 |
|
|
| ons tweede adoptieavontuur |
|
|
| 23-12-2012 |
 compromis |
G. wil een kamp bouwen. G. wil dat A. mee in zijn kamp komt spelen. A. wil niet mee in het kamp. G. probeert A. te overhalen. Eerst lief, zeemzoet lokken. A. houdt het been stijf. Nee is nee. Ik zeg dat G. misschien tot een compromis kan komen. Samen een boek lezen in het kamp bijvoorbeeld. Daar is A. wel voor te vinden. G. haalt opgelucht adem. Nestelt zich met het lievelingsboek van A. in het kamp. A. luistert naar het verhaal dat hem wordt voorgelezen. Maar nog voor het einde wil hij het kamp verlaten. G. wordt boos. Grijpt A. bij zijn been. Roept: "Jij verbreekt je belofte!" A. zet het op een gillen. Vindt het niet leuk tegen zijn zin in het kamp gevangen gehouden te worden. Ik meng me in de strijd. Zeg dat iemand vasthouden onder dwang ook geen leuke manier van samenspelen is. Maar dat ik G. zijn frustratie begrijp. Dat zeg ik ook tegen A. Ik vraag hem de baby te gaan halen. De pop was gisteren nog hun kleine broertje, waar ze altijd goed voor zouden zorgen. Die ze altijd zouden beschermen. A. gaat de pop halen en brengt hem naar het kamp. Hij haalt ook het flesje en geeft het aan G. Maar kiest dan zelf het hazenpad. G. zwiert de pop boos in een hoek van het kamp.
23-12-2012, 23:29 geschreven door Inge 
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 17-08-2012 |
| 10 stappenplan |
G. somt op wat piraten allemaal moeten leren. 10 vingers heeft hij ervoor nodig:
- ze moeten hun tanden leren poetsen
- ze moeten zich wassen
- ze moeten leren eten met vork en mes
- ze mogen niet zo veel boeren en scheten laten
- ze moeten leren pardon zeggen als ze boeren en scheten laten
- ze mogen niet zoveel vechten
- ze mogen niet zo zot zijn. Dat komt door de rum
- ze mogen niet zoveel rum meer drinken. Goeie piraten drinken maar één glas rum per dag. Slechte wel drie. Of nee, een hele fles... Mama, hebben wij rum in huis? Ik ga later elke dag één glas rum drinken.
We hebben geen rum in huis. Gelukkig maar. Zijn later zou morgen maar eens moeten beginnen...
17-08-2012, 22:28 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 15-08-2012 |
| later word ik... |
Hij is vastberaden, G.. Eerst wilde hij piloot worden. Dan astronaut. Nu wil hij piraat worden. En echt wel een échte. Tanden poetsen voor het slapengaan, na een drukke dag, is een echte opgave. "Mama, ik wil mijn tanden niet poetsen. Ik word piraat. Piraten poetsen hun tanden niet." Handen wassen voor het eten? "Mama, piraten wassen zich nooit!" Eten met mes & vork? "Mama, piraten eten met hun handen!" Dat piraat niet echt een beroep is, of toch niet zo'n leuk en sociaal aanvaard beroep, wimpelt hij af. Wat weten wij daar nu van?
15-08-2012, 22:14 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 08-08-2012 |
| kanibalen |
G. heeft een gesprek met papa over kanibalen. Hij vraagt of er in Ethiopië ook kanibalen wonen. Of hebben gewoond. Of die misschien zijn abat en enat hebben opgegeten...
Heel erg sporadisch en meestal completely out of the blue komt het adoptiethema ter sprake...
08-08-2012, 21:52 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
|
| zwaaien |
A. zwaait. Hij zwaait en roept: Hallo meneej! Hallo mevjouw! Altijd en overal. In de supermarkt zwaait hij naar wildvreemde heren, vrouwen en kinderen die ons pad kruisen. Op straat zwaait hij naar oude vrouwtjes die in hun deuropening voorbijgangers observeren. Hij zwaait naar bejaarde mannen starend achter hun vensterraam. Hij zet zijn mooiste glimlach op, zoekt oogcontact en zwaait. Natuurlijk wordt er teruggezwaaid. A. ontlokt glimlachen op soms verzuurde monden. De ontwapenende kracht van zijn gezwaai. Maar er zijn ook mensen die meer doen dan terugzwaaien. Die een aai over zijn hoofd komen geven. Of hem een handje komen schudden. Dan vindt A. het niet meer leuk. Hij zwaait graag, maar behoudt ook graag wat afstand. Koninklijk. Het lijkt of hij oefent voor later. Zo heeft hij verschillende zwaaitjes: snel met zijn hand heen en weer, speels met gekrulde vingers, cool met gewoon opgestoken hand, ... Hij test ze allemaal uit.
08-08-2012, 20:32 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 14-06-2012 |
| opvolgrapport |
We moeten ons huiswerk nu dubbel doen. Een opvolgrapport voor A. en voor G.. Eentje per jaar. Beide adoptiediensten hanteren een ander systeem, maar het komt inhoudelijk op hetzelfde neer. Ik vertelde aan G. dat ik een verslagje moest schrijven, over hem, voor Ethiopië. "Wat schrijf je daar dan in?" Gewoon, over jou. Wat jij graag eet, met wat jij graag speelt. Hoe groot je intussen al bent. Of je het leuk vindt op school en zo van die dingen. "Staat dat dan allemaal op een kaartje? Amai, dat zijn wel curieuzeneuzemosterdpotten!" Tja, zeg ik. Maar misschien wil je enat wel weten hoe het met je gaat. Misschien komt zij je kaartje er wel uitvissen... "Mijn enat is dood." Waarom zeg je dat? "Mama, dat is gewoon zo! Jij bent mijn mama. Mijn enat is dood."
Heb het daar losgelaten. Zo ziet hij het, nu.
14-06-2012, 21:52 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 23-04-2012 |
| hallo? |
"Hallo met G., met wie spreek ik alsjeblieft?" Zo neemt hij de telefoon op. Voert een heel gesprek alvorens de telefoon door te geven aan mij of zijn papa.
Vandaag, exact vijf jaar geleden, rinkelde de telefoon omstreeks 11u45. G. wachtte op ons, en wij wisten eindelijk op wie wij de hele tijd aan 't wachten waren.
Ik word er helemaal melig van...
23-04-2012, 11:46 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 07-12-2011 |
| gil-giller-gilst |
Ok, A. kan gillen. Luid. En best wel lang. Dat is niet fijn voor zijn directe omgeving. Meestal proberen we dat te negeren en stopt het vanzelf. Maar net zorgde het voor overlast, in een copyzaak. Hij zat in de buggy, werd door grote broer geanimeerd. Mama was in gesprek met de vrouw achter de toog. A. zet het op een gillen. Ik probeer hem tot stilte aan te manen door zachtjes mijn vinger op de mond te leggen en ssst! te fluisteren. Maar plots komt daar ook een man achter de toog vandaan. Hij buigt zich over de toog en snauwt: "ség, zo kunnen wij hier wel niet werken, hé" Het had effect. Het gillen stopt. A. valt zelfs helemaal stil. G. ook. En ik ook. Voel allerlei vluchtreacties opkomen. Handel gauw mijn zaakje af en snel dan toch naar buiten. In de auto praten G. en ik over het gegil. En over de reactie van de man. G. vond de man niet lief. Nam het op voor zijn kleine broer. Ik was zelf te geschrokken om op een rustige manier iets terug te zeggen. Tja.
07-12-2011, 15:51 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 29-11-2011 |
| Mizie! |
"Mizie" zegt A., terwijl hij wijst naar de cd-speler. Dol op muziek. "Pa!", en hij strekt zijn armen verlangend naar me uit. Ik pak hem. We dansen samen. "Ba" kan bal of bad zijn. Als hij het bad bedoelt, maakt hij er meestal wasbewegingen bij. Zijn handjes in mekaar wringen, of over zijn buikje wrijven. Maar "ba" kan ook betekenen dat hij iets van de grond heeft geplukt. Heeft hij zin in zijn flesje melk dan zegt hij "mé", en maakt daarbij smakgeluiden. Ook "kaa" kan voor verwarring zorgen. Soms wil hij een stukje kaas, soms wil hij rijden met de kar. "Kaa" is ook kaart. En dan bedoelt hij de kaarten van het spel waarmee grote broer en mama spelen. Of de kaart in de supermarkt, die hij wil vasthouden en aan de kassa wil overhandigen. "ma" is mandarijn, "appe" is appel. "Tita!" en een vinger wijst verlangend naar de televisie. Hij wil tik tak zien. A. maakt ons heel goed duidelijk wat hij wil. Na het gebrabbel en gestamel van losse klanken beginnen er zich stilaan woorden te vormen. Ook "ja" en "nee" maken deel uit van zijn nieuwe woordenschat. Al nemen we die "nee" niet altijd als een antwoord... En oja, er is ook nog "pipi" en "kaka" dat hij graag overal en luid laat weerklinken.
29-11-2011, 00:00 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 22-11-2011 |
| And Now For Something Completely Different... |
Sint staat voor de deur. Of toch bijna. Hier lag een tijdschrift van een veel te grote speelgoedketen waar we eigenlijk nooit of te nimmer een voet binnenzetten en die gaf ik aan G. "Mama, wat is dit? Wat moet ik hiermee doen?" Ik vertelde hem dat dit een boekje vol speelgoed is. Dat de meeste kinderen daar heel hongerig in bladeren. Er vanalles uitknippen of scheuren om op hun brief naar de Sint te kleven. Ze stellen er hun verlanglijst mee samen. Hij deed een poging. Keek er vluchtig in. Legde het weer aan de kant. Ik vroeg of hij ook niet stilaan aan zijn brief voor de Sint zou beginnen. Of hij al enig idee heeft wat hij wil krijgen. "Maar mama, ik heb al alles! Ik wil gewoon chocolade."
Gisteren begon ik er toch nog eens over. Hij wil echt niks. Ik zei dat de Sint dan wel zou weten wat hij moest brengen. "Wat dan?" wilde hij weten. Dat ik dat ook niet wist. Maar de Sint wel. En toen kwam het eruit: "Mama, dan weet ik het ook. In mijn schoen gaan allemaal chocolade centen zitten. En dan, helemaal onderin, een intendo."
22-11-2011, 20:49 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 10-11-2011 |
| voor altijd |
We eten koekjes en drinken thee. Gezellig rond de keukentafel. A. slurpt drupjes thee mee van mijn lepel en zegt met zijn fijn stemmetje en langgerekte ee: "téééé". G. lacht en zegt plots dat hij dacht dat A. nog terug zou gaan naar Ethiopië. Ik reageer verbaasd. Ik dacht dat we altijd open en duidelijk waren, van in het begin. Nu, na tien maanden, beseft G. blijkbaar pas echt dat zijn broertje er voor altijd zal zijn.
Wat later observeer ik hen vanuit mijn ooghoek. Ze spelen verstoppertje. Het valt me op hoe G. zijn broertje toespreekt en aanmoedigt, ik hoor een echo van mezelf. Dan wil hij A. optillen. Ik hou mezelf in. Kijk toe hoe A. een beetje onhandig wordt vastgegrabbeld. Maar A. is vol vertrouwen. Geeft een beetje later zelf heel duidelijk aan dat hij het niet meer leuk vindt. Ze gaan elk hun eigen weg. A. duwt een autootje vooruit, "brrrrr", en G. draait wat radslagen.
10-11-2011, 23:09 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 17-10-2011 |
| ondertussen... |
- kruipt A. aan steeds hogere snelheden door het huis
- heeft hij ontdekt dat het ook fijn is om rechtop te staan. Hij begint zich dan ook meer en meer recht te trekken aan stoelen, zetels, lage tafels en vooral: mama's benen
- beginnen klanken steeds meer op woorden te lijken
- zijn we gaan kennismaken met de onthaalmoeder en dat verliep zeer positief: A. verstopte zich maar bleef wel gluren en oogcontact zoeken met haar
- plukken we nog steeds even lustig de dagen....
17-10-2011, 08:49 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 02-09-2011 |
| communicatie |
A. heeft de kracht van zijn wijzende vinger ontdekt. Hij wijst en ondersteunt met geluid. Iets dat klinkt als hééé. Hij wil naar buiten. Wijst naar de deur. Glimlacht als we deze opendoen. Straalt wanneer we ook naar buiten gaan. Het priemende vingertje wijst naar de schommelbank. We nestelen ons gezellig op de bank. A. kijkt en lacht. We wiegen zachtjes heen en weer.
In bad wijst hij naar de lavabo. Ik volg zijn blik. Neem zijn tandenborstel. Hij kijkt me aan, brede glimlach. En stopt zijn tandenborstel in zijn mond.
Hij leest een boek. Wijst naar een banaan en begint smakgeluidjes te maken. Hij glundert wanneer hij even later in zijn stoel zit en stukjes banaan op zijn vork prikt. Wanneer hij genoeg heeft trekt hij aan zijn slabbetje. Met een geluidje erbij.
Heerlijk hoe we mekaar begrijpen. Hoe hij ook ons steeds beter begrijpt.
Toch fascinerend, taalontwikkeling. Blij dat ik op de eerste rij mag zitten!
02-09-2011, 11:20 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 07-07-2011 |
| de kikkertjes |
Langzaam maar zeker... Onze jongste neemt rustig zijn tijd om het sluipen verder onder de knie te krijgen. Tegenwoordig met poep in de lucht. Hij heeft intussen ook ontdekt dat hij het echt wel fijn vindt om op zijn voeten te staan. Of toch: de tippen van zijn tenen. Hij kan het nog niet alleen. Dat moet ook niet. Hij heeft tijd nodig en we geven hem tijd. Ondertussen oefent hij zijn andere vaardigheden. Zijn reeds vaardige handen willen steeds meer als zelfstandige instrumenten optreden. Zelf de boterham in stukjes kruimelen. Zelf de bosbessen of rijstkorrels van zijn bordje plukken en in zijn mond stoppen. Zelf de lepel hanteren. Maar dus ook zijn handen laten kwaken. Als ik in een boek een kikker aanduid en benoem beginnen zijn handen te kwaken. Zoals in het liedje van de kikkertjes die aardig zijn om te zien. Zelfs als we het melodietje fluiten beginnen zijn handen te kwaken. A. lacht. En wij ook...
07-07-2011, 21:27 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 22-06-2011 |
| sluiperdesluip... |
A. vond het niet leuk om op zijn buik te liggen. Als we hem op zijn buik neerlegden duurde het nog geen vijf seconden of hij had zich al weer op zijn rug gedraaid. En dan lachte hij. Alsof hij er een sport van maakte.
Sinds enkele dagen blijft hij liggen op zijn buik. En heeft hij door dat er vanuit deze positie meer autonoom bewogen kan worden. Hij sluipt. Achteruit. Komt dan klem te zitten onder stoelpoten. Probeert zich onderweg vast te klampen aan wat hij tegenkomt. Grote broer volgt het parcours. Helpt hem bij hindernissen. Zet zich op het stoeltje als A. zich eraan wil optrekken. "Anders valt het om, hé mama!"
Het vergt een grote inspanning, het sluipen. Hij lacht en huilt, weet niet goed wat hij van deze nieuwe avonturen moet vinden. Wij juichen en moedigen aan. Nu nog voorwaarts. En dan op handen en knieen.
22-06-2011, 10:21 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 21-05-2011 |
| wiebeltand |
G. kruipt nog vol slaap in ons bed. Het eerste wat me aan hem opvalt zijn z'n bovenste snijtanden. Er zit een spleet tussen! Die was er toch niet? Ik vraag of hij op zijn mond gevallen is, of op iets hard heeft gebeten, of met iets hard in zijn mond heeft zitten spelen. G. kijkt me verdwaasd aan. Ik vraag of ik even mag voelen. Zijn linkerbovensnijtand wiebelt. Ik ben even van mijn melk. Een wiebeltand! G. gaat wisselen. Krijgt "grotemensentanden". Ik vertel hem dat zijn tand losstaat. Dat die binnenkort gaat uitvallen. En dat hij dan nieuwe tanden krijgt. Hij is niet echt onder de indruk. Dat komt pas in de loop van de dag. Hij zit voortdurend te voelen, te wrikken. En wil in de spiegel kijken. Vraagt wanneer het nu zover is. A. is nog steeds meneertje tweetand. Bijt en kauwt en zabbert op alles wat in zijn handen komt. Maar ik zie nog geen doorbraak. Komen en gaan. Melktanden. Grote broer wordt echt groot. Al is hij nog steeds een viertje...
21-05-2011, 22:13 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 16-05-2011 |
| dames & heren |
We zijn op een feest. Ik draag een jurk. G. moet pipi doen. We staan voor de toiletten. "Gaan we bij de dames of bij de heren?" vraag ik. G. kiest voor de dames. We gaan samen een hokje binnen. G. zegt dat ik een dame ben. En soms een prinses. Dat hij later een heer wordt. Ik glunder. Nog nooit was ik een prinses. Tot ik moeder werd. Moeder van een zoon. Mijn kleine prins neemt het ridderlijk voor me op. Toen we naar een ander feest gingen en ik in zijn ogen een prinsessenjurk droeg. Manlief en ik kibbelden in de auto over de te volgen route. Tot G. plots riep vanop de achterbank: "Papa, pas op, hé, mama is een prinses en ik ben een ridder en ik heb een zwaard."
16-05-2011, 11:57 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
|
|
|
|
