Ok, A. kan gillen. Luid. En best wel lang. Dat is niet fijn voor zijn directe omgeving. Meestal proberen we dat te negeren en stopt het vanzelf. Maar net zorgde het voor overlast, in een copyzaak. Hij zat in de buggy, werd door grote broer geanimeerd. Mama was in gesprek met de vrouw achter de toog. A. zet het op een gillen. Ik probeer hem tot stilte aan te manen door zachtjes mijn vinger op de mond te leggen en ssst! te fluisteren. Maar plots komt daar ook een man achter de toog vandaan. Hij buigt zich over de toog en snauwt: "ség, zo kunnen wij hier wel niet werken, hé" Het had effect. Het gillen stopt. A. valt zelfs helemaal stil. G. ook. En ik ook. Voel allerlei vluchtreacties opkomen. Handel gauw mijn zaakje af en snel dan toch naar buiten. In de auto praten G. en ik over het gegil. En over de reactie van de man. G. vond de man niet lief. Nam het op voor zijn kleine broer. Ik was zelf te geschrokken om op een rustige manier iets terug te zeggen. Tja.
07-12-2011, 15:51 geschreven door Inge 
|
