Het feest nadert zijn apotheose. Als ik hier geen drie dagen naar meegeleefd had zou ik er nu de brui aan geven.
Gisteren was het één grote laatavondfuif, ik was al te bed maar toen het geluid losbrak dacht ik: dat moet ik meemaken! Dus kleren weer aan en naar de Feestweide, waar vanmorgen de markt was.
Het voorprogramma was een flamencogroep,al kreeg ik na een paar uur het idee dat zij zichzelf de hoofdact waanden, er kwam maar geen einde aan,zo vielen ze bij zichzelf in de smaak. Het evenement was gratis, dus het publiek protesteerde niet. Overigens, de hele stad en vooral de bejaarden waren present.
Pas om één uur in de nacht kon zo de hoofdact beginnen: een indrukwekkend vuurwerk,met naar mijn smaak veel te harde en dramatische muziek begeleid. Eindelijk kon ik naar bed,maar de hele nacht was er kabaal van jongeren die geen sluitingsuur hadden. Even dacht ik om vandaag te vluchten, vrezend voor hetzelfde scenario vannacht maar ik moet en zal nu de pil helemaal slikken, al gun ik me in de voormiddag wel een rondrit in de omgeving,maar pareltjes als gisteren waren er niet bij.
Ik kom net op tijd terug in de stad om de fanfare nogmaals te zien rondtrekken. Verder is het de hele dag feest op en rond de terrassen in het centrum,gelukkig zijn ze hier nog niet aan draaimolens en ander kermistuig toe. Mijn aperitief en bijhorende hapjes volstaan ruim als middagmaal,nu nog een siësta om de tijd om te krijgen voor Het Grote Moment,de processie.
miel cocquyt
|