 |
|
|
| ons tweede adoptieavontuur |
|
|
| 31-05-2010 |
 hamerslag |
Vandaag is het precies drie jaar geleden dat de rechter in Ethiopië met een hamerslag bekrachtigde dat G. onze zoon werd. Het gebeurde ver weg en buiten ons om. We hadden volmacht gegeven aan mister B.. Intussen heeft Ethiopië zijn wetgeving een beetje herzien. Geen volmacht meer maar zelf aanwezig zijn. De rechter wil ons in levende lijve zien. Uit onze mond horen dat we wel degelijk de ouders willen en zullen zijn. Best wel logisch, eigenlijk. En eerlijk gezegd kijk ik er wel naar uit. Ondanks de meerkost. Want dit betekent dat we twee keer zullen moeten afreizen. De administratie heeft na de hamerslag nog zowat twee maanden nodig om alles rond te krijgen. Twee maanden ter plekke klinkt erg aantrekkelijk maar is organisatorisch geen haalbare kaart.
De spanning is hier intussen zowat te snijden... Wanneer komt de toewijzing? Wanneer zullen we op de rechtbank verwacht worden? In augustus en september sluit de Ethiopische rechtbank...
31-05-2010, 08:36 geschreven door Inge 
|
|
|
Categorie:nieuws
|
|
| 28-05-2010 |
| ter plaatse... rust! |
En ik wil actie. Het mag weer gaan bewegen. Er beweegt vanalles, vooral bij Toukoul, maar bij Amba blijft het stil. Veel te stil. Je bent niet in verwachting bij een adoptiezwangerschap. Je bent in wachting. En het vervelende aan wachten is dat je niet weet wanneer het ophoudt. Hoelang je nog moet wachten. Je kan terugtellen. Ja, dat wel. Dikwijls vraagt men ons: hoelang wachten jullie nu al? Dan moet ik diep nadenken. Vanaf wanneer zijn wij in wachting? Toen de envelop naar K&G de bus op ging? Toen de jeugdrechter ons zei dat hij ons een maatschappelijk onderzoek zou bevelen? Toen de jeugdrechter ons vertelde dat we geschikt waren? Toen we op intake gingen? Toen we ons contract kregen opgestuurd? Toen ons dossier naar Ethiopië vertrok? Ik kan terugtellen, ja. Word ik daar vrolijk van? Nee.
Ik weet dat we nog steeds op ZES staan. Een mailtje naar het adoptiebureau heeft dit nog eens bevestigd. Met als toevoeging: "... hopelijk hebben jullie nog wat moed en weegt het wachten niet te zwaar." Moed. Het moet. Daar gaan we weer: wachten!
28-05-2010, 13:36 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:nieuws
|
|
| 23-05-2010 |
| Haile Gebre Selassie |
Hij leerde zijn volk lopen. Of het heeft altijd goed kunnen lopen. De laatste dagen bewijst ook G. dat zijn benen goed kunnen lopen. Beter dan zijn oren kunnen luisteren.
dag 1: Ik haal G. van school. Hij loopt voorop. Ik vraag hem te wachten aan de boom, zoals elke dag. Maar die dag heeft G. andere plannen. Hij zet het op een rennen. Als ik STOP roep en achter hem aanloop, denkt hij dat ik een spel wil spelen. Als een jonge hond rent hij dartel verder. Tot ik hem vastgrijp. Dit is géén spel, G...
dag 2: Ik sta aan de bankautomaat, vraag zoonlief even dicht bij mama te blijven staan en klem hem preventief wat tussen mijn benen. G. wringt zich los. Vervelend, de briefjes komen net uit de automaat. Kiezen voor geld of (het leven van) je kind. Ik neem snel de briefjes en bankkaart en ren achter hem aan. Hij draait net het hoekje om, een parking op. Ik dwing hem een hand te geven en stap met een tegenspartelend kind naar de auto. Nogmaals: dit is echt géén spel!
dag 3: We maken ons klaar om te vertrekken. G. heeft geen zin meer om op ons te wachten en doet de voordeur open. Doet het poortje naar de stoep open. Rent weg op de stoep. Ik ren hem achterna, roep dat dit géén spel is. G. loopt gewoon door. Heeft de hoek van de straat reeds bereikt. Loopt gewoon door, de straat over. Ik gil zowat de hele buurt bijeen en G. valt, ligt languit op de straat. Gelukkig valt er in de verste verte geen auto te bespeuren. Hij krijst nu op zijn beurt zowat de hele buurt bijeen. Elleboog en knie geschaafd. Onze harten bonzen om ter snelst... Echt waar, dit is géén spel...
Hopelijk blijft het nu bij deze laatste keer. Ik probeer mijn conditie graag op een minder stresserende manier op peil te houden.
23-05-2010, 18:14 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 18-05-2010 |
| back to baby... |
Soms wordt G. weer baby. Meestal na het bad. Of na een lastige dag. Vandaag had hij een lekker dwarse dag. Zo'n dag waarop mama alles vijf keer moet vragen of zeggen. Zo'n als-dan dag. Zo'n dag waarop mama haar geduld wat verliest... Na het kalmerende oliebad wikkel ik hem in een grote handdoek. Hij vraagt of ik hem wil vasthouden als een baby. Ik til hem voorzichtig op en hij begint onmiddellijk babygeluidjes te maken. Ik neem hem mee naar onze kamer. Nestel me op het bed. Vraag wat baby wil. Krijg enkel babygeluidjes als antwoord dus begin wat te wiegen en te neuriën zoals ik in de beginperiode met hem deed. Hij sluit zijn ogen en geniet. Ik voel zijn lijfje ontspannen. Alle dwarsheid verdampt. Boosheid ebt weg.
18-05-2010, 22:03 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 14-05-2010 |
| Toon Tellegen |
Meester Inspireerder. In de dierenverhalen van Toon Tellegen is er altijd wel één of ander dier jarig. En laat dit nu net de twee favorieten van zoonlief zijn: dieren én jarig zijn. Elke dag ontpop ik me tot verhalenfluisteraar. Een oorfluisterverhaaltje voor het slapengaan. Een dier is jarig, nodigt zijn vriendjes uit, versiert het bos (of de savanne, of de zee), krijgt cadeautjes en er wordt ook altijd taart gegeten. Met hopen! Leeuw is jarig, krijgt een bloemenkroon van Tijger en een stapel pannenkoeken van Giraf. Ook de Blauwe Kreeft (die dus écht bestaat en we bij elk zoobezoek moeten gaan bekijken) is al jarig geweest. Kreeg een stapel viskoekjes van de zeepaardjes. En hoe de kwallen de zee mooi versierden. Het leuke aan dit soort verhalen is dat je ze altijd en overal kan vertellen. Zoonlief geeft een voorzet en ik schop de bal binnen. Of omgekeerd. Ook als we in de file staan. "Mama, vertel nog eens van Leeuw die jarig is"... En voor we het goed en wel doorhebben zijn we op onze bestemming. Héérlijk, toch?
14-05-2010, 22:38 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 12-05-2010 |
| stand van zaken.... |
12-05-2010, 13:53 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:nieuws
|
|
| 29-04-2010 |
| geuren & kleuren |
Ik heb een jurk aan. Een afdanker van mijn zus. G. snuffelt aan mijn jurk. "Hmm, mama, jouw kleedje ruikt naar tante G.!" Ik kijk hem verbaasd aan, zeg dat de jurk vroeger van tante G. was. Haar geur zit er dus nog helemaal in. Onlangs duwde G. een deksel van een tupperwarepot onder mijn neus. "Mama, ruik! Dat ruikt naar moeke!" Het was inderdaad een deksel van een pot van haar, en ja, ik snoof de geur van haar kasten op. G. zit altijd overal aan te snuffelen en te snuiven. Vooral als hij komt helpen in de keuken. Daarstraks mijn laatste restje Ethiopische kardemom fijngestampt in de vijzel. Hij stond na afloop intens aan de stamper te snuffelen. Ruikt hij iets van zijn prille begin? De keuken van mama Afrika?
Ik ben heel benieuwd wat de geurexplosie bij hem teweeg zal brengen als hij mee afreist naar Ethiopië...
29-04-2010, 21:15 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 27-04-2010 |
| Ethiopische trots |
|
We zijn in de speeltuin. G. zit op de schommel en ik duw. "Kijk, mama, mijn voeten raken de wolken!" In het zand naast de schommel spelen enkele kinderen. Een meisje kijkt op. Kijkt naar G., kijkt naar mij en vraagt: "Mevrouw, is dat jouw kindje?". Ik bevestig. "Dat is raar, mevrouw. Jij bent wit en hij is bruin." Ik knik. "Ah, misschien is zijn papa zwart!" "Nee", antwoord ik, "die is ook wit." En dan roept G., vanop zijn schommel: "Ik kom uit Ethiopië!" Hij blinkt van trots. Ik ook. Hij vervolgt "Ik ben mama haar zoon!"
27-04-2010, 19:40 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 26-04-2010 |
| stand van zaken |
26-04-2010, 09:08 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:boeken
|
|
| 23-04-2010 |
| 23 april 2007 |
Flashback... Drie jaar geleden, kwart voor 12. Mijn gsm rinkelt: ROH. Ik kijk mijn klas aan, zeg dat dit waarschijnlijk echt wel een heel belangrijk telefoontje is en neem op. Er is een zoon voor ons: G. Ik schrijf alle details op een stukje papier dat op mijn bureau rondslingert. Ik haak in, kijk voor me en stamel: "ik ben zonet mama geworden..." De klas trakteert me spontaan op een warm applaus. Een traan rolt over mijn wang. Ik blijf onwezenlijk voor me uitstaren. Tot K., een Poolse jongen zegt: "mevrouw, wij nu studie!" Ik knik instemmend. De klas staat op en gaat naar buiten. Ik bel mijn man. Bel terug naar ROH. Twee dagen later ondertekenen we "het aanvaardingscontract".
Nu. 23 april 2010. Stilte... Stiekem (maar toch wel net iets te hard) had een beetje hoop zich in mij genesteld... De hoop op een telefoontje. Niet van ROH maar van fiac. De hoop op het brusje dat op ons wacht. Het zou zo mooi zijn. Wereldboekendag. Ons nieuwe verhaal, dat vandaag zou starten.
Maar wat niet is kan nog komen. Zal nog komen.
Nog een ietsiepietsie geduld!
...
23-04-2010, 20:23 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 16-04-2010 |
| zoektocht |
G. zit op mijn schoot. Af en toe neemt hij een hap van zijn boterham. "Weet je, mama, ik zou graag eens op de schoot van papa Afrika zitten. De échte papa Afrika, mama. Kan dat?" Ik slik de brok die spontaan opwelt in mijn keel weer weg en zeg dat ik dat heel goed begrijp, dat hij graag eens op zijn schoot wil zitten. Maar dat het wel heel moeilijk zal zijn om papa Afrika te vinden. Dat er heel veel mensen wonen in Ethiopië en we niet weten waar papa Afrika precies woont.
Een dilemma. Nu de sporen nog redelijk vers zijn lijkt het logisch de zoektocht nu al te starten. Maar het is niet aan ons om dit in gang te zetten. G. moet dit zelf kunnen beslissen. Later. Het is zijn zoektocht. Niet de onze.
16-04-2010, 20:14 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 12-04-2010 |
| Kortjakje is Ethiopisch! |
We bezochten een tijd terug een fototentoonstelling in het Antwerpse Zuiderpershuis. Papa bladert nu samen met G. in het fotoboek van de Ethiopische Aïda Muluneh. Hij toont een foto van een van de kerken van Lalibela. Zoonlief knikt en zegt vol overtuiging: "dat is de kerk van Kortjakje!" Hij ziet ook een 'prinster'. Als ik vraag wat dat is zegt hij "dat is een hele hele grote ridder."
Tegenwoordig staat er ook een dagelijks knuffelsessie met mama en papa Afrika op het menu. Zoonlief heeft intussen de hoogte van de standbeelden bereikt en daarmee zijn angst overwonnen. Hij geeft ze een kus en een knuffel. Heel voorzichtig, zacht en teder. Het geeft mij mijn dagelijkse portie kippenvel.
12-04-2010, 20:48 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 06-04-2010 |
| adoptieblues... |
Er hangt weer vanalles in de lucht. Vanalles, behalve toewijzingen. Dossiers worden blijkbaar zowel in Ethiopië als in België binnenstebuiten gekeerd. Dat is uiteraard toe te juichen. Elke adoptieouder wil zijn kind recht in de ogen kunnen zien, en blijven zien. Geen gesjoemel, geen gefoefel. Maar dat brengt natuurlijk met zich mee dat er aan beide kanten langer gewacht moet worden: kinderen in het weeshuis en hun nagelbijtende toekomstige ouders die meubels verschuiven en blijven verschuiven, en filosoferen over kamerkleurkeuzes. Veel blauw, denk ik. Bleu. Blue. Van de adoptieblues...
06-04-2010, 21:55 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 02-04-2010 |
| Oja, chocola! |
"Ik heb het mes niet in de chocopot gestoken, mama." Zoonlief kijkt me strak aan. Het mes hangt helemaal vol choco. Zijn vingers ook. Een prachtige snor en baard omringen zijn mond. Ik probeer een lach en de drang om hem af te likken te onderdrukken.
02-04-2010, 14:14 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 29-03-2010 |
| Roodkapje |
Zoonlief snuift de dampen van de aerosol op. Mama en papa zingen de volle acht minuten vol. Het lied van Roodkapje moet een tweede maal gezongen worden. Mama relativeert het einde ('Nu is Roodkapje gevangen, 't is te laat...'). "Roodkapje wordt gered door de jager hoor lieve schat! De jager snijdt de buik van de wolf open." G. begint hartstochtelijk te huilen. "Ik wil niet dat de jager komt! Ik wil niet dat de jager de buik van de wolf opensnijdt!" Luide snikken, diep gesnuif. De aerosol dampt gewoon verder...
29-03-2010, 21:04 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 27-03-2010 |
| Glazen bol |
Voor het einde van deze maand moet ik mijn verlofaanvraag hebben ingediend op mijn werk... Maar: hoe dien je een verlofaanvraag in als je niet weet wanneer je verlof moet ingaan? Daarom mijn oproep: heeft er iemand een glazen bol? Dan kan ik zien waar die toewijzingen blijven en wat ik op mijn verlofaanvraag moet invullen.
Zucht.
27-03-2010, 16:45 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:nieuws
|
|
| 22-03-2010 |
| stand van zaken... |
22-03-2010, 13:59 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:nieuws
|
|
| 19-03-2010 |
| zolder |
Zoonlief brengt het weekend door bij moeke en opa. Mama en papa bijten zich vast in de rommel op zolder. De start van de lente is de ideale drijfveer om ramen en deuren wagenwijd open te zetten en alles wat al jaren stof staat te vergaren meedogenloos naar buiten te kieperen. Ik heb er zin in...
De toewijzingen laten op zich wachten. De tweede kinderkamer ook. Maar na dit weekend wordt alles anders...
19-03-2010, 17:02 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
|
|
|
|
