Klaus en ik zitten samen buiten te wachten tot om acht uur het ontbijtbuffet open gaat. We zijn blijkbaar de enigeno die moeite hebben met het late uur.
Het is al warm buiten, niet fris. Twee keer douchen per dag is hierheen overbodige luxe.
Klaus wil tateren,ik wil mijn krant lezen. Dat online abonnement is een mooi ding, heb ik de hele dag door leesvoer bij de hand.
Het ontbijt is naar Franse normen ruim, wat betekent dat er meer is dan brood en konfituur. Wat er meer is hangt af van de inspiratie van de persoon van wacht.
Mijn verblijf hier heb ik met een dag verlengd: geen plaats in de albergue in Llanca. Vandaag maak ik een toeristische trip naar villefranche,een stadje in de Pyreneeën.le region promoot het door treintickets te verkopen aan 1 per rit, vandaar. Een paar mensen hier die de trip hebben gemaakt zijn Heel enthousiast. Ook vandaar.
's middags wil ik perse eerst eens eten in "le fouget",dus start ik pas na de middag. Ondertussen ga ik inkopen doen, mijn shorts zijn allemaal vuil,dus naar Decathlon international,naar goeie gewoonte een beetje hors la ville,maar dat doet deugd. Ik vind mijn goesting en koop een maatje groter dan gewoonlijk, tegen de groei zeg maar. Toer zo maar wat rond op de terugweg en kom weer op de Marokkaanse markt waar ik gisteren was,koop wat kersen aan een vurige Marokkaanse.
Het eten in le fouget is wat ik had verwacht,krijg een tomate,courgette en champignon farcie,met een lepel of wat rijst,en een mooi bord kaas na..dan maar naar de trein, die druk bezet is, vooral in het fietscompartiment is plaats tekort maar ik was lekker eerst.. De rit gaat door de vallei van la têt,eerst vlak en dan geleidelijk klimmend,nog niet echt in de Pyreneeën,maar het lijkt er al een beetje op. De mmesten gaan verder op een smalspoortrein die écht in de bergen gaat, maar hij is volgeboekt en de volgende gaat pas om zeven uur savonds,jammer!
Villefranche ligt iets boven het station,ik klim er naar toe maar het is gewoon een toeristisch dorpje van niks die hele busladingen verwerkt..
Het weer is mooi,warm maar draaglijk, de vogels fluiten en ik ben toch naar hier gekomen om te fietsen dus laat ik de trein voor wat hij is en rij op eigen kracht terug naar Perpignan. Een mooie ervaring,ritje van zestig km ongeveer, brandende zon maar lichte verfrissende tegenwind. Meer dalend dan klimmend ook.
Ik geniet,dit is mijn ding, begrijp niet hoe ik zo lang in de stad ben blijven hangen.
Van halfweg wordt het weer vlak. Hier is een echte fruitstreek, de perzikenpluk komt op gang,ieder dorp heeft zijn fruitcooperative,ik volg een rd die parallel loopt met de rn,veel rustiger en door de dorpen in plaats van er omheen. Dichter bij Perpignan wordt het drukker, het draait ook al rond vijven.
Klaus staat me zowat op te wachten en stelt voor om samen te gaan eten, gelukkig heb ik vanmiddag al mijn Maaltijd gehad.
Ik besluit nog mijn boeltje te wassen,vind op zeggen van de uitbater een wassalon dichtbij maar de meeste machines zijn stuk zodat ik toch naar een andere ga een eindje verder die ik al in de smiezen had. Een uur later en tien armer ben ik weer in bezit van dash-fris wasgoed, gedroogd en wel.
Ik moet rennen om nog wat eten te halen anders dan van de supermarkt,maar ik stap twee winkels buiten als laatste klant,du pain du vin et des tomates,et du jamben cru.
Klaus en een paar andere Duitsers zitten mee aan tafel, hij blijft maar zagen over zijn vorige en toekomstige compostelareizen. Ik ga douchen, berg mijn verse goed op, en ga nog even op stap. Amen
