Met een spuit zonder naald hebben we geoefend. In het bad. Prikje in de bil, de buik, de arm. Tegen de gele koorts, de rode en de blauwe. Want die willen we niet krijgen als we broertje gaan bezoeken. En dan is het voor echt. Lang aanschuiven tijdens de vrije consultatie in het Tropisch Instituut. Maar met een koffer vol boekjes vliegt de tijd. Zoonlief wordt afgeroepen. Mama en papa volgen in zijn kielzog. Onze prikjes zijn nog in orde. Hepatitis A is levenslang. Gele koorts tien jaar. Een vriendelijke dokter legt uit wat ze gaat doen. Zoonlief luistert en kijkt, volgt gedwee haar instructies op. "Er komt een mug prikken, en jij moet het mugje wegblazen" legt ze uit. G. kijkt geboeid toe en blaast. Ook op de andere arm. Hij lacht. De dokter zegt dat zijn kleine broer trots op hem zal zijn. Dat zijn wij ook. Mama tovert een lekstok uit haar handtas. De tranentroostprijs voor tranen die er niet zijn.
04-10-2010, 21:28 geschreven door Inge 
|
