 |
|
|
| ons tweede adoptieavontuur |
|
|
| 14-07-2010 |
 de ochtendstond heeft vragen in de mond... |
Zoonlief kraaide vroeg deze ochtend. Schaap en laken waren spoorloos. Hij dommelde snel terug in. Mama niet. Haar hoofd begon te malen... Hoofdvraag: WANNEER? Wanneer komt de toewijzing, wanneer de rechtbankzitting, wanneer de overdracht? Hoe het verlof aan elkaar puzzelen? Misschien toch eerst terug gaan werken? Voor eind augustus moet deze knoop ontward zijn. Maar het laatste telefoontje met het adoptiebureau leerde dat een toewijzing in augustus tot de mogelijkheden behoort. Eerst zien, dan geloven...
14-07-2010, 10:10 geschreven door Inge 
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 09-07-2010 |
| One big African family! |
G. zit samen met N. in de bolderkar. We reizen door Afrika en houden halt bij de bonobo's. N. wacht ook op een brusje uit Ethiopië. Ze vraagt aan G. of hij bij zijn papa & mama in Ethiopië ook een broertje of een zusje had. "Ja hoor", hoor ik hem overtuigend zeggen, "een zusje en die heet B." B. komt ook uit Ethiopië en woont bij ons in de buurt. G. gaat trouwen met haar (maar ook met M. die ook uit Ethiopië komt, en met mij) maar nu is zij dus plots zijn Ethiopisch zusje.
Het brusje laat nog op zich wachten. Onlangs gaf G. aan niet mee naar Ethiopië te willen afreizen. "Nee, gaan jullie maar zonder mij." Als de toewijzing er eindelijk is zullen we de adoptieboekjes nog eens induiken. Spelen met het vliegtuig. Foto's van zijn grote reis bovenhalen.
...
09-07-2010, 21:23 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 06-07-2010 |
| Waar is... |
Nu G. afscheid heeft genomen van zijn tutje verloopt het inslapen minder vlot. Net lag hij nog zowat een uur te draaien en te keren, te zingen en te vertellen in zijn bed. Tot mama er even bijkroop. "Mama, waar is papa?" Beneden. "Waar is broertje of zusje?" In Ethiopië. "Waar ben jij?" Bij jou in bed. "Waar ben ik?" In je bed. "Waar is het gordijn? Voor het raam. Wat is er achter het raam? De wolf. En de jager!" Zoonlief is helemaal in de ban van het heerlijk en verrassend boek Ik zie ik zie van Marianne Dubuc. En G. bouwt verder...
06-07-2010, 22:17 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:boeken
|
|
| 02-07-2010 |
| Binkie en de speen |
Binkie wil een broertje en krijgt er een. Maar omdat het broertje zo hard huilt krijgt het een speentje van mama. Binkie wil ook een speen! Maar daarvoor is hij te groot... G. vindt het een geweldig boek. G. is intussen een bink van bijna vier. Een bink met een speentje... We proberen hem al heel lang te overtuigen het tutje weg te doen. We wilden het meegeven met de Sint, maar toen was die weer weg en stak het tutje nog elke avond in zijn mond. Op een luie zaterdagochtend lagen we samen in het grote bed en dachten we G. te hebben overtuigd. Hij stond spontaan op, liep naar de vuilnisbak in de badkamer en gooide zijn tutje weg. We prezen hem de hemel in. Hij bedacht zich. Viste het tutje weer uit de vuilnisbak en zei dat hij er nog niet klaar voor was. "Deze zomer", beloofde hij. En het werd zomer... Gisteren onze eerste vakantiedag samen. We hebben afscheid genomen van het tutje en staken het in een grote envelop: 'voor Sinterklaas'. Ik nam G. mee naar de speelgoedwinkel. Hij koos een mooie bal. Ik koos ook nog een leuk gezelschapsspel. Toen werd het avond. Bedtijd. Smeken, huilen, tieren, roepen, schoppen, slaan, ... Mama en papa hielden het been stijf. Tutje is weg en blijft weg. Wat een helse nacht. Ik wist niet dat tutjes zo verslavend konden zijn...
02-07-2010, 15:51 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
|
| TOP 5 |
02-07-2010, 08:48 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:nieuws
|
|
| 27-06-2010 |
| één bed |
Ik hoor een keiharde BONK boven en ga kijken. Zoonlief is wakker. Hij is op de kamer van brusje. Zijn oude bed staat er, half gemonteerd. Een deel van het bed is omgevallen. G. is geschrokken. Ik vertel wat er is gebeurd. "Mama, ik wil een zusje", zegt hij. "En jij?" We hebben dit gesprek al zo vaak gevoerd. Ik zeg dat ik de ene dag een zusje wil en de andere dag een broertje. Dat het me eigenlijk om het even is. Als het maar een lief kindje is. Zoals G. Hij glimlacht. "Er komt een broertje of een zusje, hé. Geen broertje én een zusje." Ik zeg dat we maar één kamertje over hebben, en dat daar maar één bed staat. Hij knikt.
Ik wacht op het zomeroffensief. Zullen we er bij zijn? Gaan we snel weten op wie we wachten?
27-06-2010, 22:10 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 22-06-2010 |
| Oedipus |
Zoonlief zegt dat V., een meisje uit zijn klas, verliefd is op hem. Ik vraag of hij ook verliefd is op V. "Nee, mama, ik ben dol op V.!" Even later roept hij mij, zegt dat hij iets in mijn oor moet fluisteren. Ik kom dichterbij. "Mama, ik ben verliefd op jou", fluistert hij. Ik geef hem een dikke kus en word week vanbinnen...
Onlangs zat hij met een probleem. "Mama, ik ga trouwen met M., B. én met jou. Maar dan heb ik drie handen nodig!"
Zolang er maar geen vadermoord uit voortvloeit speel ik het spel maar al te graag mee...
22-06-2010, 21:05 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 21-06-2010 |
| komen éten! |
Het avondmaal brengt stress met zich mee. Ik maak me op voorhand al zorgen omdat ik weet dat zoonlief weer duizend-en-één excuses uit zijn mouw zal toveren om toch maar niet te moeten eten wat ik hem voorschotel. Aardappelen negeert hij straal. Gekookt, gebakken, gepureerd, gefrituurd: het is gewoon niet zijn ding. Nu, daar maak ik me ook niet zo druk om. Aardappels zijn vullers. Vlees of vis gaat er meestal ook als zoete broodjes in. Als er maar niet te veel kauwwerk aan te pas komt. Maar dan zijn er de groenten. Vol vitaminen, mineralen, vezels, .... Zwaar onderhandelen om één broccolibloemetje of één schijfje wortel achter de kiezen te krijgen. Maar zoonlief is in de ban van de gevaarlijke dieren. Alle katachtigen, met scherpe tanden en dito klauwen genieten zijn voorkeur. Op alle momenten van de dag komen ze ter sprake. Of wordt hij één van hen. Vanavond vertelde ik hem dat tijgers en poema's en panters goed kunnen zien in het donker. Dat dat zo is omdat zij altijd wortels eten. Hap! Schijfje één naar binnen. Hap! Schijfje twee... Maar dat ze ook zo goed kunnen horen door de venkel betwijfelde hij. Na één hap liet hij de venkel voor wat hij was.
Morgen een nieuwe dag. Een nieuwe culinaire uitdaging...
21-06-2010, 19:17 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 17-06-2010 |
| eigen kleinkind eerst |
Donderdag, 16u35. Grasveld aan speeltuin. Een grootvader speelt voetbal met zijn kleinzoon. Zoonlief vraagt of hij mag meespelen. Hij vraagt het vriendelijk, is beleefd. Hij herhaalt zijn vraag, want er komt geen reactie. Géén reactie. Hij wordt compleet genegeerd. Alsof hij lucht is. Een zuchtje wind. Zoonlief komt mijn kant uit, vraagt het aan mij. Ik zeg dat hij zijn eigen bal maar moet gaan halen. B. speelt in het zand. Ze staat op en geeft haar bal. G. en B. spelen samen met de bal. Dwars door het spel van grootvader en kleinzoon heen. Twee zuchtjes wind. Twee Ethiopische zuchtjes wind. Ligt het aan mij? Diezelfde kleinzoon speelde enkele dagen geleden ook voetbal op het grasveld. Met zijn moeder. Die was maar wat blij, toen zoonlief vroeg of hij mocht meespelen. Kon zij in de schaduw op adem komen.
Arm Vlaanderen.
17-06-2010, 20:24 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
|
| ça bouge... |
... naar het schijnt. In ieder geval heb ik wel nood aan een stevige adrenalinestoot. De werken in kinderkamer 2 liggen stil. Al maanden. Het begint er opnieuw als een opslagruimte uit te zien, en dat is echt niet de bedoeling. Maar het ontbreekt me aan moed en lust om er opnieuw in te vliegen. Er liggen nog genoeg 'lege' maanden voor me uitgestrekt om het klusje te klaren.
Komt de beweging vandaag of morgen? Zakken (of stijgen) we naar de top drie?
17-06-2010, 14:08 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:nieuws
|
|
| 11-06-2010 |
| najaarsoffensief |
Statistisch gezien zouden we al lang een toewijzing op zak moeten hebben. Mogen hebben. Maar dit is adoptieland. En daar gelden geen statistische zekerheden. Een rechtbankzitting voor het gerechterlijk verlof is uitgesloten. Ten vroegste mogen we ons eerste ticketje richting Addis boeken voor eind september. Begin oktober. Een tweede ticketje eind november. Begin december. We hopen in ieder geval op sneeuwpret met zijn viertjes. Hoe verwachtingen steeds bijgesteld moeten worden. We hoopten op zomerpret met z'n viertjes. Zoonlief is zich al heel erg bewust van de seizoenen. Na lente komt zomer. Zomer is zwembad. Dan komt herfst. En brusje?
11-06-2010, 23:08 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 06-06-2010 |
| adoptieboeken |
"Sam krijgt een zusje", uit een 'ver' land. Sam is ook geadopteerd en logeert bij oma en opa als zijn ouders zijn zusje Flora gaan halen. Hij maakt een aftelkalender en leert intussen fietsen zonder zijwieltjes. Het leven zoals het is... in boeken. Een erg braaf informatief boekje, vaag en algemeen.
Iets minder vaag en algemeen is het boek "Arwen en haar papa's" dat heel erg concreet over de kleine Arwen gaat die niet één maar twee papa's heeft. Een feel-good boekje dat kinderen wil voorbereiden op de diversiteit van de samenleving. Mooi uitgangspunt, wat niet echt over de uitwerking ervan gezegd kan worden...
Meer informatie over deze boekjes via de link (klik op de titel), of surf eens naar www.pluizuit.be!
06-06-2010, 12:24 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:boeken
|
|
| 31-05-2010 |
| hamerslag |
Vandaag is het precies drie jaar geleden dat de rechter in Ethiopië met een hamerslag bekrachtigde dat G. onze zoon werd. Het gebeurde ver weg en buiten ons om. We hadden volmacht gegeven aan mister B.. Intussen heeft Ethiopië zijn wetgeving een beetje herzien. Geen volmacht meer maar zelf aanwezig zijn. De rechter wil ons in levende lijve zien. Uit onze mond horen dat we wel degelijk de ouders willen en zullen zijn. Best wel logisch, eigenlijk. En eerlijk gezegd kijk ik er wel naar uit. Ondanks de meerkost. Want dit betekent dat we twee keer zullen moeten afreizen. De administratie heeft na de hamerslag nog zowat twee maanden nodig om alles rond te krijgen. Twee maanden ter plekke klinkt erg aantrekkelijk maar is organisatorisch geen haalbare kaart.
De spanning is hier intussen zowat te snijden... Wanneer komt de toewijzing? Wanneer zullen we op de rechtbank verwacht worden? In augustus en september sluit de Ethiopische rechtbank...
31-05-2010, 08:36 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:nieuws
|
|
| 28-05-2010 |
| ter plaatse... rust! |
En ik wil actie. Het mag weer gaan bewegen. Er beweegt vanalles, vooral bij Toukoul, maar bij Amba blijft het stil. Veel te stil. Je bent niet in verwachting bij een adoptiezwangerschap. Je bent in wachting. En het vervelende aan wachten is dat je niet weet wanneer het ophoudt. Hoelang je nog moet wachten. Je kan terugtellen. Ja, dat wel. Dikwijls vraagt men ons: hoelang wachten jullie nu al? Dan moet ik diep nadenken. Vanaf wanneer zijn wij in wachting? Toen de envelop naar K&G de bus op ging? Toen de jeugdrechter ons zei dat hij ons een maatschappelijk onderzoek zou bevelen? Toen de jeugdrechter ons vertelde dat we geschikt waren? Toen we op intake gingen? Toen we ons contract kregen opgestuurd? Toen ons dossier naar Ethiopië vertrok? Ik kan terugtellen, ja. Word ik daar vrolijk van? Nee.
Ik weet dat we nog steeds op ZES staan. Een mailtje naar het adoptiebureau heeft dit nog eens bevestigd. Met als toevoeging: "... hopelijk hebben jullie nog wat moed en weegt het wachten niet te zwaar." Moed. Het moet. Daar gaan we weer: wachten!
28-05-2010, 13:36 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:nieuws
|
|
| 23-05-2010 |
| Haile Gebre Selassie |
Hij leerde zijn volk lopen. Of het heeft altijd goed kunnen lopen. De laatste dagen bewijst ook G. dat zijn benen goed kunnen lopen. Beter dan zijn oren kunnen luisteren.
dag 1: Ik haal G. van school. Hij loopt voorop. Ik vraag hem te wachten aan de boom, zoals elke dag. Maar die dag heeft G. andere plannen. Hij zet het op een rennen. Als ik STOP roep en achter hem aanloop, denkt hij dat ik een spel wil spelen. Als een jonge hond rent hij dartel verder. Tot ik hem vastgrijp. Dit is géén spel, G...
dag 2: Ik sta aan de bankautomaat, vraag zoonlief even dicht bij mama te blijven staan en klem hem preventief wat tussen mijn benen. G. wringt zich los. Vervelend, de briefjes komen net uit de automaat. Kiezen voor geld of (het leven van) je kind. Ik neem snel de briefjes en bankkaart en ren achter hem aan. Hij draait net het hoekje om, een parking op. Ik dwing hem een hand te geven en stap met een tegenspartelend kind naar de auto. Nogmaals: dit is echt géén spel!
dag 3: We maken ons klaar om te vertrekken. G. heeft geen zin meer om op ons te wachten en doet de voordeur open. Doet het poortje naar de stoep open. Rent weg op de stoep. Ik ren hem achterna, roep dat dit géén spel is. G. loopt gewoon door. Heeft de hoek van de straat reeds bereikt. Loopt gewoon door, de straat over. Ik gil zowat de hele buurt bijeen en G. valt, ligt languit op de straat. Gelukkig valt er in de verste verte geen auto te bespeuren. Hij krijst nu op zijn beurt zowat de hele buurt bijeen. Elleboog en knie geschaafd. Onze harten bonzen om ter snelst... Echt waar, dit is géén spel...
Hopelijk blijft het nu bij deze laatste keer. Ik probeer mijn conditie graag op een minder stresserende manier op peil te houden.
23-05-2010, 18:14 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 18-05-2010 |
| back to baby... |
Soms wordt G. weer baby. Meestal na het bad. Of na een lastige dag. Vandaag had hij een lekker dwarse dag. Zo'n dag waarop mama alles vijf keer moet vragen of zeggen. Zo'n als-dan dag. Zo'n dag waarop mama haar geduld wat verliest... Na het kalmerende oliebad wikkel ik hem in een grote handdoek. Hij vraagt of ik hem wil vasthouden als een baby. Ik til hem voorzichtig op en hij begint onmiddellijk babygeluidjes te maken. Ik neem hem mee naar onze kamer. Nestel me op het bed. Vraag wat baby wil. Krijg enkel babygeluidjes als antwoord dus begin wat te wiegen en te neuriën zoals ik in de beginperiode met hem deed. Hij sluit zijn ogen en geniet. Ik voel zijn lijfje ontspannen. Alle dwarsheid verdampt. Boosheid ebt weg.
18-05-2010, 22:03 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 14-05-2010 |
| Toon Tellegen |
Meester Inspireerder. In de dierenverhalen van Toon Tellegen is er altijd wel één of ander dier jarig. En laat dit nu net de twee favorieten van zoonlief zijn: dieren én jarig zijn. Elke dag ontpop ik me tot verhalenfluisteraar. Een oorfluisterverhaaltje voor het slapengaan. Een dier is jarig, nodigt zijn vriendjes uit, versiert het bos (of de savanne, of de zee), krijgt cadeautjes en er wordt ook altijd taart gegeten. Met hopen! Leeuw is jarig, krijgt een bloemenkroon van Tijger en een stapel pannenkoeken van Giraf. Ook de Blauwe Kreeft (die dus écht bestaat en we bij elk zoobezoek moeten gaan bekijken) is al jarig geweest. Kreeg een stapel viskoekjes van de zeepaardjes. En hoe de kwallen de zee mooi versierden. Het leuke aan dit soort verhalen is dat je ze altijd en overal kan vertellen. Zoonlief geeft een voorzet en ik schop de bal binnen. Of omgekeerd. Ook als we in de file staan. "Mama, vertel nog eens van Leeuw die jarig is"... En voor we het goed en wel doorhebben zijn we op onze bestemming. Héérlijk, toch?
14-05-2010, 22:38 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 12-05-2010 |
| stand van zaken.... |
12-05-2010, 13:53 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:nieuws
|
|
|
|
|
|
