Van: Miel Cocquyt <mielemiel@gmail.com>
Datum: 14 februari 2015 08:52:38 GMT+7
Aan: miel cocquyt <mielemiel@gmail.com>
Onderwerp: Vrijdag

Ik kan niet zeggen dat ik met spijt  en pijn in het hart Phimai verlaat. In mijn routard beschreven als rustpunt is het de drukste stad die ik tot nu bezocht, en ook gekoppeld aan lichamelijke ongemakken want mijn diarree is weg, mijn buikpijn blijft. Ook de eenzaamheid,te weinig kans op een conversatie in een Europese taal. Ik keer terug voor mijn resterende tijd naar Bangkok wegens geen andere alternatieve bestemming voorhanden en probeer daar wat te maken van Mijn Laatste Dagen,tot ik woensdag terug vlieg.
De bussen, om het half uur gepland(?),komen onregelmatig. Ik heb onmiddellijk een te pakken,weliswaar meer dan vol zodat ik het eerste deel van de rit naar Korat moet rechtstaan,in een type reisbus,daartoe niet ingericht.
De aansluiting naar Bangkok staat te wachten, mijn koffer wordt bijna uit mijn handen gerukt,maar ik heb tijd en kijk eerst even rond naar alternatieven en een drankje. Na een half uur kom ik toch weer daar terecht, de prijs is vlak voor het vertrek 80 baht lager. We zijn met tien passagiers op de vip-bus die plaats heeft voor veertig man.
We zijn voor tijd op het busstation,de moeilijkheid is om van hier verder te geraken. Ellenlange file voor de taxi's,want geen verbinding met Subway voorhanden. De lijnbus zie ik tegenop, hij doorkruist de hele stad eerst. Een Engelssprekende buschauffeur van een andere lijn brengt me op het idee eerst een korte rit te maken met hem naar de Subway, dan directe lijn naar hualampong, de buurt die ik een beetje ken.
Uit armoe boek ik in het  chique uitziende Bangkok Centre Hotel, voor 1 nacht, 4 keer de prijs van een gewone kamer. Ik vind het niet eens luxueus,bla bla en klatergoud. Maar wel een lift, in tegenstelling tot mijn gewone adressen die beneden dan toch volzitten. De weekends zijn druk hier.
Het is bangelijk warm in Bangkok,mijn weerapp voorspelt wat regen tegen de morgen.
Mijn nieren beginnen nu ook te protesteren, ik hoop dat de nacht verlichting brengt



miel cocquyt