Binkie wil een broertje en krijgt er een. Maar omdat het broertje zo hard huilt krijgt het een speentje van mama. Binkie wil ook een speen! Maar daarvoor is hij te groot... G. vindt het een geweldig boek. G. is intussen een bink van bijna vier. Een bink met een speentje... We proberen hem al heel lang te overtuigen het tutje weg te doen. We wilden het meegeven met de Sint, maar toen was die weer weg en stak het tutje nog elke avond in zijn mond. Op een luie zaterdagochtend lagen we samen in het grote bed en dachten we G. te hebben overtuigd. Hij stond spontaan op, liep naar de vuilnisbak in de badkamer en gooide zijn tutje weg. We prezen hem de hemel in. Hij bedacht zich. Viste het tutje weer uit de vuilnisbak en zei dat hij er nog niet klaar voor was. "Deze zomer", beloofde hij. En het werd zomer... Gisteren onze eerste vakantiedag samen. We hebben afscheid genomen van het tutje en staken het in een grote envelop: 'voor Sinterklaas'. Ik nam G. mee naar de speelgoedwinkel. Hij koos een mooie bal. Ik koos ook nog een leuk gezelschapsspel. Toen werd het avond. Bedtijd. Smeken, huilen, tieren, roepen, schoppen, slaan, ... Mama en papa hielden het been stijf. Tutje is weg en blijft weg. Wat een helse nacht. Ik wist niet dat tutjes zo verslavend konden zijn...
02-07-2010, 15:51 geschreven door Inge 
|
