Bij het ontbijt zie ik iedere dag een kwieke ouderling,die zijn zelf samengesteld ontbijt met vers fruit en kaas minutieus aan het verorberen is: Ronald is Canadees, deze week 73 geworden, hij komt hier overwinteren. Iedere dag doet hij minstens 50 situps, hij is een levende reclame voor gezondheid te koop. Vandaag verkast hij naar Phuket waar hij een weekje gaat snorkelen. En eigenlijk wil hij nog naar Singapore ook, mits hij op internet een hotelkamer vindt voor minder dan 200 dollars per nacht. Hij blijft nog tot einde maart, maar dan kan het bij hem thuis nog sneeuwen. Mijn tijd hier kort ook snel, ik dwaal besluiteloos wat door de stad,kan niet kiezen wat ik nog wil doen, een beetje brommertoeren of weer naar het strand zoeken van Suan Son. Tot na mijn siësta doe ik geen van beiden, maar dan zoek ik toch de goeie bus op voor de strandwandeling. Om een of andere ondoorgrondelijke reden is de bushalte verlegd, na lang wachten -ik had het eigenlijk al opgegeven- vind ik per toeval de goeie plek. De bus is zo'n oud ding met planken vloer en volledig mechanische bediening, de stuurstang en de mechaniek van de pedalen open en bloot, de chauffeur bedient ze blootsvoets. Ik word afgezet op een militaire (vakantie)basis,met eigen shoppingcentertje en wasserij en restaurantjes. Alles kraaknet. Het strand zelf is idyllisch,afgezoomd met een soort sparrenbos waar tussen je dan toch een glimp van het militaire golfterrein kunt opvangen. De zon is aan het wegzakken , de warme schaduw doet deugd op mijn rode huid, het zeewater is lekker lauw. Alles samen wat exotisch. Zo kom ik na een tijdje stappen weer in de bewoonde wereld,het strand vloeit door zonder afscherming of barelen. Nog veel strandtentjes maar het meeste volk is reeds weg. Met een taxi-pick-up rij ik terug. Twee Russinnen,elk met een tweeling en een dubbele poussette nemen zo veel plaats in dat de chauffeuse begint te mopperen. Ik sta achterop, na een tijdje komt ze me vragen of ik voorin bij haar wil zitten, ik neem blijkbaar te veel plaats in. Ze praat goed Engels.rijdt dit trajekt drie keer in eenfulltime dag, de maximum bezetting van haar voertuig is 25 man, maar dan puilt het uit denk ik. Op deze rit laat ze verschillende klanten staan wegens te vol, het wordt maar beter als Rusland uitstapt bij het groot shoppingcenter, zes anderen kunnen opstappen in de plaats. Tijd om te eten. Bij een drukbeklant tentje in de buurt van het hotel wijs ik de schotel aan die twee meisjes zitten te eten,met veel groenten. Het is erg druk,na geduldig wachten krijg ik mijn bestelde...dubbele portie! Ik stouw het dapper binnen, betaal 170 baht voor een maaltijd à la Ter Doest. Op een terras raak ik aan de praat met een Jozef uit München, zeg maar Seppe. Hij blijft hier ook twee maanden,weg van koud Bavaria. Een stof die ik op het oog had voor een tafelkleed in een ouderwetse winkel blijkt veel te smal voor wat ik het gebruiken wil. Ik haal nog een bodymassage bij de buurmeisjes, dat had ik vanmiddag beloofd na eindeloos neen zeggen tegen hun klagerig "massaaaaaag?",het doet op het randje af pijn, ik kan een kreun af en toe niet onderdrukken.
Praat nog wat met een Deen op ons dakterras, zijn Thaise vrouw glipt weg, ik ga naar bed,hij blijft achter met Facebook en whisky-cola.
