Onderwerp: Phitsanulok
Tot nog toe mag ik niet klagen van de reisbussen. Nu weer een dubbeldeks Mercedes. Op de bussen na zijn alle voertuigen hier exclusief Japans. Alleen, de airco krijg ik niet afgezet,niet goed voor mijn systeem.
Voor een keertje vertrekken we twintig minuten voor het schema. Vlotte rit langs expressweg.
Het busstation in pithamnulok ligt een eind buiten de stad, een taxi brengt me voor 80baht naar mijn hotel dat een groot resort blijkt te zijn,ook nog net buiten de stad gelegen. Geen buitenlanders, geen hoge bezetting ook zie ik als ik naar het zwembad wandel op verkenning, bijna alle kamers staan open en zijn niet bewoond. Of er komt een horde aan,verschillende bedrijven worden welkom geheten op het bord buiten voor hun seminaries.
Mijn kamer is erg ruim maar tot mijn spijt geen dubbel bed beschikbaar. Ik kijk uit over rijstvelden, zo dicht ben ik er nog niet bij geweest. Geen wifi op de kamer, een mens wil wat vandaag de dag. Ik heb met dochter Griet afgesproken om te Skypen maar ze raakt niet online.. Vanavond nog een poging!
Het hotel ligt buiten de stad, geen antwoord aan de balie hoe of ik in het centrum geraak, het wordt tijd dat ik wat Thais leer. Straks na de felste zon neem ik mijn benenwagen , nu is het hier 35°,geen wandelweer.
Na een half uur geef ik het op, slapen lukt niet. De kaart op mijn iPad geeft een dikke 4 km tot in het centrum, ik vertrek vol goede moed maar als halfweg een jongen op een brommer stopt met de vraag waar ik naar toe wil,en me daar wil brengen hap ik met graagte toe . voetgangers zijn hier een rariteit, zelfs de voddenraper rijdt minstens per fiets. Ik bezoek een guesthouse door trotter aangeraden,wellicht verkas ik morgen daar naartoe, het is netjes en zonder poeha,met wifi overal en een Engelssprekende uitbaatster.
De terugweg doe ik helemaal te voet, ik wandel een uur.
Griet geraakt maar niet op Skype,spijtig.
Het restaurant in het hotel is mij te chique en te duur, ik ga buiten eten. Trouwens, het hele hotel voelt als een ijskelder, de zwoele avondwarmte buiten is mij liever.
In het hotel speelt een band,noblesse oblige,maar de Europese en Amerikaanse evergreens trekken nergens op. Morgen ga ik wandelen op den buiten hierachter, dan laat ik dit luxe resort achter mij.
miel cocquyt
|
