De stenengroep bestaat uit 13 stenen en de grootste is 40 meter hoog.

In de 12 de eeuw werden er Bijbelse reliëftekeningen aangebracht en was het een bedevaartsoord.

21-09-2013 om 00:00 geschreven door RiCo  

Onze vakantie zit er helaas weer op. Eén keer per jaar wil ik naar het Weserbergland dat grenst aan het Teutoburgerwald in Duitsland. Bijna veertig jaar geleden heb ik mijn 'Heimat' in Brakel verlaten. De hanzenstad waar ik tien jaar heb gewoond en ben opgegroeid heeft een onuitwisbare indruk op me nagelaten. Vaak dacht ik met heimwee terug aan mijn heerlijke kinder-en pubertijd.

De zomers waren warm en duurden lang. De hele vakantie lagen we met onze vrienden van 's morgens tot 's avonds op het grasveld van het openluchtzwembad. Mijn moeder voorzag ons van een flink lunchpakket en we werden pas terug verwacht tegen etenstijd.

De winters waren koud en altijd viel er een dik pak sneeuw. Daar heb ik ook leren skiën, op het land van boer Brinkmann, de vader van onze vriend Franz en zijn zussen Elisabeth en Marlene. In hun boerderij speelden mijn broer Johnny en ik op de hooizolder en de boerin trakteerde ons later op zelf gemaakte rijstepap met bruine suiker.

Twee jaar geleden kreeg ik een vriendschapsverzoek via Facebook. Een oude vriend had mij opgespoord en na zevenendertig jaar gevonden. Het hoeft geen betoog dat we elkaar veel te vertellen hadden. Er werd druk getelefoneerd en geskypt totdat het eerste bezoek na jaren een feit was. Tijdens de herfst van 2011 hebben mijn moeder en ik in haar camper enkele dagen voor de deur van goede vriend Rainer gekampeerd die nu in zijn ouderlijke huis woont. We werden onthaald als familie. Geluk zit in bijzondere vriendschappen...

Het jaar daarop ben ik twee keer met mijn man geweest. We hebben gelogeerd bij Haus Gisela in Brakel en later bij Gästehaus Steker in Bad Driburg tien kilometer hogerop. Daar zijn we dit jaar ook weer naar toe gegaan. Maar zoals gewoonlijk was de vakantie weer veel te vlug om. Vijf nachten is nog te weinig. Volgend jaar maken we er een volle week van.

Uitstapjes

Elke dag stond er wel een uitstapje op het programma en 's namiddags gingen we 'Kaffee trinken' en 'Kuchen essen' bij onze vrienden. We bezochten het Hermannsdenkmal en de Externsteine in Detmold.

Vanaf Hameln, bekend van De rattenvanger, volgden we een deel van de sprookjesroute (Märchenstrasse). Op de brug zie je ontelbare hangsloten met ingegraveerde namen van 'eeuwig durende vriendschappen' met de datum erbij. De sleutel werd vervolgens in het water gegooid.

In Bodenwerder doken overal beelden van de Baron von Münchhausen op. Het meest relaxte was wel een zonnige middag aan de Weser in Godelheim, vlak voor Höxter. Vroeger ging ik hier met mijn ouders elk weekend naar de camping. Nu zaten we onder de bomen de passerende boten en fietsers te bekijken.

Lekker en redelijk goedkoop gegeten hebben we in 'Der Braunen Hirsch' en het Argentijns steakrestaurant in het centrum van Bad Driburg. Op het hoogste punt in Iburg op het buitenterras smulden we van een Käsekuchen en een Windbeutel, ondertussen genietend van het mooie uitzicht over de streek.

Voor een toeristisch verslag van juli 2012 ga naar het Archief/ Ontstressen in het Duitse Weser Bergland.

Bijlagen:
http://www.gaestehaus-steker.de   

Arminius was de aanvoerder van drie stammen Germanen die zich niet wilden onderwerpen aan de Romeinse keizer. In 9 na Christus zegevierde hij na een veldslag met de Romeinen.Arminius geldt als de stamvader van het Duitse volk.

20-09-2013 om 00:00 geschreven door RiCo  

Afbeelding: www.catawiki.nl

Wie kent er nog de stripfiguur Billy Turf? Hij was verslaafd aan eten en greep elke kans aan om zijn onbedwingbare honger te stillen met allerlei lekkers. Het lijkt wel of tegenwoordig de helft van de bevolking rechtstreeks afstamt van dikke Billy.

Wandel eens rustig door een drukke winkelstraat en bekijk de mensen aandachtig. Wat komt er zoal voorbij? Schommelende eenden, dikke nekken, onderkinnen, bierbuiken, mannenborsten, vetschorten, zwembanden, flubberarmen en zo kan ik nog wel even doorgaan. Zeker de helft beweegt zich moeizaam voorwaarts geplaagd door overgewicht. Tijdens het winkelen wordt halt gehouden bij een wafelkraam of een bakker om een gebakje te nuttigen teneinde het energiepeil weer wat op te krikken. Het broodontbijt zorgt immers na twee uur alweer voor een dip. 's Middags gaan ze een flauwte wegwerken met een kop soep en een paar boterhammen om zich tegen vier uur te verlekkeren aan een baguette, bagel of pannenkoek.'s Avonds verschijnt er een bord pasta of een pizza op tafel. Gelukkig zijn niet alle dagen zo maar het geeft wel aan hoe onze voeding is doordrongen van tarwe.

De voedselindustrie vaart wel bij al deze tarweproducten. Het is goedkoop en makkelijk te produceren. Zelfs het voedingsbureau voor de voeding speelt met hen onder een hoedje. Wie kent niet de slogan 'Brood daar zit wat in'. Wàt zit er dan in? Het vezelgehalte van volkorenbrood wordt sterk overdreven. Het verhoogt de bloedsuiker zelfs meer dan suiker met een glycemische index van 72 tegenover 59. Sinds de promotie van volkoren in 1985 is de overconsumptie van tarwe begonnen ten koste van andere granen.Vanaf dat moment zijn ook de tailles steeds omvangrijker geworden. Het glutengehalte van tarwe staat op honderd tegen één van andere graansoorten, meldt de dokter in zijn boek. Wie heeft er wel eens gehoord van spelt, quinoa, gierst, gerst, amarant, teff, boekweit, tapioca en sorghum? In het gunstigste geval kent men rogge,haver, maïs en rijst. Verder reikt de kennis van de massa niet. Er wordt verzwegen dat tarwe een genetisch gemanipuleerd graan is dat in niks meer lijkt op het oergraan van onze voorouders. Dat het verslavende bestanddelen bevat zodat we er steeds meer van willen eten klinkt de voedselmaffia als muziek in de oren. Zelfs Big Pharma wrijft zich in de handen om geneesmiddelen te produceren tegen diabetes, maagzuur, buikkrampen, diarree, vermoeidheid, huiduitslag, reumatische artritis en astma, veroorzaakt door tarwe. Twee handen op één buik dus.

27-08-2013 om 00:00 geschreven door RiCo  

Dat herinnert me aan mijn eigen vakantie in Tunesië ruim dertig jaar geleden. Het gezapige tempo van leven daar was een openbaring. Mannen zaten massaal op het terras van het café aan hun waterpijp te lurken. Hoezo massaal? Moeten ze dan niet aan het werk? Nee, toen was er ook al geen werk.  Ze hadden dus niks anders te doen dan ‘vergaderen’ rondom de waterpijp. Daarbij hun uitzichtloze situatie bespreken die  alleen ‘binnenskamers ’ bleef want demonstreren was toen nog niet aan de orde. Daar is nu wel verandering in gekomen. De revolutie, die begon op 17  december 2010, gaf  hiervoor de aanzet.  Tijdens het nieuws zagen we beelden hoe demonstranten elkaar hielpen met de voedsel-en watervoorziening, zelfs gewonden kregen de eerste zorgen toegediend door omstaanders.

Zoveel mededogen heb ik tijdens mijn vakantie niet bemerkt. Daar viel op een gegeven moment een bestuurder van zijn brommer. De man bloedde aan zijn hoofd. Lachsalvo’s als reactie. Niemand die de arme man ter hulp schoot. Verbijstering bij ons westerlingen. De bestuurder van de brommer krabbelde overeind en veegde zijn hoofd schoon met een zakdoek. Niks aan de hand. Hij stapte op zijn brommer en reed weg. De conversatie rond de waterpijp werd gewoon voortgezet.

Op het strand waren we het meest gebaat met een grote vliegenmepper, als we die al hadden. Niet om de vliegen dood te slaan maar om ons de opdringerige verkopers van het lijf te houden. Een rustig middagdutje zat er dus niet in. Ze kwamen steeds dichterbij er werden luidruchtiger om de aandacht te trekken. Had ik toen maar oordoppen gehad !

Dat toeristen lastigvallen een plaatselijke sport leek,  ondervonden we in de enkele winkelstraatjes van Nabeul. Ik werd aan mijn arm een bazaar binnen getrokken en kreeg van alles om gehangen. In een mum van tijd was ik getransformeerd tot een wandelende kerstboom. Mijn man kreeg een rol tapijt in de handen geduwd. Ik hoopte dat het tapijt kon vliegen zodat we aan deze ellende konden ontsnappen. Maar dat gebeurt alleen in de sprookjes van Duizend-en-een-nacht.

Bijlagen:
Tunesië 5.jpg (428.2 KB)   

Mijn jongste dochter noemt me Helga. Ze vindt dat ik op die 'Deutsche Dirne'  uit de TV-serie 'Allo Allo' lijk. Mijn lange haren draag ik sinds de hittegolf namelijk ook in vlechten om mijn hoofd.

Ik heb een nieuwe echtgenoot: Herr Flick. Hij loopt weliswaar niet met een stok- zijn krukken heeft hij jaren geleden al weggegooid- maar verder is hij net zo'n speurneus als de echte . Bij 'inspecteur Clouseau' komt alles naar boven wat het daglicht niet kan verdragen. Een moderne benaming is 'klokkenluider'. Daarvan hebben er de laatste tijd al veel de media gehaald. Ben benieuwd wanneer hij aan de beurt is. Vroeger wroette hij in de aarde maar tegenwoordig liever in bergen papier. Dat wil niet zeggen dat hij van lezen houdt. Alleen functioneel lezen vindt hij interessant want het moet 'bewijsmateriaal' opleveren.

Ik lees alles: reclameblaadjes, tijdschriften, pockets, romans, non-fictie maar vooral studieboeken. Op mijn leeftijd ben ik nog lang niet uitgeleerd. Mijn letterhonger is niet te stillen. Alle wijsheid is terug te vinden in boeken. De geschreven woorden op papier of computer herbergen een schat aan informatie. Helaas duurt een dag maar vierentwintig uur en zijn mijn levensjaren te beperkt om nog alles te kunnen lezen wat op mijn to-dolijstje staat. Dat zal ik dan maar doorschuiven naar een volgend leven want óók dàt staat beschreven: we komen steeds weer terug, maar we weten het niet meer.

10-08-2013 om 00:00 geschreven door RiCo  

05-08-2013 om 20:10 geschreven door RiCo  

Mijn moeder is haar sacoche mèt inhoud kwijt. Niet dat ze dat erg vindt want ze had hem toch niet meer nodig. De dader die haar het tasje afhandig heeft gemaakt is bekend. Het is een zekere V. Rouwenarts. Ze heeft er zelfs haar toestemming voor gegeven. Nee, ze is niet overleden of dement. In haar peervormig damestasje werden minibloemkooltjes ontdekt. Daarom moest het uit haar lichaam want dat zorgde alleen maar voor overlast .

Vroeger kwamen de baby's uit echte bloemkolen die op het veld stonden. Tegenwoordig brengt de ooievaar ze aan huis. Dat is veel leuker. In het ziekenhuis heb ik er nog geen gezien. Mijn moeder verblijft namelijk op de afdeling gynaecologie en vroedkunde. Daar liggen nog meer sachocheloze dames. Ze krijgt nu een tijdelijk tasje dat met een slangetje aan haar buik vast zit. Als ze wil gaan wandelen moet ze haar sacoche mèt inhoud meenemen. Als die over enkele dagen leeg is, mag ze naar huis zonder sachoche. Dan is het 'in de sachoche' zoals ze hier zeggen.

01-08-2013 om 00:00 geschreven door RiCo  

31-07-2013 om 00:00 geschreven door RiCo  

24-06-2013 om 00:00 geschreven door RiCo  

Bijlagen:
http://www.voedselzandloper.com   

23-06-2013 om 00:00 geschreven door RiCo  

HOUTHALEN- Raf Pellens (28) uit Houthalen-Helchteren en Annelies Verboven (27) uit Lummen knielden vrijdag voor het altaar van de Sint- Trudokerk. De bruidegom is logistiek bediende bij Benvitec in Beringen en de bruid start een opleiding voor leerkracht. Ze hebben elkaar leren kennen bij het optreden van een bandje in Hasselt.”In de toekomst willen we ons huis verder afwerken en samen gelukkig oud worden”, zeggen de tortelduifjes.

17-05-2013 om 00:00 geschreven door RiCo  

HELCHTEREN- 17/05/2013- Onder luid tromgeroffel van een jeugddjembégroep werd het Fair Tradefeest geopend in de polyvalente zaal van Don Bosco. Een 90-tal leerlingen had zich ingeschreven voor het pannenkoekenfestijn met Oxfam ingrediënten. Bijzonder waren de twee levende drank-en snoepautomaten. “Die hebben we zelf in elkaar geknutseld”, zeggen de jongens die erachter zitten. Via een draaischijf kunnen de snoepers aanwijzen wat ze willen hebben en door een opening wordt al het lekkers doorgegeven. Ook is er een mini Oxfammarkt. Vijfdejaars leerling Lenn Melotte verzorgt voor zijn internetradio MFY (Music for you) opnames die hij 's avonds uitzendt.

Bezieler van de Fair Trade op school is Danny Evers. Om de titel van Fair Tradeschool te behalen moet hij minstens drie activiteiten rond eerlijke handel organiseren. “Voor de eerstejaars hebben we een Fair Trade-ontbijt gemaakt, met de tweedejaars bezochten we de wereldwinkel en dan nu het pannenkoekenfeest”, zegt Danny. Fier nam hij het officiële label in ontvangst.

Bijlagen:
http://www.fairtradegemeenten.be   

HOUTHALEN- Er bestaat nog naastenliefde, al is dat tegenwoordig een unicum te noemen. Fons Vanbockrijck is zo'n uniek mens. Ook Guido Corthouts is altijd bereid tot helpen. Met z'n tweeën staan ze 's ochtends al vroeg bij Bert la Lau op de stoep met een aanhangwagen om hem van zijn overtollige spullen af te helpen die ze naar het containerpark brengen. Fons zag stapels planken in de tuin liggen en bood spontaan aan om al het hout te zagen. Gelukkig had Bert een zaagmachine maar met een handzaag zou Fons deze klus ook hebben geklaard. Een hele middag heeft hij planken, balken en boomstronken onder handen genomen. Tientallen kruiwagens met houtblokken sjouwde Fons naar binnen om ze netjes op te stapelen tot meer dan een kubieke meter. “Ik heb vroeger in de mijn gewerkt en ben al 22 jaar gepensioneerd”, vertelt Fons. “In een zwart gat ben ik niet gevallen, figuurlijk dan. Altijd had ik wel iets te doen. Gelukkig heb ik er geen stoflongen aan over gehouden want ik fiets ook heel graag. Met deze kleine houtvoorraad zit Bert er de komende winter in het begin al warmpjes bij maar we bezorgen hem nog meer. De volgende klus is onkruid verwijderen, zie ik.“

Bijlagen:
http://www.bertlalau.com   

HOUTHALEN- 04/05/2013- Vanmiddag hoorden Jessica Corrias (27) en Peter Czubin (30), beiden uit Genk, de huwelijksklokken voor hun luiden . De bruid is kleuteronderwijzeres en geeft les bij basisschool Mater Dei in Genk. De bruidegom werkt op de ICT -dienst van de Khlim te Diepenbeek. Ze hebben elkaar zeven jaar geleden via vrienden leren kennen. “Eerst gaan we nog verder werken aan ons huisje en tuintje vooraleer we aan een groot gezin beginnen”, klinkt het. De bestemming van de huwelijksreis is nog onbekend.”We stappen in de auto en zien wel waar die ons brengt!”

04-05-2013 om 00:00 geschreven door RiCo  

HOUTHALEN- 26/04/2013- Een groep van 32 jongens en 5 begeleiders vertrok met de touringcar naar Kroatië om deel te nemen aan de 23 ste editie van de Salesiaanse Spelen -Salesianen zijn de volgelingen van Don Bosco- Daar treffen ze andere jongeren van Don Boscoscholen voor vriendschappelijke sportwedstrijden .Voor de vijfde keer doet de school al mee. De reis ging dit keer naar Zagreb waar ze zich hadden ingeschreven voor de zaalvoetbalcompetitie. Twee kadettenploegen en twee scholierenploegen van telkens acht spelers werden ingezet. “ Onze jongens houden er een onvergetelijke ervaring aan over op sportief, menselijk en cultureel vlak”, zegt leerkracht Bram Lijnen. “Het is niet alleen een prijs pakken op deze Spelen wat telt maar ook de onderlinge vriendschapsbanden versterken, het ontdekken van andere (eet)gewoonten in een vreemd land en het contact met buitenlandse Don Boscoleerlingen.” Mathieu Spreeuwers en Jean Marra gaan voor de laatste keer mee als begeleider. De fakkel wordt volgend jaar overgenomen door Bram Lijnen, Dennis Moons en Maarten Reykers.

Bijlagen:
http://www.donboscohelchteren.be    

HOUTHALEN- 23/04/2013-Mieke Conings, de mama van Victor (6 mnd), kreeg op het consultatiebureau de eerste boekbabytas overhandigd. Er zat een liedjesboek met CD, een knisperboekje en een zakje met praatplaten in. Het gemeentelijk schoolopbouwwerk, de bibliotheek en Kind en Preventie willen zo de taalachterstand bij jonge kinderen wegwerken. “Omdat ik zelf in het onderwijs sta merk ik hoe belangrijk taalontwikkeling is”, zegt Mieke. “ Het begint al bij het spreken in je eigen moedertaal”. Samen met haar kindje kan ze deelnemen aan 'praatgroepen' die op verschillende plaatsen in de gemeente georganiseerd worden. Als de peuter 15 maanden is, krijgt ze een bon, waarmee ze in de bibliotheek een nieuwe draagtas kan afhalen. Daarin zit een pakket met aangepaste leesboeken waaruit de ouders kunnen voorlezen. Kinderen gaan op die manier van boeken houden. De praatplaten, de draagtassen en het eerste pakket van de boekbaby's financiert de Provincie Limburg en het Hart voor Limburg. Het tweede pakket neemt het gemeentebestuur voor haar rekening.

Bijlagen:
http://www.kindenpreventie.be    

HOUTHALEN- 21/04/2013- Het internationale kinderfeest in het CC Casino werd zondag geopend met de piratendans op een nummer van K3 door de kinderen van basisschool De Mozaiëk. Ook stelden zij hun prachtige kunstwerken over water ten toon die zij gedurende het schooljaar hebben gemaakt. Er volgden nog optredens van dansgroepen onder leiding van meester Farouk, een gesprek tussen een stadsmeisje en een plattelandskind en een mimiekspel van twee jongens. Nieuw was de workshop babymassage. Beneden in de hal zweefde een op afstand bestuurbare grote haai door de ruimte. Buiten was het dolle waterpret met eendjes vissen, aquabubble en de brandweer in actie. De kids mochten met een flinke waterstraal een vijftal pilonnen omver spuiten. Bij de aquabubble was het dringen om een plaatsje. Om de beurt mochten de kinderen in een grote doorzichtige plastic bal klimmen die met lucht werd gevuld om vervolgens op het water van het kunststof zwembad te dobberen. “Deze attractie is nog niet zo lang op de markt”, zeggen de exploitanten. De kinderen vonden het geweldig. “Voor ons mocht het ritje wel langer dan vijf minuten duren”, klinkt het.

Bijlagen:
http://www.houthalen-helchteren.be/casino   

HOUTHALEN- Tijdens de voorstelling van 'Stop de tijd' in de trouwzaal van het NAC vielen enkele jonge dames op tussen het oudere publiek. Bezieler van het evenement Emiel Vanvoorden (72) had de afdeling Woord van de kunstacademie gevraagd om de presentatie op te luisteren met oude gedichten. Dat brachten Miriam (15) en haar zus Jasmine (19) El Farissi en Lieneke Neven (19) met verve ten gehore.”Wij zitten al vanaf het derde leerjaar op de academie”, zeggen de zussen. “Ik volg al vier jaar toneel”, aldus Lieneke. Tussendoor werden er Limburgse- en mijnwerkersliedjes gezongen door een vierkoppig mannenkoor. Ook volgde er nog een amusante one-womanshow in klederdracht over de taken van 'de voorschoot'. Er was een getuigenis van een inwoner die ontsnapte Russische dwangarbeiders had geholpen tijdens de Tweede Wereldoorlog en van een Oost-Duitse krijgsgevangene die hier destijds in de mijn had gewerkt. Emiel vertelde hoe sommige straten aan hun naam kwamen, over de afdieping van de mijnschacht, de verkeerde pastorij en de Slag bij Houthalen. Een 70-tal bezoekers had zich ingeschreven voor het evenement.

21-04-2013 om 00:00 geschreven door RiCo