Met enig e spijt verlaat ik Tavira:het is zo vertrouwd en gemakkelijk! om in Spanje te komen heb ik twee opties: de brug in de autosnelweg of het pontje van Villa Real naar Ayamonte over de rio guadiana die grotendeels de grens vormt tussen espanha en Portugal. Met het oversteken van de grens kom ik in een enigzins andere wereld, raar is dat,maar ik heb het evengoed als ik Frankrijk of Holland binnenrij.hier lijkt het meer opgekuist,zelfs de wildernis voelt properder en meer geordend aan. Ook aan deze kant brandt de zon ongenadig. op de middag stop ik ineen barretje langs de weg om te Skypen met mijn mama wegens Moederdag,mijn mama is een zeer moderne dame. de dorpen die ik passeer zijn netter en meer bevolkt met jong gerief dan in Portugal, waar ik op de duur zowat een depressief gevoel aan overhou . Ik volg de A 499,nieuw aangelegde prima baan, tot in puebla de guzman,daar wordt het weer een echte buitenweg,verlaten maar wel mooie natuur. Tegen een uur of drie snak ik naar wat eten en drinken, het eerste dorp is Cabezas Rubios: éen herberg open, drinken wat je wil maar geen eten buiten een slordige tapa. De patron zendt me voor eten en logies twee dorpen verder. Zo beland ik in paymogo. Er is inderdaad een net hotel,maar voor middag eten ben ik te laat. Geen internet aqui. Ik neem toch een kamer, en ga siësta maken. Het licht is overweldigend als ik een goed uur later buiten kom,meezong dan de hitte. Geen kat op straat, ik wandel door het dorp naar het hoogste punt. De kerktoren is veroverd door ooievaren, in een nest tel ik drie nekjes die zich uitstrekken naar de alma mater. Het dorp komt ondertussen stilaan tot leven, veel spelende kinderen die ongegeneerd de bars binnenlopen en gratis fris water tappen,de mama's en oma's die samentroepen op de terrassen met de baby's, de mannen die binnen autokoers/voetbal/tennis volgen op verschillende schermen, een echte cacofonie. Vijf bars doe ik aan, maar geen internet: als het er al is, alleen via betalende telefoonverbinding, vandaar wellicht. Cena wordt pas geserveerd vanaf negen uur. Gelukkig lest drank ook hongergevoel.. Tegen elven trekt de hele bevolking zich terug, de hitte is ondertussen weg, niemand om nog mee te babbelen, ik ga ook op stok.
