Gewoonlijk brengt een reisdag stress en slapeloosheid: niet deze keer. Het is dan ook geen echte reis, een verplaatsing van hooguit 70 km. Zelfs dat ik nog geen logis heb kunnen boeken maakt me niet ongerust.
Volgens een oud krantenartikel dat hier aan de muur hangt geprikt zou dit de oudste jeugdherberg van Frankrijk zijn, wat ik toch maar moeilijk kan geloven. Maar de Franse pers ( ik zie hier alleen lokale kranten,niveau Brugs Handelsblad, geen le monde of zo) is niet vies van enige overdrijving als de lokale fierheid er mee kan gestreeld worden. Wel heeft dit hier een intimiteit die ik nog niet veel heb meegemaakt. Zo is gisteren een op het ziekelijke af schuchtere jongen binnen gespoeld, die zit hier nu al vlot zijn ontbijt te nemen in gezelschap.
Werkelijk iedereen gaat om in gezelschap.
Pakken en weg wezen is de boodschap. Licht reizen is hierbij een voordeel natuurlijk. Mooi op tijd ben ik aan het station. Blijkt dat ik de dienstregeling verkeerd heb gelezen, mijn ter gaat pas een uur later. Zo zit ik weer op het terras van le fouget dat ik verkies boven de onpersoonlijke keten-coffeeshops in het station.
By The way: ook hier wordt het station getransformeerd in een megagebouw met veel verdiepingen en mega winkels. Bouwpromotoren zijn vindingrijk ,is er ergens een school waar die truken worden aangeleerd? Of toch ten minste een seminarie waar de mogelijkheden van privaat-publieke samenwerking wordt ingelepeld?..
De lucht blijft hier bewolkt, maar het zou meniet storen als de zon wat langer wegbleef. Hoewel ik de zonnemelk altijd bij de hand heb. En ook gebruik voelt mijn huid na een rit als gisteren toch wat prikkend en branderig aan.
Voor het eerst in mijn leven rij ik zwart. Ik kochten ticket tot cerbere en reed mee tot port bou,niet veel verder maar wél in Spanje en net door de bergen. Spannend,temeer dat bij het uitstappen plots politiecontrole de uitgang afgrendelt. Ik koopman maar een ticket naar Llanca,helemaal reglementair, heb een uurtje om te krijgen maar dat lukt aardig met het bekijken van wie allemaal langs komt, ga ook een vino tinto drinken buiten het station want het buffet werkt blijkbaar nog altijd op de nog niet geprivatiseerde manier.
De albergue waar ik mee mailde is inderdaad volzet, de man wijst me door naar een buur, hostal-restaurante oude degelijke stijl. Een kamer,proper, bad en toilet op de gang, ik kan daar mee leven zolang het maar netjes is, en het is net.
In het ruime restaurant veel loco's, een goed teken. Ik voel me ineens ondergedompeld in echte spaanse stijl. Het eten is zeer overvloedig, niet fijn,gewone kost. Het smaakt . Ik zie ondertussen ook mosselen passeren, moet ik morgen zeker proberen. Na het eten doe ik -noblesse oblige- een stevige siësta. Tegen vieren ga ik wat op verkenning. Vorig jaar ben ik hier al eens geweest,toen maar voor een dag of zo. Deels herken ik het. Ik ontdek de reden waarom ik hier zo moeilijk plaats vind: zondag is de hoogdag van een "semana santa" met processie en al. Vandaar.. Vanmiddag zo veel gegeten dat ik vanavond niet meer durf in het restaurant te komen. Ik koop wat in de plaatselijke spar om op te eten op mijn terras. De zon is omfloerst door een licht wolkendek, net als de heuvels. Het is lekker zitten in de zon, ik speel al mijn kleren uit, beschut als ik me weet door het muurtje op piemelhoogte, en geen kans om te verbranden. Ik aperitief en eet wat terzelfdertijd, lekker brood en worst en tomaten en overheerlijke peches, voorbode van wat de zomer ons later brengen kan. Negen uur, de zon verdwijnt achter de heuveltoppen. De warmte blijft nog wat hangen. Morgen ga ik hier fietsen in het binnenland en kijk of het de moeite waard is om toch ergens te proberen te verlengen..
Buenos tardes!
