om 18.30 hr ben ik paraat bij de kapel, en het publiek stroomt mondjesmaat toe. een uur later zijn de 4 (vier!) fanfares paraat, en zetten zich in beweging. De notabelen van de stad zijn uitgedost en versierd met medailles en speldjes en stappen mee in de optocht. Na een uur zijn ze terug en dan pas begint het grote spektakel. Het schrijn wordt buiten gebracht, geen sinecure want de poort van de kerk is nauwelijks groot genoeg zodat het niet gedragen maar gerold wordt. Dan gaat de stoet pas écht van start, en ik moet toegeven ik ben geroerd door zo veel devotie of wat dan ook. Op kop stappen drie fanfares, maar ze zijn genoeg afgescheiden door de hagen kaarsdragers die mee opstappen, twee enkele rijen, zo wordt de processie kilometers lang. Velen wandelen op blote voeten( boetedoening?). De fanfares spelen, het dient gezegd,voortreffelijk. Dan, eindelijk, volgt het schrijn, gedragen door dertig(!) notabelen,en ze hebben het blijkbaar nog zwaar: regelmatig wordt halt gehouden en deels afgewisseld. Ook vrouwen dragen mee, wat ik hier in macholand niet zou verwachten. . Daarna volgen zwart geklede vrouwen -duidelijk geen poetsvrouwen- met eigenaardige constructies achter op hun hoofd,getooid met zwarte kant. dit alles steeds geflankeerd door twee rijen kaarsendragende mensen, vrouwen, invaliden in rolstoelenof met looprekken,kinderen,te voet of in buggy's,mannen ook. Tot slot volgt de vierde fanfare. Alles samen neemt het wel een drie uur in beslag, ondertussen is het helemaal donker. Eens de Verlosser van de Wereld weer in zijn kapel is geborgen wordt nog vuurwerk afgeschoten. Einde van het verhaal. het feest in het dorp lost zich stilaan op, en ik ga moe maar tevreden naar bed.
's Morgens ben ik ondanks de drukte gisteren vroeg wakker, tijd om hier te vertrekken. Ik plan een willekeurige plaats aan een andere kant van Spanje,Cuenca, ten noorden van van Valencia, een 250 km verder. De baas maakt me een mooie prijs voor mijn 4 nachten, tegen achten ben ik al op weg, de zon in mijn gezicht. met een paar stops -ik reis tenslotte voor mijn ontspanning- arriveer ik bij Cuenca, maar de stad die ik zie liggen in de diepte voor me is niet mijn dada. Daarom rij ik verder richting Valencia,maar de plaatsen die me bekoren hebben dan weer geen hotel, zodat ik alsmaar verder sukkel en tenslotte in een plek beland die me ook niet echt bekoort: Motilla del Palancar. Wel een hotel,beetje buiten mijn categorie maar Allah, ik ben moe en beu en heb een bed en morgen zie ik verder.
