Ik ben Ria Coeckelberghs, en gebruik soms ook wel de schuilnaam RiCo.
Ik ben een vrouw en woon in Houthalen-Helchteren (België) en mijn beroep is Freelancejournalist.
Ik ben geboren op 05/11/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lezen, schrijven, fotograferen, decoreren, koken.
BSD is de afkorting voor Belgische Strijdkrachten in Duitsland. Er zijn nog
steeds BSD-kinderen, intussen vijftigplussers, op zoek naar
leeftijdsnoten waarmee ze zijn opgegroeid in de jaren zestig en zeventig
van de vorige eeuw. Op Facebook zijn diverse groepen aangemaakt zoals: de jeugd van 43A, Koninklijk Atheneum Bensberg, 43A Hawk Bataljon en
Belgen in Duitsland. Toen ik negen jaar oud was verhuisde ik van Leuven naar Brakel. Ik ben er gebleven tot 1975. Daarna kwam ik in Houthalen terecht waar mijn ouders een huis hadden laten bouwen op het domein Kelchterhoef. Een half jaar later ben ik naar Nederland vertrokken om er de opleiding voor verpleegkundige te volgen in het Sint- Greoriusziekenhuis te Brunssum. Daar leerde ik mijn man Bert la Lau kennen. Samen hebben we een bureau voor fullfilment gerund: de uitvoering van reclamecampagnes voor bedrijven en de opvolging daarvan.We hebben drie kinderen, zoon Daniel(32) en dochters Freya (27) en Ellen (25). Al twee jaar zijn we de trotse oma en opa van kleindochter Lola. Na dertig jaar bij onze noorderburen te hebben vertoefd wonen we nu alweer bijna tien jaar in Houthalen-Helchteren. Sinds een aantal jaren werk ik als freelancejournalist.
Het zou mooi zijn als ik persoonlijke verhalen van Brakelse meisjes en jongens uit die tijd kan verzamelen. Interesse? Stuur me een mail via dit blog.
In bijlagen foto's van Brakel uit 1966 ( Brakel toen) en foto's uit 2007 (Brakel nu).
Onze vakantie zit er helaas weer op.
Eén keer per jaar wil ik naar het Weserbergland dat grenst aan het
Teutoburgerwald in Duitsland. Bijna veertig jaar geleden heb ik mijn
'Heimat' in Brakel verlaten. De hanzenstad waar ik tien jaar heb
gewoond en ben opgegroeid heeft een onuitwisbare indruk op me
nagelaten. Vaak dacht ik met heimwee terug aan mijn heerlijke
kinder-en pubertijd.
De zomers waren warm en duurden lang.
De hele vakantie lagen we met onze vrienden van 's morgens tot 's
avonds op het grasveld van het openluchtzwembad. Mijn moeder voorzag
ons van een flink lunchpakket en we werden pas terug verwacht tegen
etenstijd.
De winters waren koud en altijd viel er
een dik pak sneeuw. Daar heb ik ook leren skiën, op het land van
boer Brinkmann, de vader van onze vriend Franz en zijn zussen
Elisabeth en Marlene. In hun boerderij speelden mijn broer Johnny en ik op
de hooizolder en de boerin trakteerde ons later op zelf gemaakte
rijstepap met bruine suiker.
Faceboek
Twee jaar geleden kreeg ik een
vriendschapsverzoek via Facebook. Een oude vriend had mij opgespoord
en na zevenendertig jaar gevonden. Het hoeft geen betoog dat we
elkaar veel te vertellen hadden. Er werd druk getelefoneerd en
geskypt totdat het eerste bezoek na jaren een feit was. Tijdens de
herfst van 2011 hebben mijn moeder en ik in haar camper enkele dagen
voor de deur van goede vriend Rainer gekampeerd die nu in zijn
ouderlijke huis woont. We werden onthaald als familie. Geluk zit in
bijzondere vriendschappen...
Het jaar daarop ben ik twee keer met
mijn man geweest. We hebben gelogeerd bij Haus Gisela in Brakel en
later bij Gästehaus Steker in Bad Driburg tien kilometer hogerop.
Daar zijn we dit jaar ook weer naar toe gegaan. Maar zoals gewoonlijk
was de vakantie weer veel te vlug om. Vijf nachten is nog te weinig. Volgend jaar maken we er een volle week van.
Uitstapjes
Elke dag stond er wel een uitstapje op
het programma en 's namiddags gingen we 'Kaffee trinken' en 'Kuchen
essen' bij onze vrienden. We bezochten het Hermannsdenkmal en de Externsteine in Detmold.
Vanaf Hameln, bekend van De rattenvanger, volgden
we een deel van de sprookjesroute (Märchenstrasse). Op de brug zie
je ontelbare hangsloten met ingegraveerde namen van 'eeuwig durende
vriendschappen' met de datum erbij. De sleutel werd vervolgens in het
water gegooid.
In Bodenwerder doken overal beelden van de Baron von
Münchhausen op. Het meest relaxte was wel een zonnige middag aan de
Weser in Godelheim, vlak voor Höxter. Vroeger ging ik hier met mijn
ouders elk weekend naar de camping. Nu zaten we onder de bomen de
passerende boten en fietsers te bekijken.
Lekker en redelijk goedkoop gegeten
hebben we in 'Der Braunen Hirsch' en het Argentijns steakrestaurant in
het centrum van Bad Driburg. Op het hoogste punt in Iburg op het
buitenterras smulden we van een Käsekuchen en een Windbeutel,
ondertussen genietend van het mooie uitzicht over de streek.
Voor een toeristisch verslag van juli
2012 ga naar het Archief/ Ontstressen in het Duitse Weser Bergland.
Arminius was de aanvoerder van
drie stammen Germanen die zich niet wilden onderwerpen aan de
Romeinse keizer. In 9 na Christus zegevierde hij na een veldslag met
de Romeinen.Arminius geldt als de stamvader van het Duitse volk.
Op
16 augustus 1875 werd het Hermannsdenkmals, in bijzijn van keizer
Wilhelm 1, onthuld.BeeldhouwerErnst von Bandel
heeft het gebeiteld.Het standbeeld staat symbool voor de Duitse
vrijheid en eenheid.
Wie kent er nog de stripfiguur Billy
Turf? Hij was verslaafd aan eten en greep elke kans aan om zijn
onbedwingbare honger te stillen met allerlei lekkers. Het lijkt wel
of tegenwoordig de helft van de bevolking rechtstreeks
afstamt van dikke Billy.
Van de tien best verkochte non-fictie
boeken gaan er zeven over diëten. Ze vliegen als zoete broodjes
over de toonbank. De laatste hype is 'De Broodbuik', bestseller uit
Amerika geschreven door arts William Davis.
Wandel eens rustig door een
drukke winkelstraat en bekijk de mensen aandachtig. Wat komt er zoal
voorbij? Schommelende eenden, dikke nekken, onderkinnen, bierbuiken,
mannenborsten, vetschorten, zwembanden, flubberarmen en zo kan ik nog
wel even doorgaan. Zeker de helft beweegt zich moeizaam voorwaarts
geplaagd door overgewicht. Tijdens het winkelen wordt halt gehouden
bij een wafelkraam of een bakker om een gebakje te nuttigen teneinde het energiepeil weer wat op te
krikken. Het broodontbijt zorgt immers na twee uur alweer voor een
dip. 's Middags gaan ze een flauwte wegwerken met een kop soep en een
paar boterhammen om zich tegen vier uur te verlekkeren aan een baguette, bagel of pannenkoek.'s Avonds verschijnt er een bord pasta of een pizza op tafel. Gelukkig zijn niet alle dagen zo maar
het geeft wel aan hoe onze voeding is doordrongen van tarwe.
De voedselindustrie vaart wel bij al
deze tarweproducten. Het is goedkoop en makkelijk te produceren.
Zelfs het voedingsbureau voor de voeding speelt met hen onder een
hoedje. Wie kent niet de slogan 'Brood daar zit wat in'. Wàt zit er
dan in? Het vezelgehalte van volkorenbrood wordt sterk overdreven.
Het verhoogt de bloedsuiker zelfs meer dan suiker met een glycemische
index van 72 tegenover 59. Sinds de promotie van volkoren in 1985 is
de overconsumptie van tarwe begonnen ten koste van andere
granen.Vanaf dat moment zijn ook de tailles steeds omvangrijker
geworden. Het glutengehalte van tarwe staat op honderd tegen één
van andere graansoorten, meldt de dokter in zijn boek. Wie heeft er
wel eens gehoord van spelt, quinoa, gierst, gerst, amarant, teff,
boekweit, tapioca en sorghum? In het gunstigste geval kent men
rogge,haver, maïs en rijst. Verder reikt de kennis van de massa
niet. Er wordt verzwegen dat tarwe een genetisch gemanipuleerd graan
is dat in niks meer lijkt op het oergraan van onze voorouders. Dat
het verslavende bestanddelen bevat zodat we er steeds meer van willen
eten klinkt de voedselmaffia als muziek in de oren. Zelfs Big Pharma
wrijft zich in de handen om geneesmiddelen te produceren tegen
diabetes, maagzuur, buikkrampen, diarree, vermoeidheid, huiduitslag,
reumatische artritis en astma, veroorzaakt door tarwe. Twee handen
op één buik dus.
19/03/2011- Vakantieplannen? Voor de helft van de prijs kan je nu naar
het Midden-Oosten. Daar heeft de Jasmijnrevolutie voor gezorgd. De reizen naar
Tunesië en Egypte raken de reisbureaus aan de straatstenenniet meer kwijt. Dan maar als ramptoerist de
toestand van nabij gaan bekijken of er een avontuurlijke vakantie van maken.
Heb je eens iets anders te vertellendan
de gewone vakantieverhalen. In het decadente westen is niets te dol om maar op
te vallen.
Dat herinnert me aan
mijn eigen vakantie in Tunesië ruim dertig jaar geleden. Het gezapige tempo van
leven daar was een openbaring. Mannen zaten massaal op het terras van het café
aan hun waterpijp te lurken. Hoezo massaal? Moeten ze dan niet aan het werk?
Nee, toen was er ook al geen werk.Ze
hadden dus niks anders te doen dan vergaderen rondom de waterpijp. Daarbij
hun uitzichtloze situatie bespreken die alleen binnenskamers bleef want
demonstreren was toen nog niet aan de orde. Daar is nu wel verandering in
gekomen. De revolutie, die begon op 17 december 2010, gafhiervoor de aanzet. Tijdens het nieuws zagen we beelden
hoe demonstranten elkaar hielpen met de voedsel-en watervoorziening, zelfs
gewonden kregen de eerste zorgen toegediend door omstaanders.
Zoveel mededogen heb ik tijdens mijn vakantie niet bemerkt.
Daar viel op een gegeven moment een bestuurder van zijn brommer. De man bloedde
aan zijn hoofd. Lachsalvos als reactie. Niemand die de arme man ter hulp
schoot. Verbijstering bij ons westerlingen. De bestuurder van de brommer
krabbelde overeind en veegde zijn hoofd schoon met een zakdoek. Niks aan de
hand. Hij stapte op zijn brommer en reed weg. De conversatie rond de waterpijp
werd gewoon voortgezet.
Op het strand waren we het meest gebaat met een grote
vliegenmepper, als we die al hadden. Niet om de vliegen dood te slaan maar om
ons de opdringerige verkopers van het lijf te houden. Een rustig middagdutje
zat er dus niet in. Ze kwamen steeds dichterbij er werden luidruchtiger om de
aandacht te trekken. Had ik toen maar oordoppen gehad !
Dat toeristen lastigvallen een plaatselijke sport leek, ondervonden we in de enkele winkelstraatjes
van Nabeul. Ik werd aan mijn arm een bazaar binnen getrokken en kreeg van alles
om gehangen. In een mum van tijd was ik getransformeerd tot een wandelende
kerstboom. Mijn man kreeg een rol tapijt in de handen geduwd. Ik hoopte dat het
tapijt kon vliegen zodat we aan deze ellende konden ontsnappen. Maar dat
gebeurt alleen in de sprookjes van Duizend-en-een-nacht.
Mijn jongste dochter noemt me Helga. Ze
vindt dat ik op die 'Deutsche Dirne' uit de TV-serie 'Allo Allo' lijk.
Mijn lange haren draag ik sinds de hittegolf namelijk ook in vlechten om mijn
hoofd.
Ik heb een nieuwe echtgenoot: Herr
Flick. Hij loopt weliswaar niet met een stok- zijn krukken heeft hij
jaren geleden al weggegooid- maar verder is hij net zo'n speurneus als de echte .
Bij 'inspecteur Clouseau' komt alles naar boven wat het daglicht niet
kan verdragen. Een moderne benaming is 'klokkenluider'. Daarvan
hebben er de laatste tijd al veel de media gehaald. Ben benieuwd
wanneer hij aan de beurt is. Vroeger wroette hij in de aarde maar
tegenwoordig liever in bergen papier. Dat wil niet zeggen dat hij van
lezen houdt. Alleen functioneel lezen vindt hij interessant want het
moet 'bewijsmateriaal' opleveren.
Ik lees alles: reclameblaadjes,
tijdschriften, pockets, romans, non-fictie maar vooral studieboeken.
Op mijn leeftijd ben ik nog lang niet uitgeleerd. Mijn letterhonger
is niet te stillen. Alle wijsheid is terug te vinden in boeken. De
geschreven woorden op papier of computer herbergen een schat aan
informatie. Helaas duurt een dag maar vierentwintig uur en zijn mijn
levensjaren te beperkt om nog alles te kunnen lezen wat op mijn to-dolijstje staat. Dat zal ik dan maar doorschuiven naar een
volgend leven want óók dàt staat beschreven: we komen steeds weer
terug, maar we weten het niet meer.
Als het kwik tot 25 graden of meer stijgt is een cocktail van wortelen en komkommer een heerlijke dorstlesser. Zo krijg je ook meteen een flinke dosis vitaminen en mineralen binnen. Bovendien is groentensap beter verteerbaar dan rauwkost. Het caroteen in de wortelen geeft je huid nog eens extra bescherming tegen de zon en komkommer verjongt de cellen. Voor de prijs hoef je het niet te laten. Komkommers zijn nu overvloedig op de markt en wortelen zijn ook niet duur. Deze hoeveelheid sap kost 1,20 euro. De overgebleven pulp lusten de kippen ook graag.
Doe de groenten in de sapcentrifuge, schuim af en giet alles in een kan. Breng op smaak met zout, honing en citroensap. Presenteer in een longdrinkglas met rietje en een ijsblokje.
Mijn moeder is haar sacoche mèt inhoud
kwijt. Niet dat ze dat erg vindt want ze had hem toch niet meer
nodig. De dader die haar het tasje afhandig heeft gemaakt is bekend.
Het is een zekere V. Rouwenarts. Ze heeft er zelfs haar toestemming
voor gegeven. Nee, ze is niet overleden of dement. In haar peervormig
damestasje werden minibloemkooltjes ontdekt. Daarom moest het uit
haar lichaam want dat zorgde alleen maar voor overlast .
Vroeger kwamen de baby's uit echte
bloemkolen die op het veld stonden. Tegenwoordig brengt de ooievaar
ze aan huis. Dat is veel leuker. In het ziekenhuis heb ik er nog geen
gezien. Mijn moeder verblijft namelijk op de afdeling gynaecologie
en vroedkunde. Daar liggen nog meer sachocheloze dames. Ze krijgt
nu een tijdelijk tasje dat met een slangetje aan haar buik vast zit.
Als ze wil gaan wandelen moet ze haar sacoche mèt inhoud
meenemen. Als die over enkele dagen leeg is, mag ze naar huis zonder
sachoche. Dan is het 'in de sachoche' zoals ze hier zeggen.
Het is ruim tien weken geleden dat ik als correspondent mijn laatste artikel voor de Goednieuwskrant schreef. Nu zou ik meer tijd krijgen voor mijn gezinsleven en dat heb ik geweten! Als jonge oma mocht ik bijna elk weekend op mijn kleindochter passen. Kers op de taart was dat ze een weekje op vakantie kwam. Haar tante Freya was ook van de partij. Hoogtepunt was een middag waterpret aan De Plas. Kleine Lola van twee jaar had nog nooit gezwommen en ze gierde het uit van plezier tijdens het rondjes draaien en omhoog gooien uit het water. Moe en voldaan keerden we huiswaarts. De volgende ochtend had ik zowaar spierpijn in mijn rug. Tja, de enige spieren die bij mij veelvuldig worden gebruikt zijn mijn oogspieren en die van mijn vingers, om te lezen en te tikken. Ooit zei mijn leraar biologie dat, als je een ledemaat niet meer gebruikt, het ook zijn functie verliest. Ik kijk naar mijn vingers, bal ze tot een vuist en spreid ze weer open. Ik doe net of ik piano speel. Ze functioneren nog goed. Ik draag weliswaar een bril maar zoals mijn opticien opmerkte: "Je ogen zijn goed maar je hebt die glazen wel nodig". Wat je nodig hebt voelt voor elk persoon anders. Mijn echtgenoot is fervent sporter en zijn lijfspreuk is dan ook: "Een dag niet gesport is een dag niet geleefd." Elke middag stapt hij in zijn ligfiets en toert over de Limburgse fietspaden om zo zwart als een mijnwerker weer thuis te komen. Het stof en zweet laten sporen na op zijn gezicht. Ik help hem zijn strakke fietskleding uit te trekken want dat zit letterlijk aan zijn lijf vastgezogen. Vervolgens laat hij het bad vol lopen om een uurtje te chillen in het water en te recupereren. En wat doe ik ondertussen? Zo gauw hij de garage uit rijdt vlei ik me met een boek op de bank neer. Een uurtje maar, neem ik me voor. Na een half uur vallen mijn ogen dicht en is het uurtje twee uur geworden. Ik hou van de stilte maar het maakt me ook slaperig. Voor ik naar dromenland vertrek hoor ik het verkeer langs rijden en de kuikens piepen die een wandelingetje met de kloek over ons terras maken. De klok tikt genadeloos verder en dat doet me beseffen hoe snel een dag om is als je eenmaal de magische grens van vijftig jaar bent gepasseerd. Genieten en regelmatig de batterij opladen is de boodschap. Ik heb alvast twee vliegen in één klap.
Oven voorverwarmen op 170 graden (boven -en onderwarmte) Een bakplaat met bakpapier bekleden
Bereiding: - Het kokosvet langzaam laten smelten in een pan en vervolgens de stroop en de siroop toevoegen. - Constant blijven roeren met een garde tot het een gelijkmatige emulsie wordt. - Het vuur afzetten. - De havermout, noten en pitten toevoegen en goed omroeren. - Alles uitspreiden over het bakblik. - 10 minuten in het midden van de oven laten bakken. - Alles omroeren en nog eens 10 minuten laten bakken. - De granola eruit halen en meteen het gedroogd fruit erdoor roeren . - Alles laten afkoelen en in een pot doen. - Hoeft niet in de koelkast als het binnen een paar dagen wordt opgegeten.
Tip: als u gojibessen gebruikt is het aan te raden om ze 10 minuten te laten weken in gekookt water en ze dan droog te deppen.
Toen Kris Verburgh vorig jaar met zijn boek in de media kwam veroorzaakte dit een echte hype. Voor mij was de inhoud niks nieuws, wel een bevestiging voor wat ik jaren geleden al had gelezen in diverse boeken over gezondheidsdieëten. Alle auteurs gaven aan dat granen en melkproducten funest zijn voor onze gezondheid. Ook orthomoleculair dieëtisteCora de Fluiter uit Nederland gaf haar boek Slim op uw juiste gewicht vier jaar geleden al uit met dezelfde inzichten als Verburgh.Ook zij is de menig toegedaan dat we beter peulvruchten dan granen eten omdat ze veel meer vezels bevatten dan bruin- en volkorenbrood. Al na een paar dagen graanvrij eten verdwijnt het opgeblazen gevoel in de buik en je voelt je een stuk fitter. Na een week kan de broeksriem al een gaatje verder dicht getrokken worden..Melk moet en De witte motor zijn slogans van de industrie om hun afzetmarkt te behouden. Eieren slecht voor het cholesterolgehalte? Larie. Een ei is het meest complete voedingsmiddel. Zelfs chocolade snoepen is geoorloofd, maar dan wel de pure vorm vanaf 72 procent. Als je daar niet van houdt kan je beginnen met de minst bittere en het percentage geleidelijk opbouwen. De basis van een gezonde voeding is groenten en geen granen zoals de klassieke dieëtiek ons wil doen geloven. Granen leveren een overdosis aan suikers. 100 gram graan bestaat voor 75 procent uit koolhydraten. Die veroorzaken een continu hongergevoel en vermoeidheid wat tot obesitas leidt. De meeste groenten zitten tussen 1 en 10 gram per ons. Daar mogen we zoveel van eten als we op krijgen. "Wat kunnen we dan wèl nog eten" is een veel gehoorde reactie van de doorsnee burger. Mensen, kom uit jullie comfortzone en durf het roer om te gooien. De denkbeeldige ijsberg die je moet ontwijken staat symbool voor welvaartsziekten. Nee, ik hoef geen 100 jaar te worden. Met 80 ben ik ook al dik tevreden maar dan wel zonder allerlei klachten en gebreken. Lees het boek van Kris en ga experimenteren met recepten. Op zijn website en Facebookpagina De voedselzandloper vind je tips en reacties. Ook ik zal mijn steentje bijdragen en u regelmatig een lekker én gezond recept voorschotelen. Kris zweert bij havermoutpap in plaats van brood maar dat krijg ik niet door mijn keel. Daarom heb ik gezocht naar een alternatief en dat is granola geworden. Het lijkt het meest op cruesli, een knapperige muesli. Ik kan er haast niet vanaf blijven en het is makkelijk mee te nemen als 'EHBO-kit' voor het geval er geen volwaardig voedsel in de buurt te krijgen is.
Pinksteren was mijn laatste werkdag als correspondent voor de Goednieuwskrant. In de toekomst wil ik artikels schrijven over zaken waarover weinig bekend is en waar ik de nodige onderzoeken voor moet doen. Ondertussen post ik kortere stukjes op mijn blog over dingen die me dagelijks bezig houden. Ik hoop de lezer hiermee ideeën voor een bewustere manier van leven aan te reiken.
HOUTHALEN-
Raf Pellens (28) uit Houthalen-Helchteren en Annelies Verboven (27)
uit Lummen knielden vrijdag voor het altaar van de Sint- Trudokerk.
De bruidegom is logistiek bediende bij Benvitec in Beringen en de
bruid start een opleiding voor leerkracht. Ze hebben elkaar leren
kennen bij het optreden van een bandje in Hasselt.In de toekomst
willen we ons huis verder afwerken en samen gelukkig oud worden,
zeggen de tortelduifjes.
HELCHTEREN- 17/05/2013- Onder luid
tromgeroffel van een jeugddjembégroep werd het Fair Tradefeest
geopend in de polyvalente zaal van Don Bosco. Een 90-tal leerlingen
had zich ingeschreven voor het pannenkoekenfestijn met Oxfam
ingrediënten. Bijzonder waren de twee levende drank-en
snoepautomaten. Die hebben we zelf in elkaar geknutseld, zeggen
de jongens die erachter zitten. Via een draaischijf kunnen de
snoepers aanwijzen wat ze willen hebben en door een opening wordt al
het lekkers doorgegeven. Ook is er een mini Oxfammarkt. Vijfdejaars
leerling Lenn Melotte verzorgt voor zijn internetradio MFY (Music for
you) opnames die hij 's avonds uitzendt.
Bezieler van de Fair Trade
op school is Danny Evers. Om de titel van Fair Tradeschool te behalen
moet hij minstens drie activiteiten rond eerlijke handel organiseren.
Voor de eerstejaars hebben we een Fair Trade-ontbijt gemaakt, met
de tweedejaars bezochten we de wereldwinkel en dan nu het
pannenkoekenfeest, zegt Danny. Fier nam hij het officiële label
in ontvangst.
Fons (66) en Guido (45) helpen rolstoeler Bert (56) elke maand met opruimen en hout zagen
HOUTHALEN- Er bestaat nog
naastenliefde, al is dat tegenwoordig een unicum te noemen. Fons
Vanbockrijck is zo'n uniek mens. Ook Guido Corthouts is altijd bereid
tot helpen. Met z'n tweeën staan ze 's ochtends al vroeg bij Bert
la Lau op de stoep met een aanhangwagen om hem van zijn overtollige
spullen af te helpen die ze naar het containerpark brengen. Fons zag
stapels planken in de tuin liggen en bood spontaan aan om al het hout
te zagen. Gelukkig had Bert een zaagmachine maar met een handzaag zou
Fons deze klus ook hebben geklaard. Een hele middag heeft hij
planken, balken en boomstronken onder handen genomen. Tientallen
kruiwagens met houtblokken sjouwde Fons naar binnen om ze netjes op
te stapelen tot meer dan een kubieke meter. Ik heb vroeger in de
mijn gewerkt en ben al 22 jaar gepensioneerd, vertelt Fons. In
een zwart gat ben ik niet gevallen, figuurlijk dan. Altijd had ik wel
iets te doen. Gelukkig heb ik er geen stoflongen aan over gehouden
want ik fiets ook heel graag. Met deze kleine houtvoorraad zit Bert
er de komende winter in het begin al warmpjes bij maar we bezorgen
hem nog meer. De volgende klus is onkruid verwijderen, zie ik.
HOUTHALEN- 04/05/2013- Vanmiddag
hoorden Jessica Corrias (27) en Peter Czubin (30), beiden uit Genk,
de huwelijksklokken voor hun luiden . De bruid is
kleuteronderwijzeres en geeft les bij basisschool Mater Dei in Genk.
De bruidegom werkt op de ICT -dienst van de Khlim te Diepenbeek. Ze
hebben elkaar zeven jaar geleden via vrienden leren kennen. Eerst
gaan we nog verder werken aan ons huisje en tuintje vooraleer we aan
een groot gezin beginnen, klinkt het. De bestemming van de
huwelijksreis is nog onbekend.We stappen in de auto en zien wel
waar die ons brengt!
