Ik ben Annita
Ik ben een vrouw en woon in Nieuwpoort (België) en mijn beroep is Schrijfster.
Ik ben geboren op 16/09/1995 en ben nu dus 30 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Gamen en schrijven.
Don't take anything too seriously.
Neem niet alles te serieus.
Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist.
Het hart van Annita
De gevoelens die in mijn hart spelen
11-05-2013
Gelukkig zijn
Hij is zo geweldig. Ik hoorde vandaag zijn voicemail berichtje. Hij zei dat hij van mij houdt. Hij meende het echt. Ik weet dat hij het meent. De manier waarop hij het zei klonk zo echt. Dat was helemaal anders dan toen Jens het zei. Hij meende het misschien alleen de eerste maanden. Ik weet dat hij het de laatste weken niet meende. De laatste drie keren dat ik hem zag, deed hij echt koud tegen mij. Zijn blik was zo koud dat het precies sneeuwde. Het leek alsof ik met hem in het koudste gebied was. Vroeger was dat helemaal anders. Het vuur is gedoofd. Het brand nu voor iemand anders. Dat is niet alleen bij hem maar ook bij mij.
Ik ben nu veel gelukkiger. Ik had nooit verwacht dat ik ooit gelukkig zou zijn. Dat ik weet wat geluk is. Wat geluk inhoud en wat het kan doen met een persoon. Na alles wat ik heb meegemaakt, ben ik eindelijk gelukkig. Natuurlijk met hem en niemand anders. Ik zie nu pas in dat Jens niets voor mij was. Ik moet geen jongen hebben die drugs neemt. Ik wil ook geen jongen die geen moeite doet voor een relatie. Die denkt dat alles vanzelf komt. Die het beu is om door te zetten. Als je samen bent met iemand moet je doorzetten of je dat nu wil of niet. Je hebt immers voor je partner gekozen. Hou van haar in goede en in kwade dagen en blijf haar dan ook trouw.
Ik heb genoeg gedaan voor hem. Als hij niet meer verder wil gaan, is dat zijn probleem. Hoewel het hem niet meer interesseert, wil ik langs één kant toch blijven vechten voor hem. Aan de andere kant is dat geen goed idee. Ik kom er dan sowieso slechter uit. Nog meer gebroken dan daarvoor. Ik hou van hem maar ik moet hem laten gaan. Voor altijd. Dat is iets dat hij nog zei. Wat een leugen. Alles dat hij zei zondag was één grote leugen. Met 'ik hou van jou' brak hij mijn hart. Niet in twee stukjes maar in duizenden stukken. Er is maar één iemand die het terug heel kan krijgen. We weten waarschijnlijk allemaal wie dat is. Degene die mij heeft doen beseffen dat wat Jens heeft gedaan, geen echte liefde is. Ik hou zoveel van hem.