Met deze woorden besluit de rechter de zitting. Het is 24 november 2010. Onze derde dag in Addis. Al twee keer brachten we een bezoekje aan A. Twee keer dat we hem konden zien, besnuffelen, knuffelen, voelen, ruiken, proeven, horen, een flesje geven, in slaap wiegen, ... Of we A. al hebben bezocht, vraagt de rechter. "It was love at first sight", zeggen we. Hoe G., die mee aanwezig is tijdens de rechtbankzitting, reageert op A. "He 's looking forward to be his big brother." En dat is allebei waar. A. is om op te eten. En G. reageert heel leuk op A.. Wil hem op schoot nemen. Aait voorzichtig over zijn hoofd. Geeft speelgoedjes aan, leest voor uit het badboekje. Zingt zijn "Alles in de wind" versie voor A.
G. en papa hebben hun allermooiste hemd aan. Mama haar deftigste jurk, een sjaal zedig om de schouders gedrapeerd. Na de zitting gaan we meteen naar A., die nu officieel ook de naam van zijn papa draagt. A. verblijft in een kamertje met zeven bedjes en vier maxi cosi's. Na onze bezoekjes leggen we hem neer waar er plaats is. De babietjes delen bedjes. Liggen voet aan voet, of zij aan zij. De allerkleinsten liggen helemaal ingebakerd. Het is warm op de kamer. Een elektrisch vuurtje brandt dag en nacht. Tijdens onze bezoekjes nemen we A. mee naar buiten. Mutsje op, handdoek om hem heen. De zon prikkelt, kriebelt. A. kijkt nieuwsgierig naar de bladeren van de koffieplant en de bananenstruik die ritselen in de wind. Waarschijnlijk de eerste keer dat hij zoiets aanschouwt, ervaart. We zetten ons neer. De grotere kinderen komen kijken, aaien A. en gaan dan weer op in hun spel. G. speelt met hen mee. Met de voetbal, de bellenblazers of de botsballen die we meebrachten. Soms zetten we ons binnen op de mat. Samen met de anderen. Fototoestellen klikken, camera's draaien. We slaan uren beeldmateriaal op om de komende periode te overbruggen. Te overleven.
03-12-2010, 09:55 geschreven door Inge 
|
