G. slaapt sinds enkele weken in zijn grote bed. Er staat nu ook een groot rek op zijn kamer, boordevol boeken. Zoonlief kroop de eerste avonden uit bed, knipte het licht aan en koos een boek uit om in te grasduinen. De babyfoon verklikte hem, dus het was meestal snel uit met de pret. Maar we hoorden nog getrippel, gestommel en geschuif. G. verstopte zich onder het bed. "Het is hier zo gezellig, dit is mijn huisje." Geweldige argumenten, maar niet als het bedtijd is. We waren lief, geduldig, werden boos, straften en beloonden. Het werd haast een avondlijk ritueel: zich onder bed verstoppen. Tot nu. Mama was hardvochtig. "Blijf maar liggen onder je bed. Ik knip wel het licht uit." Langer dan 30 seconden heeft het niet geduurd. Mak als een lammetje kroop hij gedwee onder de dons.
Op de laatste infodag werd er gevraagd een keuze te maken tussen de twee weeshuizen waarmee fiac samenwerkt. Ons dossier ligt in het amba. We staan momenteel op de 12de plaats. ... Wordt vervolgd.
