Een jaar in 366 fotos Gewoon op de fotos klikken om ze groter te zien...
13-10-2012
13 oktober Pompoenhuisje
Het is weer al pompoen wat je hoort en ziet dezer dagen in groot Kasterlee. Onze bijnaam is niet voor niks de pompoenpapeters We hadden al het pompoenschieten vorige week, volgende week is er de pompoenmarkt met de weging van de zwaarste pompoen, en ik durf veel er op verwedden dat die weer in de buurt van de 500 kg. zwaar zal zijn ( waar ze in andere zelfverklaarde pompoenregios te nauwernood aan 200 of 300 kg. raken ), de week daar op volgen de jaarlijkse pompoenregatta, en zo gaat dat maar door, in de cafés hoor je niet anders dan het grote pompoenenlied en de pompoensoep komt me ondertussen de oren uit. Nu hebben de kabouters ook al een groot Kastels fenomeen warempel nog een pompoenhuisje gebouwd op het pleintje voor de plaatselijke bib
We hebben het niet droog gehouden vandaag. Een beetje tegen beter weten in was ik deze middag toch op pad gegaan en ik heb mogen ondervinden dat de buienradar vaak accurate voorspellingen doet. Hij had me gewaarschuwd had dat er enkele witte en blauwe vlekken richting Kempen kwamen, maar het enige gevolg dat ik er aan gegeven had was dat ik gelukkig mijn regenjasje naast de camera in de fietstas gestopt had. Voor de hemelsluizen opengingen had ik dit plaatje al geschoten. Ik hou wel van spiegelingen. Op de website Zoom.nl heb ik zelfs ooit een groep opgestart rond dat thema. De manier waarop ik dit flatgebouw tot leven zag komen in het kanaalwater intrigeerde me en uiteindelijk heb ik het gebouw zelf maar van de foto afgeknipt en dan de foto onderste boven gedraaid. Het heeft ook wel iets impressionistisch op deze manier vind ik.
Zoals je ziet hebben niet alle kabouters een puntmuts op het hoofd, en in een paddenstoel wonen ze ook al niet allemaal. Het kabouterhuisje in het kabouterbos in Kasterlee ligt er in deze tijd van het jaar verlaten bij. De kinderen die hier tijdens de vrije dagen zo vrolijk kwetteren zitten nu op de schoolbanken en de kabouters genieten van een welverdiende vakantie veronderstel ik. Wij, oudere jongeren, om het maar eens in Koot en Bie terminologie te zeggen, hebben tijd zat om van dit prachtige herfstweer te genieten en toen wij tijdens een grote wandeling voorbij het huisje kwamen heb ik dan zelf maar even voor kabouter gespeeld en de camera in de handen van Josee geduwd.
De Nete, meer bepaald de Kleine Nete is onze thuisrivier, het is niet de eerste keer en het zal zonder twijfel ook niet de laatste keer zijn dat ik ze fotografeer. Dit is een opname vanaf de brug op de ring van Herentals.Duizenden automobilisten razen hier dagelijks overheen zonder ook maar te merken dat het een brug is, laat staan een rivier er onder en 99,5% van hen ziet dit tafereel nooit. Als je met de fiets rustig over de parallelweg rijdt en je neemt de tijd om te genieten van al het schoons dat de omgeving te bieden heeft, je stopt dan aan de brug en omdat het tegen de avond aan loopt en de lage herfstzon pal achter je zorgt voor zulk mooi licht, dan kan je het toch niet laten de camera uit de fietstas te halen
Josee wilde vandaag wel mee toen ik mijn stalen ros uit de garage haalde en dus hebben we met zijn tweeën een gezellig retourtje Turnhout gefietst. Dat je wat tijd moet uittrekken om te winkelen, daar moet je mee leven als het vrouwtje er bij is, maar het feit dat er in de fietstassen sowieso weinig plaats is geeft dan weer een redelijk veilig gevoel en lekker gegeten hebben we ook J Het interessantste deel van de tocht vond ik wel onze kennismaking met de nieuwe fietsbrug over het kanaal Dessel-Schoten. Op 3 oktober werd ze ingefietst en dus was het hoog tijd dat wij ze ook eens gingen bekijken. Het is een elegante stalen boogbrug geworden, 46 m lang en ze verbindt eigenlijk drie belangrijke fietsroutes, nl. het Bels Lijntje richting Tilburg, de fiets-o-strade langs het kanaal en het fietsknooppuntennetwerk richting Herentals. Ook de nieuwe woonzones ten noorden van de stad worden zo op een fietsvriendelijke manier verbonden met het centrum. Ik kan het allemaal alleen maar toejuichen. Ik heb de brug langs alle kanten gefotografeerd en de keuze van een foto van de dag was niet makkelijk. Uiteindelijk is het deze opname geworden. Op mijn facebook pagina staan nog enkele andere invalshoeken.
Het jaarlijks fotosalon van onze club zal doorgaan eind oktober, begin november. Het wordt dus hoogtijd om mijn selectie presentatieklaar te maken. De vergadering tijdens dewelke er een en ander geregeld werd qua kaders en passe-partouts heb ik gemist omdat wij even met vakantie waren en dus reed ik vandaag maar zelf naar de groothandel in het Limburgse Kinrooi, waar je al dat soort attributen vinden kan. Ook al rijdend hou ik uiteraard konstant de omgeving in de gaten en als ik een fotografeerbare locatie opmerk sla ik dat op in mijn achterhoofd, ofwel, als ik niet in tijdnood zit, stop ik toch gewoon en maak meteen gebruik van de gelegenheid. Tussen Bree en Molenbeersel, langs een binnenweggetje, een beetje verscholen in het groen, stond dit kapelletje het laatste beetje herfstzon te plukken. De sfeer en de rust van de plek, het ingetogen licht en het feit dat ik eigenlijk dringend moest plassen waren voldoende argumenten om de wagen even aan de kant te zetten en na gedane dringende behoefte, camera en statief op een goede plek neer te poten om dit plaatje te schieten. De instellingen: 25 mm - f 7,1 - ISO 100 - 1/10 sec. Ik heb thuis alsnog een beetje met de niveaus gespeeld in Photoshop, ik geef het toe.
Je zult maar een muis zijn en dit super aanvalsbeesd op je af zien duiken dat is zo ongeveer de bedenking die ik maakte toen ik door de zoeker van de Eos keek en de big bird recht op me af zag komen. Met de 300 mm wijd open leek het alsof ie mijn neus er af ging halen. Dit was dan ook de laatste van de reeks kontinue opnames die ik maakte tijdens de roofvogelshow aan de Wedelse molen in Kleine Brogel. Toen ik de vinger van de ontspanknop haalde en de situatie wat meer overzichtelijk kon beoordelen zag ik dat ie enkele meters voor me in het gras geland was en daar zijn prooi gegrepen had.
Laat een kind een paddenstoel tekenen en je zult zien dat ie rood is met witte stippen. Dit maar om te stellen dat de vliegenzwam echt wel symbool staat voor de soort. ( Ik kan trouwens nog altijd niet goed leven met die tussen-n die ons door de nieuwe spelling wordt opgelegd, ik vind paddestoel zonder n nog altijd beter klinken. )
Of ie nu giftig is of niet, ik heb het nog nooit uitgeprobeerd en ook omtrent de veronderstelde hallucinogene eigenschappen moet ik het antwoord schuldig blijven. Er schijnt een handel in te bestaan Als er zoals ieder jaar voor ons huis in de buurt van onze huisberk weer tal van exemplaren verschijnen zal ik de laatste zijn om te gaan experimenteren met eventuele werkzame stoffen. Lieden die ze willen komen oogsten voor persoonlijk gebruik zal ik niks in de weg leggen, maar zelf fotografeer ik ze liever.
Ook in
Turnhout regende het vanavond. Bij dit miezerweer zag de verlichting van de
watertoren er nog net een beetje aantrekkelijker uit voor de hobbyfotograaf en
dus kon ik niet anders dan even stoppen toen ik van Merksplas kwam. Wagen langs
de kant, camera en statief uit de koffer en het vrouwtje was zo lief een
paraplu boven mijn spullen te houden terwijl ik mijn ding deed.
Veiligheidshalve heb ik drie opnames gemaakt met telkens verschillende
belichtingen met in mijn achterhoofd het idee dat ik ze nog altijd kon
samenvoegen tot een HDR als het nodig zou blijken. F 7,1 ISO 200 en als
sluitertijden 2 sec. 3,2 sec. en 5 sec. De middelste was eigenlijk helemaal
goed maar toch heb ik thuis Dynamic Photo maar geopend op de PC. De HDR die ik
zo in elkaar kon knutselen vond ik net nog dat tikkeltje meer pit hebben.
Jaarlijks
vrijwilligersfeest in het rusthuis in Lommel. Uiteraard waren wij present. We
genoten met volle teugen van de receptie met bubbels, het breugeliaans buffet,
de drank, de gezelligheid en de dankwoorden van de directie en verantwoordelijken die
ons weer maar eens herhaalden hoe onmisbaar wij allemaal wel zijn. Na het feest
werd een andere jaarlijkse traditie in ere gehouden: wij trokken met de
vrienden naar café De Kroon. Als er in de Limburgse Noorderkempen één café is
dat je hoort te kennen en ooit bezocht te hebben, wegens authentiek, gezellig,
en Bourgondisch dan is het wel De Kroon ( Lommelse uitspraak: De Krowen ).Op een gewone doorsnee donderdagavond waren
er rond kwart over elf 56 klanten, we hebben ze geteld de krisis is nog
niet tot daar doorgedrongen blijkbaar. Schoonbroer Swa staat tussen de vrienden
Tiest en Gerard en het allerbelangrijkste vond ik dat Tiest even mijn Duvel
wilde vasthouden en vrijwaren voor alle mogelijke misbruiken terwijl ik de foto
maakte.
De
weersomstandigheden waren niet echt uitnodigend om het huis uit te gaan
vandaag. Ik heb dan ook zo wat de ganse dag achter de PC gezeten en ik ben al
een flink eind op weg met het in elkaar knutselen van het fotoalbum over onze
Azoren vakantie. Als tegengewicht kan dat tellen, de charmante kleurtjes van
Terceira doen ook bij het nagenieten evenveel plezier. Toen ik dus aan een foto
van de dag begon te denken, was het niet meer dan logisch dat ik bij gebrek aan
buitenbeelden maar aan iets kleurigs ging denken. De tandenborstels van de
kleinkids staan vaak werkloos in onze badkamer, maar bij deze gelegenheid
bedacht ik toch een manier om er iets nuttigs mee te doen. Bij alle grijzigheid
van dit rotweer vond ik deze vrolijke muur van kindvriendelijke poetswerktuigen
best de moeite van het fotograferen waard.
Zolang het
weer het toelaat zal ik me als het even kan iedere dag aan een fietstochtje
blijven wagen. Deze morgen zag het er niet zo best uit maar in de loop van de
dag bleek het allemaal wel mee te vallen. Het Kempisch kanaal werd weer maar
eens een voor de hand liggende keuze als traject. De Blauwe Kei is dan vaak het
keerpunt, 25 km en terug, 50 km in totaal, das zon beetje mijn
komfortafstand, daarboven wordt het pezen en een lichtjes afzien. Het brugje
daar is een tijdlang gedeeltelijk afgesloten geweest want de verfploeg van de
dienst scheepvaart heeft er een nieuw kleurtje opgestreken. Het moet gezegd ze
hebben keurig werk geleverd. Ik heb even gemeend dat Christo, je weet wel, die
Bulgaarse kunstenaar, de brug had ingepakt trouwens, zo goed hadden de heren
zich beschermd tegen de elementen. Gisteren kwam ik er ook al langs maar toen
had ik geen statief bij en ik wilde er een HDR van maken, drie opnames met
verschillende belichting vanaf statief. Vandaag dan maar he
Nu het
wegdek nog even fatsoeneren, dan kunnen ze de boel weer enkele maanden
afsluiten. Misschien had enige planning de beide klussen wel kunnen laten samen
vallen?
Deze morgen
zat er geen krant in de brievenbus, dus moest ik eerst, met de fiets ( !!! ),
naar de krantenwinkel voor ik aan mijn normale ochtendroutine kon beginnen.
Koffie en de krant, zo kan een mens rustig wakker worden. Het verkeer in het
dorp was behoorlijk gestremd want een filmploeg van VTMKazoom was opnames aan
het maken aan het kunstwerk De Wannes, dat sedert een tijd op het
heringerichte plein voor de kerk staat. Natuurlijk heb ik meteen de nodige
fotos geschoten en het gebeurt niet vaak dat ik zo vroeg op de dag al meende de
foto van de dag gekozen te hebben. Nog mooier werd het echter toen ik er
vanavond weer langs kwam. De Wannes en zijn trouwe hond waren plots warm ingeduffeld
met kleurige wollen kledij. Ik heb er geen idee van of dit een ludieke uiting
is van de, naar men zegt, erg populaire rage die ze wildbreien noemen. Het zou ook kunnen zijn dat
de filmploeg de Wannes in deze toestand heeft achtergelaten als grap of om morgen verder te
gaan wie zal het zeggen? Ik heb toch maar een nieuwe foto gemaakt. Deze vond
ik nog leuker dan die met de Kazoom-ploeg in actie.
Ik ben nog
eens in de nachtfotografie gedoken. Het onderwerp heb ik deze keer niet ver
gezocht. Even aandacht voor onze thuishaven. Huize Schrijvers is niet meteen de
meest pompeuze villa in de buurt, maar wij wonen hier graag en we zijn best
tevreden met ons nestje. Ik heb dus gewoon om half elf vanavond het statief
enkele meters voor onze voordeur op het gazon gezet en de mooie volle maan
zorgde voor ruim voldoende licht. Ik had binnen ook nog enkele lampen laten
branden om wat accenten te leggen en het resultaat is zo ongeveer wat ik voor
ogen had met dit experiment. Voor de fotografen: 17 mm - f 4,5 - Iso 200 - 25
sec.
Jan van de
Sas, een ex-kastelein die ons nog al nauw aan het hart ligt werd 70.
Natuurlijk moest dat gevierd worden. Flying Shoe het bandje van Josees
neefje zou er optreden. Die gasten doen me terugdenken aan hoe we zelf ooit in
de muziekbizz begonnen en ik volg geïnteresseerd hoe ze evolueren. Coachen is
een groot woord, maar ik probeer toch van enig nut te zijn als het even kan.
Voor de gelegenheid hadden we een gepaste humoristische tekst in elkaar
geknutseld op de tonen van Smoke on the Water. Domp in de kelder werd het De
zaak van Jan, de Kelder, legendarisch jeugdcafé in Lommel, was ooit afgebrand
namelijk. Voor één keer wilde ik ook nog wel eens het podium op. Ik vond het
geweldig om tussen die jonge mennekes te staan en me weer 20 of zo te voelen.
Dat is goed voor het hart van een oude rocker. Het mag duidelijk zijn dat ik de
foto niet zelf gemaakt heb. Josee liep rond met mijn Eos en schoot dit plaatje.
Ik vond het de sfeer helemaal goed weergeven. Enige minpuntje is dat Mich, de
tweede gitarist van het bandje die rechts van Sjors, de bassist stond, ( links
voor de kijker ) niet in beeld is. Ik maak het wel eens goed bij een volgend
optreden Mich.
Er wordt
nogal wat afvergaderd. Gisteren was er de fotoclub, vandaag de motoclub het
scheelt maar één letter. Ik had in de loop van de dag al een behoorlijk rijke
oogst van in mijn ogen meer dan aanvaardbare fotos binnengehaald, zo was er
deze morgen een langpootmug die op ons keukenvenster kwam zitten en die maar
bleef zitten ondanks al mijn scherpgestel met de macrolens. Maar een
langpootmug plaatste ik in augustus ook al op deze paginas . Vanavond was er
dan weer die bijna volle maan in een erg heldere hemel, maar die kwam in
februari ook al een keer voorbij. Je probeert wel voor enige afwisseling te
zorgen toch? Twijfel dus omtrent de keuze voor de foto van de dag. Dan toch
maar voor de tweede dag op rij een vergadering. Daar zien we een ander
gezelschap, andere mensen die ons even dierbaar zijn: vlnr. Jef, Weeltje, Luc,
Josee, Chris, Carine, Martine, Thierry en Ivo. De lege plek vooraan werd
ingenomen door de Duvel drinkende fotograaf van dienst. J Met vakantie zijnde en om andere redenen deze vergadering missende leden weten bij deze dat wij, ook zonder hen, ons weer van een aangename plicht gekweten hebben.
Op
donderdagavond is het vergadering van onze fotoclub. Een verplichting
is het niet echt maar ik vind wel dat je als lid als het even kan toch zo vaak
mogelijk aanwezig hoort te zijn. Zeker in deze tijd van het jaar is het best
druk, want we zijn in volle voorbereiding van ons jaarlijks fotosalon. Vandaag
had ik mijn fototoestel meegenomen, want in een verzameling van 366 fotos die
een gans jaar schetsen moet er plaats zijn voor minimaal één opname van een
gebeuren waar je bijna wekelijks aanwezig bent en waar je intensief bij betrokken bent Het was niet de bedoeling dat
de collegas voor mij zouden pozeren natuurlijk en de hele ronde fotograferen
was nogal moeilijk, vandaar dat ik me moest beperken tot één kant van de tafel.
Of het de mooiste kant was laat ik in het midden. Jos, Pol, Ludo, Walter, Hugo
en André bevolkten de noordzijde van ons lokaal en dat er intens vergaderd werd
kan je zo zien.
Dat de
herfst begonnen is mag ondertussen wel duidelijk zijn. Niet alleen voor
landgenoten die net terug zijn van een heerlijke vakantie op de Azoren zijn de
temperaturen die we dezer dagen moeten doorstaan aan de meer dan frisse kant.
De orkaan die we op Terceira meemaakten, de laatste dag dat we daar waren,
voert een achterhoede gevecht over onze streken veronderstel ik. Koude
bovenluchten zeggen Sabine en Frank in zon geval en in één adem vermelden ze
er dan bij dat zulks bevorderlijk is voor buien en temperaturen die voor de
tijd van het jaar onder het gemiddelde zijn. Aan de waterkant ervaar je zoiets
misschien net nog iets meer intens dan elders. De mooie wolkenlucht boven een
visvijver aan de Zanddijk in Witgoor-Dessel was voldoende om me aan het fotograferen
te zetten deze avond rond half acht. De locatie bood daarenboven nog enige
andere mogelijkheden om een verantwoorde kompositie in elkaar te knutselen en
in de nabewerking besloot ik bijna alle kleur te verwijderen om de kilte nog
wat meer te accentueren.
We zijn, op de Azoren, een week lang bijzonder gecharmeerd geweest door de kleurrijk geverfde huizen. Vrolijk, sfeervol, knus er zijn nogal wat adjectieven die ik daar op zou kunnen plakken. Als je dan thuis komt ga je onwillekeurig vergelijken, en uiteraard zijn er hier ook mooie huizen, nieuwe huizen in alle mogelijke architecturale stijlen waar je al dan niet van houdt en ook oude huizen die vervallen, gerestaureerd ofgerenoveerd zijn en die je fantasie kietelen. Wat zou dit romantisch uitziende, knusse huisje in het gehucht Achterlee in ons eigen Lichtaart kunnen vertellen als het de kroniek zou schrijven van alle bewoners die er al voorbij gekomen zijn bijvoorbeeld. Ik ben er al vaak langs gefietst, maar deze keer vond ik het de moeite waard om even te stoppen en de EOS uit de fietstas te halen.
Met al die omleidingen tegenwoordig kom je, als je van Lommel naar Lichtaart rijdt, langs plekken waar je normaal gezien alleen maar met de fiets voorbij komt. Aan de Sas-4 toren in Dessel zagen we deze avond een visser die tegen de waterspiegel op de achtergrond best een mooi silhouet opleverde. Ik vond het de moeite waard om er voor te stoppen en thuis gekomen bedacht ik dat een zwart-wit omzetting nog beter paste bij de sfeer. Daarna maakte ik de bedenking dat vissen eigenlijk wel wat raakpunten heeft met fotograferen. Je bent ook op jacht naar prooi, op zoek naar de gelegenheid, je moet ook vaak veel geduld hebben en wachten op het juiste moment, het kan erg ontspannend werken, je raakt er aan verslaafd waarom ik dan ben gaan fotograferen en deze man is gaan vissen ik zou het niet weten, vissen zegt me helemaal niks, fotos maken van een visser daarentegen
