Schijn bedriegt soms. Ik had een lage dunk van het Hostal waar ik ten einde had geboekt maar ik sliep er als een roos,zodat ik er nog een nacht heb bijgevoegd. Vandaag rustdag,geen grote ritten of vermoeiende uitstappen. 

Een ontbijt bestaat hier standaard uit een toast  met tomatenpuree,niet mijn ding zodat ik ga wandelen tot ik een bolleteria vind met een croissant,meestal buitenmaats zodat één volstaat. Koffie vind je overal. Na een lange stadsverkenning te voet ga ik me opfrissen.  Ik pleeg een korte autorit tot net buiten de stad en rij op goed geluk op een boerenerf,het blijkt een schapenboerderij -ander vee zie je omzeggens niet-, de knecht brengt me bij de uitbater die bezig is met de versgeboren lammetjes te behandelen met (navel?)ontsmetting en een vitaminestoot. In de stal zitten al de borelingen van de week, ik schat een dikke honderd,die na een eerste biestgift verder gevoederd worden aan een automatische kunstmelkverdeler. De rondleiding die me verstrekt wordt is ineens ook een taalbad, ik snap niet alles maar toch heel wat wegens de gelijkenis met de melkveehouderij. Ik denk dat zo'n bad de vlugste manier is om een taal te leren.

De schapen blijven binnen vooral wegens de zon,zijn verdeeld in groepen: er wordt gestreefd naar drie gegroepeerde lammerperiodes per jaar, nu is de laatste van het jaar aan de gang. De alfa laval melkinstallatie is gelijkaardig aan een visgraat voor koeien. Ook het computersysteem is een kloon van een melkveeprogramma met opvolging van dagelijkse productie. Ik dank de vriendelijke boer van harte.

Op de terugweg stop ik in een club van boeren,die me doet denken aan het Engelse clubsysteem. Centraal een ruime bar,voor iedereen toegankelijk, daarnaast verscheidene lokalen alleen bestemd voor de socio's. Het pand is een voormalig casino,redelijk authentiek bewaard en uitgebaat door een Roemeens koppel. Tegen de middag spoelen wat gepensioneerden binnen,maar naar Spaanse gewoonte geen grote teerders. Ik hoop dat de Roemenen niet op percent werken..

De tapas vliegen me overal naar mijn oren zodat ik ineens kan overschakelen naar een deugddoende siësta. Tegen drieën ga ik op verkenning met  mijn automobiel. de omgeving is heel mooi, uitgestrekte hellende velden doorspekt met oude bomen(olijfbomen?) geen bebouwing. Ik ontmoet een schaapherder die rondtrekt over de stoppels, geholpen door twee honden die er goed de discipline in houden,en ...een ezel,die wat afzijdig meetrekt met de troep,beladen met twee grote kisten. Mijn taalonmondigheid belet me het te vragen, al is de man de vriendelijkheid zelf. Net nadat ik hem heb verlaten komt zijn vrouw met baby op bezoek,ze brengt proviand en gaat terug met een grote haas die hij ergens tevoorschijn tovert. 

Even verder in een dorp bots ik op een steenbakkerijen die ambachtelijk kleitegels en -stenen maakt,ze worden naturel gedroogd in de zon voor ze de oven ingaan. Mooi materiaal.

Valdepenas,mijn doel,heeft me niet veel te bieden, ik kies een andere terugweg. De zon bakt het heet,ik pleeg een noodstop om mijn vochtgehalte op peil te brengen en ,van de nood een deugd makend,dit stukje te plegen.

Voor de liefhebbers: ik reisde via Sta Cruz de Mudela  naar Valdepeñas, terug via Moral de - en Granatula de - naar Calzada de Calatrava. 

Kleine maar fijne dorpjes op maat voor mij,dus bevattelijk.