Zonder spijt verlaat ik na een goeie nachtrust Paymogo. De mensen vertrokken hier in grote getale tegen vijf uur, wellicht om tegen zessen ergens aan het werk te schieten. Ik kan best snappen dat je zoveel mogelijk in de ochtendkoelte wilt doen. Zeld draai ik me nog eens om, mijn raam is perfect verduisterd, pas tegen achten kom ik onder de levenden. Het ontbijt is spartaans, een koffie met tostada, een snee geroosterd brood is dat,normaal te nemen met olijfolie maar ik hou het bij surrogaatboter,merk planta. Vandaar ook gebrek aan spijt.. net voor de grens in Rosal de la Frontera neem ik revanche met sterke koffie en fruitsap, ik werk ondertussen mijn post wat bij. ik doorliep een heel mooi landschap, en dat houdt ook in Portugal aan. Serpa is een stadje perfect op mijn maat, ik slenter wart rond en zoek een eettent. Een oud vrouwtje zag ik pancartes buiten zetten aan een eenvoudige deur,hetzelfde maakte ik eens mee in de Perigord,maar dit is geen herhaling: een vlotte jonge man zwaait de plak,met enige zwier, de zaak is goed en chique beklant,de kost is matig. Ik cruise verder richting Moura, stop even in Pias,heel leuk dorpje en ga verder naar Moura. Dat ontgoochelt me zo dat ik onmiddellijk rechts omkeer en terug vaar naar Pias, ik zag er een schattig hotelletje in het dorp. Onderhandelingen helpen me aan een mooi aangeklede kamer-wat boven mijn stand- voor een redelijke prijs. Voor de eerste keer heb ik een zwembadje ter beschikking, ik verkies een ploeterpartijtje boven een siësta. hoe klein het dorp ook is,toch slaag ik er in verloren te lopen, alsof mijn oriëntatie me helemaal in de steek laat. ik moet me schikken naar de plaatselijke regels, geen cena voor 20.00 hr! wellicht blijf ik hier een dagje hangen, het water is verleidelijk, en als het ontbijt van hetzelfde gehalte is van de rest ben ik definitief over de streep..
