 |
|
|
| ons tweede adoptieavontuur |
|
|
| 07-01-2009 |
 We zijn ... vertrokken! |
Vrieskou of niet: postbodes rukken uit. Ze glijden met hun fietsen over ijspistes die ooit fietspaden waren om mensen zoals wij met heerlijke post te overstelpen. Onze heerlijke post bestond vandaag uit het zo fel begeerde CONTRACT.... Dat moeten wij nu ondertekend terugsturen naar fiac. Zij sturen ons vervolgens de informatiemap op en dan kunnen we eindelijk aan de slag om ons dossier samen te stellen!
07-01-2009, 00:00 geschreven door Inge 
|
|
|
Categorie:nieuws
|
|
| 31-12-2008 |
| Helaas pindakaas... |
Net de laatste post van 2008 uit de brievenbus gevist. Helaas zat er geen contract van fiac tussen... In november 2007 gaven we de aftrap, een jaar later gingen we op intake. Wie weet huppelt er hier weer een jaar verder een tweede Ethiopisch ukkie rond! Dat wensen we onszelf voor 2009: een vlotte samenstelling van het dossier, een toewijzing en wie weet nog een afreis... 't Zou fantastisch zijn, maar we pinnen ons nergens op vast. Een adoptiezwangerschap duurt nu eenmaal heel erg lang...
Bij deze wens ik iedereen die hier af & toe komt meelezen een fantastisch 2009!
Liefs,
Inge
31-12-2008, 00:00 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:nieuws
|
|
| 22-12-2008 |
| Scherven brengen geluk! |
Het aantal borden, kommen en ander serviesgoed dat G. heeft laten sneuvelen is al lang niet meer op één hand te tellen. G. wil zo graag helpen. En is zo snel. Wat gebeurt er als G. een appel uit de fruitschaal wil nemen die net iets te hoog staat? Juist. Appel in de hand, fruitschaal aan diggelen. Of als G. een yoghurtje uit de koelkast wil nemen? Het kannetje melk dat er naast staat wankelt, kantelt en barst in scherven op de grond. De melk spat alle kanten uit. Vaatwasser gedaan? G. zal wel helpen uitladen! En G. wil ook graag opruimen wat hij heeft stukgemaakt. Hij heeft nu zijn eigen veger en blik...
22-12-2008, 00:00 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 13-12-2008 |
| de eerste keer... |
... dat er een échte babysit kwam! Mama had er meer last van dan G. De babysit kwam goed op tijd. G. en K. hebben samen getekend, boekjes gelezen, op de trampoline gesprongen, ... Het was mooi om zien. Hoe het ijs smolt. Hoe G. schoorvoetend K. in zijn wereld binnenliet. Ze zaten gezellig op zijn speelmat boekjes te lezen toen ik vertrok. Hij keek amper op van zijn boek. Een dikke kus voor G. En mama moest ook een kus geven aan K. Voor hem het ultieme bewijs dat K. te vertrouwen was. Hij heeft K. verteld wat ze moest doen. Van tanden poetsen tot slaapzak aandoen en lichtjes uit. Muziekschaap en tut. Het is heerlijk om vast te stellen dat G. zich zo veilig voelt in zijn eigen bed, zijn eigen huis. Dat hij is kunnen thuiskomen. En wij samen met hem.
13-12-2008, 00:00 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 10-12-2008 |
| En nogmaals: valse start |
Het inschrijvingsdocument netjes ingevuld en op de post gedaan. Een nieuw telefoongesprek met fiac deed me nog een keertje uit de lucht vallen... Pasfoto's vergeten! Afgelopen weekend snel langs de fotograaf. G. ging mee, want mama en papa moesten foto's laten trekken voor het broertje of zusje uit Ethiopië. In de auto zegt G. 'naar Ethiopië rijden'. De schat. We zullen nog véél naar Ethiopië moeten rijden voor we effectief kunnen afreizen, en dat doen we dan liefst met het vliegtuig!
10-12-2008, 00:00 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:nieuws
|
|
| 30-11-2008 |
| Hij komt, hij komt... |
Hij kwam, gaf en ging weer weg. G. wachtte braaf in de rij. Gaf hem een hand. Keek met grote ogen naar zijn lange witte baard. Noemde de Zwarte Pieten consequent Blauwe Pieten (ze hadden dan ook allemaal een blauw pakje aan) en nam de koekjes en mandarijntjes die ze hem aanreikten gretig in ontvangst. Voor de rest wou hij vooral op de paardemolen en op de lange lange glijbaan. Het was feest in Kinderland. De Sint kwam op bezoek. Nu ligt G. alle nieuwe indrukken te verwerken in zijn bed.
30-11-2008, 00:00 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 27-11-2008 |
| Valse start |
Vandaag met fiac gebeld. Of het contract al onderweg was. Contract? Er wordt pas een contract opgestuurd als we een inschrijvingsformulier van jullie hebben. Even kortsluiting. We hebben geen inschrijvingsformulier ontvangen. Dat wordt vandaag nog op de post gedaan. Zucht. Als ik dus niet gebeld had zouden we nog héél lang op ons contract kunnen wachten. Maar ach, wat zijn nu enkele weken meer of minder? In adoptieland moet je sowieso over een zéér grote dosis geduld beschikken. Nogmaals: zucht.
27-11-2008, 00:00 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:nieuws
|
|
| 22-11-2008 |
| Zusje halen! |
Zaterdagochtend, 7u. G. is klaarwakker. Mama en papa niet. G. kruipt nog even bij ons in het grote bed. Maar dan vindt hij dat we echt wel moeten opstaan: "zusje halen in Ethiopië", zegt hij. Ik vraag geïnteresseerd door. Ga je lief zijn voor zusje? Ga je haar niet opeten? Ga je mee voor haar zorgen? Mag zij ook jouw boekjes lezen? Met je speelgoed spelen? Een volmondig JA op alle vragen. We staan op. Niet om zusje te halen in Ehtiopië. Dat zal nog even duren....
22-11-2008, 00:00 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 16-11-2008 |
| ontbijt |
Zoals elke morgen zet G. pot voor pot op de tafel. Het regenweer nodigt niet uit om zondagse pistolets te gaan kopen dus het worden geroosterde boterhammen. Hij een sneetje met speculoospasta, ik met honing. G. zegt 'pot ho'. Ik kijk hem vragend aan. 'Pot ho?' En hij zegt 'pot cho'. Ik snap zijn spel. We hakken alles wat we zien in lettergrepen. En we genieten van onze boterham. Met spe, en met ho.
16-11-2008, 00:00 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 13-11-2008 |
| Sinterklaas |
Onlangs het boek "Sinterklaas" van Charlotte Dematons (uitg. Lemniscaat, 2008) aangeschaft. Op de crèche beginnen ze te zingen en te knutselen dus het werd tijd dat wij G. met de Sint lieten kennismaken. Het is een heerlijk boek. Minutieus uitgewerkte tekeningen brengen het huis van de Sint en zijn duizenden Pieten in beeld. De bedrijvigheid voor het vertrek naar België en Nederland, het laden van de boot, de aankomst en verwelkoming van de Sint, het rondbrengen van de cadeautjes en het vertrek terug naar Spanje. We liggen elke avond op het bed en spitten bladzijde na bladzijde uit, zingen liedjes en vertellen verhalen. We zoeken en benoemen. We genieten! G. kan al aardig wat liedjes meezingen. Al maken we er wel eigen versies van. De originele teksten zitten soms net iets te diep in ons geheugen dus moeten we al zingend improviseren. Er is één tekening in het boek waarbij wordt ingezoomd op een familie waar de Sint aan huis komt. In het huis zit een zwarte mama en huppelen ook enkele zwarte kindjes rond. Ze zijn duidelijk anders zwart dan de Pieten. Zo wijst de auteur er subtiel op dat er een verschil is tussen mensen met een donkere huidskleur en Zwart Piet. Want hangt Zwarte Piet vol roet van de schoorsteen of speelden er bij de creatie van zijn figuur andere dingen? Via deze link kom je op het artikel 'Hoe fout is Zwarte Piet' dat ik vandaag op de site van Villa Kakelbont las.
http://www.villakakelbont.be/html/index_nieuws.asp?url=nieuws_detail.asp&qs=show=id|id=3329
13-11-2008, 00:00 geschreven door Inge
|
|
|
|
|
|
| Alléén! |
G. wordt erg ondernemend. Wil alles alleen doen. Mama niet helpen! Papa niet helpen! Alleen... niet alles lukt al even goed. Dat is best frustrerend. Uitkleden lukt als mama of papa stiekem een handje toesteekt. Snel een knoopje lospeuteren, de aanzet geven om armen in of uit mouwen te steken, een ruk aan een sok geven, ... en ondertussen G. de hemel inprijzen voor wat wel alleen lukt. Hij dekt mee de tafel. Eerst de pot speculoospasta. Dan de pot pindakaas. En de pot honing. Gisteren is de pot honing op de grond beland. Aan scherven. Geen aanrader, glas en honing. Hij trekt ook zeer vastberaden de koelkast open. Pudding eten! Yoghurt eten! Of neemt de fles appelsap. En een beker uit de kast. Gelukkig is mama of papa steeds in de buurt om alles in goede banen te leiden. Maar soms loopt het grondig mis. Zoals daarstraks. Als hij op de tippen van zijn tenen staat kan hij aan het deurtje van de microgolfoven. Hij is erin geslaagd om de microgolfoven op de grond te doen belanden. Gelukkig werd hij door de actie-reactie kracht opzij geslingerd en kwam hij -en wij- er met de schrik vanaf.
13-11-2008, 00:00 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 07-11-2008 |
| Langzaam maar zeker... |
Net terug van de adoptiedienst. Wij dachten op intake te gaan -en dus al meteen een contract te ondertekenen- maar er kwam nog een stapje tussen: de inleiding op de intake. De volledige procedure werd geschetst, het contract overlopen. Allemaal zeer nuchter en zeer zakelijk, maar wel concreet. Nu wordt een contract opgemaakt dat hier binnen twee à drie weken zou moeten toekomen. Als we dit ondertekend terugsturen krijgen we een plaatsje op de wachtlijst en kunnen we met het verzamelen van alle documenten beginnen. Benieuwd of we ons dossier nog in 2008 krijgen afgerond...
Wordt vervolgd...
07-11-2008, 14:34 geschreven door Inge
|
|
|
|
|
| 06-11-2008 |
| wetenschappelijke experimenten |
Hoeveel flosdraad zit er opgerold in het flosdoosje? Hoeveel wc-papier zit er op een rol? Wat gebeurt er als ik op dit knopje druk? En wat gebeurt er als ik op dat knopje druk? Hoe diep kan ik mijn vinger in de chocopot duwen? Wat gebeurt er als ik ook de tafel kleur? En de zetel? En de vloer? Hoe lekker is rode verf? En welke smaak heeft blauwe verf?
G. weet een antwoord op al deze vragen. Learning by doing.
06-11-2008, 10:09 geschreven door Inge
|
|
|
|
|
| 29-10-2008 |
| logeerpartijtje |
J. is hier. J. is G.'s neefje. G. is door het dolle heen. Hij is gek op J., en J. ook op hem. J. noemt mij ook mama. Dat vindt G. wat vreemd. Bovendien klimt J. ook op mijn schoot, wil mij knuffelen, met zijn fietsje rijden, zijn puzzels maken, zijn boekjes lezen. Daar komt trekken en duwen van. J. zet het op een gillen. G. kan niet tegen tranen. Hij deelt en speelt. Wil ook helpen. Ook al is J. slechts een half jaartje jonger, G. staat erop te helpen bij de pamperwissels. Hij wil J. aaien en kietelen. Wij staan erbij en kijken er naar. Beelden ons in hoe het zal zijn met brusje erbij...
29-10-2008, 21:26 geschreven door Inge
|
|
|
|
|
| 25-10-2008 |
| Herinneringen... |
G. maakt herinneringen in mij wakker. Als hij griezelt en gruwelt wanneer een nat washandje zijn eetsnor en baard komt wegvegen gruwel ik met hem mee. Als hij op het trapje staat om zijn handen te wassen voel ik opnieuw hoe het water mijn mouwen insijpelt, tot aan mijn ellebogen. Als ik zeg "armen omhoog" bij het aankleden, hoor ik de echo van mijn moeder. Ik beleef alles opnieuw. Ik herleef...
25-10-2008, 10:46 geschreven door Inge
|
|
|
|
|
| 20-10-2008 |
| mama en papa Afrika |
Er staan twee beelden in onze huiskamer. Twee beelden uit Afrika, ik vermoed Congo. Een beeld van een man en een vrouw, elk iets meer dan een meter hoog. Ze staan daar al van voor de komst van G.. Toen waren het gewoon twee houten beelden van een man en een vrouw. Maar G. vond ze wel indrukwekkend. Hij kroop er naar toe, gluurde naar hen vanuit zijn ooghoeken. Toen hij begon te stappen stapte hij naar hen toe. Toen hij begon te spreken sprak hij hen aan. We noemden hen papa en mama Afrika. Intussen maken zij echt wel deel uit van zijn leven. Hij gaat hen begroeten. Aanraken. Vastpakken. Voor ons zijn dit aangrijpende momenten. Voor hem is dit een spel. Papa Afrika houdt G.'s windmolentje vast. Mama Afrika doet G.'s jasje aan. Soms wil hij ze mee op zijn speelmat. Hij weet nu dat mama en papa Afrika niet kunnen zitten. Dat ze alleen maar kunnen staan, dat ze standbeelden zijn. Mama en papa Afrika staan in een hoek naast het raam. G. maakt zich zorgen. "Mama papa Afrika hoek staan?" Nee, lieve schat, ze staan daar gewoon. We zijn niet boos op hen.
20-10-2008, 00:00 geschreven door Inge
|
|
|
|
|
| 16-10-2008 |
| meisje |
G. wil een meisje. Een zusje dus. We zaten gisteren gezellig te kletsen in de zetel, ik kon het niet laten weer eens over brusje te beginnen. G. kon het ook niet laten weer te zeggen dat hij zijn zusje zal opeten. Als antwoord heb ik een hapje uit zijn buik genomen. En uit zijn arm, zijn wang, zijn tenen, ... tot er geen stukje G. meer overbleef.
16-10-2008, 08:53 geschreven door Inge
|
|
|
|
|
| 04-10-2008 |
| La vie en rose... |
G. deed het weer. Elke ochtend trekt hij zijn sokkenschuif open en kiest er roze en paarse sokken uit. In die sokkenschuif zit een bontgekleurd voorraadje sokken, waar andere kindervoeten zijn uitgegroeid. Wie deze roze sokken heeft gedragen weet ik niet, maar ze zijn G.'s absolute favoriet. Het is me tot nog toe gelukt om mijn keuze op te dringen. Behalve deze ochtend. Zaterdag, dus geen gehaast maar alle tijd van de wereld. Het werden de paarse, want daar staat ook nog een roze bloem op. De roze heb ik stiekem in mijn sokkenschuif gestoken. Als brusje een zusje is mag zij ze dragen.
04-10-2008, 14:37 geschreven door Inge
|
|
|
|
|
|
|
|
|
