|
G. kreeg een tijdje geleden een leuke handpop van tante M.: een muis, vastgenaaid op een handschoen. Deze muis heeft ons al veel tijd en grijze haren uitgespaard! G. wil zichzelf aankleden. Zichzelf uitkleden. Maar dat lukt nog niet zo goed. Of het neemt héél veel tijd in beslag. Nu komt muis een handje helpen. Mama's hand verdwijnt in de handschoen en daar trippelt muis... Of muis even de sokken mag aantrekken, de rits van de broek mag dichtdoen. De knopen van een t-shirt of een trui. Muis mag veel. Veel meer dan mama of papa mogen doen...
Onze trukendoos groeit. In het begin stak ze vol liedjes en verhalen. Al vanaf de eerste dagen merkten we de helende kracht van liedjes zingen. Als G. het op een huilen zette en ik er zachtjes doorheen begon te zingen stopte het huilen. Grote zoekende ogen boorden zich vast in de mijne. De liedjes die ik toen zong ben ik blijven zingen. Hij zingt ze nu allemaal zelf. Ik vertelde verhalen. Het ritme van de taal had dezelfde helende werking als de liedjes. De verhalen werden langer, complexer. G. kreeg in de meeste verhalen de hoofdrol toebedeeld. Op de meest onmogelijke momenten vraagt hij naar een verhaal. Als we ons daar samen aan overgeven stopt de tijd, glijdt alles van me af en bevinden we ons even op ons eigenste eiland...
14-02-2009, 22:19 geschreven door Inge 
|
