instrumenten ontstemd en er moest dus opnieuw gestemd worden. Ook Händel was ontstemd, liep een contrabas omver, gooide een pauk naar de concertmeester en verloor er zijn pruik bij. Terwijl de zaal schaterde, stond hij stampvoetend voor het orkest. De prins zelf zag zich verplicht de meester te kalmeren. Het lukte! Net.
Ik ken nog al wat mensen, ook in het koor, die bijna ieder jaar proberen een of andere uitvoering van de Mattheüspassie mee te maken. En dat kan natuurlijk niet alleen zijn, omdat ze er ooit es een keertje in meegezongen hebben.
Wat doet de Mattheüspassie van J.S. Bach , die zo velen emotioneert, bij mensen? Wat is het universele karakter ervan? En wat wil het verhaal van deze passie vertellen in deze Paastijd? Hebben mensen behoefte aan zingeving en samenhorigheid, weg van de vervlakking en het doorgeslagen individualisme? Is Pasen voor hen meer dan het feest van eieren zoeken en woonboulevards?
Vanmiddag zendt de NCRV een programma uit dat hierop een antwoord probeert te geven.
'Passie voor Pasen', vrijdag 10 april om 14.30 uur op Nederland 2.
Zowat alle culturen en religies kennen een vastenperiode. Onder vasten verstaat men boetedoening door zich te onthouden van bepaalde gewoonten. Minder of geen eten, geen gemeenschap hebben, geen eieren of vlees eten, geen alcohol drinken, niet snoepen enzomeer.
De christenen kennen een veertigdaagse vasten die aan Pasen voorafgaat. De gelovigen mochten maar één maaltijd per dag nemen uitgezonderd op zondag. De vasten duurde van Aswoensdag tot Pasen. Dat de vasten ook zijn invloed had op het seksuele leven van onze voorouders vinden we terug in de geboortecijfers, men merkt een merkelijk lager aantal concepties op tijdens deze periode. De Luikse catechismus uit 1605 drong erop aan dat men in het huwelijk geen liefde zou bedrijven wanneer de vrouw op haar tijd is, op zon- en heiligdagen en op vastendagen. Men geloofde dat wanneer men dit wel zou doen de nakomelingen door de duivel bezeten zouden zijn, melaatsheid hebben of vallende ziekte zouden krijgen. In sommige predikaties van de 18de eeuw vinden we dergelijke aanmaningen die vanop de preekstoel werden verkondigd: dat het betaemt zig met gemeene toestemminge ende raed te onthouden, te weten op feestdaegen en vastendaegen en namentlyk eenige daegen voor de H.Communie. Dr. K.C.Peeters schrijft in zijn boek Eigen Aard dat in de vastentijd een man slechts drie keer zijn bruid mocht bezoeken en dat heette dan: op vastenavond: zijn lief in t zout leggen; op Halfvasten: zijn lief eens omkeren; en met Pasen: zijn lief uit het zout halen.
Ik heb heel zelden spijt dat ik zo druk ben met kooractiviteiten. Maar deze keer knaagt het toch wel een beetje. Op zondag 10 mei a.s. moeten we met het Ruysscheveldekoor optreden voor de cultuurmarkt in Stekene van 3 tot 4 uur in de kerk. Terzelfdertijd is er een uniek concert in De Singel in Antwerpen (15.00 uur): de uitvoering van het oratorium Paulus van Felix Mendelsohn door het Octopus-ensemble. Als ik mij nu maar eens in twee kon delen!
"Het meenemen van mijn rolstoel blijkt echt een uitkomst. In tegenstelling tot in het verleden gemaakte uitjes, ga ik na 2 behoorlijk intensieve dagen nog immer fluitend door het leven. Ik voel me uitgerust, ben het zonnetje in en buitens huis. Bovendien heeft die kar al voor heel wat hilarische momenten gezorgd. Berlijn is nou niet wat je noemt een rolstoelvriendelijke stad. Na elke 100 meter doemt er wel weer ergens een trapje, een stoepje of een anderszins onneembare hindernis op. Sjoerd gaat er niet te flauw mee om en bij ieder opstapje of verhoginkje gebiedt hij me vriendelijk doch dringend op te staan uit mijn gewielde troon. En zo gebeurt het dat vele omstanders deze dagen maar al te vaak getuigen zijn van het Mirakel van Berlijn. Ik sta op en loop, met in mijn kielzog Sjoerd en papa, die samen behendig de rolstoel dragen. De verbaasde uitdrukking op al die gezichten blijft lachwekkend. Theatraal als ik kan zijn, werp ik het dekentje van me af, steek mijn handen in de lucht en roep: "Het is een wonder!"
Dat het nog gekker kan, ontdekken we in de metro. Nog schaterlachend om mijn zojuist veroorzaakte crash (We gingen bergje af, Sjoerd liet me los zodat ik snelheid kon maken om vervolgens stoer te slippen. Maar omdat ik aan de verkeerde kant remde, knalde ik vrij hard tegen een muur!) zie ik in mijn rechter ooghoek een vrouw van middelbare leeftijd vertederd naar ons tafereeltje kijken. Dan staat ze op, loopt in mijn richting, buigt zich voorover en overhandigt me een geel briefje. Ik denk meteen "nee hè, het zal toch niet?", maar het zal wel... Ze wil me onderwerpen aan de mystieke krachten van een gebedsgenezer! Gelukkig arriveren we niet veel later bij onze halte en rolt Sjoerd me de metro uit. Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen haar het Mirakel van Berlijn te tonen."
Wie zijn ze, die kostbare zeldzame stemmen die ik zo goed zou kunnen gebruiken in allebei mijn koren?
De bas is de (mannelijke) zangstem met het laagste stembereik van de menselijke stem. Een typische bas heeft een bereik van de mi onderaan de fa-sleutel tot de mi boven de middelste do (op de eerste lijn van de solsleutel).
In de klassieke muziek en dan vooral in de opera wordt onderscheiden we bij de bassen nog verschillende soorten.
o Basso profundo: een opmerkelijk diepe basstem. Een basso profundo kan een bereik hebben tot de B onder de fasleutel.
o Basso cantate: een lichtere, meer lyrische basstem met een iets hoger bereik
o Basso buffo: een komische bas
o Basbariton: zangstem waarvan het bereik en toon zich ergens tussen de bas en de bariton situeert
De chocoladen eieren bestaan nog niet zolang. Het is pas laat, nl. in de 18de eeuw, in Frankrijk, dat men er toekwam verse eieren te ledigen en ze op te vullen met chocolade. Later werden gietvormen gemaakt en werden chocoladen eieren in allerlei maten gemaakt en verspreid. Vandaag de dag nog vinden ouders en grootouders, geholpen door de klokken van Rome, echt plezier in het verbergen van Paaseieren in de tuin.
Men kan zich terecht afvragen wat het verband is tussen een religieus feest als Pasen, dat de verrijzenis van Christus gedenkt, en een zoektocht naar chocoladen eieren. Wel, men mag niet vergeten dat het feest van Pasen in de periode valt van de lente-equinox (rond het begin van de lente). Dat is natuurlijk de periode waarin de natuur terug tot leven komt. Niet eigenaardig dus dat het ei, net als bij de antieke Egyptenaren, ook bij ons een symbool van vernieuwing werd.
In onze contreien was het vroeger verboden van tijdens de vasten, de veertig dagen voor Pasen, eieren te eten. De boeren bleven dus met heel wat eieren zitten. Daarom namen ze vanaf de middeleeuwen de gewoonte aan eieren te versieren. De traditie van gekleurde eieren is vandaag nog steeds sterk aanwezig in landen als Rusland en de Oekraïne.
We zijn er niet meer over verwonderd rond Pasen chocoladen hazen in de winkels te zien liggen of Paashazen in Amerikaanse films te zien opduiken. Deze traditie is eigenlijk van Duitse oorsprong. Aan de overkant van de Rijn dacht men dat het de beurt was aan de hazen om de eieren uit te broeden. Vreemd, niet?
Op zaterdag 11/4 vindt om 11 uur inde Christus Koningkerk in Sint-Niklaas de uitvaartdienst plaats van priester Marcel Van Daele, oud-pastoor van deze parochie, maar vooral jaren lang leraar aan het Sint-Jozef Klein Seminarie en bezieler van het Knapenkoor In Dulci Jubilo. Onder zijn leiding vierde het koor grote triomfen en kreeg nationale en internationale bekendheid. Grote namen volgden Marcel op als dirigent van In Dulci Jubilo: Jan Van Landeghem; Godfried Van de Vyvere, en thans Dieter Vanhandenhoven. Maar zijn hart bleef kloppen voor de muziek, ook al stond hij niet meer lijfelijk verschillende keren per week voor zijn koor. Als de hemel is, zoals ik hem mij droom, dan zal Marcel zeker gauw aan de slag zijn met het engelenkoor.
Waar het voor de meeste oudere mensen onder ons evident is wat de woorden Goede Week willen zeggen, is het dat al veel minder voor de latere generaties: ze hebben het niet meer geleerd of zijn het vergeten. Nochtans is de Goede Week een onuitputtelijke bron voor (koor)muziek. Duizenden koorwerken houden met de Goede Week verband.
De Goede Week is de naam van de week vanaf Palmzondag tot Stille Zaterdag. Het zijn de laatste zeven dagen van de Vasten. In deze week wordt in de liturgie het lijden, sterven en verrijzen van Jezus Christus opgenomen. De Goede Week heeft als zwaartepunt Witte Donderdag, Goede Vrijdag en Stille Zaterdag.
Op Palmzondag wordt verteld hoe Jezus als een koning in Jeruzalem werd ingehaald. Geen gewone koning: een koning op een ezeltje, een koning zonder leger. Een koning van de gewone mensen, die dan ook in groten getale uitliepen. Ze zwaaiden met palmtakken, riepen Hosannah en legden kleden en doeken op de weg, als een loper voor de koning. In de kerken worden op Palmzondag buxus-takjes uitgedeeld. Palmtakken in het klein.
Op Witte Donderdag, de dag van 'het laatste avondmaal', denken we aan de laatste maaltijd van Jezus met zijn apostelen. In de liturgie staan de instelling van de eucharistie en het priesterschap door Jezus centraal. Het is niet zomaar een maaltijd, het is de vooravond van het Joodse Paasfeest (Pesach). Jezus en zijn vrienden gedenken hoe het joodse volk ooit door Mozes uit Egypte is bevrijd. Na de maaltijd gaan Jezus en zijn leerlingen de stad uit naar de Olijfberg, waar Jezus tot God zal bidden. Vluchten doet hij niet. Die nacht wordt hij verraden, gevangen genomen en verhoord.
Goede Vrijdag is de vrijdag voor Pasen. Op deze dag wordt de kruisiging en de dood van Jezus herdacht. Op veel plaatsen vindt op Goede Vrijdag om drie uur s middags de kruisweg plaats. Goede Vrijdag is de droevigste dag van het kerkelijk jaar in het algemeen en van het Paasfeest in het bijzonder. Toch spreekt men van Goede Vrijdag. Dit is omdat de dood van Jezus niet het einde betekende. Op Goede Vrijdag volgt, na de stilte en de rouw van Stille Zaterdag, immers de Paasmorgen.
Paaszaterdag of Stille Zaterdag volgt op Goede Vrijdag. Het is de zaterdag voor Pasen en de laatste dag van de lijdensweg die voorbereidt op het Paasfeest. Op deze dag herdenken we de tijd dat Christus dood in het graf lag en er als het ware een stilte in de wereld optrad. Het kruis is nu leeg en in veel kerken is het altaar leeggeruimd. Er liggen en staan geen bloemen, kaarsen of mooie doeken op het altaar. Op Stille Zaterdag wordt er net als op Goede Vrijdag geen eucharistie gevierd. Het is een dag van stille bezinning die eindigt bij aanvang van de vreugdevolle Paaswake.
Ik ben Carlo (Carlo Claes), geboren op 20 september 1944. Als je goed telt weet je hoe oud / jong ik ben. Enkele jaren geleden gaf ik mijn job als resoc-coördinator van Waas en Dender op om met brugpensioen te gaan. Sindsdien kan ik mij aan mijn echte passie wijden: de koormuziek. Ik dirigeer twee koren: Fiori Musicali uit Sint-Niklaas en het Hanswijkkoor in Mechelen. Zo ontmoet ik iedere week een hoop fijne, lieve mensen. Maar hier is de wereld nog veel groter. Dus kom ik nu ook jou tegen.
