Flashback... Drie jaar geleden, kwart voor 12. Mijn gsm rinkelt: ROH. Ik kijk mijn klas aan, zeg dat dit waarschijnlijk echt wel een heel belangrijk telefoontje is en neem op. Er is een zoon voor ons: G. Ik schrijf alle details op een stukje papier dat op mijn bureau rondslingert. Ik haak in, kijk voor me en stamel: "ik ben zonet mama geworden..." De klas trakteert me spontaan op een warm applaus. Een traan rolt over mijn wang. Ik blijf onwezenlijk voor me uitstaren. Tot K., een Poolse jongen zegt: "mevrouw, wij nu studie!" Ik knik instemmend. De klas staat op en gaat naar buiten. Ik bel mijn man. Bel terug naar ROH. Twee dagen later ondertekenen we "het aanvaardingscontract".
Nu. 23 april 2010. Stilte... Stiekem (maar toch wel net iets te hard) had een beetje hoop zich in mij genesteld... De hoop op een telefoontje. Niet van ROH maar van fiac. De hoop op het brusje dat op ons wacht. Het zou zo mooi zijn. Wereldboekendag. Ons nieuwe verhaal, dat vandaag zou starten.
Maar wat niet is kan nog komen. Zal nog komen.
Nog een ietsiepietsie geduld!
...
23-04-2010, 20:23 geschreven door Inge 
|
