Mijn simpele kamer slaapt heel goed. Het harde bed is comfortabel, en de airco kan ik heel zacht zetten. Ik stel hem in op 24 graden, hij blijft toch doorzoemen. In mijn nachtelijke break ga ik naar het onthaal. De nachtwaakster ligt te ronken op een matje voor de balie, we hebben geen last van mekaar. Het ontbijt is zijn naam niet waardig, twee sneetjes toast met een lik boter en een lepeltje confituur. Je kan wel alle soorten ontbijt bijbestellen maar dat vertik ik, ga wat wandelen en neem een Thais ontbijt,simpelweg lekker. Bij de bike-rent haper ik,maar hak de knoop door,huur een soort vespatje, en weg zijn wij. Het links rijden heb ik al wat onder de knie,en in het drukke verkeer moet je wel volgen.dat loopt lekker,maar de stad groeit bijna zo vlug als ik kan rijden, echt op de buiten geraak ik niet, het blijft een aaneenschakeling van bouwwerven. Ik doe ook de super-Tesco aan, de geheugenkaart van mijn fototoestel is vol, en in de stad vind ik geen. Supergrote winkel met opvallend veel westerlingen. Hier en daar,tussen de werven zie ik toch restanten van wat de landbouw hier was. Op de nog niet bebouwde percelen grazen links en rechts watkoeien. De laatste koe die ik wil trekken, een kolos-papastier ,krijg ik niet op beeld: mijn toestel is geblokkeerd. Nu dat nog! Ik moet dringend terug naar het hotel, afgesproken te verkassen op het middaguur,op het zesde heb ik mooi uitzicht over de strandwijk,van op een terrasje,dat na de middag lekker koel in de schaduw ligt. Na wat wroeten aan al de knopjes en met een dosis geluk krijg ik mijn fototoestel toch weer aan de praat,oef! Een wandeling in de aanpalende straten verhelpt mijn honger en dorst. Na een dutje tijdens de ergste warmte ga ik weer brommeren, meer naar het zuiden, en kom toch op iets,na ettelijke nieuwbouw en verkaveling,wat niet stedelijk is. Idyllisch bijna: een herder waakt over een troep koeien,een 25-tal. Zij. Vrouw komt ook op haar brommer aangesjeesd en verstaat wonderwel een paar woorden Engels. Mijn benzine raakt stilaan op,ik stop om te tanken maar het is zo druk aan de brommerpomp dat ik het maar riskeer. Ik raak thuis, niet vooraleer aan de kant gezet te zijn door de politie: niemand draagt hier een helm,maar de westerlingen op een brommer worden er uit gepikt, en moeten betalen. Ik riskeer het om een bod te doen, en geraak weg met 300 in plaats van 500 baht, zonder kwijting natuurlijk.. De avond valt over de zee,lucht en water vervloeien tot één, de stad krijgt nog heel even respijt. Ik heb zin in lobster of dergelijks, dus trek ik weer naar de nachtmarkt. Zeven uur, het komt stilletjes op gang, ik laat me lang en breed voorlichten door de verkoper,krijg zo een idee van de prijs. Goedkoop is het niet, een kreeft van een kilo kost 1300 baht. Maar eerst ga ik aperitieven,met die brommer durfde ik niet aan de drank. Als ik na een uurtje terug kom is mijn kans verkeken,alles zit afgeladen vol, op mijn eentje zien ze me gewoon niet staan. Dan maar in een gewone zaak wat scampi's gaan eten, daar kan ik het ook wel even mee doen. Te vroeg om te slapen, ik ga nog een salon binnen voor een pedicure, maar ze doen alleen mijn tenen, ik voel me bij de neus gegrepen. Een beetje teleurgesteld druip ik naar mijn bed.
