A. heeft de kracht van zijn wijzende vinger ontdekt. Hij wijst en ondersteunt met geluid. Iets dat klinkt als hééé. Hij wil naar buiten. Wijst naar de deur. Glimlacht als we deze opendoen. Straalt wanneer we ook naar buiten gaan. Het priemende vingertje wijst naar de schommelbank. We nestelen ons gezellig op de bank. A. kijkt en lacht. We wiegen zachtjes heen en weer.
In bad wijst hij naar de lavabo. Ik volg zijn blik. Neem zijn tandenborstel. Hij kijkt me aan, brede glimlach. En stopt zijn tandenborstel in zijn mond.
Hij leest een boek. Wijst naar een banaan en begint smakgeluidjes te maken. Hij glundert wanneer hij even later in zijn stoel zit en stukjes banaan op zijn vork prikt. Wanneer hij genoeg heeft trekt hij aan zijn slabbetje. Met een geluidje erbij.
Heerlijk hoe we mekaar begrijpen. Hoe hij ook ons steeds beter begrijpt.
Toch fascinerend, taalontwikkeling. Blij dat ik op de eerste rij mag zitten!
02-09-2011, 11:20 geschreven door Inge 
|
