We lazen konijntjesbrood met ons KJV-groepje in de plaatselijke bib. We zaten met vier rond de tafel: ik en drie kinderen, waaronder G.. Ze waren allen even enthousiast over het boek, waarin een koning en een koningin een kindje verwachten en ruzie maken omdat de één een konijntje wil en de ander een eekhoorn. Tot de koningin bevalt van een konijntje én een eekhoorn... Ik zeg: "stel dat de koningin van een konijntje was bevallen. Hoe zou de koning dan reageren?" en ik zeg ook: "stel dat de koningin bevallen was van enkel een eekhoorn. Hoe zou ze dan zelf reageren?" De kinderen vertellen hoe de ruzies zouden oplopen, hoe de koning of de koningin het paleis zou verlaten. Dan zeg ik: "stel dat de koningin van een poesje was bevallen. Hoe zouden ze dan reageren?" H. zegt dat ze dat poesje dan zou kunnen meegeven met de poetsvrouw. G. reageert verontwaardigd. Hij zegt dat ze het poesje naar een huisje kunnen brengen waar voor hem gezorgd wordt en waar mensen die geen huisdier hebben en graag een huisdier willen hebben het poesje kunnen komen halen.
Ik werd koud en warm tegelijk. Ik vond hem zo wijs. Zo mooi vatte hij het adoptiethema samen.
Later die avond zei ik hem dat ik dat wel een mooie oplossing vond, dat wat hij bedacht had voor dat poesje. Maar ik durfde het niet opentrekken naar zijn eigen verhaal. Nog niet.
03-12-2012, 21:28 geschreven door Inge 
|
