Sint staat voor de deur. Of toch bijna. Hier lag een tijdschrift van een veel te grote speelgoedketen waar we eigenlijk nooit of te nimmer een voet binnenzetten en die gaf ik aan G. "Mama, wat is dit? Wat moet ik hiermee doen?" Ik vertelde hem dat dit een boekje vol speelgoed is. Dat de meeste kinderen daar heel hongerig in bladeren. Er vanalles uitknippen of scheuren om op hun brief naar de Sint te kleven. Ze stellen er hun verlanglijst mee samen. Hij deed een poging. Keek er vluchtig in. Legde het weer aan de kant. Ik vroeg of hij ook niet stilaan aan zijn brief voor de Sint zou beginnen. Of hij al enig idee heeft wat hij wil krijgen. "Maar mama, ik heb al alles! Ik wil gewoon chocolade."
Gisteren begon ik er toch nog eens over. Hij wil echt niks. Ik zei dat de Sint dan wel zou weten wat hij moest brengen. "Wat dan?" wilde hij weten. Dat ik dat ook niet wist. Maar de Sint wel. En toen kwam het eruit: "Mama, dan weet ik het ook. In mijn schoen gaan allemaal chocolade centen zitten. En dan, helemaal onderin, een intendo."
22-11-2011, 20:49 geschreven door Inge 
|
