Als wij - en dat gebeurt meer na een gezongen misviering - met de koorleden bij mekaar staan, onmiddelijk na een uitvoering dan geneurt het regelmatig dat wij zeggen: "goed hé, ... en de mensen hebben het geapprecieerd, heb je gehoord hoe stil het was terwijl wij zongen." Onze grootste acteur in Vlaanderen heeft zich gewaagd aan één van de zgn. meesterwerken van de nederlandstalige dichtkunst : "Lucifer" van Vondel, niet meteen het gemakkelijkste stuk én om te spelen én om heden ten dage te volgen. En als het dan ook nog winter is, dan mag je verwachten dat er in de zaal gekucht en gehoest wordt. Maar dat was zonder de waard gerekend: Jan Decleir stopte telkens zijn voorstelling om het publiek aan te manen om liever rood aan te lopen en bijna er in te blijven, dan hem zo uit zijn concentratie te halen. Met wie ik moet sympathiseren weet ik niet goed, maar ik heb net een verschrikkelijke hoestbui.
Pablo Neruda noemde zijn honderd liefdessonnetten als gemaakt uit hout. Met bijl, mes en pennenmesje bouwde hij heel secuur zijn houtsnijwerkjes van liefde. De dichter trok, naar eigen zeggen, honderd keer opnieuw een kleine huisje op van telkens veertien planken, opdat daarin Matildes ogen konden leven, kijkers die Neruda zelf aanbad en bezong.
XI
Ik honger naar je mond, je stem, je haren En vasten en stom loop ik door de straten, Het brood voedt me niet, de ochtend ontwricht me, Ik zoek je voetgeklater in de dagen.
Ik honger naar je losgeslagen lach, Je handen, als het razend graan gekleurd, Ik honger naar je bleke stenen nagels En wil je huid, gave amandel, eten.
Ik wil eten de straal door je schoonheid verbrand, Je neus, de vorstin van je trotse gezicht, Ik wil eten de vluchtige schaduw van je wimpers
En hongerig besnuffel ik de schemer Jou zoekend, zoekend naar je bloedwarm hart Als poema in 't verlaten Quitratùe
Ik ging het vandaag over M. Vasalis hebben (13 februari 1909 - 16 oktober 1998), nederlandse dichteres en psychiater. Maar veel meer dan woorden spreken haar nagelaten gedichten, waaronder Sotto voce mij iedere keer weer ontroert. Vandaag dus dit gedicht en morgen ... Pablo Neruda die hetzelfde thema uitwerkt op zijn eigen onnavolgbare wijze.
Zoveel soorten van verdriet ik noem ze niet. Maar één, het afstand doen en scheiden. En niet het snijden doet zon pijn, maar het afgesneden zijn.
Nog is het mooi, t geraamte van een blad, vlinderlicht rustend op de aarde, alleen nog maar zijn wezen waard. Maar tussen de aderen van het lijden niets meer om u mee te verblijden: mazen van uw afwezigheid bijeengehouden door wat pijn en groter wordend met de tijd.
Darwin Dag is een viering van de geboortedag van Charles Darwin op 12 februari 1809. Op deze dag wordt speciale aandacht gevraagd voor zowel de bijdrage van Darwin aan de wetenschappen als de wetenschap in het algemeen. Het gaat in cycli: eerst verketterd, nu is het de beurt aan de zgn. creationisten om in het verdomhoekje te staan. Schone baard, dat hebben de apen in elk geval niet
Met al die drukte rond voorzitterswissels is het er vorige dinsdag niet van gekomen om een stukje jeugdsentiment in herinnering te brengen. Nochtans was 8 februari (1828) een memorabele dag, want één van de mensen die mij later tot een verwoede lezer hebben gemaakt werd toen geboren. In Nantes zag toen Jules Verne het levenslicht. Nu wordt hij beschouwd als de vader van de science fiction. Maar dat zou mij in mijn jonge jaren worst wezen: ik verslond de avonturen van Michael Strogoff, de koerier van de tsaar , reisde naar de maan en naar het middelpunt van de aarde, ging met kapitein Nemo Twintigduizend mijlen onder zee of reisde rond de wereld in 80 dagen.
Achteraf is gebleken dat Jules Verne visionaire trekjes had. Hij voorzag een reis naar de man die meer dan 100 jaar later werkelijkheid zou worden in het Apolloprogramma. Zijn personages vlogen inderdaad rond de maan en keerden terug naar de aarde. Het was weliswaar geen raket die hen lanceerde maar een reusachtig kanon. Daarentegen is dan weer in zijn boek de lanceringsplaats Cape Canaveral en ook de plaats waar de kogel terug op de aarde landt, ligt bij hem maar enkele kilometers van de landingsplaats van Apollo 11. Achteraf bekeken zijn veel van Verne's fantastische verhalen populair wetenschappelijke aardrijkskunde of natuurkunde, verpakt in een spannend kleedje en bevatten dus een educatief element.
Stembandknobbels zijn het resultaat van een epitheelreactie van de stembanden ten gevolge van verkeerd stemgebruik of stemmisbruik met of zonder lichamelijke vermoeidheid of emotionele stress.
Stembandknobbels zijn goedaardige gezwellen.
Het zijn de meest voorkomende larynxafwijkingen die ontstaan door overbelasting van de stembanden.
Mensen met stembandknobbels zijn typische stemgebruikers (beroepssprekers, zangers ...); ze neigen tot veel sociaal stemgebruik, vertonen soms enige gespannenheid, spreken dikwijls veel te luid (stemmisbruiken),
Verschijnselen
Mensen met stembandknobbels klagen van keelpijn en een globusgevoel (krop in de keel).
Ze hebben vaak een droge hoest en schrapen hun keel.
Deze mensen spreken met een lage toonhoogte.
Hun stem klinkt hees met wilde lucht, omdat tijdens het stemgeven de stembanden onvoldoende sluiten.
Meestal gaat dit samen met een slechte adembeheersing.
Ontwikkeling
Stembandknobbels komen voor op het voorste 1/3 en het achterste 2/3 van de stembanden, omdat dat de plaats is waar de stembanden het meest contact maken tijdens het spreken.
Ze kunnen uni- of bilateraal aanwezig zijn.
Er zijn drie fases te onderscheiden in de ontwikkeling van een stembandknobbel: 1. Roodheid 2. Onrijpe knobbels met zwellingen en verdikkingen 3. Vast weefsel (eelt)
In de eerste twee fases kunnen de stembandknobbels nog verdwijnen door stemrust en stemtherapie.
Het stemgedrag moet veranderen: stemmisbruik en verkeerd stemgebruik moeten afgeleerd worden. De rijpere knobbels zijn vaak niet meer te verhelpen door alleen stemrust en stemtherapie. Hier is chirurgische verwijdering aangewezen, wat opgevolgd moet worden door stemtherapie om het terugkomen van de knobbels te vermijden.
De gevoeligheid voor het ontwikkelen van stembandknobbels varieert volgens geslacht en leeftijd.
Het komt vooral voor bij kinderen tussen 5-10 jaar (vooral de actieve kinderen en meestal jongens). Rond 21-25 jaar treedt het vooral op bij vrouwen. Na 50 jaar komt het nog zelden voor.
Gedrag
Vermijd de volgende gedragingen:
roepen, krijsen, gillen, schreeuwen;
fluisteren
spreken op een te hoge of te lage toonhoogte.
Te gespannen spreken.
Pas uw levensstijl aan: rust en relaxatie van het hele lichaam.
Gebruik een juiste ademhaling (buik-flank ademhaling).
Vermijd stoffige, rokerige en lawaaierige ruimtes.
Voor zangers: combinatie van energiek en relaxerend zingen.
Het is dus gebeurd gisterenavond op de repetitie van KORILE: wisseling van de wacht, wisseling van de macht (?). De nieuwe voorzitter is gekend. Het wordt Alida Polfliet, nog maar pas op de algemene ledenvergadering in het bestuur opgenomen en nu dus voorzitter als opvolgster van Rita Fiscalini. Sinds twaalf jaar lid van KORILE, draagster van muzikale genen (zowel in de eerste als de tweede lijn - zoals genealogen dat zeggen), ervaren wereldreizigster, ex-zakenvrouw, schitterende taartenbakster, sociaal betrokken in Leest. Het applaus voor aantredend en uittredend voorzitter was veelzeggend. De continuïteit is verzekerd en het schip is in goede handen.
Een extra-bestuursvergadering moest voor KORILE er voor zorgen dat er geen zwart gat ontstond na het ontslag van onze onvolprezen vorige voorzitter Rita. In een mum van tijd hebben wij een nieuwe voorzitter kunnen aanduiden: wie het is blijft een (leuke) verrassing voor de repetitie van vanavond. Verder hebben wij wat taken geschikt: Maurice, de secretaris, zorgt voor de adminstratieve relaties met Koor & Stem en voor de aangiften bij SABAM, het huis van Alida is groot genoeg om het archief onder te brengen, de creativiteit van de leden is groot genoeg om mee te helpen met affiche-ontwerpen e.d.m., Fanny blijft zorgen voor allerhande evenementen, Simone verzorgt verder het ledenblad en het beheer van de partituren. Lieve blijft onze plichtsgetrouwe "schat"bewaarder. En zelfs de dirigent mag blijven. Eind augustus plannen we een koordag als opstart van het nieuwe werkjaar en als voorbereiding van het adventsconcert (nog steeds op 26/11). Voor dit concert zullen we beroep doen op een goede organist en een trompettist. Het programma ligt al ongeveer vast. En tenslotte gaan we bij de Sint-Niklaasschool van Leest aftoetsen of er geen mogelijkheden zijn om in 2012 met een kinderkoor samen te werken.
25 jaar geleden overleed in Brasschaat op bijna -jarige leeftijd de Vlaamse componist Armand Preud'homme.Armand Preud'homme leefde van 1904 tot 1986 . Hij werd ereburger in 5 steden. Zijn liefde voor de mizke kreeg hij van z'n vader, een schoolhoofd die organist was in de plaatselijke parochiekerk van Peer. Hij ging na z'n middelbaar naar het conservatorium en werd organist in Geel. Omdat muziek echter volgens zijn vader geen "vak" was, haalde hij ook een regentaat.
Door z'n Vlaamse teksten in de liederen die hij componeerde werd hij beschuldigd van fascistische ideeën en werd veroordeeld tot 1 jaar gevangenisstraf. In 1949 werd hij hiervoor in beroep vrijgesproken. Dat dit later nog gevoelig was, bleek in 1981 toen kort na de inhuldiging van een standbeeld van de man, er een bom op werd gegooid.
Hij schreef heel bekende Vlaamse liederen en componeerde zo'n 450 liedjes. De bekendste hiervan zijn 'Kempenland', het kerstnummer 'Suza Nina', 'de Poppenstoet' en als bekendste 'Op de purperen heide'.
De Belgische Grondwet wordt afgekondigd. België wordt een parlementaire monarchie met scheiding van de drie machten: de wetgevende, de uitvoerende en de rechterlijke macht.
James Chadwick publiceert in het tijdschrift Nature voor het eerst over het neutron, een deeltje zonder elektrische lading dat voorkomt in atoomkernen.
Bij het dorp Qumran aan de rand van de Dode zee in Palestina worden zeer oude handschriften gevonden, de zogenaamde Dode Zee-rollen. Ze bevatten onder meer fragmenten van bijna alle boeken van het Oude Testament.
Naar aanleiding van het jubileum van Paul Lansu (Pax Christi) op zondag 6 maart zal Musica ad Nives de hoogmis zingen in Onze Lieve Vrouw ter Sneeuw (Borgerhout). Er wordt gekozen voor een mix van koor- en volkszang.
Het programma ziet er als volgt uit: * Intrede: Signore delle Cime (G. de Marzi) * Kyriale: Taizé * Tussenzang : Otsje Nasj (N/ Kedrov) * Acclamatie: Alleluia (Mancini) * Voorbeden: Ubi Caritas et Amor * Offerande: O Gracious Lord (J. Sibelius) * Communie: Incline thine ear (Himmel) * Slotzang: Exsultate justi (J. Williams)
Enkele dagen geleden heb ik reeds een paar prestigieuze uitvoeringen van de Matthäuspassion van J.S. Bach aangekondigd. Ik had het toen over het groot aantal uitvoeringen dat ieder jaar rond de Paastijd geprogrammeerd staat. Sindsdien heb ik nog twee aankondigingen ontvangen die ik volledigheidshalve wil vermelden: * zondag 3 april om 14.30 in de Sint Michielskerk in Antwerpen met o.m. de Chorale Royale Protestante de Bruxelles en In Dulci Jubilo uit Sint-Niklaas o.l.v. Daniel Burdet. *dinsdag en woensdag 20 en 21 april om 19.30 in de Sint-Pauluskerk in Antwerpen met Koninklijke Chorale Cecilia en het Antwerps Kathedraalkoor o.l.v. Paul Dinneweth.
Qua kader en Antwerpse traditie is deze laatste natuurlijk het meest uitnodigend. Van de andere kant geeft de dirigent van Octopus (DeSingel en PSK-Brussel) de meeste garanties op autenticiteit. Maar je keuze hangt natuurlijk van zo veel factoren af. Als men er in lukt om volle locaties te krijgen dan zijn er dus al meer dan 4000 potentiële luisteraars.
Naar goede traditie is de familie Claes dit weekend verenigd in de Ardennen. Je moet toch maar het geluk hebben dat iedereen zo goed overeen komt. Kinderen en kleinkinderen, ze vormen een mooie hechte groep, waar je als ouders alleen maar fier op kan zijn. Het is niet mijn sterkste kant, maar er zal dus weer flink moeten gewandeld worden, al dan niet geleid door Geocache. Ken je Geocache? Een groeiend internationaal netwerk van wandelaars die met allerlei vernuftige verwijzingen en aan de hand van coördinaten u leiden naar een verborgen "schat". Spannend voor de kinderen, maar even uitdagend voor de papa's en mama's die zich kunnen vermeien in allerlei berekeningen. Dit jaar is het Waimes geworden (Hoge Venen). Als verassingsuitstapje voor de kleinen is er een wandeling naar het kasteel waar de opnames gemaakt werden voor het Huis Anubis.
Blijkbaar betekent het voorzitter zijn van een koor heel wat zorgen en extra werk. Na de wisseling in Musica ad Nives (Kris treedt aan) is het nu de beurt aan Rita Fiscalini die een stapje terug zet in KORILE. Daarmee is dit koor eventjes "moeder-loos". Gedurende zes jaar heeft Rita met -welke staatsman zei dat ook weer? - rustige vastheid haar koor in goede banen geleid. Veel van haar werk gebeurde ongezien, of werd als vanzelfsprekend aanvaard. Vergaderingen voorbereiden en leiden, inleidingen op concerten verzorgen, als eerste gereed staan om een stand op Uitkijker op te bouwen, nieuwjaarsrecepties met haar man Félicien verzorgen, knopen doorhakken, goede relaties onderhouden, ... Dit alles zullen wij (helaas) moeten missen. Voor deze jaren verdient Rita een applaus en meer dan dat. Gelukkig blijft zij één van de steunpilaren van de alten. Bedankt voor alles, Rita.
In zijn aankondiging van de Mattehüspassie schrijft Octopus het volgende: "Bach's Matthäuspassion is zonder twijfel het ongeëvenaarde kroonjuweel uit de westerse muziekgeschiedenis. Nooit werd het passieverhaal op zulke roerende wijze naar de luisteraar gebracht als in deze aria's, koralen en koren van Johann Sebastian Bach, die in het muzikaal geheugen van velen gegrift staan." Het is dan ook niet verwonderlijk dat elk jaar opnieuw rond de Goede Week dit werk geprogrammeerd staat. Als je Nederland mee in ogenschouw neemt, is het voor een amateur vaak "l'embarras du choix", moeilijke klus om te kiezen.
Misschien moet je dit jaar maar één van de twee volgende uitvoeringen overwegen, eentje in Belgie, eentje in Nederland. * OCTOPUS brengt de passie op 22 april in DeSingel in Antwerpen en op 23 april in het Paleis voor Schone Kunsten in Brussel. * Het Vlaams Radiokoor brengt dan weer een prestigieuze uitvoering in de Rotterdamse Doelen op 20-21-22 april. Voor diegenen die geen verre uitstap willen is Antwerpen een aanbevolen locatie en uitvoering.
Ht zal geen kat interesseren, maar een excuus voor een korte blog zonder spectaculaire dingen is er wel. Van morgen ff naar de rechtbank voor een akkefietje zonder gevolgen, vanmiddag met moeder de vrouw mee om een nieuwe keuken te kiezen (hoop doet leven). En tussendoor een massa mail te verwerken. Dus zwaai ik eventjes naar jullie en zal morgen wat reclame maken voor de traditionele uitvoeringen van de Mattheüspassie van Bach.
Een patiënt is vreselijk bang voor de operatie. De chirurg stelt hem echter gerust: hij zal er helemaal niets van merken. De patiënt krijgt een spuitje en als hij wakker wordt, is alles voorbij. Aan de wat oudere man die zich over hem heen buigt, vraagt hij: En dokter, is alles goed gegaan? Dokter? zegt de ander. Noem me maar gewoon Petrus.
Een echtpaar komt bij dokter en klaagt na 5 jaar nog altijd geen kindje te hebben. De dokter vraagt Hoe gaat het met de geslachtsgemeenschap? Zegt de man: De wat ??? Daar heb ik nog nooit van gehoord. Na een uur van vruchteloos uitleggen vraagt de dokter aan de vrouw zich geheel te ontkleden. Hij laat ook de broek zakken en zegt tegen de echtgenoot: Let nu goed op wat ik ga doen ! Onze vriend bekijkt het tafereel verbaasd.Zo, zegt de behandelend huisarts, en dit moet drie maal per week ! De man kijkt de dokter aan, en zegt: Goed idee dokter, maar ik kan niet altijd meekomen denk ik.
Speciaal voor de dirigent:
De dokter: En hoeveel sigaretten rookt u per dag? De man: Vijf pakjes per dag dokter, maar alleen na de middag. De dokter: En wat doet u dan s ochtends? De man: Hoesten dokter, niks dan hoesten
Nu wij toch bij Musica ad Nives aan het zwoegen zijn op Pujols Regina Coeli, misstaab misschien een paar woordjes over polyfonie niet.
In de vroege periode van de westerse muziek, cultuur van de Kerk, ontwikkelde de gregoriaanse muziek zich van eenstemmige monnikenzang naar een voorzichtige meerstemmigheid bij Leoninus en Perotinus in Parijs. Men ging toen voorzichtig experimenteren met allerlei parallelle melodieën. Het parallelle stond voor romaans, breed, log, zoals de parallelle onderklank van de doedelzak en de draailier. Het nieuwe doel was, om een melodie in tegenbeweging te componeren, dus zo onafhankelijk mogelijk van de ander. Melodieën die zich als het ware vrij maken en omhoog streven naar het licht van de grote, hoge vensters en spitsbogen van de kathedralen van de gotiek.
Ook de Vlaamse Polyfonisten gebruikten als basis, als kapstok, als Cantus Firmus, steeds een gregoriaanse melodie, en componeerden daar bovenop dan een nieuwe melodie. Als die klaar was verzonnen ze nòg een melodie, dáár weer bovenop. Deze 2 melodieën waren tamelijk onafhankelijk van elkaar, en hadden vaak een eigen tekst. Het kon zo gebeuren, dat zo'n gezang in de kerk in drie talen tegelijk gezongen werd, voor iedere stem een taal. Men noemde zo'n compositie een 'motet'. Voor het gemak noemden ze deze nieuwe techniek de "Ars Nova", en deden ze alles daarvoor af als "Ars Antiqua". Hier kom je dan G.de Machaut tegen, want hij was verantwoordelijk voor de Ars Nova.
Ondertussen werd de Canon uitgevonden. Deze wordt ook wel 'caccia' (jacht) genoemd, omdat je bij het zingen van een canon elkaar als het ware nájaagt. Naar aanleiding van de canon werd de imitatie uitgevonden, d.w.z. dat de ene stem de andere nàdoet, dus niet exact hetzelfde zoals bij de canon, maar ongeveer. Deze Nederlandse scholen van Vlaamse Polyfonisten, hebben ruim anderhalve eeuw de meerstemmige muziek in en buiten de Kerk ontwikkeld. Dufay is de belangrijkste componist uit de eerste Nederlandse School.. Hij was zanger in de Pauselijke kapel in Rome, en keerde later weer terug naar zijn geboortedorp Kamerijk, waar hij kanunnik werd. De kroon op de vocale polyfonie wordt gezet door Orlando di Lasso en Giovanni da Palestrina. Enkele namen van Vlaamse polyfonisten zijn: Dufay, Ockeghem, Obrecht, Josquin des Prez en Adriaan Willaert. Orlando di Lasso heette oorspronkelijk Roeland van de Laet.
Vandaag is het gedichtendag. Ik kijk om in verwondering naar wat Hugo Claus schreef in "Ik schrijf je neer".
Mijn vrouw, mijn heidens altaar, Dat ik met vingers van licht bespeel en streel, Mijn jonge bos dat ik doorwinter, Mijn zenuwziek, onkuis en teder teken, Ik schrijf je adem en je lichaam neer Op gelijnd muziekpapier.
En tegen je oor beloof ik je splinternieuwe horoscopen En maak je weer voor wereldreizen klaar En voor een oponthoud in een of ander Oostenrijk.
Maar bij goden en bij sterrenbeelden Wordt het eeuwig geluk ook dodelijk vermoeid En ik heb geen huis, ik heb geen bed, Ik heb niet eens verjaardagsbloemen voor je over.
Ik schrijf je neer op papier Terwijl jij als een boomgaard in juli zwelt en bloeit.
Ik ben Carlo (Carlo Claes), geboren op 20 september 1944. Als je goed telt weet je hoe oud / jong ik ben. Enkele jaren geleden gaf ik mijn job als resoc-coördinator van Waas en Dender op om met brugpensioen te gaan. Sindsdien kan ik mij aan mijn echte passie wijden: de koormuziek. Ik dirigeer twee koren: Fiori Musicali uit Sint-Niklaas en het Hanswijkkoor in Mechelen. Zo ontmoet ik iedere week een hoop fijne, lieve mensen. Maar hier is de wereld nog veel groter. Dus kom ik nu ook jou tegen.
