Gelukkig blijft het maar bij denken. Wenen doe ik niet. Ik denk dat ik daar te hard voor ben. Ik ben wel terug begonnen met roken. Op dit moment heb ik dat echt nodig. Jens heeft mij van Facebook verwijdert. Als iemand mij van Facebook verwijdert, wil ik hem of haar niet meer kennen. Dus Jens is nu echt verleden tijd. Al zie ik hem misschien elke week. Het maakt niks uit. Als ik bij hem in de groep zit dan zet ik mij bij iemand anders. Als ze vragen waarom ik niet bij hem zit dan zeg ik gewoon dat ik hem niet ken. Als hij denkt dat hij het hard speelt, speel ik nog harder.

Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik echt dacht dat hij de man van mijn leven was. Waar zat mijn verstand. Ik heb het gewoon volledig verpest. Eerst verloor ik mijn lief en nu ben ik ook nog een vriend kwijt. Dat laatste is volledig mijn fout. Als ik niets had gezegd dan was er niets gebeurt. Ik had gewoon moeten doorlopen. Ik had moeten wegfietsen maar ik wou roken. Hij zei dat roken ongezond is. Waarop ik dan zei dat hij zelf rookt. Hij rookt blijkbaar niet maar neemt drugs. Dat is dan toch veel erger.

Jens is verleden. Ik moet hem gewoon vergeten en verdergaan met mijn leven. Het zal niet gemakkelijk zijn maar moeilijk gaat ook. Dag Jens. Dag herinneringen. Dag mijn vriend.