Al bij al viel het slapen nog mee. Een paar keer werd ik wakker van pijn in mijn schouder, een paar keer door wat gesnurk.er wordt tochh op gelet dat ouderen en jongeren een beetje gegroepeerd worden, wij slapen met drie "ouderen " op éen kamer.
Ontbijt is pas om 8 uur, zo zit onze kamer een uur te wachten op de morgenkoffie. Ondertussen lees ik op mijn gemak mijn krant,of watik er in wil lezen, oorlogsgeweld sla ik meestal over,dat lees ik zijdelings ook in de verschillende columns die een krant nu eenmaal rijk is.
De duitse dokter houdt zich stil bezig met nagelvijlen, maar op den duur houdt hij het toch niet en probeert me tot een gesprek te verleiden. Wij zijn de eersten aan het ontbijt,maar de rest druppelt algauw binnen. Een hollandse erg theatrale dame, in het Hollands klerewijf klampt iedereen aan met haar voorgeschiedenis en toekomstplannen,de laatste die moet bezwijken is de dame die het ontbijt verzorgt en nog maar eens haar reisplannen moet aanhoren en zorgvuldig overlopen. Ik hoop dat ze zo gauw mogelijk thuis geraakt.
Verder is het best gezellig in een kleine auberge.
Vandaag een beetje stadsverkenning, ik denk dat ik morgen vroeg zal verder trekken wegens alles gezien en moe van de stad,maar dat zien we wel.Ik rij kris kras door de stad, oude en chique gedeeltes,stop op en marktplein met veel Marokkanen ,aan beide zijden van de kramen. Veel tweedehands ook,zeg maar 1 voor een kledingstuk, met 5 loop je rond als een baron. Ik koop 2 bakjes aardbeien,samen 1, ze zijn Spaans, dus als bieten en niet echt lekker, ik kon het weten.
Volgens mij dankt Perpignan zijn toerisme meer aan zijn zuiders karakter dan aan zijn monumenten, die hier en daar plompverloren staan uit de toon te vallen. De charme zit voor mij meer in de zon en het zuiderse karakter. De thermometers van de apotheken wijzen nu 27° in de schaduw aan, reden genoeg voor mij om terug te trekken op une terrasse à l'hombre.
Daarnet at ik een simpele maaltijd, het fuaj is potdicht, ik dacht van daar wat te gaan zitten en zo beland ik weer op het terras waar ik gisteren mijn eerste dorst kwam lessen. Wat een drukte hier, ik schat 70-80 man die hier zit te eten, ik al lang spijt dat ik hier niet bij was. Als ik hier ooit nog kom eet ik in "le coupon",face à la gare TGV. Deze namiddag ga ik te voet opverkenning
Het fuaj of te de jeugdherberg is dus potdicht, zo ben ik verplicht om weer door de stad te gaan toeren of slenteren. Gelukkig heb ik hier acces au wifi , kan ik mijn volgende place to stay proberen boeken..
Geen plaats in de herberg waar ik wil zijn. Van de nood een deugd makend blijf ik een dag langer hier,met een uitstap in de Pyreneeën. Een Duitser deed het vandaag voor en was zo enthousiast als een Duitser maar kan zijn.
'22.30, windstil en 23°. Ik hoop dat ik kan slapen..
