G. zit op mijn schoot. Af en toe neemt hij een hap van zijn boterham. "Weet je, mama, ik zou graag eens op de schoot van papa Afrika zitten. De échte papa Afrika, mama. Kan dat?" Ik slik de brok die spontaan opwelt in mijn keel weer weg en zeg dat ik dat heel goed begrijp, dat hij graag eens op zijn schoot wil zitten. Maar dat het wel heel moeilijk zal zijn om papa Afrika te vinden. Dat er heel veel mensen wonen in Ethiopië en we niet weten waar papa Afrika precies woont.
Een dilemma. Nu de sporen nog redelijk vers zijn lijkt het logisch de zoektocht nu al te starten. Maar het is niet aan ons om dit in gang te zetten. G. moet dit zelf kunnen beslissen. Later. Het is zijn zoektocht. Niet de onze.
16-04-2010, 20:14 geschreven door Inge 
|