 |
|
|
| ons tweede adoptieavontuur |
|
|
| 27-06-2010 |
 één bed |
Ik hoor een keiharde BONK boven en ga kijken. Zoonlief is wakker. Hij is op de kamer van brusje. Zijn oude bed staat er, half gemonteerd. Een deel van het bed is omgevallen. G. is geschrokken. Ik vertel wat er is gebeurd. "Mama, ik wil een zusje", zegt hij. "En jij?" We hebben dit gesprek al zo vaak gevoerd. Ik zeg dat ik de ene dag een zusje wil en de andere dag een broertje. Dat het me eigenlijk om het even is. Als het maar een lief kindje is. Zoals G. Hij glimlacht. "Er komt een broertje of een zusje, hé. Geen broertje én een zusje." Ik zeg dat we maar één kamertje over hebben, en dat daar maar één bed staat. Hij knikt.
Ik wacht op het zomeroffensief. Zullen we er bij zijn? Gaan we snel weten op wie we wachten?
27-06-2010, 22:10 geschreven door Inge 
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 22-06-2010 |
| Oedipus |
Zoonlief zegt dat V., een meisje uit zijn klas, verliefd is op hem. Ik vraag of hij ook verliefd is op V. "Nee, mama, ik ben dol op V.!" Even later roept hij mij, zegt dat hij iets in mijn oor moet fluisteren. Ik kom dichterbij. "Mama, ik ben verliefd op jou", fluistert hij. Ik geef hem een dikke kus en word week vanbinnen...
Onlangs zat hij met een probleem. "Mama, ik ga trouwen met M., B. én met jou. Maar dan heb ik drie handen nodig!"
Zolang er maar geen vadermoord uit voortvloeit speel ik het spel maar al te graag mee...
22-06-2010, 21:05 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 21-06-2010 |
| komen éten! |
Het avondmaal brengt stress met zich mee. Ik maak me op voorhand al zorgen omdat ik weet dat zoonlief weer duizend-en-één excuses uit zijn mouw zal toveren om toch maar niet te moeten eten wat ik hem voorschotel. Aardappelen negeert hij straal. Gekookt, gebakken, gepureerd, gefrituurd: het is gewoon niet zijn ding. Nu, daar maak ik me ook niet zo druk om. Aardappels zijn vullers. Vlees of vis gaat er meestal ook als zoete broodjes in. Als er maar niet te veel kauwwerk aan te pas komt. Maar dan zijn er de groenten. Vol vitaminen, mineralen, vezels, .... Zwaar onderhandelen om één broccolibloemetje of één schijfje wortel achter de kiezen te krijgen. Maar zoonlief is in de ban van de gevaarlijke dieren. Alle katachtigen, met scherpe tanden en dito klauwen genieten zijn voorkeur. Op alle momenten van de dag komen ze ter sprake. Of wordt hij één van hen. Vanavond vertelde ik hem dat tijgers en poema's en panters goed kunnen zien in het donker. Dat dat zo is omdat zij altijd wortels eten. Hap! Schijfje één naar binnen. Hap! Schijfje twee... Maar dat ze ook zo goed kunnen horen door de venkel betwijfelde hij. Na één hap liet hij de venkel voor wat hij was.
Morgen een nieuwe dag. Een nieuwe culinaire uitdaging...
21-06-2010, 19:17 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
|
|
|
|
