Ieder jeugdherberg heeft zijn eigenheid. Deze ligt erg hoog langs ongelooflijk stijle straten, de vrouw des huizes wil alles maniakaal op slot, en er is geen wifi. Maar het is wel mooi en rustig.de halve nacht lig ik wakker, door het open raam enkel een sonoor gezoem uit de diepte van de stad, dant pas rond een uur of zeven aanzwelt.tot dan dwing ik mezelf in bed te blijven. Daarna installeer ik me op het terras in afwachting dat de ontbijtkeuken opent. Prachtig zicht van hierboven over de onderliggende stad en kanalen.sete is de officiële monding van het canal du midi en terzelfdertijd ook van le canal du Rhône à Sete. Ook voornaamste Middellandse zeevishaven van Frankrijk, hier liggen inderdaad enkele grote vissersboten. Tegen achten ga ik douchen en begin te pakken, dat is gauw gebeurd, alleen herinner ik me niet dat ik mijn iPad heb ingepakt, dus opnieuw beginnen..de madam geeft me als afscheid nog een standje omdat ik mijn fiets niet genoeg heb beveiligd naar haar zin. Dan ben ik weg. Het spettert wat, verfrissend. De afdaling per fiets is gevaarlijk door de grote helling. Beneden drink ik nog een koffie op het terras terwijl ik mijn krant download.
De verplaatsing naar montpellier is niet prettig, de weg is te druk met autoverkeer, meestal viervaks en zonder afgescheiden fietspad. Ik geraak toch heelhuids in de stad. Nog zes uur te gaan voor mijn trein vertrekt. Ik wil mijn bagage ergens kwijt,maar er is geen bagagerie in of rond het station. Moet ik maar gepakt en gezakt de stad bezoeken! Eerst wat eten , ik heb mijn zinnen gezet op thai,en het valt me best mee. Dan maar met tegenzin op de fiets,maar Montpellier verrast me op een aangename manier, de stad is zeer levendig en erg autoluw. Voetgangers, ook wat fietsers maar vooral de tram maken de dienst uit in het immens grote (winkel) centrum.. Veel grote pleinen ook met platanen of andere bomen die voor schaduw zorgen. Hoewel anders doet het me toch denken aan Bordeaux, dezelfde openheid.
Het wordt dan toch algauw vijf uur. Tegen zessen komt mijn trein, ik moet mijn fiets nog demonteren en inpakken. Met een beetje goodwill van de infodienst kom ik te weten op welk perron de trein vertrekt, dat is info die normaal gezien maar een kwartier voor tijd wordt vrijgegeven, en dan haal ik het niet of moet ik eindeloos sleuren met een ingepakte fiets én mijn bagage. Maar alles loopt gesmeerd, de trein staat in het station een kwartier voor vertrektijd , ik kan mijn fiets op mijn gemak opbergen. Redelijk wat volk tot in Lyon, dan mindert het snel. Van dan af valt de trein een drietal keer stil,zodat we net geen half uur vertraging hebben. (vanaf een half uur vertraging is er recht op een vergoeding)
Ik heb eten en drank((een hele fles water! ) bij zodat ik geen honger of dorst moet lijden, heb een hele coupé aangeslagen die door niemand wordt opgeëist,zodat ik warempel ook nog een dutje kan doen.
Claudine komt me afhalen,we moeten nog een stuk omrijden door een afgesloten autostrade maar het deert allemaal niet, ik riek mij n stal.
