En ik wil actie. Het mag weer gaan bewegen. Er beweegt vanalles, vooral bij Toukoul, maar bij Amba blijft het stil. Veel te stil. Je bent niet in verwachting bij een adoptiezwangerschap. Je bent in wachting. En het vervelende aan wachten is dat je niet weet wanneer het ophoudt. Hoelang je nog moet wachten. Je kan terugtellen. Ja, dat wel. Dikwijls vraagt men ons: hoelang wachten jullie nu al? Dan moet ik diep nadenken. Vanaf wanneer zijn wij in wachting? Toen de envelop naar K&G de bus op ging? Toen de jeugdrechter ons zei dat hij ons een maatschappelijk onderzoek zou bevelen? Toen de jeugdrechter ons vertelde dat we geschikt waren? Toen we op intake gingen? Toen we ons contract kregen opgestuurd? Toen ons dossier naar Ethiopië vertrok? Ik kan terugtellen, ja. Word ik daar vrolijk van? Nee.
Ik weet dat we nog steeds op ZES staan. Een mailtje naar het adoptiebureau heeft dit nog eens bevestigd. Met als toevoeging: "... hopelijk hebben jullie nog wat moed en weegt het wachten niet te zwaar." Moed. Het moet. Daar gaan we weer: wachten!
28-05-2010, 13:36 geschreven door Inge 
|
