Ik ging het vandaag over M. Vasalis hebben (13 februari 1909 - 16 oktober 1998), nederlandse dichteres en psychiater.
Maar veel meer dan woorden spreken haar nagelaten gedichten, waaronder Sotto voce mij iedere keer weer ontroert. Vandaag dus dit gedicht en morgen ... Pablo Neruda die hetzelfde thema uitwerkt op zijn eigen onnavolgbare wijze.
Zoveel soorten van verdriet
ik noem ze niet.
Maar één, het afstand doen en scheiden.
En niet het snijden doet zon pijn,
maar het afgesneden zijn.
Nog is het mooi, t geraamte van een blad,
vlinderlicht rustend op de aarde,
alleen nog maar zijn wezen waard.
Maar tussen de aderen van het lijden
niets meer om u mee te verblijden:
mazen van uw afwezigheid
bijeengehouden door wat pijn
en groter wordend met de tijd.
Arm en beschaamd zo arm te zijn.
http://www.youtube.com/watch?v=pqyoq52WtE0&feature=related
|
