Afbeelding: www.catawiki.nl

Wie kent er nog de stripfiguur Billy Turf? Hij was verslaafd aan eten en greep elke kans aan om zijn onbedwingbare honger te stillen met allerlei lekkers. Het lijkt wel of tegenwoordig de helft van de bevolking rechtstreeks afstamt van dikke Billy.

Wandel eens rustig door een drukke winkelstraat en bekijk de mensen aandachtig. Wat komt er zoal voorbij? Schommelende eenden, dikke nekken, onderkinnen, bierbuiken, mannenborsten, vetschorten, zwembanden, flubberarmen en zo kan ik nog wel even doorgaan. Zeker de helft beweegt zich moeizaam voorwaarts geplaagd door overgewicht. Tijdens het winkelen wordt halt gehouden bij een wafelkraam of een bakker om een gebakje te nuttigen teneinde het energiepeil weer wat op te krikken. Het broodontbijt zorgt immers na twee uur alweer voor een dip. 's Middags gaan ze een flauwte wegwerken met een kop soep en een paar boterhammen om zich tegen vier uur te verlekkeren aan een baguette, bagel of pannenkoek.'s Avonds verschijnt er een bord pasta of een pizza op tafel. Gelukkig zijn niet alle dagen zo maar het geeft wel aan hoe onze voeding is doordrongen van tarwe.

De voedselindustrie vaart wel bij al deze tarweproducten. Het is goedkoop en makkelijk te produceren. Zelfs het voedingsbureau voor de voeding speelt met hen onder een hoedje. Wie kent niet de slogan 'Brood daar zit wat in'. Wàt zit er dan in? Het vezelgehalte van volkorenbrood wordt sterk overdreven. Het verhoogt de bloedsuiker zelfs meer dan suiker met een glycemische index van 72 tegenover 59. Sinds de promotie van volkoren in 1985 is de overconsumptie van tarwe begonnen ten koste van andere granen.Vanaf dat moment zijn ook de tailles steeds omvangrijker geworden. Het glutengehalte van tarwe staat op honderd tegen één van andere graansoorten, meldt de dokter in zijn boek. Wie heeft er wel eens gehoord van spelt, quinoa, gierst, gerst, amarant, teff, boekweit, tapioca en sorghum? In het gunstigste geval kent men rogge,haver, maïs en rijst. Verder reikt de kennis van de massa niet. Er wordt verzwegen dat tarwe een genetisch gemanipuleerd graan is dat in niks meer lijkt op het oergraan van onze voorouders. Dat het verslavende bestanddelen bevat zodat we er steeds meer van willen eten klinkt de voedselmaffia als muziek in de oren. Zelfs Big Pharma wrijft zich in de handen om geneesmiddelen te produceren tegen diabetes, maagzuur, buikkrampen, diarree, vermoeidheid, huiduitslag, reumatische artritis en astma, veroorzaakt door tarwe. Twee handen op één buik dus.

27-08-2013 om 00:00 geschreven door RiCo  

Dat herinnert me aan mijn eigen vakantie in Tunesië ruim dertig jaar geleden. Het gezapige tempo van leven daar was een openbaring. Mannen zaten massaal op het terras van het café aan hun waterpijp te lurken. Hoezo massaal? Moeten ze dan niet aan het werk? Nee, toen was er ook al geen werk.  Ze hadden dus niks anders te doen dan ‘vergaderen’ rondom de waterpijp. Daarbij hun uitzichtloze situatie bespreken die  alleen ‘binnenskamers ’ bleef want demonstreren was toen nog niet aan de orde. Daar is nu wel verandering in gekomen. De revolutie, die begon op 17  december 2010, gaf  hiervoor de aanzet.  Tijdens het nieuws zagen we beelden hoe demonstranten elkaar hielpen met de voedsel-en watervoorziening, zelfs gewonden kregen de eerste zorgen toegediend door omstaanders.

Zoveel mededogen heb ik tijdens mijn vakantie niet bemerkt. Daar viel op een gegeven moment een bestuurder van zijn brommer. De man bloedde aan zijn hoofd. Lachsalvo’s als reactie. Niemand die de arme man ter hulp schoot. Verbijstering bij ons westerlingen. De bestuurder van de brommer krabbelde overeind en veegde zijn hoofd schoon met een zakdoek. Niks aan de hand. Hij stapte op zijn brommer en reed weg. De conversatie rond de waterpijp werd gewoon voortgezet.

Op het strand waren we het meest gebaat met een grote vliegenmepper, als we die al hadden. Niet om de vliegen dood te slaan maar om ons de opdringerige verkopers van het lijf te houden. Een rustig middagdutje zat er dus niet in. Ze kwamen steeds dichterbij er werden luidruchtiger om de aandacht te trekken. Had ik toen maar oordoppen gehad !

Dat toeristen lastigvallen een plaatselijke sport leek,  ondervonden we in de enkele winkelstraatjes van Nabeul. Ik werd aan mijn arm een bazaar binnen getrokken en kreeg van alles om gehangen. In een mum van tijd was ik getransformeerd tot een wandelende kerstboom. Mijn man kreeg een rol tapijt in de handen geduwd. Ik hoopte dat het tapijt kon vliegen zodat we aan deze ellende konden ontsnappen. Maar dat gebeurt alleen in de sprookjes van Duizend-en-een-nacht.

Bijlagen:
Tunesië 5.jpg (428.2 KB)   

Mijn jongste dochter noemt me Helga. Ze vindt dat ik op die 'Deutsche Dirne'  uit de TV-serie 'Allo Allo' lijk. Mijn lange haren draag ik sinds de hittegolf namelijk ook in vlechten om mijn hoofd.

Ik heb een nieuwe echtgenoot: Herr Flick. Hij loopt weliswaar niet met een stok- zijn krukken heeft hij jaren geleden al weggegooid- maar verder is hij net zo'n speurneus als de echte . Bij 'inspecteur Clouseau' komt alles naar boven wat het daglicht niet kan verdragen. Een moderne benaming is 'klokkenluider'. Daarvan hebben er de laatste tijd al veel de media gehaald. Ben benieuwd wanneer hij aan de beurt is. Vroeger wroette hij in de aarde maar tegenwoordig liever in bergen papier. Dat wil niet zeggen dat hij van lezen houdt. Alleen functioneel lezen vindt hij interessant want het moet 'bewijsmateriaal' opleveren.

Ik lees alles: reclameblaadjes, tijdschriften, pockets, romans, non-fictie maar vooral studieboeken. Op mijn leeftijd ben ik nog lang niet uitgeleerd. Mijn letterhonger is niet te stillen. Alle wijsheid is terug te vinden in boeken. De geschreven woorden op papier of computer herbergen een schat aan informatie. Helaas duurt een dag maar vierentwintig uur en zijn mijn levensjaren te beperkt om nog alles te kunnen lezen wat op mijn to-dolijstje staat. Dat zal ik dan maar doorschuiven naar een volgend leven want óók dàt staat beschreven: we komen steeds weer terug, maar we weten het niet meer.

10-08-2013 om 00:00 geschreven door RiCo  

05-08-2013 om 20:10 geschreven door RiCo  

Mijn moeder is haar sacoche mèt inhoud kwijt. Niet dat ze dat erg vindt want ze had hem toch niet meer nodig. De dader die haar het tasje afhandig heeft gemaakt is bekend. Het is een zekere V. Rouwenarts. Ze heeft er zelfs haar toestemming voor gegeven. Nee, ze is niet overleden of dement. In haar peervormig damestasje werden minibloemkooltjes ontdekt. Daarom moest het uit haar lichaam want dat zorgde alleen maar voor overlast .

Vroeger kwamen de baby's uit echte bloemkolen die op het veld stonden. Tegenwoordig brengt de ooievaar ze aan huis. Dat is veel leuker. In het ziekenhuis heb ik er nog geen gezien. Mijn moeder verblijft namelijk op de afdeling gynaecologie en vroedkunde. Daar liggen nog meer sachocheloze dames. Ze krijgt nu een tijdelijk tasje dat met een slangetje aan haar buik vast zit. Als ze wil gaan wandelen moet ze haar sacoche mèt inhoud meenemen. Als die over enkele dagen leeg is, mag ze naar huis zonder sachoche. Dan is het 'in de sachoche' zoals ze hier zeggen.

01-08-2013 om 00:00 geschreven door RiCo