Onderwerp: 09/19

Tijd om Capestang achter me te laten. Ik kom hier alleen maar genieten van oude herinneringen.
Ik wil perse de Jura zien,voelen,snuiven. Een streek die me helemaal vreemd is,en daarom ook aantrekt. Ik plan mijn reis naar Bourg en Bresse, daar moet ik al aardig in de buurt zijn.
Als gewoonlijk stel ik mijn gps in op tolvrij, wat me door heel wat departementals brengt en door vele dorpjes. Het is kiezen tussen vlug opschieten of meer zien. Hoe lastig  en enerverend het soms ook is kies ik toch voor het laatste. Met een minimum aan stops rij ik tien volle uren aan een kleine 500 km. De verkeersremmers in de dorpen zijn daar niet vreemd aan: je raakt er niet over aan meer dan dertig per uur tenzij met schade, en elk zich respecterend dorp legt er om de paar honderd meter..
Het is alsof de Pyreneeën de weervarend vormen. Ik voel me helemaal in west- en niet meer zuid Europa, het onweert de hele dag. Toch vind ik het de moeite. Dit is een Frankrijk dat ik helemaal nog niet ken,dus boeiend. Hier is al wat onweer gepasseerd, getuige de rivieren die hele wijngaarden onder water hebben gezet.
Ik strand ,moe maar tevreden op een twintig km van Bourg, in het eerste hotelletje dat ik tegenkom. Geen luxe,maar dat hoeft ook niet voor één nacht.
Het is al na zeven. Ook voor eten loop ik niet ver: dichtbij is een Turks restaurant, lust ik ook wel eens.
Als ik hier nog een (Turks) biertje drink is het al na negen,dus bedtijd voor opa.

miel cocquyt