Een jaar in 366 fotos Gewoon op de fotos klikken om ze groter te zien...
25-02-2012
25 februari Groepsfoto
Krokus vakantie voorbij. Zes bengels hebben drie dagen gelogeerd en de energietank van oma en opa is ver leeg Ze gaan dus weer naar hun eigen gezinnetje. Vier brengen we er zelf naar Wuustwezel en de andere twee worden door hun mama opgehaald. Terwijl we daarop staan te wachten is de tijd rijp voor een groepsfoto natuurlijk. De onafscheidelijke oudste meisje die elkaar weer een tijdje zullen moeten missen hebben het een beetje moeilijk, maar er komt snel wel weer een vervolg. De sporen van het ravotten zijn nog duidelijk aanwezig bij de boys en de jongste kapoen, de kledij is niet meer helemaal vergelijkbaar met wat je in de reclames voor wasproducten ziet maar ze hebben wel weer een geweldige tijd gehad. Wij ook trouwens.
Krokus vakantie, 6 kleinkinderen te gast in huize Schrijvers. We zijn elke keer weer blij als ze komen en ook weer blij als ze weggaan. De scherpste kantjes zijn ondertussen van de winter af en de boys vinden het dus weer fijn om buiten te gaan spelen. Als ze even op een onbewaakt ogenblik een tijdje aan de grootouderlijke kontrole ontsnappen, ver weg achter in de tuin, kun je er van op aan dat ze weer iets aan het uitspoken zijn. Zandkastelen bouwen bijvoorbeeld maar dan met zwarte aarde, niet het gebruikelijke witte zand dat traditiegetrouw in de zandbak zit. Ze hadden alle alaam uit de bergplaats gehaald inclusief een oude buggie die ze ingeschakeld hadden om de aarde van de graafplaats naar de stortplaats te transporteren. Slim zijn ze wel ze hadden een plan !!! De fotos van hoe ze er uit zagen toen ze weer terug binnen kwamen toon ik liever niet, kwestie van de respectievelijke mamas en papas een hartaanval te besparen.
We hadden kaarten voor de UEFA-Cup wedstrijd FC Brugge - Hannover en we hadden ons op de glorieuze qualificatie van onze Belgische superploeg verheugd. Het liep evenwel net iets anders De Moffen kwamen hier met 0-1 het feest bederven. De eerlijkheid gebied ons te zeggen dat het ook wel verdiend was. Eerst even stellen dat ik niet de grote, bij deze gelegenheden toch een beetje logge Canon spiegelrelex meegenomen had, maar de veel kleinere Sony HX 100. Ik heb uiteraard tijdens de wedstrijd enige fotos geschoten, maar de meest frappante kwam na het eindsignaal. Deze stoere dienaars van de wet stonden bij het verlaten van het stadion in gelid opgesteld om te beletten dat wij, van hooliganisme verdachte burgers, op de gezichten van de onschuldige Duitsers zouden gaan timmeren
Het leek deze morgen dat het een genietbare lentedag zou worden, en al bij al werd het dat ook, zij het dat er toch een guur kantje aan vast zat. Gelokt door de zon die we van achter onze ramen al vroeg haar best zagen doen besloten we er maar weer eens op uit te trekken op onze Vize Pferde, ersatzpaarden. Eindelijk weten we dus waar de naam fiets vandaan komt stond vandaag in de krant. De etymologie heeft er 140 jaar over gedaan om te achterhalen dat het Duitse Viez uitgesproken als fiets aan de basis ligt van ons Nederlandse woord fiets. Reden genoeg voor ons om vandaag onze tweewielers te betrekken in een groepsfoto waar ook nog pake Pol en oma op staan.
De uitzichttoren aan de kruising van de kanalen in Witgoor Dessel is al een vijftal jaren een toeristische trekpleister in de regio. Menig maal zijn wij er al voorbij gefietst tijdens onze tochten langs het Kempisch kanaal en menig maal zijn wij ook al naar boven geklommen om te fotograferen en om van het uitzicht te genieten. Onderweg naar Lommel kwamen wij vandaag weer in de buurt en als je dan de camera in de wagen hebt liggen is het ommetje tot op de parking aan de voet een vanzelfsprekend iets als je nog moet zorgen voor de invulling van de foto van de dag. Uiteraard ben ik ook deze keer langs de 217 treden naar boven gesukkeld, - enige masochistische trekjes zijn ons niet vreemd -,ik heb daarboven ook wel enkel plaatjes geschoten die best okee waren maar toch koos ik deze keer voor een shot van af de begane grond. De Sas vier Toren in al zijn glorie van op de parkeerplaats.
We hebben vandaag weer eens even de band teruggespoeld. Voorbij is voorbij, komt niet meer terug dat is een waarheid die waarschijnlijk meestal wel opgaat, maar als je praat over muzikanten met pensioen zitten daar toch regelmatig uitzonderingen aan vast. Als je een punt zet achter een carrière is het echt wel de bedoeling dat zo iets definitief is, maar wij kunnen toch zo moeilijk neen zeggen. We zijn dus weer eens het podium opgestapt vandaag en hebben er evenveel van genoten als de mensen in de zaal, weet ik zeker. Wat anders is dan vroeger, is het feit dat ik tegenwoordig overal mijn fototoestel mee naar toe sleur, en zo kon ik ook eens een foto maken van mijn schatje achter de microfoon. Uiteraard heb ik daarna thuis een beetje aan bewerking gedaan om ook het beeldmateriaal een stuk terug in de tijd te zoomen. Als ik dan toch nostalgisch moest worden kan ik meteen Josee ook maar tonen zoals ze er in mijn beleving nog steeds uitziet, namelijk zoals ze er uit zag toen we nog bijna dagelijks dit soort dingen deden. De paar rimpeltjes waar ze tegenwoordig over klaagt en die ik weg gewerkt heb storen me eigenlijk helemaal niet anno nu, maar Photoshop is nu eenmaal een goede vriend en ik vermoed dat het vrouwtje zelf dit ook wel leuk vind.
De kleinkinderen toekomstplannen genoeg !!! We hebben al de meest uiteenlopende beroepen horen voorbijkomen als er naar gevraagd wordt. Alleen de Nicolas, die is vrij standvastig in zijn besluit: hij wil schaapsherder worden. Nicolas heeft iets met dieren Na lang zeuren is ie er eindelijk in geslaagd zijn papa en mama te overhalen een Border Collie te kopen, kwestie van al wat te trainen voor het werk in de weiden, de velden en de heide. Een investering van 800 voor je toekomst is goed besteed kapitaal immers. Kato heet zijn nieuwe vriendinnetje. Het plan om meteen te gaan oefenen in een gespecialiseerde hondenschool moest ie wel tijdelijk opbergen Nicolas bleek te jong om aanvaard te worden als baasje. Zijn papa mag dat voorlopig van hem overnemen
Het zal wel geweten zijn dat deze jongen op zijn tijd van een goed wijntje weet te genieten, een hemelse Chateau de la Bégude uit 1994 bijvoorbeeld. Een Cotes de Provence die ik toevallig bij een goede vriend leerde kennen en die een onvergetelijke induk op me gemaakt had. De anecdote is bij mijn vrienden zonder twijfel overbekend, ik heb ze aan iedereen al meerdere malen verteld vrees ik. Toen we met de vrachtwagen ergens einde vorige eeuw door het zuiden van Frankrijk toerden en ik het bewuste chateau toevallig voorbijreed zijn we daar 2 doosjes van 6 gaan kopen, niet nadat we ons uitgebreid hadden laten verwennen omdat die Fransen het vermoeden hadden dat wij met de vrachtwagen vol terug naar Belgie wilden rijden. Er zijn enkele flessen bij bijzondere gelegenheden open gemaakt, drie had ik er nog liggen vandaag had ik eigenlijk helemaal niks te vieren en toch bekroop me de zin om mezelf weer eens iets lekkers te gunnen Josee komt dan wel eens nippen maar die begrijpt helemaal niet waarom ik daar zo lyrisch over kan doen.
Het was vandaag smurf in het smurfhuis in Smurf. Alle smurfen waren uitgenodigd om eens flink te komen mee smurfen, het smurf-team had alles weer tot in de kleinste smurfen gesmurft. Bij zon buitensmurfje is het leuk smurfen natuurlijk en uiteraard had ik mijn smurf meegebracht. Smurfen genoeg, ik had ze maar voor het smurfen. Toen ik de grote smurf en de smurfin voor mijn smurf kreeg wist ik dan ook meteen dat dit de smurf van de dag zou worden. Er is trouwens niks aan de smurf met de wit-smurf van Uw beeld-smurf. Smurfen zijn nu eenmaal zo blauw... Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe ze die blauwe smurf van hun smurf gesmurft hebben
16 februari Het Kasteel van de hertogen van Brabant
Hier kun je maar beter wegblijven eigenlijk. Het prachtige waterkasteel van de hertogen van Brabant in het centrum van de stad huisvest tegenwoordig de rechtbank van Turnhout. Ik heb toch even de tijd gevonden om wat te gaan fietsen vandaag en een retourtje Turnhout leek me prima om weer even op gang te komen. Goed dertig kilometers niet overdrijven na die lange gedwongen winterpauze. Het kasteel heb ik al vaker gefotografeerd en als je het werk van collega-fotografen op het internet eens bekijkt moet je toch tot de conclusie komen dat vanaf de noord-oost hoek de mooiste plaatjes geschoten worden. Dus heb ik op die plek ook maar eens het statief opgesteld en uitgebreid mijn tijd genomen. Dit is een HDR opname van drie shots met 2 stops EV plus en min. Toen de tone-mapping toch iets te heftig bleek thuis achter de PC heb ik de 0 EV deelfoto weer terug er in gemixt om het effect wat te verminderen. Het resultaat vind ik best geloofwaardig en realistisch op deze manier.
De habitat van de muzikant is niet altijd even glamoureus en spectaculair als de sportpaleis- en andere mega event-bezoekers wel zouden denken. Niet dat wij een goede studio-omgeving niet naar waarde zouden schatten, integendeel, maar ver weg van de spotlights en de fans wordt het hardst gewerkt. Dit is de opname-studio van ex-collega-muzikant Jean van Hout ( en zoon Kevin, geluidstovenaar van beroep ) in Lommel. Ik heb er menige uurtjes gitaar gespeeld, gezongen en aan de knopjes gedraaid. ( Ik mag ook niet vergeten te vermelden dat er een muzikanten barretje aan vast zit waar Jean zijn creatieve medewerkers van menig natje voorziet ) Voor de geïnteresseerden: Studio Del-fy 427 Luikerstwg. Lommel Kolonie. ( Kwalitatief uitstekend beoordeeld door de bond van Kosmopollen )
In het gezegende jaar 1969 slaagde ik er in de meest fantastische vrouw van de wereld voor het altaar te krijgen. Dat ons succesverhaal nog altijd voorduurt is zonder twijfel meer te wijten aan haar vermogen om met mijn fratsen en gebreken te leven dan aan de moeite die ik deed om daar iets aan te veranderen De linker foto gemaakt door onze goede vriend Ronny Stockman ergens begin 70-er jaren is een uitstekend bewijs van het feit dat de tijd ondertussen niet heeft stil gestaan. Geef nu toe Josee is nog veel mooier geworden.
We komen wel erg vaak in Lommel dezer dagen. Het vrijwilligerswerk in het rusthuis, de computerlessen van Josee, familie- en vriendenbezoekjes, allerlei muzikale en fotografische klusjes wij malen wat kilometers af. Als het weer lente en zomer wordt zal dat wel vaker met de fiets zijn maar voorlopig hebben de benzinestations aan ons een goede klant. Voor de hobbyfotograaf heeft Lommel natuurlijk ook wel een en ander te bieden. Dat geldt zowel voor de natuurliefhebber als voor allen die interesse hebben voor architectuur, gebouwen en aanverwanten. Neem nu het Glazen Huis. Vanuit een ondergrondse tentoonstellingsruimte met 3 niveaus torent de glazen kegel dertig meter de lucht in. s Avonds, als de veelkleurige verlichting het geheel in een feeëriek sfeertje dompelt is het al helemaal prachtig. Omdat het sowieso vaak nogal laat wordt als wij daar rondhangen en uiteraard ook omdat nachtfotografie nu eenmaal een van onze dadas is heb ik eens het statief opgesteld in het steegje ernaast om de fraaie creatie van architect P. Samyn en partners vast te leggen ( zo heb ik die naam toch maar even vermeld, ook op architectuur zit auteursrecht namelijk ). In de nabewerking heb ik geprobeerd het vreselijke gele licht van de stadslampen een beetje te temperen.
Niet zonder enige fierheid plaats ik vandaag een foto van het podium van de Valentijnscross die deze middag gelopen werd in Lichtaart. Onze Michael heeft m warempel gewonnen, en laat ik het maar toegeven, dan ben je als vader toch wel een beetje trots. De appel valt redelijk ver van de boom dus. Hij is echt wel fanatiek bezig met dat lopen schemas, harde trainingen, weer of geen weer, hij gaat er voor. Het gure weer, de voorspelde ellende op de weg, de glibberige staat van het parcours, er waren genoeg redenen om dit jaar niet naar de terreinen van de Molenkring af te zakken en het deelnemersveld was dan ook iets magerder gestoffeerd dan andere jaren, maar toch stonden en nog bij de 300 moedigen aan de start en de tegenstand was niet van de minste. Tim Veremans in juni weer deelnemer aan de dwars-door-America-race, Tony Goossens winnaar van de hel van Kasterlee ze liepen dezelfde afstand, maar konden onze held niet van de overwinning houden. Ik denk dat ik daar vanavond maar eens een Duvelke op drink
Zoals we op 28 januari al vertelden... ergens in februari zou het doorgaan en vandaag was het dus zover. Het verjaardagsfeestje van Julie zou helemaal in 80-er jaren disco stijl verlopen. Enkele vriendjes en een heleboel vriendinnetjes zakten in aangepaste kledij af naar Balance Heath Center, het dans- en fitness instituut waar onze jarige, haar mama en oma ( !!! ) regelmatig het beste van zichzelf geven. Kadootjes, lekkere hapjes, een danslerares die de meute een discodans aanleerde, lots of fun en een groepsfoto waarvoor ze beroep deden op pake Pol
Lachen is gezond. Lachen zorgt ervoor dat het gelukshormoon endorfine, dat door de hersenen wordt gemaakt, vrijkomt. Onderzoek heeft uitgewezen dat eens flink doorlachen de bloeddruk na tien minuten serieus doet dalen. Lachen stimuleert de bloedsomloop. Een half uur de slappe lach hebben, komt overeen met het verbruik van 250 cal. Mensen hebben vlugger contact als ze samen gelachen hebben. Dat zijn niet zomaar wat loze beweringen, dit zijn titels en conclusies van serieuze wetenschappelijke studies !!! En als dat allemaal waar is moeten wij vaker op bezoek gaan bij Theo en Ellygoreth. Wij hebben wat afgelachen, in het bijzonder onze dames een heel stuk gezonder weer naar huis gereden !!!
Het was weer vandattume vanavond. Vergadering van de fotoclub, nog iets open gevonden erna, iets geconsumeerd en toen ik naar huis trok stond de maan zeer verwijtend aan de hemel. Toen ik veilig thuis beland was vond ik dat ik die ook maar eens moest fotograferen wat makkelijker gezegd dan gedaan bleek. Na enig ge-experimenteer kwam ik tot deze instellingen ( voor de liefhebbers ) Iso 100 - f 5,6 en 1/250ste 2 stops onderbelichten spotmeting recht in de maan.
Woensdag zijn de kids van onze Michael meestal te gast . We kunnen niet stellen dat het een grote last is voor oma en pake Pol, maar engeltjes zijn het nu toch ook niet echt. Hoeft ook niet natuurlijk.
Goed eten en pas daarna een ijsje een mens moet voet bij stuk houden als je over opvoeding praat. Voet bij stuk houden, ze hadden snel door hoe dat moet... Als ze gekke bekken beginnen te trekken op het ogenblik dat pake Pol zijn fototoestel bovenhaalt is er geen ophouden meer bij, dan maar een gekke-bekken-foto vandaag.
Vandaag was het de tweede dinsdag dat het vrouwtje om 9 uur in Lommel verwacht werd voor de computerles. Gezien de nog altijd twijfelachtige staat van de wegen, had ik wel in de gaten dat zij het fijn zou vinden dat ik meereed. Dat werd dus weer vroeg opstaan. Nadat ik haar keurig had afgeleverd aan het leslokaal vond ik de tijd rijp om een fikse winterwandeling te plaatsen in het natuurgebied de Sahara. Meer dan 2 uur liep ik enthousiast met camera en statief door de vrieskou. Mens wa was da koud !!! Des te meer respect kreeg ik voor de dapperen die ik zag op de grote vijver. Vogelliefhebbers, natuurbeschermers, die alle dagen wakken komen openhakken en openhouden in het steeds maar dikker wordend ijs om de watervogels open water te blijven geven. Wow!!! Toen ik rond 12 uur met een warme koffie in de kroeg zat bij de Slits waren die nog altijd bezig ik wil de foto van de dag dan ook met alle achting en bewondering aan hen opdragen.
Sneeuw? Hoezo sneeuw? Wij zijn krokussen en wij trekken ons van sneeuw niks aan !!!
Er wordt van ons verwacht dat wij gaan bloeien en dat zijn wij ook van plan te doen, sneeuw of gene sneeuw
In onze tuin hebben we er geen, maar gelukkig zijn er de vrienden. We gingen dus even op verplaatsing en bij Thierry en Martine priemden de krokusjes dapper door de sneeuw. We hielden er een paar natte knieën aan over maar mijn eerste krokusfotos heb ik wel geschoten voor dit jaar
